GERUNDIO

Imiesłów przysłówkowy jest nieodmienną formą czasownika, która określa czynność, jaką wykonuje, lub stan, w jakim się znajduje osoba, która jednocześnie wykonuje inną czynność.

Gerundio w języku włoskim występuje w czasie:

  1. teraźniejszym: GERUNDIO PRESENTE

    2. essere

    avere

    essendo

    będąc

    avendo

    mając

    I con. - are => - ando (parlare - parlando mówiąc)

    II con. - ere => - endo (scrivere - scrivendo pisząc)

    III con. - ire => - endo (partire - partendo wyjeżdżając)

    Mentre mangio, guardo la TV. = Mangiando, guardo la TV.

    Mangiando, guardavo la TV.

    Mangiando, ho guardato la TV.

    Mangiando, guarderò la TV.

    1. przeszłym: GERUNDIO PASSATO

    forma czasowników ESSERE, AVERE w gerundio presente + imiesłów czasu przeszłego.

    scrivendo - avendo scrotto

    STARE + GERUNDIO:

    Konstrukcja ta wyraża czynność odbywającą się w chwili mówienia o niej:

    Sto scrivendo. - Piszę (w tej chwili)

    Lucio stava già parlando con l'avventore - Lucio rozmawiał już właśnie z gościem.

    Il giornalaio stava riponendo le riviste. - Gazeciarz wykładał akurat czasopisma.

    Konstrukcja ta możne być użyta w czasie teraźniejszym, przeszłym niedokonanym i przyszłym:

    Lucio sta parlando. - Lucio rozmawia ( w tej chwili)

    Lucio stava parlando. - Lucio rozmawiał ( w określonym momencie)

    Quando Lucio starà parlando... - Kiedy Lucio będzie rozmawiał ...

    ANDARE + GERUNDIO:

    Wyraża czynnośc długotrwała:

    Vado cercando. - Poszukuję (od pewnego czasu aż do chwili obecnej)