19. Sąd, dramy ewangelizacyjne

Woźny: - Proszę wstać, Sąd idzie!

Adwokat i Prokurator podnoszą się z miejsc, wchodzi Sędzia, wszyscy trzej siadają (poza Oskarżonym - on przez cały czas trwania pantomimy stoi nieporuszony).

Sędzia: - Sprawa numer jeden. Oskarżony: Człowiek.

Oskarżony podnosi głowę i mówi cicho:

Oskarżony: - Jestem...

Sędzia: - Oddaję głos oskarżycielowi.

Prokurator wstaje.

Prokurator: - Wysoki Sądzie! Zebraliśmy się tutaj, aby sprawiedliwie osądzić obecnego tutaj Człowieka. Oskarżony jest złym stworzeniem. Sprzeniewierzył się swojemu powołaniu, odrzucił miłość własnego Ojca. Zarzucam mu popełnienie następujących czynów:
(Katalog grzechów np. z Ga 5,19-21. Prokurator czyta z Biblii!)
W związku z tym wnioskuję dla Oskarżonego o wyrok śmierci!

Prokurator siada. Sędzia zwraca się do Adwokata:

Sędzia: - Oddaję głos obrońcy.

Wstaje Adwokat. Mówi cicho, spokojnie, ale z przekonaniem:

Adwokat: - Wysoki Sądzie! Zgadzam się z zarzutami stawianymi przez oskarżenie. Istotnie, Człowiek ten popełnił wszystkie zarzucane mu czyny. Jednak pragnę podkreślić, że jest on stworzeniem słabym, skłonnym do upadków na skutek dawnych błędów. Nie zawsze był w pełni świadom powagi popełnianych przestępstw. Wierzę, że jest on dobry, mimo całego zła, którego się dopuścił. Wnioskuję o ułaskawienie.

Siada. Chwila ciszy. Potem Sędzia mówi:

Sędzia: - Sąd przychyla się do wniosku oskarżenia. Za popełnienie zarzucanych czynów skazuję Człowieka na karę śmierci. Czy obrona ma coś do dodania?

Adwokat wstaje.

Adwokat: - Tak, Wysoki Sądzie. Proszę o pozwolenie, abym to ja mógł umrzeć zamiast niego.

Sędzia: - To niemożliwe. Oskarżony jest człowiekiem dorosłym, świadomym i odpowiedzialnym. Musi sam odpokutować za swoje winy.

Adwokat (spokojnie):- Tak, Wysoki Sądzie. Ale ja go kocham.

Chwila ciszy. Potem Sędzia mówi (patrząc prosto w oczy Adwokata, bardzo powoli i wyraźnie):

Sędzia: Zgoda. Umrzesz zamiast niego. A po trzech dniach zmartwychwstaniesz...