Analityczne metody projektowania: 1 analiza systemu i tworzenie modelu, 2 rozbiór systemu na części składowe, 3 model logiczny i fizyczny- postać graficzna, 4 opis systemów analitycznych składowych: architektura systemu, opis struktury logicznej, opis zachowania i dynamiki systemu, TRZY GRUPY METOD ANALITYCZNYCH PROJEKTOWANIA: strukturalne, operacyjne, obiektowe. Cytaty: „Metodyka tworzenia systemów informacyjnych to zdefiniowany zestaw faz procedur, reguł, technik, narzędzi, dokumentacji, systemu zarządzania i szkolenia dla projektantów systemów informacyjnych i podejścia, na którym jest ona oparta”. Etapy projektowania systemów informacyjnych zarządzania: 1 Identyfikacja zbioru użytkowników i powiązań organizacyjnych (pozyskanie tych użytkowników mający wpływ na kształtowanie celów, Cele i kadry są punktem wyjścia do ustalenia popytu na informacje), 2 Identyfikacja obszarów decyzyjnych (dobór użytkownika MIS oraz identyfikacja obszarów decyzji ustalone jest przez analityka systemu), 3 Zdefiniowanie obszarów decyzyjnych (szczegółowe obszary decyzji, ścisły kontakt projektanta z użytkownikiem, poziom szczegółowości zależy od charakterystyki instytucji i jej profilu działalności), 4 Opracowanie opisowego modelu systemu (model opisowy oparty na współpracy z użytkownikiem dotyczy samej instytucji oraz jej otoczenia, Stosowanie odpowiednich technik np karty odpowiedzialności), 5 Opracowanie normatywnego modelu systemu (algorytmizacja modelu opisowego), 6 Synchronizacja modelu opisowego z normatywnym (zminimalizowanie zagrożeń systemu, Zgodność między modelem opisowym a normatywnym, sesja wyjaśniająco- szkoleniowa dla użytkowników i projektantów MIS, Zgodność modelu normatywnego z praktyką jest punktem wyjścia analizy informacji), 7 Identyfikacja i specyfika modelu decyzyjnego (ustalenie ostatecznej postaci modeli normatywnych dostarczających informacji poznawczych i informacji spożytkowanych bezpośrednio do podejmowania decyzji), 8 Specyfika popytu na informacje (określenie popytu kadr kierowniczych na informacje w układzie hierarchicznym i funkcjonalnym). Najcenniejszą cechą szczególną organizacji wiedzy jest odejście od założenia że większość wiedzy w organizacji jest zgromadzona w ciele zarządzającym organizacją. Obszary problemowe MIS: 1 definiowanie wymagań (poczynając od kierownictwa najwyższego szczebla trzeba zdefiniować kto i jakich informacji potrzebuje, kiedy i w jakiej formie), 2 integracja planowania z rachunkowością (warunek integracji i tym samym umożliwienie analiz porównawczych stanu postulowanego ze stanem istniejącym ma istotny aspekt w controlingu: integracja zapewnia ciągłe badanie przyczyn odchyleń, aby na tej podstawie podejmować racjonalne decyzje, 3 rachunek płynności finansowej (niewystarczająca rentowność jest szkodliwa , zaś brak płynności finansowej jest śmiertelny), 4 informacje przydatne użytkownikom (kierownictwo w oparciu o wiarygodne i szybko dostarczone dane powinno mieć możliwość podejmowania decyzji o sprzedaży swoich produktów), 5 zapewnienie gospodarności (przy analizowaniu kosztów rzadko dodaje się koszty stanowisk zajmujących się pozyskaniem i przetwarzaniem informacji, Wynoszą one 30-40% kosztów systemu informacyjnego zarządzania, Korzyści dobrego systemu można określić za pomocą analizy kosztów- korzyści przynajmniej w przybliżeniu co jest lepsze od inwestowania bez posiadania bazy danych), 6 instalowanie (system informacyjny wymaga obok jego organizacji faktycznego zaangażowania osób funkcjonujących w tym systemie, Brak właściwej organizacji systemu informacyjnego zarządzania i zaangażowania osób w nim uczestniczących zwłaszcza menedżerów zagraża efektywnemu wykorzystaniu tego systemu). System informowania kierownictwa (SiK)- system ten składa się z następujących składników: 1 zasady SIK (SIK dostarcza zew i wew informacje niezbędne dla działalności gospodarczej), 2 poziom zarządzania i organizacja zadań (biznes jest podzielony na cztery poziomy zarządzana z przyporządkowanymi obszarami na podejmowanie decyzji, zadania i ze stosowną organizacją strukturalną, 3 zakres informacji wewnętrznej (dane do operacyjnego zakończenia transakcji są zawarte w odnośnych informacjach dla hierarchii Zarządu, 4 informacja zewnętrzna (wewnętrzna informacja biznesowa jest wzbogacona o zewnętrzne informacje dla planowania strategicznego jak i dla oceny pozycji strategicznych oraz uświadomienia przyszłych szans i zagrożeń, 5 sprawozdania dla zarządu (dal każdej funkcji konieczne dane muszą być zdefiniowane i wygenerowane według odpowiedniego wykorzystania). Systemy ekspertowe SE: Zaliczane są do grupy systemów wspomagania decyzji, podstawą ich rozwoju były tzw systemy przyjazne, które umożliwiały użytkownikom nie będących informatykami dialog z komputerem w jezyku naturalnym w zakresie rozwiązywania określonych problemów decyzyjnych, Zadaniem tego systemu jest wspomaganie wiedzy użytkownika w pojawiających się problemach, System ekspertowy