(Binge Eating Disorder) Kompulsywne objadanie się, Bulimia atypowa, Zespół gwałtownego objadania się, Jedzenie napadowe:
Objadanie się jest poważnym, zagrażającym życiu zaburzeniem charakteryzującym się nawracającymi epizodami kompulsywnego przejadania się lub napadami jedzenia. Zaburzenie znane jako nietypowa forma bulimii, `kandydat' do bycia uznanym za trzecie specyficzne zaburzenie odżywiania się, wraz z anoreksją i bulimią. Objawy to połączenie tych charakterystycznych dla uzależnienia i żarłoczności psychicznej (bulimii). Następuje trwałe lub czasowe uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu. Chory nie zna uczucia najedzenia, źle rozpoznaje sygnał głodu. Występuje brak zachowań kompensacyjnych (prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i odwadniających, stosowanie leków obniżających łaknienie, poszczenie, intensywne ćwiczenia fizyczne). Częstotliwość zapadania na tę chorobę jest taka sama lub zbliżona zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Częstsze są zapadania na depresje, zaburzenia osobowości, fobie, zespoły lękowe. Waga jest zmienna, najczęściej w normie lub zbyt wysoka. Charakterystyczny brak kontroli nad ilością spożywanego pokarmu, poczucie winy i obrzydzenia, napady żarłoczności, stosowanie diet, jedzenie w samotności itp. czyli, zachowania wspólne dla większości zaburzeń odżywiania. Kompulsywne objadanie się wynika z wewnętrznego przymusu, wiąże się m.in. z: nadmiernym spożywaniem wysokokalorycznych pokarmów, częstym stosowaniem różnorakich diet odchudzających, powstrzymywaniem się od jedzenia w obecności innych osób, wycofywaniem się z życia towarzyskiego i aktywności fizycznej, postępującym zmęczeniem i brakiem energii. Ponieważ nie dochodzi do przeczyszczania się ani ćwiczeń fizycznych, osoba systematycznie przybiera na wadze i staje się otyła. Wynikają z tego takie konsekwencje psychologiczne jak: jeszcze większe zaabsorbowanie jedzeniem i własnym wyglądem, snucie fantazji na temat schudnięcia, fałszywe poczucie władzy i niezależności wynikające z nieograniczonego objadania się, zły stan psychiczny wynikający z braku kontroli nad jedzeniem i przyrostem masy ciała. Osoby cierpiące na to zaburzenie nieprawidłowo interpretują bodźce płynące z własnego ciała, a dokładnie - mylą emocje z głodem. W wyniku tego każde napięcie emocjonalne, konflikt, a nawet pozytywne, ale intensywne emocjonalnie wydarzenie, staje się powodem sięgania po jedzenie. Krótkotrwały skutek jest zgodny z oczekiwaniem, polega bowiem na rozładowaniu napięcia i jest odczuwane jako wyciszenie, uspokojenie, zapełnienie wewnętrznej pustki. Pojawiające się jednak wkrótce poczucie winy powoduje ponowne narastanie napięcia. Najbardziej narażone na kompulsywne objadanie się są osoby: z niską samoświadomością, małą umiejętnością radzenia sobie ze stresem, wychowane w rodzinach, gdzie jedzenie związane było wyrażaniem emocji (np. gdy jesteś smutny - zjedz ciastko, gdy świętujemy - jemy obfity obiad) oraz gdzie przywiązywało się ważność do spożywania określonych potraw i w określonym czasie, bez względu na apetyt.
Uwarunkowania rodzinne:
relacje w rodzinie, które utrudniają osobie osiąganie autonomii w okresie dorastania
konflikty rodzinne
brak granic pomiędzy poszczególnymi członkami rodziny
ograniczenie autonomii
trudności w wyrażaniu uczuć,
nasilona kontrola