Wstęp do systemów PDH
Sygnał analogowy ma tę cechę, że może przenosić niezliczoną ilość informacji. Niestety ma on jedną wadę, gdy pod uwagę weźmiemy szumy. Szumy dodają się do sygnału z informacjami i zniekształcają go. Staje się to bardzo uciążliwe, gdy chcemy przesłać tak zbudowany sygnał przez dłuższy odcinek telekomunikacyjny zaopatrzony we wzmacniaki. Wzmacniaki te będą wzmacniać w takim wypadku sygnał właściwy i szumy oraz dodawać własne szumy, co spowoduje pogorszenie się stosunku amplitudy sygnału do szumu. Powoduje to w przypadku bardzo długich torów tak znaczne zniekształcenie sygnału z informacjami, że uniemożliwia to komunikację na poziomie rozmówcy telefonicznego, czy modemu. Sygnał cyfrowy charakteryzuje się tym, że przenosi policzalną ilość danych zakodowaną za pomocą dwóch jednoznacznie rozróżnialnych stanów "0" i "1". Pozwala to przy dużym zaszumieniu łącza transmisyjnego przesłać informację z niskim stopniem przekłamań. W przypadku transmisji na większe odległości (np. jakieś łącze komunikacyjne), aby polepszyć jakość sygnału i zarazem wyeliminować maksymalnie wiele błędów stosuje się kody liniowe. Oprócz tego, aby mieć pewność, że nie wystąpiło przekłamanie używa się kodów detekcyjnych, które są budowane w postaci "0" i "1" jeszcze w urządzeniu nadawczym przed wysłaniem sygnału w linię w postaci kodu liniowego (np. HDB3). Do naprawy zaistniałych błędów wykorzystuje się kody korekcyjne. Duża wiarygodność przesyłanych danych w systemie cyfrowym w stosunku do sygnału analogowego przyniosła mu uznanie w postaci powszechnego stosowania go we wszelkich dziedzinach życia takich jak komputery, mikrosterowniki i mikrokontrolery, teletransmisja, sieci PDH, SDH i innych.