SZUKAŁEM WAS - TERAZ WY PRZYBYLIŚCIE DO MNIE
Wieczornica o Janie Pawle II
WPROWADZENIE
Witamy na wieczorze upamiętniającym postać Jana Pawła II, przygotowanym przez młodzież naszej parafii. Chcemy w ten sposób oddać cześć naszemu ukochanemu Ojcu Świętemu, którego nie ma już wśród nas - ludzi pielgrzymujących po ziemi, a jednocześnie pragniemy podziękować za 26 lat pontyfikatu przepełnionego miłością i nadzieją na lepsze jutro. Pragniemy również wyrazić podziw i ogromną wdzięczność Papieżowi za Jego posługę miłości Kościołowi i rodzinie ludzkiej, za to, że niósł orędzie wiary i nadziei współczesnemu światu, nękanemu przez wojny i niesprawiedliwość, że brał w obronę ubogich, cierpiących, prześladowanych i chorych, że swoim przykładem uczył poświęcać więcej czasu kontemplacji oblicza Chrystusa.
fragment wiersza J. Słowackiego „Pośród niesnasek”
Pośród niesnasek Pan Bóg uderza w ogromny dzwon.
Dla słowiańskiego oto Papieża otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze, jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg pójdzie na miecze, świat mu - to proch!
Twarz jego słowem rozpromieniona lampa dla sług.
Za nim rosnące pójdą plemiona w światło, gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie nie tylko lud,
Jeśli rozkaże, to słońce stanie, bo moc - to cud!
On się już zbliża - rozdawca nowy globowych sił.
Cofnie się w żyłach pod jego słowy krew naszych żył.
W sercach się zacznie światłości Bożej trumienny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy, bo moc - to duch!
A trzeba mocy, byśmy ten Pański dźwignęli świat...
Pieśń „Barka” (pierwsze dwie zwrotki)
Pan kiedyś stanął nad brzegiem,
Szukał ludzi gotowych pójść za Nim,
By łowić serca słów Bożych prawdą.
O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.
Jestem ubogim człowiekiem,
Moim skarbem są ręce gotowe
Do pracy z Tobą i czyste serce.
Biografia JANA PAWŁA II
Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Od śmierci matki w 1929 roku wychowywał go ojciec - emerytowany oficer, „dżentelmen starej daty”. Karol, nazywany Lolkiem, był najlepszym uczniem w mieście, sportowcem i aktorem amatorem.
Po przenosinach do Krakowa rozpoczął studia na polonistyce Uniwersytetu Jagiellońskiego; przerwał je wybuch wojny. Był aktorem tajnego Teatru Rapsodycznego, pracował jako robotnik w kamieniołomie i fabryce chemicznej. W latach 1942-45 jako seminarzysta uczestniczył w tajnych kompletach Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.
1 listopada 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie od arcybiskupa Adama Sapiehy. Studiował teologię w Rzymie, a po powrocie do kraju został wikariuszem w Niegowici i w Krakowie, a potem prefektem i duszpasterzem akademickim.
W 1948 roku otrzymał stopień doktora, a w roku 1953 habilitował się. W 1954 roku po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego UJ, rozpoczął wykłady z etyki filozoficznej na KUL-u. Dużo publikował. Debiutował w 1949 roku na łamach „Tygodnika Powszechnego” tekstem o francuskich księżach-robotnikach.
Opublikował m.in. „Miłość i odpowiedzialność”, „Osobę i czyn”, dramaty: „Brat naszego Boga”, „Przed sklepem jubilera”, a także wiersze - pod pseudonimem Andrzej Jawień, gdyż kardynał Sapieha uznał, że księdzu nie przystoi pisać wierszy pod swoim nazwiskiem.
W 1958 roku Karol Wojtyła został krakowskim biskupem pomocniczym, a w 1964 roku arcybiskupem. Uczestniczył w Soborze Watykańskim II (1962-65). W 1967 roku otrzymał nominację kardynalską, ale nadal zachowywał się niekonwencjonalnie: jeździł na nartach, pływał kajakiem, wakacje spędzał ze świeckimi. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych zbliżył się do środowisk opozycyjnych.
We wrześniu 1978 roku umarł Jan Paweł I. 16 października 1978 roku Karol Wojtyła zostaje wybrany na Papieża (po raz pierwszy od 456 lat nie zostaje nim Włoch). Przybiera imię Jan Paweł II i wbrew zwyczajowi przemawia do tłumu na Placu św. Piotra „w naszym języku włoskim”. Podczas inauguracji pontyfikatu wygłasza przesłanie: „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”.
