WSPARCIE OSOBY CHOREJ SOMATYCZNIE

Każda choroba somatyczna, w tym szczególnie źle rokująca lub w fazie: terminalnej, paliatywnej, w stanie umierania, stwarzają skomplikowaną sytuację psychospołeczną, nie tylko dla danej osoby, ale także dla wszystkich, którzy się z chorym stykają.

Techniki wsparcia osoby chorej somatycznie będą zależeć od:

• Wieku danej osoby

• Typu schorzenia i jego stadium

• Rokowania

• Aktualnej sytuacji rodzinnej, zawodowej, życiowej

• Osobowości chorego

• Jego aktualnego stanu emocjonalnego, intelektualnego

• Aktualnej hierarchii wartości

• Subiektywnej oceny własnej sytuacji zdrowotnej

• Oczekiwania pomocy i wsparcia

Wsparcie chorego będzie polegało na:

• Współuczestniczeniu w cierpieniu i osamotnieniu (bycie z nim, obcowanie)

• Przejawianiu empatii (wobec jego bólu, cierpienia)

• Zwrotnym komunikowaniu zrozumienia jego sytuacji

• Podtrzymywaniu kontaktu werbalnego (okazywaniu zainteresowania, słuchanie, zachęcanie do mówienia o sobie, swoich odczuciach, obawach)

• Stwarzaniu atmosfery bezpieczeństwa(pocieszanie, uspokajanie)

Wsparcie dziecka chorego somatycznie

Wsparcie dziecka chorego somatycznie jest w dużej mierze uzależnione od jego wieku, uświadomienia sobie przez niego własnego stanu chorobowego. Wsparcie będzie tez uwarunkowane tym, czy dziecko przebywa w domu, czy musi być leczone w szpitalu lub innej placówce służby zdrowia.

Ważnym elementem wsparcia emocjonalnego dziecka w szpitalu jest:

• Niwelowanie objawów stresu

• Zaspokajanie potrzeb: afiliacji, bezpieczeństwa, uczuciowej

• Obcowanie z nim

• Zapewnienie kontaktów z najbliższymi

• Dostarczanie zabawek do których dziecko jest przywiązane

• Rozmawianie z nim, wyjaśniane mu, uspokajanie

Wsparcie chorego dorosłego

Istotną zasadą wsparcia jest tu:

• Łagodzenie cierpień psychofizycznych

• Pomoc w zaspokajaniu potrzeb

• Pomoc w adaptacji do roli chorego

• Podtrzymywanie nadziei, wiary, cierpliwości i wytrwałości

• Wzbudzanie motywacji do współdziałania w walce z chorobą

Wsparcie chorego przed i po zabiegu operacyjnym

Wsparcie chorego przed operacją polega głównie na:

• Podtrzymywaniu wiary w skuteczność operacji

• Dodawaniu sił do przezwyciężenia choroby

• Podsycaniu nadziei w poprawę stanu zdrowia

• Niwelowanie stresu związanego z zabiegiem

• Przełamywanie strachu

Odrębne zagadnienie pomocowe stanowi wsparcie chorego po operacji, której efekt jest odmienny od oczekiwanego przez niego. Człowiek taki wymaga wsparcia emocjonalnego, a często wręcz psychoterapii.

Wsparcie chorego w schorzeniach przewlekłych

Termin choroba przewlekła określa na ogół chorobę o długotrwałym przebiegu i często niezbyt optymistycznym rokowaniu.

Wsparcie będzie polegało na następujących wskazaniach:

• Starać się rozpoznać stan emocjonalny, aby określić właściwe środki i techniki wsparcia

• Pomóc w konstruktywnym odreagowaniu emocji negatywnych

• Pomóc w zrozumieniu istoty jego choroby

• Pomóc w:

1. Dobraniu właściwych mechanizmów radzenia sobie z przykrymi emocjami

2. Przewartościowaniu hierarchii wartości

3. Poszukaniu wartości duchowych

Często w takich sytuacjach niezbędne jest zapewnienie profesjonalnej opieki psychologicznej.

Wsparcie chorego terminalnie

Chory terminalnie to człowiek w ostatnim stadium nieuleczalnej choroby.

Wskazania dla projektowania wsparcia dla chorego umierającego:

• Okazywanie gotowości pomocy i podtrzymywanie duchowe

• Zindywidualizowane podejście duchowe

• Dążenie do rozpoznania potrzeb i zaspokojenie ich

• Życzliwe słuchanie

• Okazywanie zrozumienia

• Towarzyszenie, bycie z nim

• Wspólne milczenie

• Wspólna modlitwa

• Rozmowa o śmierci

• Niwelowanie strachu przed śmiercią

Wsparcie rodziny chorego

Istotnym problemem jest wsparcie rodziny chorego.

Wsparcie rodziny chorego przez terapeutę powinno polegać na zasygnalizowaniu:

• Gotowości udzielenia im nie tylko wsparcia emocjonalnego, ale także innych form wsparcia: informacyjnego, rzeczowego, usługowego

• Wyrażaniu empatii

• Aktywnym słuchaniu

• Towarzyszeniu

• Udzielaniu pomocy w odreagowaniu nagromadzonych emocji

• Pomoc w uzyskaniu niezbędnej pomocy psychologicznej, jeśli zachodzi taka potrzeba

1