Studencka Pracownia Elektrochemiczna
|
7a. Krzywe polaryzacyjne.
1. Aparatura:
Potencjostat z generatorem liniowych zmian potencjału, wzmacniacz logarytmiczny, miernik
prądu, rejestrator XY, mieszadło magnetyczne, elektroda robocza.
2. Rodzaj elektrody roboczej, roztwór elektrolitu podstawowego i jego steżenia wyznacza
prowadzący ćwiczenia.
3. Wykonać roztwory elektrolitu podstawowego o następujących stężeniach:
2, 1, 0.5, 0.1 mol/dm3 H2SO4.
4. Elektrodę roboczą przed każdym pomiarem przygotować poprzez oczyszczenie jej powierzchni
papierem ściernym i następnie wypłukanie jej wodą destylowaną.
5. W naczyniu pomiarowym umieścić roztwór elektrolitu i elektrody.
Włączyć mieszanie roztworu.
Wykonać kalibrację ustawienia pisaka rejestratora na wszystkich zakresach
(dekadach) wzmacniacza logarytmicznego.
6. Wykonać wykresy lg i = f (E) w zakresie potencjałów od wydzielania wodoru do wydzielania
tlenu, polaryzując elektrodę z szybkością zmian potencjału 10 mV/s.
7. Na podstawie wykonanych krzywych wyznaczyć charakterystycze zakresy potencjałów dla tych
elektrod (zakresy aktywacji, pasywacji, transpasywacji). Odczytać maksymalne i minimalne
wartości prądów dla tych zakresów.
8. Wyznaczyć do następnego ćwiczenia potencjały obejmujące zakresy tafelowskie.
Literatura do ćwiczenia: H. Scholl, T.Błaszczyk, P. Krzyczmonik, “Elektrochemia zarys teorii i praktyki” Wydawnictwo UŁ, 1998. strony 95-105 i 123-124