Wskazówki dla rodziców
Zestawy ćwiczeń przygotowawczych są podobne (jest ich 7) i będą się powtarzać. Niektóre ćwiczenia będę zmieniać podczas zajęć, aby urozmaicić zestawy i pokazać czym je można zastąpić. Stanowią one taką „rozgrzewkę” przed dalszymi ćwiczeniami, które będą zadawane na bieżąco. W związku z tym, taką „rozgrzewkę” można dziecku codziennie zmieniać lub samemu układać podobne zestawy. Te zabawy i ćwiczenia służą przede wszystkim usprawnieniu artykulatorów, uczą prawidłowego oddechu.
Dobrze jest jeżeli dziecko wykonuje te ćwiczenia przed lustrem. Patrząc w nie, może samodzielnie kontrolować, czy właściwie ułożyło artykulatory. Na zajęcia dzieci również mogą przynosić lusterka. Potrzebne są również chusteczki higieniczne.
Oprócz wyrazów, zdań i tekstów dzieci mają podawane do ćwiczeń zestawy tzw. logotomów, np. acza, eczu itp. (Z dziećmi ustaliliśmy, że to język Ufoludków). Trzeba je ćwiczyć, bo mimo że nietypowe, bardzo usprawniają język w wymowie różnych połączeń.
Dzieci nie mają obowiązku czytać wyrazów, zdań, czy logotomów. Wystarczy, że powtarzają za osobą dorosłą, która wymawia je prawidłowo. (Nie powinno to być rodzeństwo,, bo może mieć również jakąś wadę wymowy lub niestaranną dykcję. My zaś starajmy się początkowo wymawiać nawet z lekką przesadą, aby utrwalać i automatyzować nawet słuchowo różne wyrazy i połączenia.)
Podczas ćwiczeń w szkole i w domu dziecko mówi, a przynajmniej stara się mówić wyraźnie. Natomiast w mowie potocznej już nie. Dlatego starajmy się to utrwalać i automatyzować podczas rozmów, czytania czy wspólnych zabaw. Nie chodzi o jakieś agresywne poprawianie (typu: „No, jak mówisz!!! Powtórz!!! Jeszcze raz!!! Naucz się wreszcie!!!) tylko bardzo spokojne, aby dziecka nie zrazić, albo gdy opowiada coś w emocjach nie przerywać mu. A gdy nie chcemy czasem „zepsuć” atmosfery wystarczy powtórzyć za dzieckiem (np. „Mamo, jaki mas ładny salik” - „Tak to bardzo ładny szalik”)
W miarę jak dziecko zacznie pisać wprowadzimy podpisy, przepisywanie, pisanie z pamięci albo ze słuchu (w formie zabaw). Nie koniecznie musi to robić logopeda na zajęciach , bo może rodzic w domu, ale należy utrwalać bo dzieci mimo „poprawnej” wymowy nadal piszą np. s zamiast sz albo pojawia się tzw. hiperpoprawność i np. wymawiają r z dużym naciskiem lub w pisowni piszą np. piesz (pies), szłoń (słoń) itp.
Może się zdarzyć, że ćwiczenia „zadane” na poszczególnych zajęciach i do domu nie zostały przez jakieś dziecko opanowane i potrzebuje na nie więcej czasu (może nawet po kilku powtórzeniach w danym dniu wykonać je poprawnie, ale nie są jeszcze „pewne swego” więc przy powtórkach mylą się lub mówią nieśmiało). Nie jest wskazane, aby „iść dalej”, gdyż problemy zaczną się nawarstwiać. Niekiedy trzeba się będzie również zatrzymać, aby utrwalić „stare” i z nabranymi siłami zacząć „nowe”. Napiszę wówczas w zeszycie, że należy powtarzać dotychczasowe ćwiczenia (nie tylko te z ostatnich zajęć, ale wcześniejsze również - w całości lub fragmentarycznie) Proszę jednak wówczas nie wpadać w panikę (i na pewno nie pastwić się nad dzieckiem, że coś jest nie tak) Wszystko na spokojnie „doćwiczymy”. Są dzieci, które uczęszczają do logopedy pół roku, a są takie które chodzą i trzy lata. Najważniejsze, aby wszystko było w normie przed kolejnym etapem szkolnym jakim są klasy IV - VI. Niekiedy problemem są różnego typu wady zgryzu, a przecież ubytki w uzębieniu dzieci w tym wieku utrudniają prawidłową wymowę. Najważniejsze jest jednak, aby ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć bo „Trening czyni mistrza!”. Bardzo pomocne są wspólne zabawy słowne dziecka z rodzicami oraz czytanie różnych tekstów. A może czas wrócić do wierszyków J. Tuwima, czy J. Brzechwy, czy różnych rymowanek bo są zabawne, wpadają w ucho i dzieci je bardzo lubią.
Jeżeli pominęłam jakieś uwagi lub będą dotyczyć już poszczególnych dzieci, postaram się przekazać te wskazówki indywidualnie. Proszę również o kontaktowanie się ze mną w bieżących sprawach,
z którymi dziecko, czy rodzic ma jakiś problem (logopedyczny) lub z wszelkimi pytaniami dotyczącymi ćwiczeń.