Jezus - nauczyciel prowadzący ludzkość DO OJCA
Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:
Mt 5,43-48; Łk 15,11-32; Mt 18,21-35
Mk 5,18-20
Mt 18,5-7
2 Tm 3,14-17
Jezus Chrystus - Głosiciel Bożej Miłości
W skażonym przez grzech i skłóconym świecie pojawił się Syn Boży, prawdziwy Bóg i doskonały człowiek. Przyszedł, aby zniszczyć egoizm, nienawiść i grzech, aby zjednoczyć ludzkość i doprowadzić ją do Ojca. Zbawiciel chce przekształcić ludzi - buntowników, w dzieci Boże, odrodzone z wody i Ducha Świętego. Czymś bardzo ważnym dla naszego odnowienia było nauczanie Jezusa Chrystusa. Przez nie bowiem chciał On ułatwić nam powrót do Ojca.
Rozbudzanie ufności przez ukazywanie Bożej miłości
1. Jak Chrystus przedstawiał nam Ojca niebieskiego, aby wzbudzić w nas zaufanie do Niego i ułatwić nam nawrócenie się? Mt 5,43-48; Łk 15,11-32; Mt 18,21-35
Według Księgi Rodzaju szatan wzbudził w człowieku nieufność do Boga, ponieważ zasugerował mu, że Stwórca jest istotą zazdrosną o siebie, nieżyczliwą. Wąż -szatan powiedział Ewie, że jeśli zje owoc z zakazanego drzewa „poznania dobra i zła”, nie tylko nie umrze, ale wraz z mężem będzie podobna do samego Boga (por. Rdz 3,4). Szatan wzbudził w pierwszych rodzicach zwątpienie i nieufność. Stracili oni pewność, czy faktycznie Bóg troszczy się o nich, czy ich prawdziwie kocha, czy jest im przychylny. Podobne zwątpienie w Bożą miłość i przydatność Jego przykazań stanowi źródło wszelkich ludzkich grzesznych decyzji. Grzech bowiem polega na tym, że człowiek - nie dowierzając Bożej życzliwości i słuszności Jego przykazań - kieruje swoim życiem bez liczenia się z Jego wolą, postępuje niezgodnie z nauką Pisma św. i nakazami sumienia.
Aby na nowo rozbudzić nasze zaufanie i miłość do Ojca niebieskiego, Jezus poucza nas o Jego niezwykłej życzliwości i dobroci. Zbawiciel mówi, że Ojciec niebieski kocha każdego i dlatego zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych, a słońcu każe wschodzić nad złymi i dobrymi (por. Mt 5,45). Tenże Ojciec kocha nawet największego grzesznika, który jest Jego synem marnotrawnym (por. Łk 15,11-32). Miłosierny Bóg przebacza grzechy wszystkim żałującym, którzy odpuszczają swoim winowajcom, czyli osobom wyrządzającym im zło (por. Mt 18,21-35).
Zbawiciel przykładem dla głosicieli Ewangelii
2. W jaki sposób chrześcijanie mają naśladować Chrystusa nauczającego? Mk 5,18-20
Przez chrzest zostaliśmy wyzwoleni z grzechu pierworodnego i zjednoczeni z Chrystusem. Staliśmy się Jego Mistycznym Ciałem, czyli Kościołem. To zjednoczenie z Chrystusem Nauczycielem zobowiązuje nas do głoszenia Dobrej Nowiny całemu światu. Nie tylko kapłani i biskupi, ale również wszyscy świeccy powinni przekazywać innym Ewangelię, wszyscy bowiem ochrzczeni stanowią Kościół, czyli lud prorocki. Głosząc naukę objawioną, powinniśmy postępować tak, jak św. Paweł, który nie uciekał się do żadnych podstępów, nie fałszował słowa Bożego, ani nie głosił siebie, lecz - Jezusa Chrystusa (por. 2 Kor 4,2-5). Wszyscy chrześcijanie należący do Kościoła Chrystusowego powinni przekazywać światu całą, niezafałszowaną naukę Bożą. Mają oni, jak Jezus, pouczać o dobroci Ojca niebieskiego, który kocha każdego człowieka i pragnie jego wiecznego zbawienia. Każdy chrześcijanin ma też przypominać innym wszystkie Boże wymagania. Jego przykazania wskazujące drogę do wiecznego szczęścia, mają uczyć, jak wypełniać Jego wolę. Głosząc dobroć i miłość Bożą, ułatwiamy światu powrót do Ojca, będziemy budzić w sercach ludzkich ufność do Niego. Przekazując Dobrą Nowinę, będziemy odnawiać świat i przekształcać go w królestwo dobra i pokoju. Powinniśmy się zatem troszczyć o to, by wykorzystać każdą okazję do przekazywania innym Bożej nauki. Można np. w czasie każdej rozmowy z drugą osobą postawić jakieś pytanie skłaniające ją do refleksji, do szukania prawdy.
Przekazywanie słowa Bożego we własnej rodzicie
3. W jaki sposób rodzice powinni naśladować Chrystusa Nauczyciela i Proroka? Mt 18,5-7
Chrześcijańscy rodzice są odpowiedzialni za wiarę dzieci. Powinni zatem opowiadać im Dobrą Nowinę o kochającym Ojcu niebieskim, o Jego Synu, Jezusie Chrystusie. Mogą dzieciom opowiadać wydarzenia z życia Chrystusa, pokazywać i wyjaśniać obrazki religijne, stawiać pytania dotyczące usłyszanego kazania czy też katechezy. Oglądnięcie filmu, przeczytanie książki, wysłuchanie audycji radiowej może stać się okazją do rozmowy religijnej, pogłębiającej wiarę dzieci. Przede wszystkim jednak przykład rodziców, ich uczciwe życie, modlitwa, wiara, miłość do Boga, gorliwość w spełnianiu praktyk religijnych, umocni wiarę dzieci. Rodzice powinni uważać, by przez nieostrożne mówienie nie wytwarzać w dzieciach fałszywego obrazu Boga, np. przez ciągłe i bezmyślne powtarzanie: „Bozia cię skarzę!”
Owocność czytania i rozważania Pisma św. w rodzinach i małych grupach
4. W jaki sposób w rodzinie lub w grupach czytać Pismo św., aby formowało ono nasze życie? 2 Tm 3,14-17
Można dobrze poznać treść Pisma św. lub innych książek religijnych, gdy czytamy je w grupach. Jeśli rodzina lub wspólnota złożona z kilku osób pragnie wgłębić się w słowo Boże, może postępować w następujący sposób: po modlitwie czyta się fragment Pisma św. lub jakiejś książki religijnej. Następnie każdy mówi, jaka prawda najbardziej go zaciekawiła, co go uderzyło w trakcie czytania lub słuchania, jakie zdanie wzbudziło w nim największe zainteresowanie, wydało mu się bardzo praktyczne itp. Takie spotkanie można zakończyć wspólną modlitwą spontaniczną, dziesiątką różańca św., inną modlitwą lub chwilą ciszy. Modlitwa spontaniczna w szczególny sposób umacnia wiarę i pobudza innych do osobistego kontaktu z Bogiem.