Objawienia fatimskie
nagranie : kaseta Ave Maria
Miesiąc październik, to szczególna okazja do lepszego zrozumienia i pogłębienia znaczenia modlitwy różańcowej. O modlitwę tę gorąco prosiła Matka Boża we wszystkich objawieniach. Dzisiaj chcemy bliżej poznać orędzie, z którym przybyła do Fatimy w portugalskiej wiosce leżącej około 50 km od Oceanu Atlantyckiego.
Nazwa tej miejscowości pochodzi z epoki podboju arabskiego. Fatima to imię córki Mahometa, wielkiego proproka islamu.
Dwa kilometry na zachód od Fatimy rozciąga się jedna z wielu małych dolin - Cova da Iria, gdzie Najświętsza Maryja Panna objawiła się pieciokrotnie małym pastuszkom.
"Cova" - to dolina, "Iria"- to popularna forma imienia Irena. Nazwa ta nawiązuje najprawdopodobniej do postaci świętej Ireny, umęczonej w 653r. w Tomar, 20 km od Fatimy.
nagranie: O Królowo Matko ma (kaseta KRP )
Jakże często to, co w oczach ludzi jest małe, słabe i nierozumne znajduje uznanie w oczach Pana Boga. Tak było i w Fatimie, gdzie Matka Boża ukazała się małym pastuszkom Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji.
Nie myślcie, że Łucja, Hiacynta i Franciszek od razu byli święci. Żyjąca do dziś Łucja wspomina na jaki pomysł wpadli, aby skrócić sobie modlitwę różańcową. Otóż przy każdym paciorku powtarzali tylko słowa: Ojcze nasz lub Zdrowaś Mario. Tym sposobem cały różaniec odmawiało się raz dwa i... można było wracać do zabawy.
Gdy Hiacynta miała 6 lat, Franciszek 8, a Łucja 9 ukazał im się Anioł. "Była to wielka, biała, jakby niesiona wiatrem postać "- wspomina Łucja. Tylko dziewczynki słyszały słowa: "Nie lękajcie się. Jestem Aniołem Pokoju, módlcie się ze mną...". Anioł objawił się jeszcze dwa razy. To on przygotował dzieci na najważniejsze wydarzenia ich życia.
Jest rok 1917. W Europie kataklizm wojenny osiągnął szczyt. Wobec nieskuteczności wszelkich ludzkich środków, papież Benedykt XV, by zażegnać konflikt wzywa wszystkich katolików na świecie do krucjaty modlitwy - w celu wyproszenia dla świata pokoju, za sprawą Maryi. Jednocześnie poleca, by do maryjnej Litanii Loretańskiej dołączono wezwanie: "Królowo pokoju, módl się za nami".
nagranie: Gdy serce twoje (CD - 6 ; zw. wszystkie)
I oto Królowa Pokoju przybywa z odpowiedzią do maleńkiej wioski w Portugalii, do miejsca zwanego Cova do Iria. To tam troje dzieci - pastuszków Łucja, Hiacynta i Franciszek spotykają po raz pierwszy "Piękną Panią".
Jest piękny 13 maja 1917r. Troje pastuszków wypasało powierzone im stado owiec w Cova da Iria. Oprócz niewielkiego kawałka uprawnej ziemi, rosły tam jedynie pojedyncze karłowate drzewka dębu korkowego i oliwki. Gdy dzieci dotarły na miejsce, zajęły się budowaniem małego murka z kamieni. Było to dokładnie w tym miejscu, gdzie dzisiaj stoi piękna i ogromna bazylika - sanktuarium fatimskie.
Nagle - wybuch światła. Przestraszone dzieci zaczynają zapędzać owieczki, przekonani, że zbiera się na burzę. Kiedy zbliżają się do jednego z rosnących tam małych dębów, otaczający ich blask jest niemalże oślepiający. I pośrodku tego światła, w którym są zanurzeni, nad koroną drzewa widzą "przepiękną Panią - jaśniejszą niż słońce". Są przerażone i chcą uciekać, wtedy słyszą niepowtarzalny głos: "Nie lękajcie się, nie uczynię wam nic złego". Łucja ma odwagę zapytać: "Z jakiego jest Pani miejsca?". Pada odpowiedź: "Moje miejsce to niebo".
