Widokówka z tego świata
Autor: Stanisław Barańczak
Poeta ułożył ten wiersz za pomocą słów, których można użyć przy redagowaniu pocztówki do bliskiej osoby. Adresatem zwrotek utworu jest Bóg i to do niego podmiot liryczny zwraca się przez liczne stwierdzenia i pytania retoryczne. Można podejrzewać, że "widokówka" wyruszy do adresata i będzie to podróż w jedną stronę, gdyż podmiot liryczny wyraźnie nie oczekuje odpowiedzi. Mimo to nie waha się wykorzystywać zwrotów, które mogłyby znaleźć się w każdym liście, czy też na pocztówce, widokówce. Zaczyna na przykład od słów: "Powiedz, co u Ciebie słychać". Także użyta w zdaniu wielka litera jest charakterystyczna dla listu, może dodatkowo wskazywać na bliskość adresata czy też szacunek mu okazywany. Podmiot liryczny - jak wynika z wiersza - chciałby, żeby adresat (w domyśle: Bóg) był tutaj, okazuje to przez powtarzaną na początku każdej strofy frazę "Szkoda, że Cię tu nie ma". Te słowa mają głębsze znaczenie, są odzwierciedleniem stanu duchowego, w jakim pozostaje podmiot liryczny, który widzi tyle zła na świecie, a Bóg jest na to obojętny - nie ma Go. Cały wiersz utrzymany jest w konwencji monologu, do końca nie pojawia się żadna odpowiedź. W zwrotkach podmiot liryczny przedstawia, jak wygląda jego życie na ziemi, wśród innych ludzi, gdzie musi przeżywać różne kłopoty, trudności. Mówi do Boga: "Powiedz (...) co można widzieć, gdy się jest Tobą". Traktuje Boga jako kogoś podobnego sobie, kogoś, kto może odczuwać różne emocje, dlatego pisze do niego tak otwarcie i szczerze, ponieważ widzi też związek, jaki między nimi występuje. Pod koniec wiersza pada jeszcze jedno ważne pytanie: "Mów, jak Ty się czujesz z moim bólem - jak boli Ciebie Twój człowiek". Podkreśla ono ten istniejący związek. Obojętność Boga jest jednak niezmienna, milczy, zdawać się może, że ludzie nic go nie obchodzą.