Postmodernizm
słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1997
kap. II próg
Wszystko wolno! Hulaj dusza! |
C F G C (F G) |
Do niczego się nie zmuszaj! |
C F G C (F G) |
Niczym się nie przejmuj za nic! |
C F G C (F G) |
Nie wyznaczaj sobie granic! |
C F G C (F G) |
I nie próbuj nic zrozumieć, |
a E F G (F G) |
Nie pochodzi - mieć - od - umieć. |
a E F G |
Możesz wierzyć, lub nie wierzyć, |
F G7 a (F G) |
Nic od tego nie zależy. |
C G C (F C) |
|
|
Nie wyznaczaj sobie zadań - |
G C D G (C D) |
Kto się nie wspiął - ten nie spada, |
G C D G (C D) |
A kto pragnie być na szczycie - |
G C D G (C D) |
Będzie spadał całe życie. |
G C D G (C D) |
Nie stać cię na luksus troski, |
e H C D (C D) |
Jesteś wszakże dziełem boskim, |
e H C D |
No a Boga przecież nie ma, |
C D7 e (C D) |
Więc to tyle na ten temat. |
G D G (C D) |
|
|
Wszystkie mody, wszystkie style |
C F G C (F G) |
Równie piękne są - i tyle. |
C F G C (F G) |
(Lub, jak chcesz, równie szkaradne - |
C F G C (F G) |
Konsekwencje tego żadne). |
C F G C (F G) |
Zachwyt tyle wart, co wzgarda, |
a E F G (F G) |
Stryczek tyle, co kokarda, |
a E F G |
Prawda tyle, co jej brak, |
F G7 a (F G) |
Smaku brak - tyle co smak. |
C G C (F C) |
|
|
Bo to o to w końcu chodzi |
G C D G (C D) |
By niczego nie dowodzić. |
G C D G (C D) |
Nie wykuwać tarcz utopii |
G C D G (C D) |
I nie kruszyć o nie kopii. |
G C D G (C D) |
Nie planować i nie marzyć. |
e H C D (C D) |
Co się zdarzy - to się zdarzy; |
e H C D |
Nie znać dobra ani zła: |
C D7 e (C D) |
To jest gra - i tylko gra! |
G D G (C D) |
|
|
Ktoś się wzburza, że tak nie jest, |
C F G C (F G) |
Niech się wzburza! - Ty się śmiejesz! |
C F G C (F G) |
Nie daj wzburzać się ni wzruszać: |
C F G C (F G) |
Wszystko wolno! Hulaj dusza! |
C F G C (F G) |
Wszystko wolno! Hulaj dusza! |
C F G C (F G) |
Wszystko wolno! Hulaj dusza! |
C F G C |
|
|
- Oj, nie wolno rzeczy wielu, |
a E F G (F G) |
Kiedy celem jest - brak celu... |
a E F G |
(Zwłaszcza, jeśli duszy nie ma - |
F G7 a (F G) |
I to wszystko na ten temat). |
C G C |