WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI. PRACA Z GRUPĄ RÓWIEŚNICZĄ.
Współpraca ( współdziałanie):
Wg Małego słownika języka polskiego:
Współpraca- to praca wykonywana wspólnie z kimś, pomoc, udział we wspólnej pracy,
działalności.
Wg Wincentego Okonia:
Współpraca- to współdziałanie ze sobą jednostek lub grup ludzi, wykonujących swoje
cząstkowe zadania, aby osiągnąć jakiś wspólny cel, współpraca opiera się na
wzajemnym zaufaniu i lojalności oraz podporządkowaniu się celowi, należycie
uświadomionemu sobie przez wszystkie jednostki lub grupy.
Rodzina i szkoła są środowiskami, które mają niewątpliwie największy wpływ na rozwój dzieci, powinny więc współdziałać ze sobą, aby dostarczyć im możliwie najwięcej doświadczeń niezbędnych do pełnego rozwoju. Efektywna współpraca może przynieść więcej korzyści, zarówno nauczycielom jak i rodzicom, lecz przede wszystkim samym dzieciom.
Rodzice są nieocenionym źródłem informacji o swoich dzieciach, o ich słabych i mocnych stronach, potrzebach, zainteresowaniach, stresach, jakim dziecko podlega, jego strategiach radzenia sobie z trudnościami itp. Dzięki rodzicom nauczyciel ma szansę spojrzeć na ucznia z szerszej perspektywy, lepiej rozumieć jego szkolne funkcjonowanie. Jest to niezwykle ważne zwłaszcza wtedy, gdy dziecko ma jakieś kłopoty w nauce lub swoim zachowaniem przysparza nauczycielowi trudności. Niełatwo nawet wyobrazić sobie skuteczne rozwiązywanie problemów wychowawczych z uczniami bez udziału rodziców. Niezwykle ważna jest też ich rola w samym procesie nauczania, zwłaszcza na początkowych etapach edukacji dziecka. Rodzice mogą wspierać pracę dydaktyczną nauczyciela, kontrolując postępy dziecka, motywując je do systematycznej pracy, pomagając dziecku w pokonywaniu trudności, zapewniając mu odpowiednie warunki do uczenia się i wytwarzając jego pozytywne nastawienie do nauki, nauczycieli i szkoły.
Z punktu widzenia rodziców kontakt z nauczycielami może też być niezwykle korzystny i owocny. Wiedza na temat szkolnego funkcjonowania dziecka pozwala rodzicom lepiej poznać jego rzeczywiste możliwości i dzięki temu formułować bardziej adekwatne wymagania i oczekiwania wobec niego, skuteczniej mu pomagać wtedy, gdy ma trudności. Możliwość współpracy ze szkołą może też dawać rodzicom poczucie wpływu na to, co się dzieje z ich dziećmi, czego i w jaki sposób są uczone, jak są traktowane.
Mieczysław Łobocki zaprezentował różne formy kontaktu nauczycieli i rodziców.
Do form zbiorowych zaliczył:
Zebrania rodziców;
Spotkania towarzyskie (z okazji uroczystości oraz imprez klasowych i ogólnoszkolnych);
Spotkania z ekspertem ( pedagogiem, psychologiem, lekarzem);
Spotkania dotyczące trudności wychowawczych;
Spotkania poświęcone pedagogizacji rodziców.
Za formy kontaktów indywidualnych uznał:
Konsultacje pedagogiczne;
Wizyty domowe;
Kontakty korespondencyjne ( dzienniczek ucznia);
Rozmowy telefoniczne.
Grupa rówieśnicza- jest to określona zbiorowość ludzi w tym samym lub bardzo zbliżonym wieku. Grupa dziecięca powstaje spontanicznie, w wyniku działania naturalnej potrzeby zabawy i kontaktu z innymi dziećmi ( ludźmi), poszukiwania wzorców, zaznaczenia własnej osoby, zaś w późniejszych okresach rozwojowych nabiera coraz większego znaczenia w sensie stanowienia układu odniesienia dla tworzenia własnej tożsamości, co szczególnie widoczne jest wśród młodzieży ( okres dorastania), której orientacja identyfikacyjna przenosi się z dominującej dotąd rodziny na kręgi towarzyskie.
Przynależność do grupy nie tylko zaspokaja potrzeby psychiczne, ale poprzez podejmowanie określonych ról pozwala jednostce na wyrobienie w sobie samodzielności, aktywności, odpowiedzialności, a także umiejętności współdziałania i współżycia z innymi.
Nie należą do nich niestety grupy formalne, czyli takie, odgórnie i planowo organizowane, mające stałą strukturę i kontrolowane przez jednostki nadrzędne - głównie osoby dorosłe.
Należą do nich natomiast grupy nieformalne, czyli takie gdzie podstawowym czynnikiem jest więź emocjonalna łącząca poszczególnych członków i zaspokajająca ich potrzeby psychiczne. Te grupy powstają spontanicznie i nie zawsze można mieć nad nimi kontrolę wychowawczą.
Wychowawcze oddziaływanie grup rówieśniczych może być pozytywne lub negatywne. W miarę rozwoju dziecka wpływ ujemnych cech takich, jak: lekceważąca postawa wobec zasad i autorytetów, snobizm i złośliwość staje się słabszy, dominują natomiast czynniki dodatnie.
Dziecko uczy się opanowywać egoizm, rozwija samokontrolę, sumienność, lojalność. Grupy rówieśnicze stanowią więc naturalną drogę procesu uspołeczniania dzieci i młodzieży.
Bardzo ważną sprawą jest właściwy stosunek do rówieśników, ich osiągnięć, sukcesów , a przede wszystkim braków. Nauczyciel musi dążyć do tego, aby kontakty dziecięce cechowała wzajemna życzliwość, serdeczność, zdolność dostrzegania potrzeb innych i pomagania sobie, gdy zachodzi taka potrzeba. Grupa rówieśników bowiem zaspokaja niezwykle ważną u dziecka potrzebę przynależności i akceptacji.