ŚRÓDMIEŚCIEM NAZYWAMY:
-historycznie wyodrębniony obszar
-usytuowany w środku układu komunikacyjnego
-o intensywnej i wielofunkcyjnej zabudowie
-z wyraźną przewagą usług
-największe skupisko miejsc pracy
CENTRUM MIASTA NAZYWAMY:
-usytuowany w granicach śródmieścia główny ośrodek usługowy miasta
-przystosowany do pełnienia funkcji obsługi miasta i jego strefy wpływów
-o strukturze umożliwiającej segregację funkcjonalną i ruchową
-o wyrazie architektonicznym nadającym mu rangę kulturotwórczą
FUNKCJE ŚRÓDMIEŚĆ:
-Handlowe ( koncentrują się głównie w rejonie środka układu w formie liniowej wzdłuż najważniejszych dróg. Występują one w parterach budynków, stwarzając w ten sposób wyraźnie handlowy charakter określonych części centrum)
-Usługowe ( występują one z reguły z innymi funkcjami, wpływając w sposób istotny na charakter poszczególnych części centrum. Odrębną grupę usług stanowią funkcje o charakterze kulturalnym, naukowym, leczniczym itp.)
-Administracyjne ( ich rozmieszczenie kształtuje się różnie w poszczególnych miastach.)
CECHY WSPÓŁCZESNEGO CENTRUM:
-Atrakcyjność
-Funkcjonalność
-Dostępność
-Ekonomia rozwiązań
-Elastyczność
-Kształtowanie centrów miast przemysłowych
przyczyny lokalizacji działalności gospodarczej w miastach:
-powstawanie wyspecjalizowanych przedsiębiorstw usługowych, które zapewniają tańszą obsługę lub dostawy produktów
- lepsze powiązania transportowe, obniżające koszty działalności i ułatwiające dojazdy pracowników
-Duże zasoby pracy
-Bliskość dostawców i możliwość częstych dostaw
-Obniżenie kosztów obsługi komunalnej
problem delimitacji miast, czyli określenia które obszary mają charakter miejski i jaki są ich granice, stosując takie kryteria jak: administracyjno- prawne, ludnościowe, użytkowania terenu i charakteru zabudowy.
Do terenów przemysłowych, zalicza się grunty zajęte pod budynki i urządzenia służące produkcji przemysłowej, a także ujęcia wody, oczyszczalnie ścieków, stacje transformatorowe, czynne hałdy i wysypiska, urządzenia magazynowo-składowe, bazy transportowe i remontowe, itp.
Według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) obszar poprzemysłowy to teren, który przestał być przedmiotem działań gospodarczych, a jest zanieczyszczony lub podejrzany o zanieczyszczenie.
Aby umożliwić zagospodarowanie wyniszczonych terenów prowadzi się rekultywację gruntów czyli działalność polegająca na przywróceniu wartości użytkowej gruntom zdewastowanym i zdegradowanym
Program rządowy dla terenów poprzemysłowych z dnia 27.04.2004 zakłada, iż system rekultywacji terenów zdegradowanych w wyniku działalności gospodarczej zostanie oparty o zasady zrównoważonego rozwoju.
Cele programu można podzielić na strategiczne i bezpośrednie. Cel strategiczny obejmuje stworzenie warunków i mechanizmów dla zagospodarowania terenów poprzemysłowych
zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.
Natomiast cele bezpośrednie zawierają opracowanie systemu zarządzania terenami zdegradowanymi służącymi rewitalizacji i przywróceniu do obrotu gospodarczego terenów zdegradowanych działalnością przemysłową. Jak również rozwój sektora przedsiębiorstw zajmujących się rekultywacją terenów zdegradowanych i związane z tym powstanie nowego segmentu rynku pracy.
Formy budownictwa mieszkaniowego:
1.Budownictwo spółdzielcze
2. własnościowe (indywidualne, developerskie)
3. Budowa mieszkań na wynajem (TBS, bud socjalne)
W budownictwie mieszkaniowym mamy, więc do czynienia z trzema rodzajami budowanych mieszkań:
1. dla zaspokojenia potrzeb własnych,
2. dla zysku poprzez wynajem,
3. dla zysku poprzez sprzedaż.
