Cechy Islamu

W imię Boga Miłosiernego Litościwego

Islam zajmuje wśród religii świata miejsce szczególne, bowiem wyróżnia się wyjątkowymi cechami. Zastanówmy się nad nimi.

Po pierwsze - Islam to nazwa oryginalna

Islam jest jedyną religią, która została nazwana przez samego Allaha, za pośrednictwem Proroka (PzN: Pokój z Nim) i Świętej Księgi.
Nazwa judaizmu, na przykład, wywodzi się od krainy Judy, w której narodziła się religia żydowska, a Żydem zaś, w sensie religijnym, jest każdy Żyd, czyli człowiek należący do narodu posługującego się językiem hebrajskim.

Chrześcijaństwo czyli chrystianizm to nazwa utworzona przez żydowskich zwolenników Jezusa (PzN) od greckiego wyrazu Christos czyli Chrystus oznaczającego Mesjasza. Nazwę tę zaczęto stosować dopiero wiele lat po śmierci Jezusa(PzN).

Buddyzm wziął swą nazwę od Gautamy Buddy, który ustanowił zasady tej religii. Upłynęły jednak przynajmniej dwa stulecia zanim jego wyznawców zaczęto nazywać buddystami. Podobnie rzecz się miała z zaratusztrianizrnern lub zoroastryzmem, nazwanym od imienia swego proroka- Zaratusztry (inaczej Zaroastra), który żył, według jednych źródeł, między VII a XIII wiekiem, a według innych między VII a IV wiekiem przed narodzeniem Chrystusa (PzN).

Natomiast wyznawcy hinduizmu, rozbici na wiele różnych grup, nigdy sami swojej religii nie nadali nazwy, a każdy odłam miał swą własną drogę, obyczaj społeczny zwany dharma.

Tak więc w dziejach religii ludzkości jedynie Islam ma nazwę nadaną przez Allaha Wszechmogącego za życia Proroka Muhammada (PzN).

Po drugie - Islam to nie tylko nazwa, to słowo, które ma własne znaczenie.

Żadna inna nazwa religii nie posiada dodatkowego znaczenia określającego jej światopogląd- a tak właśnie jest w przypadku Islamu.
judaizm, buddyzm, zaratuszirianizm, hinduizm i chrześcijaństwo otrzymały nazwy od imion swych twórców czy proroków lub od miejsca narodzin. Są to nazwy nie przynoszące żadnej dodatkowej informacji.

Natomiast słowo islam ma swoje własne znaczenie, w którym zawiera się cała istota filozofii życia głoszona w Koranie i nauczana przez Proroka (PzN). Islam oznacza:

• całkowite poddanie się (taslim) woli Boga i zaakceptowanie Jego przykazań zawartych w Koranie,

• pokój (salam) i równowagę - spokój umysłów i pokój między narodami, prowadzące do równowagi, postępu i dobrobytu,

• zdrowy (salim), umiarkowany i zrównoważony styl życia, bez zbytku i nadużywania.

Tak więc w samej nazwie Islamu zawarte są trzy jego główne zasady. Ta wyjątkowa cecha Islamu, nieznana innym religiom, jest bardzo istotna i zasługuje na głębsze zbadanie,

Po trzecie - Al-Kaba to symbol powszechnej więzi

Spośród wszystkich religii jedynie Islam niesie koncepcję "Domu Bożego na Ziemi" (arab.: Bajt Allah), czyli świątyni AI-Kaby w Mekce jako czynnika skupiającego i jednoczącego wszystkich jego wyznawców. Al-Kaba miała na muzułmanów zbawienny wpływ uczyniła z nich poszukiwaczy wiedzy, dała świadomość ludzkiego dziedzictwa trwającego od Abrahama (PzN) (Ibrahima) i prowadzącego do niezachwianej wiary w braterstwo ludzi jako naczelnej zasady życia. Pewnie tylko w Mekce podczas Hadżdżu, dorocznej pielgrzymki, można zobaczyć taką różnorodność ras ludzkich, jak nigdzie indziej. Bowiem tylko Islam ze swą wiarą w jedność ludzkości, mógł zbliżyć ludzi w stopniu nie osiąganym przez inne religie.