Pieśń „Powołanie”
Pewnego dnia powiedział do mnie Pan:
„Ja odchodzę stąd, a ty pozostań, trwaj,
Nie będziesz sam” 4x.
I posłał mnie, bym głosił dobrą wieść,
Na Boży wiatr otworzył morze serc.
„Nie będziesz sam” 4x.
Biografia JANA PAWŁA II c.d.
W marcu 1979 roku Jan Paweł II ogłosił „Redemptor hominis” (o Chrystusie - Odkupicielu człowieka), pierwszą w dziejach Encyklikę poświęconą chrześcijańskiej antropologii.
W czerwcu tego roku odbywa pierwszą podróż do Polski, gdzie „wywołuje rewolucję świadomości, która ostatecznie bez użycia przemocy powoduje upadek imperium sowieckiego w środkowo-wschodniej Europie.
13 maja 1981 roku Papież został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę - niemal cudem unika śmierci, co później skomentował słowami: „Czyjaś ręka strzelała, ale inna Ręka prowadziła kulę”. W 1983 roku Papież odwiedził zamachowca w więzieniu.
W sierpniu 1985 roku Jan Paweł II przemawiał do 80 tys. młodych muzułmanów w Casablance. W kwietniu 1986 roku jako pierwszy w historii zwierzchnik Kościoła rzymsko-katolickiego odwiedził synagogę w Rzymie. Z jego inicjatywy w Asyżu odbył się w 1986 roku Światowy Dzień Modlitw o Pokój, w którym uczestniczyli przedstawiciele niemal wszystkich religii całego świata. Papież próbuje zbliżyć też do siebie chrześcijan różnych wyznań - ogłasza list z okazji 500 rocznicy urodzin Marcina Lutra, spotyka się z patriarchą Konstantynopola, składa wizytę w katedrze Canterbury i w rzymskim zborze ewangelickim.
W latach 1997-1999 Papież odbywa kolejne historyczne pielgrzymki - do Sarajewa, na Kubę, do Rumunii.
Podczas Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 Papież dokonuje rachunku sumienia Kościoła i prosi Boga o wybaczenie jego win; odbywa też podróż do Ziemi Świętej.
Rok 2001 przynosi kolejną ważną wizytę - w Grecji i Syrii, a także na Ukrainie.
Papież nie rezygnuje z pielgrzymek: odwiedza z ekumeniczną wizytą Azerbejdżan i Bułgarię, podróżuje do Kanady, Gwatemali, Meksyku. W sierpniu 2002 roku w sanktuarium w Łagiewnikach zawierza świat Bożemu Miłosierdziu.
Pieśń „Wiele jest serc”
Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię.
Wiele jest serc, które czekają wciąż.
Napełnij serce swoje tym kosztownym nasieniem,
A zobaczysz, że Bóg poprowadzi cię do ludzi.
Sam zobaczysz, że Bóg poprowadzi cię do ludzi,
Których będziesz mógł zaprowadzić do Chrystusa.
Biografia JANA PAWŁA II c.d.
W 2003 roku premierę ma poemat „Tryptyk Rzymski”. W Wielki Czwartek Jan Paweł II przemawia do Hiszpanów, zaś w czerwcu pielgrzymuje do Chorwacji - to setna, jubileuszowa pielgrzymka. Z orędziem pojednania udaje się do Bośni.
W czterdziestą rocznicę publikacji Encykliki Jana XXIII „Pacem In terris” Papież występuje przeciw wojnie w Zatoce Perskiej. Przed referendum w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej Papież apeluje do rodaków: „Europa potrzebuje Polski. Kościół w Europie potrzebuje świadectwa wiary Polaków. Polska potrzebuje Europy. Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej”.
W maju 2004 ukazuje się książka „Wstańcie, chodźmy!” - papieska „medytacja o biskupim powołaniu”. W lipcu, w czasie obchodów uroczystości św. Piotra i Pawła w liturgii sprawowanej pod przewodnictwem Papieża bierze udział Bartłomiej I, patriarcha ekumeniczny Konstantynopola.
W sierpniu pielgrzymka maryjna wiedzie Papieża do Lourdes. „Nie wolno nikomu przejść obojętnie wobec tragedii Szoah. Oby nigdy więcej, w żadnym zakątku ziemi, nie powtórzyło się to, czego doświadczyli ludzie, których opłakujemy od 60 lat!” - pisze Jan Paweł II w styczniu 2005 roku w posłaniu z okazji 60 rocznicy wyzwolenia obozu w Auschwitz-Birkenau.
