Długa nazwa pliku (ang. Long File Names, LFN) to system umożliwiający nadawanie plikom zapisanym na partycji FAT nazw dłuższych niż 11 (8 + 3) znaków. Opcja ta została wprowadzona po raz pierwszy przez firmę Microsoft w systemie Windows NT 3.5. Długa nazwa pliku może zawierać do 255 znaków wliczając w to spacje, znaki nie-alfanumeryczne (z wyjątkiem znaków ze znaczeniem specjalnym dla jądra systemu: \ /: * ? " < > |). W celu zachowania kompatybilności wstecznej ze starszymi systemami operacyjnymi, firma Microsoft sformułowała metodę generowania nazw w formacie 8+3 z długiej nazwy pliku i rozszerzenia (na przykład z "Microsoft.txt" do "MICROS~1.TXT").
Przed wprowadzeniem Windows NT istniała już implementacja długich nazw plików w systemie plików Macintosh, dla systemu MacOS, na komputery Macintosh 128K. Był to pomysł ponadczasowy i wybiegający w przyszłość. Hierarchiczny system plików w maszynach Apple został wprowadzony kilka lat później.