3. Kamiński A. (1975), Funkcje pedagogiki społecznej praca socjalna i kulturalna Warszawa, PWN
Rozdział: II-. Szkoła
Teza: Szkoła na wszystkich etapach nauczania, drugim domem ucznia
Ważną rolę w rozwoju młodego człowieka pełni szkoła, najwięcej uwagi poświęcamy nauczaniu w szkole podstawowej, gdyż jest to pierwszy etap zdobywania wiedzy i wychowania w grupie społecznej. Tutaj też uwidaczniają się zdolności i umiejętności młodego osobnika, jego wysiłki intelektualne i postawy moralne. Obecna szkoła podstawowa stała się jednak typowa szkołą powszechna, która jedynie uczy , a nie wychwytuje i rozwija możliwości zdolnych uczniów. Trzyletni okres gimnazjum całkowicie zaprzepaszcza nabyte wzorce szkoły podstawowej. Wiek buntu i wielokrotnie agresji młodego człowieka zmienia jego postawę do sensu i znaczenia zdobywania wiedzy, dopiero okres szkoły ponad gimnazjalnej zmusza młodego człowieka do zastanowienia się nad swoją przyszłością , jest to czas świadomego wyboru.
Wiele błędów popełniono likwidując lub ograniczając z programów szkolnych zajęcia artystyczne, które nie tylko rozwijały wartości estetyczne wśród młodzieży ale dawały możliwość odprężenia miedzy zajęciami wymagającymi większej uwagi. Wszelkiego rodzaju konkursy artystyczne lub tez imprezy szkolne, zacieśniały więzi społeczne między uczniami, z czego skutecznie rezygnowano w miarę lat tworząc zimny i niechciany klimat szkoły. W połączeniu jeszcze ze złym przygotowaniem do pracy kadry pedagogicznej , powstaje nam smutny obraz obecnej placówki szkolnej.
Takie warunki zmuszają pedagogikę społeczną do poszukiwania nowych koncepcji szkoły adekwatnej do potrzeb nowoczesności. Przede wszystkim ma być to szkoła:
- wychowująca poprzez koła zainteresowań, aktywność ucznia w zajęciach pozalekcyjnych artystycznych, krajoznawczo - turystycznych, uczestnictwa w pozalekcyjnych zajęciach sportowych, olimpiadach ( ułatwiona praca nauczyciela, ponieważ ten typ szkoły zacieśnia więzi i przezwycięża kłopoty i trudności wychowawcze )
- opiekuńcza , tu dużą rolę odgrywa wychowawca klasy, który poznając środowisko ucznia w odpowiednim momencie powinien reagować i szukać współpracy z pedagogiem socjalnym, psychologiem, socjologiem, opiekunem społecznym, lekarzem czy też dentystą.
- osiedlowa inaczej środowiskowa czyli bliskość miejsca zamieszkania, znajomość społeczności lokalnej, co wzmaga zainteresowanie szkołą władz lokalnych, rodziców
Jednym słowem szkoła na wszystkich jej etapach nauczania : podstawowym, gimnazjalnym i ponad gimnazjalnym powinna być drugim domem ucznia, nie tylko miejscem zimnego wpajania wiedzy , a przede wszystkim placówką stwarzają poczucie bezpieczeństwa, dobrze wychowującą młode pokolenia w świadomości zaangażowania w ten proces nie tylko nauczycieli ale rodziców i lokalne instytucje.