1 lutego Papież trafia do kliniki Gemelli z powodu powikłań pogrypowych. Przechodzi operację tracheotomii.
W czasie Świąt Wielkiej Nocy milczący Papież po raz ostatni, tym razem pośrednio, prowadzi liturgię Wielkiego Tygodnia. Do uczestników Drogi Krzyżowej w Koloseum pisze: „W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego ciała, którym jest Kościół”.
2 kwietnia 2005 roku w Wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, został powołany przez Boga Ojca do wieczności.
Pieśń „Zmartwychwstał Pan”
Zmartwychwstał Pan, zmartwychwstał Pan,
Zmartwychwstał Pan, alleluja!
Alleluja, alleluja, alleluja,
Zmartwychwstał Pan!
Jan Paweł II do młodzieży
31 marca 1985 roku Jan Paweł II opublikował i przekazał młodzieży swój pierwszy List Apostolski do młodych całego świata. Nawiązał kontakt z młodymi, mimo iż złośliwi, a nawet socjolodzy, twierdzili, że stary człowiek nie będzie w stanie przyciągnąć do siebie młodych. Ale stała się rzecz niepojęta. Młodzi ludzie przyjmowali go, przychodzili na spotkania z nim. Największe stadiony świata nie potrafiły ich pomieścić. Przyjmowali go entuzjastycznie. To, co działo się na stadionach, to istne szaleństwo. Niezależnie od tego, czy to byli Latynosi, czy zimni Irlandczycy, Polacy czy Francuzi. Bo on się ich nie bał, wprost przeciwnie - ciągnął do nich. A oni czekali. Nie tylko na jego uśmiech, dowcip. Ale czekali na jego poważny wykład dotyczący: sensu życia, cierpienia, potrzeby prawdy, walki z wszechogarniającą pustką, godności życia, bycia szczęśliwym, umiejętności wyboru, analizy pojęć wolności i miłości Boga ku ludziom. Tak było nawet w najtrudniejszych środowiskach - w Paryżu, Nowym Jorku, Walii, Szkocji, Anglii. Prasa pełna była entuzjastycznych omówień: „Inwazja Młodych”, „Katolicki Woodstock”, „Armia Wojtyły”.
Jan Paweł II powiedział do młodych: „Wy jesteście moją nadzieją, nadzieją świata i nadzieją Kościoła”.
On, jak nikt dotąd, zaufał im. Powiedział: „Nie bójcie się iść na ulice i do miejsc, gdzie gromadzą się ludzie, aby jak Apostołowie głosić Chrystusa i Dobrą Nowinę Zbawienia na placach miast, osiedli i wsi. Nie czas teraz wstydzić się Ewangelii, ale czas głosić ją na dachach”.
Pieśń „Barka” (3 i 4 zwrotka)
Ty potrzebujesz mych dłoni,
Mego serca młodego zapałem,
Mych kropli potu i samotności.
O Panie, to Ty na mnie spojrzałeś,
Twoje usta dziś wyrzekły me imię.
Swoją barkę pozostawiam na brzegu,
Razem z Tobą nowy zacznę dziś łów.
Dziś wypłyniemy już razem
Łowić serca na morzach dusz ludzkich,
Twej prawdy siecią i słowem życia.
Jan Paweł II do młodzieży c.d.
Jan Paweł II uczył nas, że młodość jest szczególnym bogactwem. Bogactwem odkrywania, a zarazem planowania, wybierania, przewidywania i podejmowania pierwszych własnych decyzji. Mówił o radości, ale też o tym, że każdy musi mieć swoje „Westerplatte” i swoje walki, których nie wolno przegrać, w tym także tych najtrudniejszych, bo staczanych z samym sobą, ze swoim egoizmem i tendencją do projektowania świata bez Boga. Poruszał tematy, które najbardziej dotykały młodych ludzi. Nie dawał im łatwych odpowiedzi, nie kokietował słuchaczy i nie uciekał w trudne, filozoficzne i teologiczne dociekania. Nie sposób dotrzeć do wszystkich słów, jakie Ojciec Święty kierował do młodych w czasie swego pontyfikatu. Ważne jest, że młodzi ludzie słuchali Jana Pawła II, bo widzieli w jego oczach, że nie kłamał, że mówił do nich jak Ojciec, któremu na nich zależy. Najbardziej na świecie.
