Temat: „Zabawy z Czerwonym Kapturkiem”

 Cele:

     -        doskonalenie spostrzeżeń wzrokowych i słuchowych;

-         rozwijanie umiejętności kreatywnego poruszania się w rytm muzyki;

-         eksperymentowanie z kontrastami: wolno - szybko;

-         aktywizacja procesów myślowych i postaw twórczych;

-         wzbogacenie doświadczeń z książką;

-         wzmacnianie więzi integracyjnej;

 Pomoce dydaktyczne:

-         książka pt. „Czerwony Kapturek” wg Ch. Perraulta,

-         strój Czerwonego Kapturka ( kapturek, spódniczka ) i przebranie dla wilka leżącego w łóżku ( chustka, okulary ), materac i pościel,

-         telefon komórkowy,

-         wiklinowy koszyczek,

-         nieprzezroczysty worek,

-         rekwizyty do worka: butelka soku, kawałek ciasta, jabłko, klocek, samochodzik, opakowanie po tabletkach, długopis itp.

-         dwie opaski na oczy,

-         6 - 8 małych zabawek ( np. samochodzik, zwierzątka, piłeczka, grzebień, kostka do gry itp.),

-         czerwone kredki świecowe, białe kartony,

-         płyty CD ( z muzyką relaksacyjną i taneczną );

 

 Prowadząca:   Beata Pacana

 

„Podajmy sobie ręce” - piosenka na powitanie.

Dzieci są ustawione w kole. Śpiewają piosenkę, poruszając się w kole i naśladując ruchy adekwatne do treści piosenki ( naśladują nauczycielkę ).

„Rozmowa telefoniczna”.

Dzieci siedzą w kręgu. Znienacka dzwoni telefon ( pomaga w tym jedna z pań, która dzwoni z ukrycia na umówiony sygnał ).  Nauczycielka odbiera telefon w obecności dzieci i prowadzi rozmowę „na niby” z babcią Czerwonego Kapturka. Okazuje się, że babcia czuje się bardzo źle. Zachorowała i prosi o pomoc w dostarczeniu koszyczka.

„Co włożymy do koszyczka?” - zabawa dydaktyczna.

 Nauczycielka prezentuje książkę „ Czerwony Kapturek” wg Ch. Perraulta. Czyta wstępną część bajki. Na dywanie stoi wiklinowy koszyczek. Nauczycielka proponuje dzieciom przygotowanie koszyczka dla chorej babci.    W worku schowane są różne przedmioty ( a wśród nich m. in. butelka soku, ciasto, jabłko ).Wybrane dzieci wyjmują po jednym przedmiocie i próbują określić, czy przyda się on chorej babci. Jeśli tak - wówczas zostaje włożony       do koszyczka.

„Czerwony Kapturek idzie do babci” - zabawa ilustracyjna przy muzyce relaksacyjnej „Cztery pory roku”.

 Dzieci ( podobnie jak Czerwony Kapturek ) zbierają kwiaty na leśnej polance (swobodnie  spacerują, podskakują). W pewnym momencie nauczycielka nakłada na głowę wybranego dziecka czerwony kapturek, do rąk podaje koszyczek, a w tym samym momencie pozostałe dzieci zatrzymują się i naśladują drzewa  w lesie. Czerwony Kapturek spaceruje między drzewami. Potem następuje zmiana ról.

,, Zabawa „Babcia i Czerwony Kapturek”.

 Dzieci siedzą w dużym kole. Wewnątrz jest wyimaginowany, wielki i ciemny las.  Za chwilę wejdą do niego babcia i Czerwony Kapturek ( dwoje wybranych dzieci ). Oboje dostaną opaski na oczy i muszą odnaleźć się w gęstwinie (nawołują się nawzajem np. Hop, hop, babciu! Hej, hej, Czerwony Kapturku! ). Gdy dzieci odnajdą się, mogą się objąć i cieszyć.

 Zabawa „Poszukiwacze czerwonego koloru”.

 Dzieci poruszają się swobodnie przy skocznej muzyce. Gdy muzyka ucichnie, poszukują w otoczeniu ulubionego koloru Czerwonego Kapturka - koloru czerwonego.

„Co schowałam pod kapturkiem?” - zabawa aktywizująca myślenie  i rozwijająca spostrzegawczość.

Na podłużnej ławce nauczycielka ustawia 6 - 8 przedmiotów w szeregu. Dzieci przeliczają je, nazywają po kolei i starają się zapamiętać zestaw przedmiotów. Na znak dzieci zakrywają oczy, a nauczycielka przykrywa wybrany przedmiot czerwonym kapturkiem. Zadanie polega na odgadnięciu nazwy ukrytego przedmiotu.

Zabawa dramowa „Czerwony Kapturek rozmawia z wilkiem”.

Nauczycielka czyta fragment bajki odpowiadający scence dramowej. Dwoje dzieci odgrywa scenkę rozmowy Czerwonego Kapturka z wilkiem ( Czerwony Kapturek ma odpowiednie przebranie, a wilk leży na materacu, przebrany za babcię ). Następuje zmiana ról.

„Wolno - szybko na czerwono” - rysowanie „czerwonej” muzyki.

Dzieci siedzą w kręgu. Każde z nich otrzymuje kredkę w kolorze czerwonym i biały karton. Nauczycielka włącza na przemian muzykę o odmiennym tempie: szybką i wolną. Dzieci próbują „rysować” w powietrzu adekwatnie do charakteru tempa, czyli szybko lub wolno. To samo czynią na kartonie, rysując „czerwoną” muzykę.

Zakończenie:  poczęstunek ciastem od babci Czerwonego Kapturka.

---