Rozmowa toczy się dalej. Objawienie widzi cała trójka, ale tylko Łucja rozmawia z Maryją. Franciszek słyszy Łucję, nie słyszy jednak tego, co mówi Matka Boża. Hiacynta słyszy cały dialog, ale w nim nie uczestniczy. Dzieci nie zapomną z tego spotkania ani jednego słowa, nikomu jednak nie wyjawiają tego, co się wydarzyło. Na ten temat rozmawiają tylko między sobą. Dopiero później, w latach 1936 i 1941, na życzenie przełożonych, Łucja spisze te wydarzenia.
Podczas pierwszego spotkania "ubrana na biało Pani' zapytała dzieci, czy gotowi są cierpieć w intencji wynagrodzenia za grzechy obrażające Boga i Niepokalane Serce Maryi oraz za nawrócenie grzeszników. Obiecuje im pociechę od Boga w chwilach cierpień, wysyła też w ich kierunku snop światła, które - jak tłumaczy Łucja - "dotknęło ich do samej głębi duszy" i sprawiło, że ujrzeli samych siebie w Bogu, który "sam jest tym światłem". Maryja prosiła ich jeszcze, by przychodzili na to miejsce objawień każdego 13 dnia miesiąca i by odmawiali codziennie różaniec - po to, by nastał na świecie pokój - i odchodzi w błękit nieba.
pieśń: śpiew Z dalekiej Fatimy ( zwrotki 1-6 )
13 czerwca w objawieniu Matka Boża oznajmiła dzieciom, że Jezus pragnie zaprowadzić w świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, obiecując zbawienie tym, którzy będą w nim uczestniczyć. Ukazuje im swe serce otoczone cierniami.
Podczas lipcowego objawienia, gdzie pojawiła się Matka Boża było ok. 5 tysięcy ludzi. W południe jak poprzednio pojawiła się "Piękna Pani' w olśniewającym blasku. Łucja prosi Ją o wyjawienie imienia i cud, który potwierdzi rzeczywistość Jej obecności. "Piękna Pani" obiecuje:
W październiku powiem kim jestem i uczynię cud, który ujrzą wszyscy, by uwierzyli". Prosi dzieci o modlitwę za grzeszników i o ofiarowanie za nich wynagradzających umartwień.
W czasie tego objawienia następuje wizja piekła i zostaje powierzony im sekret. Z wyrazem dobroci i wielkiego smutku Maryja wyjaśnia: "Ujrzeliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich zbawić, Bóg pragnie zaprowadzić nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca w pierwsze soboty miesiąca i Komunię świętą wynagradzającą. Jeśli ludzie uczynią, co wam powiem, zbawi się wiele dusz i nastanie pokój. Skończy się wojna. Jeśli jednak nie przestaną obrażać Boga... rozpocznie się inna nowa i straszniejsza. (...)
Dla dzieci rozpoczął sią czas trudny, ale prześwietlony łaską Bożą. Skończyło się odmawianie różańca po łebkach. Dzieci nie tylko modliły się bardzo dużo, ale i pokutowały. Często w największe upały odmawiali sobie picia, rezygnowali ze słodyczy, a południowy posiłek oddawali uboższym od siebie. Bezpośrednio na ciele nosili szorstkie sznury, boleśnie ocierając skórę.
Hiacynta, na której ogromne wrażenie uczyniła ukazana im przez Maryję wizja piekła, nie mogła przestać myśleć o biednych grzesznikach, którzy mogą tam trafić. W ich intencji rezygnowała z tańca, który bardzo lubiła, z myślą o nich podejmowała swe małe, dziecięce ofiary, za nich wciąż modliła się słowami, których nauczyła ich Maryja: "O mój Jezu przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego Miłosierdzia".
Franciszek nie mógł znieść myśli, że Pan Jezus, taki dobry i kochany, wciąż musi cierpieć, bo ludzie zasmucają Go i obrażają nieustannie. Koniecznie chciał wynagrodzić Mu wszystkie zniewagi. Całymi godzinami adorował Najświętszy Sakrament, a na pastwisku oddalał się od dzieci, aby samotnie się modlić.