jest to system komputerowy zawierający: Ekspert- Model zdobywania wiedzy- Baza wiedzy- Generator wnioskowania- Urządzenie umożliwiające dialog- Użytkownik. Systemy wspomagania decyzji: umożliwiały bezpośrednią komunikację operatora z systemem, umożliwiły również rozwój strategicznych systemów wczesnego ostrzegania, których zadaniem jest sygnalizowanie kierownictwu z odpowiednim wyprzedzeniem zagrożeń pojawiających się w otoczeniu, Elementy systemu: 1 baza modeli formalnych (modele strategiczne, taktyczne, operacyjne), 2 baza danych, 3 mechanizm umożliwiający automatyczny dobór danych z bazy przez wybrany model, 4 mechanizm umożliwiający elastyczne wykorzystanie dostępnych modeli oraz modyfikacja sposobu używania modeli lub danych. Szczegółowe wymagania SiK: 1 bieżące informowanie o kosztach działalności gospodarczej obejmujące pozycje syntetyczne i analityczne kosztów, 2 zestawienie kosztów działalności gospodarczej z wielkościami planu gospodarczego, 3 bieżące informowanie o przychodach z działalności gospodarczej obejmujące pozycje syntetyczne i analityczne przychodów. Wiedza powinna być(według K E Sreiby) czyli w organizacji która wprowadziła program zarządzania wiedzą: ,1 Systematycznie transferowana wewnątrz organizacji pomiędzy jej członkami i działami, 2 tworzona za pomocą działów,,,,,,3 sprzedawana w postaci programów i rozwiązań na nowym rynku, 4 mierzona i rozliczana, 5 wsparta poprzez technologie informatyczne na odpowiednim poziomie( przeinwestowanie jest równie szkodliwe jak niedoinwestowanie), 6 powinna być upubliczniona, 7 zarządzanie wiedzą należy uznać za strategię rozwoju biznesu, 8 należy poszukiwać metafor wśród „nowej nauki”. Wiedza według P Druckera: „wiedza staje się kluczowym czynnikiem w produkcji, a tradycyjne zasoby tzn praca, ziemia, kapitał stają się raczej przeszkodami niż siłą napędową rozwoju przedsiębiorstwa. Zakres informacji wewnętrznej: Ponieważ głównym celem SiK jest umożliwienie poznania, zrozumienia procesów zachodzących w organizacji to powinien raporty przynajmniej w zakresie: 1 planowanie strategiczne i operacyjne, 2 mierzenie efektywności, 3 zarządzanie poprzez wzorce, 4 finansowe konsolidacje i analizy, 5 zarządzanie rentownością, zarządzanie poprzez procesy. Założenia stosowania MIS (systemów informacyjnych zarządzania): 1 Nie ma uniwersalnej gwarantującej sukces wdrażanego MIS. Sukces ten jest wypadkową współpracy użytkowników (kadry kierowniczej), organizatorów oraz informatyków w każdej instytucji która chce taki system zbudować i wdrożyć, 2 Nie można zbudować właściwego MIS przez proste rozszerzenie podsystemów dziedzinowych o moduły statystyczno- matematyczne, 3 MIS spełnia jednocześnie funkcje poznawcze i decyzyjne, co wymaga określenia zakresu standardowych komunikatów dla kierownictwa i zasad konstrukcji komunikatów ukierunkowanych na konkretne problemy decyzyjne, 4 Sprostanie wymaganiom w poprzednich założeniach prowadzi do ustalenia strategii rozwoju MIS, Aby tego dokonać wybiera się zbiór celów MIS i w stosunku do nich ustala się program obserwacji tych wycinków rzeczywistości które powinny być obserwowane na szczeblu kierowniczym. Założenia strategii stosowania MIS: System MIS może być ukierunkowany na potrzeby naczelnej, średniej lub operacyjnej kadry kierowniczej, Na szczeblu naczelnej kadry kierowniczej MIS przejawia się przeważnie w postaci pytań o znaczeniu strategicznym, Średni szczebel kierowniczy zainteresowany jest głównie informacjami analitycznymi i przyczynowo- skutkowymi dostarczanymi przez MIS dla wspierania planowania, dokonywania obliczeń analitycznych, itp., Wspomaganie podejmowanych na tym szczeblu decyzji oparte jest na modelowaniu optymalizacyjnym i symulacyjnym, MIS tworzony dla szczebla operacyjnego jest na ogół powiązany z bazą danych dotyczących transakcji masowych, Na ich podstawie generowane przez MIS komunikaty wspomagają takie czynności jak: planowanie, harmonogramowanie procesów, sterowanie przebiegiem procesu produkcyjnego, itp. Zarządzanie wiedzą składa się z siedmiu obszarów: 1 pozyskiwanie wiedzy, 2 wykorzystanie wiedzy, 3 uczenie się ludzi i organizacji, 4 dzielenie się wiedzą z innymi, 5 szacowanie aktywów wiedzy, 6 budowanie/ utrzymywanie aktywów wiedzy, 7 pozbywanie/ sprzedaży wiedzy. Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwie(postulaty):, 1 Wiedza powinna być traktowana jako zasób przedsiębiorstwa-„księgowym” odpowiednikiem wiedzy jest pojęcie kapitału intelektualnego, 2 Koszt pozyskania wiedzy przez przedsiębiorstwo jest znaczny k powinien podlegać rachunkowi ekonomicznemu, 3 Wiedza ma swój koszt-ma swoją wartość gdy jest nieustannie wzbogacana i konfrontowana z rzeczywistością, 4 Organizacja może uwzględnić wiedzę w swoich planach rozwojowych jako zasób który należy lepiej wykorzystać, zakup z zewnątrz czy też sprzedaż, 5 Wiedzą można zarządzać za pomocą systemu zasad wspartego odpowiednią infrastrukturą informatyczną oraz kulturą organizacji.