Nazwa: |
Recykling zużytego kwasu siarkowego |
Autorzy: |
|
Instytucja: |
Plinke GmbH |
Źródło: |
Europ. Chem. News, 1995, 64, nr 1688, 30 |
Słowa kluczowe |
kwas siarkowy, recykling, |
Klasyfikacja odpadów |
|
Według Dziennika Ustaw: |
7. Odpady silnie kwaśne (pH<2) lub silnie zasadowe (pH>13) |
Według listy odpadów niebezpiecznych: |
99. Odpady o charakterze silnie kwaśnym o pH poniżej 3 |
Według klasyfikacji IGO: |
3301. Kwasy odpadowe |
Opis |
Odpadowy kwas odstawia się na 48 h do opadnięcia osadów związków żelaza. Nierozpuszczalne ciecze organiczne oddziela się przez dekantację. Tak przygotowaną mieszaninę różnych kwasów o stężeniu 70% kieruje się do instalacji SAC. Obejmuje ona cztery stadia destylacji wyparnej połączone z utlenianiem. W dwóch pierwszych stadiach związki organiczne utlenia się kwasem azotowym. Produkty utleniania odestylowują z parą wodną i są odzyskiwane przez kondensację. W pierwszym stadium destylacji (t=170řC, p=0,1 MPa) kwas siarkowy zatęża się do ok.74%, w drugim stadium (t=180řC) - do 77%. Kwas wychodzący z drugiego stadium jest pozbawiony większości zanieczyszczeń organicznych. Dwa końcowe stadia pracujące w warunkach próżni (9 kPa) usuwają większość wody i pozostałe substancje organiczne. W trzecim stadium kwas zatęża się do 85%, a w końcowym do 96% (t=220řC). Otrzymany kwas w gatunku handlowym, całkowicie wolny od substancji organicznych (TOC<100 ppm), kieruje się do zbiorników magazynowych czystego kwasu. Wodę ściekową z instalacji SAC kieruje się do oczyszczalni, a gazy odlotowe absorbuje się w skruberach, aby zpobiec emisji tlenków azotu. Odzyskiwany przy tym kwas azotowy o stężeniu 50 - 60% zawraca się do węzła utleniania zanieczyszczeń organicznych. Zawartość NOx w gazach odlotowych wynosi poniżej 170 ppm. Podstawą niezawodności procesu SAC jest bardzo dokładna analiza kwasu dostarczanego przez poszczególnych klientów. |
Uwagi |
Instalacja przemysłowa do recyklingu zużytego kwasu siarkowego została uruchomiona przez firmę Lambson Speciality Chemicals (LSC) w Castleford w Wielkiej Brytanii w czerwcu 1995 roku. Budowa instalacji trwała 9 miesięcy. Zastosowano w niej tworzywa odporne na korozję: stal wyłożoną szkłem, szkło borokrzemianowe, żelazokrzem i tantal (rurki wyparek). Ze względu na szkło firma, unika kwasów zawierających fluor. Poza tym pewne trudności stwarza też duża zawartość soli, ponieważ może to powodować wydzielanie się wodorosiarczanu sodu w wyparkach. |