Dlatego też teraz, gdy nie ma go wśród nas, zadajemy sobie pytania: Co dalej? Kto nas poprowadzi? Jak będzie wyglądał świat bez Jana Pawła II? Nie jest łatwo odpowiedzieć na te pytania. Szczególnie w chwili, gdy najgłębiej, najmocniej przeżywamy brak Ojca Świętego. Bo przecież nasze oczy nie ujrzą już tego pogodnego oblicza i rąk, które zawsze błogosławiły, a nasze uszy nie usłyszą już tego ciepłego głosu, który u schyłku życia Ojca Świętego uświadamiał nam ogrom jego cierpienia. Pozostały miliony, może nawet miliardy zdjęć i nagrań o Janie Pawle II. Ale to przeszłość. A my musimy pomyśleć o przyszłości i o tym, w jakim stopniu nauka Ojca Świętego zakorzeniła się w naszych sercach. Sercach, które na zawsze zapamiętają Jana Pawła II jako przewodnika, który prowadził i wciąż prowadzi nas do Domu Ojca.
Pieśń „Ubi Caritas”
Ubi caritas et amor,
Ubi caritas Deus ibi est.
Tam, gdzie miłość jest wzajemna,
Tam, gdzie miłość jest, tam jest także Bóg.
„Nie lękajcie się! Chrystus wie, co jest w człowieku. Tylko On wie! Dzisiaj tak często człowiek nie wie, co nosi w sobie, w głębi swej duszy, swego serca. Tak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi. tak często opanowuje go zwątpienie, które przechodzi w rozpacz. Pozwólcie zatem - proszę was, błagam was z pokorą i ufnością - POZWÓLCIE CHRYSTUSOWI MÓWIĆ DO CZLOWIEKA”.
Pieśń „Jezu, mój Jezu”
Jezu, mój Jezu, dziś do Ciebie mówić chcę.
Ty mi dajesz swojego Ducha, uwielbiam Cię.
Fragment wiersza Juliusza Słowackiego „Pośród niesnasek”
Więc oto idzie Papież słowiański, ludowy brat;
Oto już leje balsamy świata do naszych łon,
A chór anielski kwiatem umiata dla niego tron.
On rozda miłość, jak dziś mocarze rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże, świat wziąwszy w dłoń;
Gołąb mu słowa w hymnie wyleci, poniesie wieść,
Nowinę słodką, że duch już świeci i ma swą cześć;
Niebo się nad nim pięknie otworzy z obojga stron,
Bo on na świecie stanął i tworzy i świat, i tron.
On przez narody uczyni bratnie, wydawszy głos,
Że duchy pójdą w ciele ostatnie przez ofiar stos.
Moc mu pomoże sakramentalna narodów stu.
Moc ta przez duchy będzie widzialna przed trumną tu.
Takiego ducha wkrótce ujrzycie cześć, potem twarz;
Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość, robactwo, gad.
Zdrowie przyniesie, rozpali miłość i zbawi świat;
Wnętrze kościołów on powymiata, oczyści cień.
Boga pokaże w twórczości świata jasno, jak dzień.
„Nie bójcie się Chrystusa. Zaufajcie Mu do końca! On jedyny ma słowa życia wiecznego! Chrystus nigdy nie zawiedzie!” (Jan Paweł II, Poznań).
Pieśń „Nie bój się, nie lękaj się”
Nie bój się, nie lękaj się,
Bóg sam wystarczy, Bóg sam wystarczy.
Kult Bożego Miłosierdzia, jak złota nić, wpisał się w pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II. To on przyczynił się do jego rozwoju. Tajemnica Bożego Miłosierdzia stopniowo dojrzewała w jego życiu, a odsłaniał nam ją i ukazywał zwłaszcza jako Papież.
Jako młody robotnik słyszał już o siostrze Faustynie i o Bożym Miłosierdziu. Gdy szedł do pracy przez Łagiewniki, często wstępował do kościoła Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie znajduje się grób siostry Faustyny. A kiedy był biskupem krakowskim, rozpoczął w swej archidiecezji 21 października 1965 roku jej proces beatyfikacyjny. Zasiadając na Stolicy Piotrowej w Rzymie, odsłaniał nam etapami tajemnicę Bożego Miłosierdzia. 30 listopada 1980 roku wydał Encyklikę o Miłosierdziu Bożym. 18 kwietnia 1993 roku beatyfikował i 30 kwietnia 2000 roku kanonizował siostrę Faustynę, ustanawiając Święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną. Dnia 17 sierpnia 2002 roku konsekrował bazylikę Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach, centrum, z którego promieniować będzie na cały świat blask Miłosierdzia Bożego, zgodnie z tym, co Pan zechciał objawić siostrze Faustynie Kowalskiej, apostołce Bożego Miłosierdzia.
