ENERGIA WIĄZANIA
To energia, jaką trzeba dostarczyć układowi fizycznemu (np. cząsteczce, jądru atom.), aby rozdzielić go na poszczególne składniki. Wielkość energii wiązania. wskazuje, jak silnie jest związany układ, a tym samym jak jest on trwały — zależy ona od rodzaju sił powodujących wiązanie. Energia wiązania. atomów w cząsteczce (wiązanie chemiczne, siły elektrostatyczne) jest stosunkowo mała, rzędu eV. Energia wiązania nukleonów w jądrze atomowym (siły jądrowe) jest duża, rzędu MeV (od kilku MeV dla najlżejszych jąder, do ponad tysiąca MeV dla jąder ciężkich). Energia wiązania układów fizycznych decyduje o przebiegu procesów, w których one występują; np. energia wiązania poszczególnych jąder decyduje o przebiegu różnych procesów jądrowych, zwłaszcza procesów, na których opiera się obecna (rozszczepienie jąder) i przyszła (synteza jąder) energetyka jądrowa. Energia wiązania układu jest proporcjonalna do niedoboru masy m tego układu i zgodnie z relatywistycznym związkiem między masą a energią wyraża się wzorem: E = mc2 (c — prędkość światła w próżni).