Przeciętna powierzchnia mieszkania w 2002 r. wyniosła 68,6 m2;
Skrót TBS pochodzi od Towarzystw Budownictwa Społecznego. Są to samodzielne posiadające osobowość prawną podmioty gospodarcze. Są właścicielami mieszkań, które wynajmują przy umiarkowanych czynszach
Pomysł na TBS polegał na skoncentrowaniu rozproszonych kapitałów: gminnego, spółdzielczego oraz prywatnego ludności i przedsiębiorstw. Osobno niewiele mogli, ale razem dysponowali środkami, za które można było budować mieszkania. Dodatkowo powołano agencję rządową - Krajowy Fundusz Mieszkaniowy, który udzielał niskooprocentowanych kredytów.
Mają działać na zasadach non-profit i korzystać ze specjalnych ulg podatkowych.
Głównym problemem TBS jest brak przejrzystości programu. Jak na program masowy to czynsze są za drogie, z kolei jak na program socjalny to oferuje nierealistyczne standardy. Zgodnie z zapowiedziami miało powstawać około 40 tys. mieszkań rocznie
Polityka mieszkaniowa -to tworzenie nowej powierzchni mieszkaniowej, ale również utrzymywanie w dobrym stanie istniejących zasobów mieszkaniowych. Podstawową rolę w realizowaniu polityki mieszkaniowej powierzono lokalnym organom władzy samorządowej, uznając, że potrzeby mieszkaniowe i ich zaspokajanie mają lokalny charakter.
tereny zielone - tereny wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, znajdujące się w granicach wsi o zwartej zabudowie lub miast, pełniące funkcje estetyczne, rekreacyjne, zdrowotne lub osłonowe, a w szczególności parki, zieleńce, promenady, bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe oraz cmentarze, a także zieleń towarzyszącą ulicom, placom, zabytkowym fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom oraz obiektom kolejowym i przemysłowym;
Zieleń w mieście funkcje:
- tłumienia hałasu - zapobiegania tworzeniu się zasp śnieżnych na szlakach komunikacyjnych
- osłona przeciw olśnieniom -odpowiednio posadzone drzewa wzdłuż drogi pełnią funkcje znaków ostrzegawczych
wpływ na: -wymianę gazową -temp powietrza -ruch powietrza
TERENY OTWARTE W KRAKOWIE
Planty
Błonia
Park im. Jordana
Ogród zoologiczny
Ogród botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego
Las Wolski
Zakrzówek i Skałki Twardowskiego
Transport spełnia rolę:
• usługową - od sprawności układu komunikacyjnego zależy w podstawowym zakresie realizacja celów publicznych,
• stymulującą rozwój obszaru - poprzez udostępnianie terenu oraz na rozwijaniu podaży usług
transportowych wyprzedzająco do aktualnych potrzeb,
• hamującą rozwój obszaru - tam gdzie jest to wymagane - poprzez tworzenie bariery transportowej,
• kompozycji przestrzennej - elementy systemu transportu, z uwagi na rozległy zasięg ich wpływu, stawia się na równi z przestrzennymi rozwiązaniami architektoniczno-urbanistycznymi.
Do systemu transportowego zalicza się:
• podsystem komunikacja indywidualna - w nim elementy liniowe (sieć drogowo-uliczna) i elementy punktowo-sieciowe (parkingi, zaplecze techniczne, punkty przeładunkowe), potoki ruchu,
• podsystem komunikacja zbiorowa - w nim elementy liniowe (układ linii) i punktowo-sieciowe (dworce, przystanki, zaplecza, warsztaty naprawcze), tabor, potoki pasażerskie,
• podsystem pieszy i rowerowy - w nim elementy liniowe (sieć ciągów pieszych i rowerowych) i punktowe (punkty widokowe, urządzenia postojowe dla rowerów),
• podsystem kolejowy, wodny, powietrzny - w nim elementy liniowe (sieci, linie) i punktowe (dworce, przystanki, porty, zaplecze, warsztaty itp.).
Sieć dróg publicznych, ze względu na rodzaj pełnionych funkcji podzielona jest na następujące kategorie dróg: krajowe, wojewódzkie, powiatowe, gminne oraz wewnętrzne. Drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa, a drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność samorządu. W granicach miast na prawach powiatu zarządcą części dróg publicznych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych), a więc dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych i gminnych, jest Prezydent Miasta.
Zarządcą autostrad i dróg ekspresowych jest Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
z wyłączeniem autostrad płatnych, których zarządcą (po podpisaniu umowy koncesyjnej) staje
się koncesjonariusz.