Łucję drogo kosztowało ciągłe potwierdzanie prawdy o objawieniach. Jej mama, przekonana, że dziewczynka zmyśla - biciem starała się skłonić ją do odwołania "kłamstw".
Ale ani Łucja, ani Franciszek z Hiacyntą niczego nie odwołali. Natomiast na miejsce objawień zaczęły napływać coraz większe tłumy.
Ludzie przybywający na miejsce objawień, nie uszli uwadze władz, które bardzo niechętnie patrzyły na całe "zamieszanie" jak mówili. Któregoś dnia dzieci zatrzymano w areszcie. Prośbą i groźbą a także przekupstwem próbowano skłonić ich, by odwołały to, co głosiły. Jednocześnie kategorycznie żądano ujawnienia wszystkich sekretów, jakie powierzyła im Matka Boża.
Wielka łaska musiała towarzyszyć pastuszkom, bo wszytkie krzyki urzędników, których mieli prawo się przestraszyć, przyjmowali spokojnie i trwali przy swoim.
13 września przybyło do Cova da Iria ok. 30 tysięcy osób.
Dokładnie w południe mocne w tym dniu słońce zaczyna tracić swój zwyczajny blask, a powietrze - podobnie jak podczas poprzednich objawień - przybiera złocisty kolor. Promieniujaca z radości Łucja woła: " Tam, nadchodzi Ona! Tam nadchodzi!
"Piękna Pani" obdarza zgomadzonych dotykalnym dowodem swej obecności: na błękitnym, bezchmurnym niebie wszyscy dostrzegają powolny ruch słońca. Widzą deszcz kwiatów, które niczym płatki śniegu znikają, zanim dotkną ziemi. Tymczasem Maryja prosi pastuszków, aby odmawiali różaniec w intencji zakończenia wojny. Łucja zaś przedstawia Matce Bożej prośby o uzdrowienie niektórych chorych.
W październiku wszyscy oczekują cudu obiecanego przez " Piękną Panią". 12 października drogi prowadzące ku Fatimie wypełniają się pielgrzymami. Mimo zimna rzesze oczekujących spędzają noc pod gołym niebem. Dzień wstaje deszczowy, tłumy jednak nie przestają napływać. Są tutaj ludzie z najdalszych zakątków Portugalii, a stołeczne dzienniki wysłały do Fatimy swoich najlepszych reporterów.
Deszcz nie przestaje padać. Cova da Iria zmienia się pod nogami tysięcy ludzi w jedno wielkie trzęsawisko. Zarówno pielgrzymi jak i wszyscy ciekawscy są ubabrani w błocie i kompletnie przemoknięci. Zbliża się południe, na miejscu objawień jest ok. 70 tysięcy ludzi.
Pierwsza "Piękną Panią "dostrzega Łucja, i na jej pytanie Maryja wyjawia swoje imię i ponawia prośbę o codzienne odmawiania różańca i zapowiada, że wojna "zakończy się a żołnierze powrócą wkrótce do swoich domów". Łucja prosi o uzdrowienie chorych i nawrócenie niektórych grzeszników. "Jedni tak, inni nie" - odpowiada Matka Boża. "Trzeba, by odmienili życie, poprosili o przebaczenie swoich win". Ze smutnym obliczem wypowiada swoje ostatnie słowa, które trójka pastuszków przechowywać będzie głęboko w swoich sercach: "Nie obrażajcie więcej Boga, Naszego Pana. On jest już tak bardzo obrażany". Żegnając po raz ostatni swych małych powierników, "Piękna Pani" prowadzi ich wzrok ku słońcu. Rozkłada ręce ku promieniom słońca i unosi się podczas, gdy blask jej własnego światła odbija się na świetlanym kręgu. Jej postać jest jaśniejsza niż słońce. Obok słonecznej tarczy następują kolejne wizje: święty Józef z Dzieciątkiem Jezus, który błogosławi świat i Matka Boża Bolesna z przebijającym serce mieczem boleści.
Wtedy to zgromadzony tłum staje się świadkiem widowiska, które sprawia, iż wielu z obecnych odnosi wrażenie, że to koniec świata. Chodzi tu o zjawisko nazwane "cudem słońca".
