Fizjologia roślin - wykład I - semestr IV - 26.02.2013
Danuta Chołuj pokój 132
Test wielokrotnego wyboru, jak nie zaliczy to na przepytanie.
Podręczniki
Przewodnik do ćwiczeń z fizjologii roślin - sztarp
Fizjologia roślin - Monika Kozłowska
Fizjologia roślin
Jest to dziedzina nauki zajmująca się procesami życiowych przebiegających w komórkach, tkankach i całych organizmach roślin.
Fragment historii
Jan van Helmont - doświadczenia nad odżywianiem gałązki wierzby - wniosek: przyrost masy rośliny powstał tylko z wody
Stefan Hales - ruch wody w drewnie: kohezja i adhezja
Juliusz Sachs - skrobia tworzy się w liściach tylko przy obecności światła
Emil Godlewski - pierwszy zakład fizjologii roślin
Michał Korczewski - pierwsza w Polsce katedra fizjologii roślin na wydziale rolniczym 1922
Definicja życia
Dynamiczny stan organizmów przejawiający się ich zdolnością do wzrostu, tworzenia i odtwarzania określonych struktur, rozmnażania, reagowania na bodźce, do swoistego ruchu i adaptacji do zmian w otoczeniu
Powtarzalna produkcja uporządkowanej heterogenności
Ciągła adaptacja wewnętrznych warunków do czynników środowiska
Żywy organizm - układ termodynamicznie otwarty
Środowisko - wysoka entropia - niski stopień uporządkowania
Komórka - niska entropia - wysoki stopień uporządkowania
Źródłem energii dla komórek jest proces fotosyntezy i oddychanie - anaboliczne
W materii nieożywionej dominuje krzem i tlen
W materii ożywionej dominuje tlen i węgiel
Komórka - elementarna jednostka życia, najmniejsza, wysoce skomplikowana oraz doskonale zintegrowana fizykochemiczna jednostka struktury, funkcji i reprodukcji żywej materii. Ogromny dynamizm. W zależności jakie funkcje pełni, jest różnie zbudowana.
Przykłady przystosowań:
Włośniki są odpowiedzialne za pobieranie wody i substancji mineralnych - mało zdrewniałe ściany komórkowe, są długie.
Miękisz asymilacyjny - dużo chloroplastów
Felom - transport związków organicznych
Ksylem - transport wody i soli mineralnych
Skład chemiczny komórek:
H2O 75-80%
Białka
Lipidy
Itd….
Błona komórkowa
Grupy hydrofilowe (O,N,S) : OH, SH, COOH, CHO, NH2, NH3 - mogą one tworzyć wiązania wodorowe. W zależności ile jest tych grup hydrofilnych tym mogą wiązać większą ilość wody.
Grupy hydrofobowe (C i H) - nie mają zdolności wiązania wody
W zależności od tego czy kwas tłuszczowy jest nasycony (ma wiązanie pojedyncze) czy jest nienasycony (ma wiązanie podwójne) to jego właściwości są inne. Temperatura przejścia fazowego kwasów nienasyconych jest wyższa. Reszty kwasów tłuszczowych są hydrofobowe.
Związek amfipatyczny - ma biegun hydrofilny i biegun hydrofobowy - kwasy tłuszczowe
Sterole - stabilizują błonę lipidową:
Sitosterol - hydrofobowy
Stigmasterol - hydrofobowy
Bardziej płynna błona gdy : krótsze łańcuchy, mało steroli i mało jest kwasów nienasyconych
Błona : lipidy, sterole i białka
W przestrzennej budowie błony dominują białka (integralne lub powierzchniowe)