Włochy
Makroregion Śródziemnomorski obejmuje kraje europejskie basenu śródziemnomorskiego. Rolnictwo Włoch oddaje najlepiej charakter rolnictwa śródziemnomorskiego. Włochy są przede wszystkim krajem przemysłowym, jednak rolnictwo odgrywa tu wciąż ważną rolę. Zatrudnieni w rolnictwie stanowią 7% ogółu zatrudnionych. Najważniejszą cechą rolnictwa włoskiego jest jego śródziemnomorski charakter wyrażający się przede wszystkim dominacją produkcji roślinnej ( 62% ogólnej wartości produkcji rolniczej) nad zwierzęcą, z przewagą uprawy pszenicy, kukurydzy, roślin strączkowych i przemysłowych oraz warzyw w powierzchni zasiewów. Duże znaczenie ma też sadownictwo, zwłaszcza gaje oliwne, plantacje drzew owocowych i uprawa winorośli. Włochy są krajem górskim i wyżynnym. Nizina Padańska jest wielkim zapadliskiem tektonicznym i jednocześnie najważniejszym regionem produkcji roślinnej Włoch. Na obszarze Włoch wyróżnia się trzy rodzaje gleb: w rejonach górskich i wyżynnych gleby brunatne i płowe; na Sycylii i Sardynii gleby brązowe (cynamonowe), natomiast w dolinie Padu mady morskie i rzeczne. Rolnictwo włoskie dysponuje 15,4 mln ha użytków rolnych, które stanowią 51,2% powierzchni ogólnej. Największą gęstością ludności rolniczej cechują się strefy podmiejskie dużych miast oraz Nizina Padu i wybrzeża tyrreńskie i adriatyckie. Przez wiele wieków rolnictwo włoskie było bardzo zacofane. Dopiero wejście Włoch do EWG, a następnie do UE przyczyniło się do rozwoju rolnictwa. Obecnie liczba gospodarstw systematycznie spada. Gospodarstwa rodzinne stanowią ok. 40% ogółu gospodarstw, natomiast wielkie przedsiębiorstwa rolne oparte na najemnej sile roboczej- powyżej 30%. Pozostałe to bardzo drobne gospodarstwa dwuzawodowe oraz gospodarstwa dzierżawców. Około 50% ogółu gospodarstw to gospodarstwa powyżej 5 ha . Średnia wielkość gospodarstwa to 7,5 ha. Ponad 70% gospodarstw specjalizuje się w produkcji roślinnej lub mieszanej rolniczo-hodowlanej. Pod względem stosowanych zabiegów agrotechnicznych rolnictwo włoskie reprezentuje średni poziom. We Włoszech nawadnia się ok. 32,5% gruntów rolnych. Rolnictwo cechuje również wysoki stopień mechanizacji i umaszynowienia. Na 1 ciągnik przypada tu mniej niż 5,5 ha, co stawia Włochy na czwartym miejscu w świecie, po Japonii, Austrii i Holandii. W strukturze zasiewów największy udział mają zboża. Wśród upraw roślinnych największy areał zajmuje pszenica. Drugie miejsce zajmuje kukurydza. Włochy są również największym producentem ryżu w Europie. Głównym rejonem uprawy ryżu jest górna i środkowa część Niziny Padańskiej. Wśród roślin okopowych pierwsze miejsce zajmują buraki cukrowe. Uprawami charakterystycznymi dla Włoch są winorośl oraz oliwka. W zbiorach winogron Włochy od lat zajmują pierwsze miejsce. Jednocześnie są drugim po Francji producentem wina gronowego. Uprawa drzew oliwkowych jest rozmieszczona na całym terytorium Włoch, z największym udziałem w środkowej i południowej części Półwyspu Apenińskiego. Włochy produkują 25% produkcji światowej co zapewnia Włochom drugie miejsce w świecie po Hiszpanii. We Włoszech jest silnie rozwinięta uprawa roślin strączkowych i różnorodnych warzyw, głównie pomidorów, kapusty, ogórków, sałaty a także owoców. Włochy zajmują w zbiorze jabłek i truskawek piąte miejsce na świecie a pomarańczy- czwarte. Wartość produkcji hodowlanej wynosi 38% globalnej produkcji rolnictwa. Do podstawowych zwierząt gospodarskich hodowanych we Włoszech należą: bydło, trzoda chlewna, owce i kozy, a w mniejszej ilości też osły i muły.