Deszcz ustapił i rozeszły się chmury. Słońce, które stało się podobne do srebrnego czy białego dysku, przestało razić w oczy. Najpierw lekko, potem coraz gwałtowniej zaczęło sie trząść, w końcu - niczym ogniste koło krążyło z coraz większą prędkością wokół własnej osi. Wyrzucając we wszystkich kierunkach świetliste snopy o zmieniających się kolorach. Przez około trzy minuty niebo, ziemia, drzewa, grupka doznająca objawienia i wielka rzesza ludzi, wszystko zanurzane jest na przemian to w żółci, to w zieleni, purpurze, błękicie, fiolecie...Dwa razy na krótką chwilę słońce zatrzymuje się, po czym rozpoczyna na nowo swój taniec światła i kolorów. Nagle wszystkim zdaje się, że słońce odrywa się od nieboskłonu i - tak jakby małymi skokami to w prawo to w lewo - pędzi z ogromną prędkością w kierunku zgromadzonych na dole ludzi, promieniując coraz to większym ciepłem. Lud pada na kolana w błotnistą ziemię i wypowiada akty żalu, skruchy za grzechy.
Słońce powstrzymuje swój zawrotny pęd i powraca na swoje miejsce. Tłum wzruszonych i przerażonych ludzi podnosi się, zaczyna śpiewać religijne pieśni.
Wirowanie słońca trwało 10 minut. Wszyscy przesłuchiwani naoczni świadkowie zgodnie przytaczają taki właśnie przebieg zjawiska. Widoczne ono było w promieniu 5 km. Ziemia i ubrania obecnych, przed cudem zabłocone i przemoknięte, stały się całkowicie czyste i suche.
pieśń, śpiew Z dalekiej Fatimy (zwrotki 7 -10)
Objawienia w Fatimie zakończyły się. Wraz z objawieniami zaczęło zmieniać się oblicze Portugalii i całego świata, ale wszędzie tam gdzie ludzie przyjmowali do swoich serc orędzie Matki Bożej i starali się je wypełniać swoim codziennym życiem.
Portugalczycy Fatimskiej Pani przypisują uratowanie ich ojczyzny o przelewu krwi i zawieruchy wojennej.
Jednak Jej orędzie - wezwanie jest ciągle aktualne. Maryja patrzy na nas i wzywa uczyńcie wszystko co wam mówi mój Syn. Może właśnie dzisiaj chce, abyśmy właśnie my stali się jak troje pastuszków z Fatimy narzędziem w ratowaniu świata.
pieśń: Uczyńcie co wam mówi Syn (CD 5 1 i 2 zwrotka)
Pamiątką objawień fatimskich jest figura Matki Bożej Fatmskiej, która jest znana chyba wszystkim na całym świecie
Wykonana jest z drzewa według wskazówek siostry Łucji. Jest dziełem portugalskiego rzeźbiarza Jose Thedima i od 13 czerwca 1920 roku znajduje się w miejscu, gdzie w 1917 roku objawiła się pastuszkom, a dzisiaj nazywane jest jest Kaplicą Objawień.
Korona, która wieńczy figurę Matki Bożej Fatimskiej jest darem portugalskich kobiet, które oddały swoje klejnoty dla Pani z Cova da Iria. Wykonana jest ze złota i waży 1200 gramów; ozdabia ją 313 pereł i 2679 kamieni szlachetnych. Po środku została umieszczona kula, ofiarowana przez papieża Jana Pawła II, na znak, że to Matka Boża Fatimska ocaliła go w zamachu z 13 maja 1981r w Rzymie na Placu św. Piotra.
Ostatnie tygodnie, są dla nas wezwaniem a może przestrogą, byśmy wzięli sobie poważnie do serca wezwania Matki Bożej i poprzez modlitwę różańcową upraszali pokój w swoim sercu i na świecie.
Odmówmy wspólnie z części chwalebnej tajemnicę różańca Zmartwychwstanie - prosząc Matkę Bożą aby uprosiła dla całego świata zmartwychwstanie do życia w pokoju.
Ojcze nasz …Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu .... O mój Jezu...