Dzieje Tristana i Izoldy
W tym poemacie uczucie łączące Tristana i Izoldę jest miłością zakazaną. Jednakże parze młodych kochanków bardzo trudno jest się przed nim bronić. Izolda ma zostać żoną króla Marka i jest zmuszona go poślubić, pomimo że kocha Tristana. Ślub głównej bohaterki nie oznacza jednak końca uczuć, jakimi darzy Tristana. Pomimo przeciwieństw losu, zakazów i nakazów i zakazów, miłość kochanków nadal się rozwija, co w końcowej fazie doprowadza do tragicznej śmierci obojga.
Okoliczności zmuszają Izoldę do ukrywania swego uczucia i złamania panujących zasad. Kochankowie spotykają się w tajemnicy. Łączące ich uczucie okazuje się być silniejsze niż ich wola. Spotkania pełne namiętności niszczą inne więzy. Bohaterowie jednak nie zakochują się w sobie świadomie. Przypadkowe wypicie napoju miłosnego, skazuje ich na życie pełne bólu, upokorzeń i cierpień, ale również chwil radości i szczęścia. Nierzadkie spotkania zauważa mąż Izoldy i postanawia rozdzielić kochanków.
Młodzi nie mogą być ze sobą przez cały czas, więc wykorzystują każdą chwilę, by się spotkać. Ich miłość jest źródłem ciągłego cierpienia, kiedy są razem wiedzą, że grzeszą, kiedy są oddzielnie tęsknią za sobą.
Król zdając sobie sprawę, że nie uda mu się rozdzielić kochanków, rozkazuje skazać ich na śmierć. Tyko dzięki ingerencji Boga, udaje im się uniknąć spalenia na stosie. Tristan wyskakuje przez okno w kaplicy, a Izoldę ratują trędowaci.
Tristan, kiedy dowiaduje się o uwolnieniu kochanki, ukrywa się razem z nią w puszczy. Jednak służba króla odnajduje ich i donosi władcy, gdzie przebywają. Król postanawia osobiście pojechać, aby się zemścić, ale kiedy widzi jak kochankowie niewinnie śpią w ubraniu i do tego są rozdzieleni mieczem, wybacza im i nie zabija ich, bo wierzy w ich niewinność.
Po pewnym czasie Tristan postanawia, że Izolda nie może być skazana na trudy związane z życiem w lesie. Pisze zatem list do króla, w którym prosi, by przebaczył on królowej, a on przyrzeka opuścić kraj i wyjechać daleko. Tak też się dzieje. Cała historia tej niespełnionej miłości ma tragiczny finał.
Tristan, po wygnaniu z kraju zostaje mężem Izoldy o Białych Dłoniach, Ale nie potrafi zapomnieć o swej ojczyźnie i pozostawionej w niej kochance. Gdy zostaje ranny w czasie walki chce ostatni raz tuż przed śmiercią zobaczyć najdroższą mu kobietę.
Posyła przyjaciela, by ją przywiózł. Izolda o Białych Dłoniach jest bardzo zazdrosna, postanawia więc oszukać męża - powiadamia go, że Izolda jednak do niego nie przybędzie. Kiedy Tristan to słyszy umiera ze smutku i rozpaczy. Gdy kochanka jednak przypływa i zastaje martwego Tristana także umiera.
Losy Tristana i Izoldy kończą się bardzo tragicznie. Jednak ich niespełniona miłość na ziemi, odnosi triumf po śmierci. Z ich grobów wyrastają krzaki głogów, których gałązki, pomimo że są ciągle wycinane, zawsze ponownie odrastają i łączą się ze sobą - symbolizuje tu wielkie uczucie łączące Tristana i Izoldę.