„Krzepiące orędzie Miłosierdzia Bożego - mówił Papież w homilii podczas kanonizacji siostry Faustyny - skierowane jest przede wszystkim do człowieka, który udręczony jakimś szczególnie bolesnym doświadczeniem albo przygnieciony ciężarem popełnionych grzechów - utracił wszelką nadzieję w życiu i skłonny jest ulec pokusie rozpaczy. Takiemu człowiekowi ukazuje się oblicze Chrystusa, a promienie wychodzące z Jego serca padają na niego, oświecają go i rozpalają, wskazując drogę i napełniając nadzieją. Jakże wielu sercom przyniosło otuchę wezwanie „JEZU UFAM TOBIE!”, które podpowiedziała nam Opatrzność za pośrednictwem siostry Faustyny!”.
Pieśń „Zaufaj Panu”
Jak się nie bać, powiedz jak, kiedy w strachu żyje świat.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak uwierzyć, powiedz mi, kiedy już nie wierzę w nic.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak mam kochać, powiedz jak, kiedy rani mnie mój brat.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak być dobry, powiedz mi, kiedy świat jest taki zły.
Zaufaj Panu już dziś.
Zaufaj Panu już dziś, zaufaj Panu już dziś,
Zaufaj Panu już dziś, zaufaj Panu już dziś.
Jak mam walczyć, powiedz jak, kiedy silnej woli brak.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak pokonać własny grzech, kiedy pokus tyle jest.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak się cieszyć, powiedz mi, kiedy płyną gorzkie łzy.
Zaufaj Panu już dziś.
Jak do ładu z sobą dojść, kiedy siebie mam już dość.
Zaufaj Panu już dziś.
Dziś, w dniu tak smutnym dla całego świata, dziękujemy Bożemu Miłosierdziu za pontyfikat naszego Rodaka, Ojca Świętego Jana Pawła II, który uczył nas zaufania Bożej miłości i który już przebywa z miłosiernym Chrystusem. Za przyczyną świętej siostry Faustyny prośmy Boga o jak najrychlejszą beatyfikację Ojca Świętego. Rozniecajmy iskierkę Bożej łaski i przekazujmy ogień miłosierdzia.
Bądźmy świadkami miłosierdzia! Odmawiajmy papieski „Akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu”.
O Maryjo, Matko Miłosierdzia,
Czuwaj nad wszystkimi,
Aby nie był daremny krzyż Chrystusa, aby człowiek nie zagubił drogi dobra,
Nie utracił świadomości grzechu i umiał głębiej ufać Bogu „bogatemu w miłosierdzie”
By z własnej woli spełniał dobre czyny, które Bóg z góry przygotował
I w ten sposób żył „ku chwale Jego majestatu”. Amen.
„Kościół nie może zapominać o modlitwie, która jest wołaniem o miłosierdzie Boga wobec wielorakiego zła, jakie ciąży nad ludzkością i jakie jej zagraża” (Jan Paweł II, Łagiewniki).
„Musicie być silni miłością, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, tą miłością, która nigdy nie zawiedzie”.
„Idźmy z Chrystusem budować cywilizację Miłości, cywilizację Prawdy, cywilizację Wolności, tej wolności, do której wyswobodziła nas Chrystus”.
„W imię poszanowania praw człowieka, w imię wolności i miłości, wołam: Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”.
Pieśń „Ty masz moc”
Ty masz moc uzdrowić moje ciało, Jezu
Ty masz moc przywrócić mnie do życia.
Ty masz moc wznieść mnie nad chmurami,
Bym ujrzał to, jak bardzo kochasz mnie.
Papież wychodzący ku ludziom
Pontyfikat Ojca Świętego Jana Pawła II przejdzie do historii jako zwrot w dziejach papieskiego duszpasterstwa - zwrot, którego znakiem szczególnym była postawa Papieża, wychodzącego ku ludziom starszym, samotnym i chorym.