Po czwarte - Meczet to instytucja o przełomowym znaczeniu

Islam, jako jedyna religia, stworzył meczet (arab.: masdżid), czyli wielofunkcyjną instytucję mającą służyć zaspokajaniu najbardziej podstawowych potrzeb społeczności muzułmańskiej: religijnych, społecznych, edukacyjnych i politycznych. W odróżnieniu od chrześcijańskiego kościoła czy żydowskiej synagogi meczet nie jest zarządzany ani kontrolowany przez hierarchię religijną. Jego funkcjonowanie zależy wyłącznie od społeczności wiernych, którzy sami ustalają zasady poprzez wzajemną konsultację. Meczet, jako instytucja religijna i jako instytucja demokratyczna, nie ma sobie równych teraz ani nie miała w przeszłości.

Właśnie z meczetów wywodziły się zarówno ruchy wyzwoleńcze, odrodzenia religijnego, jak i zmierzające do zachowania kulturalnych wartości społeczeństwa.

Jezus (PzN) nie zakładał hierarchicznej struktury Kościoła (na wzór Cesarstwa Rzymskiego) z dyspozycjami przepływającymi w dół, poprzez łańcuch pośredników - kardynałów, biskupów, proboszczów i innych księży. Ta surowa i sztywna budowla, wzniesiona wiele lat po śmierci Jezusa (PzN) sprawiła, że tak wielu chrześcijan opuściło swój Kościół, a często i ojczyznę i stworzyło tak popularny dziś w wielu krajach protestantyzm we wszystkich jego odmianach. Natomiast Prorok Islamu (PzN) nie tylko osobiście wzniósł pierwszy meczet, ale także wskazał sposób jego funkcjonowania.

Meczet pozwala muzułmanom zachować czujność przez 24 godziny na dobę, strzec dobrych obyczajów przez I 2 miesięcy w roku, oraz chronić społeczność wiernych (ummę) od niebezpieczeństw zewnętrznych i wewnętrznych. Jako strażnica wiary, stałe źródło integracji i miejsce odrodzenia kulturalnego i religijnego, meczet jest instytucją najbardziej użyteczną- zakładając oczywiście, że jest używany do celów, dla których go stworzono. Dzięki takim wyjątkowym cechom i zasadom funkcjonowania, jak: czystość otoczenia, poczucie wspólnoty, konstruktywne podejście do spraw życiowych i twórczy charakter - meczet stanowi wspaniały niezaprzeczalny wkład do dorobku ludzkości.

Po piąte - Koran to księga w pełni oryginalna

Koran jest jedyną z ksiąg religijnych, które zachowały się w oryginalnej postaci - niezmienionej, niespreparowanej i niezniekształconej. To, czy niemuzułmańscy uczeni zgodzą się, że Koran jest Słowem Bożym, czy też uznają go za dzieło Proroka (PzN) Wszyscy wszak zgadzają się - i to jest najważniejsze - że język Koranu i sposób formułowania myśli przetrwały do dziś niezmienione, w oryginalnym kształcie. Jest to wyjątkową cechą lslamu. Wszystkie księgi uznane za święte przez inne religie były przerabiane, korygowane, a nawet preparowane wielokrotnie na przestrzeni wieków. Wyznawcy tych religii nie tylko temu nie zaprzeczają, ale ponadto twierdzą, że było to czynione przez świątobliwe osoby z Bożej inspiracji. I oto okazuje się, że świat zachodni stosuje przy każdej ocenie dwie miary -z jednej bowiem strony daje się pierwszeństwo oryginalnym dziełom Sokratesa, Platona i Arystotelesa przed ich interpretacjami pióra późniejszych myślicieli muzułmańskich i nie-muzułmańskich z drugiej zaś, wówczas gdy dotyczy to Starego i Nowego Testamentu, akceptuje się bezkrytycznie wszystkie tłumaczenia i przypiski, jako wywodzące się ze świętego natchnienia.

Omówione wyżej cechy odróżniają Islam od innych religii i systemów filozoficznych; świadczą o trwałym charakterze jego posłannictwa, praktycyzmie jego nauk, elastyczności systemu prawa. Świadczą też o nieprzemijalnym charakterze wzorca, jaki stanowi życie Proroka(PzN) , wzorca, z którego powinien czerpać przykład każdy człowiek, który pragnie powodzenia i szacunku w życiu doczesnym, oraz zbawienia w życiu przyszłym.

---