RORATE CAELI...

Śród świec Adwentu ciemnych

Ty jedna jesteś jasna.

Śród ludzi winą pokalanych

Ty jedna jesteś czysta.

W nizinach dusz upadłych i przyziemnych

Ty jedna jesteś wysoka.

W niestatku myśli w błąd wplątanych

Ty jedna jesteś widząca.

Śród uczuć biednych wichury zmiennej

Tyś jedna mocna i stała.

W konaniu serc lemieszem męki rozoranych

Tyś jedna bez winy bolesna.

W ich niedosycie szczęścia, w wiecznym łaknieniu

Tyś jedna bez trwogi bolesna.

W ich niedosycie szczęścia, w wiecznym łaknieniu

Tyś jedna bez trwogi radosna

- - Bo ten, któregoś w Sobie nosiła,

Sam Twoją jest Jasnością

i Przeczystością

i Twoim Wyniesieniem

i Prawdy prostym Widzeniem

i wszystko Twoją Siłą

i Mieczem, który kaleczy

i jest Dotknięciem, które leczy.

- A przeto otwórz się nad nami - znów -

Niebo dziewicze -

i z rosą łaski spuść Zbawiciela!

Otwórz się, Ziemio rodzajna,

Góro kwitnąca, Góro zielona,

i wydaj Owoc Swój dojrzały,

Słodki i wonny -

Ukaż nam pełne chwały Oblicze

Emmanuela!

Jutrzenko wschodu, Gwiazdo poranna,

nam chromym i ślepym i głuchym,

nam ciemnym i stęsknionym,

nam niemocnym na ciele i duchu,

daj Pana! ...

---