31 grudnia 1978 roku Jan Paweł II skierował następujące słowa: „Chciałbym w dniu dzisiejszym skierować nasze myśli, serca, a przede wszystkim modlitwę ku najstarszym. Mam na myśli nie tylko ludzi w sile wieku, w pełni sił fizycznych, ile ludzi w wieku podeszłym: dziadków, babcie, ludzi starszych. Ci ludzie często są opuszczeni. Cierpią z powodu swojej starości. Cierpią także z racji różnych dolegliwości, jakie podeszły wiek ze sobą niesie. Najbardziej jednak cierpią, gdy nie znajdują zrozumienia i wdzięczności u tych, od których mają prawo się jej spodziewać. Musimy przypomnieć sobie i dobrze rozważyć czwarte przykazanie Boże: Czcij ojca swego i matkę swoją. Prośmy Boga o to, aby stosunki między pokoleniami układały się w duchu czwartego przykazania!
Na tych właśnie najstarszych musimy patrzeć z szacunkiem. Im bowiem rodziny zawdzięczają swój byt, wychowanie, utrzymanie za cenę ich ciężkiej pracy, a nieraz i wielu cierpień. Nie mogą być tak traktowani, jakby byli niepotrzebni. Chociaż czasem brakuje im sił, aby spełnić nawet najprostsze czynności, to przecież mają oni doświadczenie życiowe i tę mądrość, której często brakuje młodym”.
Jan Paweł II wiedział, co to cierpienie i ból. Przeżył zamach 13 maja 1981 roku, liczne operacje i choroby, które musiał przezwyciężać dla dobra Kościoła i świata. Ostatnie dni jego życia naznaczone były szczególnym cierpieniem.
2 kwietnia 2005 roku o godz. 21.37 - w pierwszą sobotę miesiąca, w wigilię Święta Miłosierdzia Bożego przeszedł z życia do życia. Doszedł tam, gdzie pragnął dojść - do Chrystusa, który był jego Drogą, Prawdą i Życiem.
Pieśń „Mario proszę spraw”
Mario proszę spraw,
Aby życie mi nie było obojętne,
Abym zawsze kochał to co piękne,
Pozostawił ciepły ślad na czyjejś ręce.
Człowiek przychodzi na świat, rośnie, dojrzewa, odkrywa swoje powołanie i rozwija swoją osobowość w ciągu lat swojej aktywności. Później zbliża się do momentu, kiedy musi opuścić ten świat. Im dłuższe jest jego życie, tym bardziej odczuwa swoją kruchość i stawia sobie pytanie, co jest poza granicami śmierci. Stąd wynika pytanie, które zadaje się Temu, który zwyciężył śmierć: „Panie, gdzie mieszkasz?”. Pomóż nam odnaleźć prawdziwy sens naszego życia.
Jan Paweł II był najwspanialszym człowiekiem na całym świecie. To On zjednoczył wiele narodów, umacniał nas w wierze, dawał nadzieję, której tak bardzo nam brakowało. Ojciec Święty jak nikt inny, zawierzył Matce Najświętszej. Ufał Jej bezgranicznie i uczył tego zaufania wszystkich.
Pieśń „Jest na świecie miłość”
Jest na świecie miłość,
Której imię srebrzystym promieniem objęło ziemię.
Gdy ci będzie smutno,
Imię to wypowiedz, a przy tobie Ona zjawi się.
Matka z radością poda dłoń,
Gdy powiesz, Mario, w Tobie ufność mam.
Kiedy jesteś przy mnie znika ból i w oczach łzy,
Pragnę z Tobą iść, Ty dodaj sił.
Papież Jan Paweł II dla nas - katolików był Ojcem, Ojcem Świętym. Dla tylu innych - po prostu ojcem. Jaki będzie teraz Kościół, jaka będzie Polska, jaki będzie świat? Bez Ciebie, Ojcze, tak zwyczajnie święty.
Pieśń „Abba - Ojcze”
Ty wyzwoliłeś nas, Panie, z kajdan i z samych siebie,
A Chrystus, stając się bratem, nauczył nas wołać do Ciebie.
Abba - Ojcze, Abba - Ojcze!
Abba - Ojcze, Abba - Ojcze!
Bo Kościół, jak drzewo życia, w wieczności zapuszcza korzenie,
Przenika naszą codzienność i przekazuje nam Ciebie.
Bóg hojnym dawcą jest życia, On wyswobodził nas z śmierci
I, przygarniając do siebie, uczynił swoimi dziećmi.
Wszyscy jesteśmy braćmi, jesteśmy jedną rodziną.
Tej prawdy nic już nie zaćmi i teraz jest jej godzina.
1