Grecja
Grecja jest krajem morskim, przeważająca jej część pozostaje pod wpływem oddziaływania klimatu śródziemnomorskiego, różniącego się nieznacznie w poszczególnych rejonach. Rolnictwo jest podstawowym działem gospodarki na terenie niemal całego kraju i około 25% ludności czynnej zawodowo jest zatrudnione w rolnictwie. Jesz w latach 60-tych przeszło połowa ludności pracującej zajmowała się rolnictwem. 30% ziemi jest wykorzystywane jako tereny uprawne, a 40% jako pastwiska. Ten sektor wytwarza łącznie 8,5% PKB. Możliwości rozwoju greckiego rolnictwa są ograniczone przez górski charakter kraju i względny brak ziem nadających się do zagospodarowania. Gleby są w większości kamieniste i nieprzydatne rolniczo. Żyzne gleby aluwialne występują prawie wyłącznie na nizinach Macedonii i Tracji oraz w Attyce i na Nizinie Tesalskiej. W rolnictwie Grecji przeważają drobne gospodarstwa rolne (65% MA 1-5ha, a 1% ma powyżej 50ha). Zaledwie 9% ludności otrzymuje dochody wyłącznie z rolnictwa, ale działalnością rolniczą zajmuje się w sumie około 15% ludzi czynnych zawodowo. Około 30% gruntów jest nawadnianych. Rolnictwo jest słabo zmechanizowane, wielu rolników nadal wykorzystuje siłę pociągową zwierząt. Na 1 ciągnik przypada tutaj 11,3ha. Podstawowe zboża uprawiane w Grecji to pszenica, dojrzewająca w zimie i wykorzystująca zimowe opady deszczu. Uprawia się również buraki cukrowe i ziemniaki, a na terenach wilgotniejszych ryż. Ważnym źródłem dochodu są zbiory tytoniu, bawełny, winogron i oliwek a także kukurydzy( jedne z najwyższych plonów na świecie). Winogrona są uprawiane głównie na południu, a tytoń na północy, gaje oliwkowe zajmują ogromne obszary kraju. Grecja jest trzecim na świecie producentem oliwy z oliwek. Niebagatelne znaczenie mają uprawy pomarańczy, cytryn i mandarynek. Poważne znaczenie ma produkcja zwierzęca. Najliczniejsze pogłowie posiada stado owiec, dla których dobrych warunków do wypasu dostarczają górskie łąki i pastwiska. Jednak przeważająca globalna produkcja rolnicza to produkcja roślinna.
Hiszpania
Hiszpania podobnie jak Włochy czy Grecja należą do makroregionu śródziemnomorskiego. Rolnictwo tego kraju ma charakter śródziemnomorski.
W rolnictwie znajduje zatrudnienie 5,3% ludności zawodowo czynnej. Produkty pochodzenia rolniczego stanowią poważną pozycję eksportową Hiszpanii dostarczając niemal 1/5 wpływów z eksportu. Pod względem eksportu owoców cytrusowych kraj znajduje się w ścisłej światowej czołówce. Rolnictwo przynosi 8% dochodu narodowego brutto.
W rolnictwie dominującą rolę odgrywa uprawa winorośli, zbóż, oliwek oraz owoców cytrusowych. Lasy (głównie w regionach górskich) dostarczają drewna i owoców leśnych. Na nizinnej Mesecie uprawia się: pszenicę i jęczmień. Kukurydza rośnie dobrze na wilgotniejszych terenach północnego zachodu, a na terenach, na których możliwe jest nawadnianie, uprawia się ryż. Warzywa hodowane są w nawadnianych dolinach, wzdłuż nizinnego wschodniego wybrzeża. Owoce cytrusowe tj. figi i migdały to domena terenów śródziemnomorskich. Gaje oliwne rosną na suchych obszarach na południu kraju. Hiszpania jest pierwszym na świecie producentem oliwy z oliwek. Winogrona uprawiane są w dolinie rzeki Ebro, na Mesecie, na nizinach śródziemnomorskich oraz wewnątrz kraju m.in. w Andaluzji.
Hodowla jest stosunkowo mniej ważną gałęzią produkcji rolnej, chociaż ma ona w kraju wielowiekowe tradycje. Największe pogłowie posiadają stada owiec, znacznie mniejsze zaś bydła i kóz.
Portugalia
Produkcja rolna jest niewielka. Ziemie uprawne stanowią ok. 39% powierzchni, łąki i pastwiska 6%, a lasy i zarośla ok. 40%. Rolnictwo portugalskie jest bardzo rozdrobnione ,aż 54% gospodarstw to gospodarstwa o areale mniejszym niż 2 ha, subwencjonowane. Rozwinięte sadownictwo, zwłaszcza winorośli, oliwek, migdałowców, figowców, drzew cytrusowych, brzoskwiń, moreli; nadto uprawa pszenicy, kukurydzy, ryżu, ziemniaków, pomidorów; na wyspach bananów i ananasów
Głównymi rolniczymi artykułami eksportowymi są: wino, pomidory i korek (z dębu korkowego, w zbiorze którego Portugalia zajmuje pierwsze miejsce na świecie) . Hodowla bydła, trzody chlewnej, owiec, osłów i kóz jest słabo rozwinięta.