JESTEM NAJŚWIĘTSZĄ PANNĄ RÓŻAŃCOWĄ
Jesień roku 1917 była w Portugalii chłodna i błotna. 12 października wszystkie drogi do Fatimy roiły się od pojazdów. Pieszych niepodobna było policzyć. Ludzie nocowali na polach. Rankiem 13 października 70 tysięcy pielgrzymów czekało na deszczu i w błocie odmawiając różaniec. Około godziny 12-tej ukazało się nad dębem światło.
- Kim jesteś i czego żądasz - zapytała dziesięcioletnia Łucja.
- Jestem Najświętszą Panną Różańcową.
- Przyszłam upomnieć ludzkość, aby zmieniła swe życie, by Boga grzechami dłużej nie martwiła, aby odmawiała różaniec i czyniła pokutę za swe grzechy. - Na twarzy Najświętszej Panny odbił się głęboki smutek.
„Niech oni już dłużej nie martwią naszego Pana. On jest już dość obrażany”.
To, że świat nie zrozumiał jeszcze Fatimy jest naturalną konsekwencją braku zrozumienia lub wprost ignorancji niewymownych przywilejów Maryi. „Maryja jest jedynym stworzeniem, pisze Leon Bloy, mającym prawo mówić o sobie absolutnie, tak jak Chrystus mówi o Sobie: „Jam jest Światłość, Prawda i Życie”. Maryja jest tak blisko Boga i tak odsunięta od innych stworzeń, że wymaga to wysiłku rozumu, aby się nie zmącił. Owszem im więcej rozwija się umysł i wiara, tym bardziej rośnie Matka Boża i tym mniej stajemy się zdolni zakreślać Jej granice. W Jej wypowiedziach publicznych Imię Jej Syna towarzysze zawsze wyrzutom i groźbom. Widać z tego, że mówi Ona jako Matka Boga, jako absolutna władczyni tak dalece, iż wydaje się, że Syn, który jest Stwórcą, jest niezdolnym do uczynienia czegoś bez Jej udziału”. („Celle qui Pleure”).
Maryja zaleca więc modlitwę różańcową. Znakomity kaznodzieja francuski Lacordaire powiedział: „Znam kogoś, kto jest mocniejszy, niż Bóg. Jest nim modlący się człowiek”. Modlitwa nasza jest tym lepsza im więcej płynie z wiary, im jest pokorniejsza i wytrwalsza. Otóż na różańcu rozsnute są, jak na prześlicznej kanwie, główne prawdy wiary, najważniejsze wydarzenia z dziejów Odkupienia. Różaniec jest również modlitwą pokorną: prosty, dla wszystkich dostępny. Całą skuteczność przypisujemy w nim wyłącznie wstawiennictwu Chrystusa i Matki Bożej. Z różańcem w ręku stajemy się godnymi łaski, bo „Bóg pokornym łaskę daje”. Różaniec jest wreszcie modlitwą wytrwałą. „Szukajcie, proście, kołaczcie” - czy nie wypełnia się to w różańcu?
Skutecznym jest różaniec dlatego, że jest nabożeństwem kościelnym. Nabożeństwa kościelne powstały z natchnienia Ducha Świętego, kierującego Kościołem. W nabożeństwach tych bierze udział wielu dusz ożywionych Duchem Bożym, a Chrystus powiedział: „Zasię powiadam wam, iż gdyby się dwu porozumiało na ziemi, o wszelką rzecz, o którą by prosili, stanie się im od Ojca Mego, który jest w niebiesiech” (Mateusz 18, 19). Odmawiamy różaniec z milionami katolików składających hołd Maryi z różańcem w ręku. Różaniec jest wreszcie skuteczny i potężny dlatego, bo jest modlitwą zanoszoną przez pośrednictwo Tej, którą św. Bernard nazwał „Wszechmocą błagającą”.
Chodzi tylko o to, by różaniec dobrze odmawiać. Trzeba do tego trzech rzeczy. Naprzód, jak przed każdą modlitwą, trzeba się do różańca przygotować: pomyślmy przez parę sekund, że zabieramy się do rozmowy z Władcą nieba i ziemi, że pozdrawiać mamy Tę, co jest „nad anioły wywyższona”, której skroń „zdobi diadem z gwiazd dwunastu”. Myśląc o tym, będziemy odmawiać różaniec powoli. Jesteśmy przy różańcu narażeni na zmechanizowanie i pośpiech z powodu powtarzania tych samych modlitw. Z powolnym powtarzaniem pójdzie w parze zastanawianie się nad tajemnicami różańca. Według myśli Kościoła różaniec ma być dostępnym dla każdego rozmyślaniem. Ponadto dla dostąpienia odpustów przywiązanych do różańca trzeba rozważać wydarzenia z życia Chrystusa i Matki Bożej.
Ś.p. ks. bp Lobos mawiał nieraz: „Gdy mi ciężko i smutno biorę różaniec, odmawiam go, a to mnie uspokaja i podnosi na duchu”. Co by nam o tym powiedzieć mogły te ulepione z chleba paciorki więzienne! Gdy ks. Pro, jezuita meksykański, oddawał swe życie za Chrystusa, dzierżył wysoko w dłoniach - różaniec. Ten różaniec w dłoniach wielkiego bohatera wiary - to sztandar katolicki. „W tym znaku zwyciężymy”, jeżeli naszemu różańcowi towarzyszyć będzie życie zgodne w treści z różańcem.