Prawo ochrony środowiska wykład 23.03

Do źródeł prawa unijnego zaliczamy:

- rozporządzenia - obowiązują w całości i bezpośrednio wszystkie państwa członkowskie i nie wymagają żadnego uznania przez prawo krajowe; rozporządzenie, co do materii, którą reguluje znaczenia oraz charakteru podobne jest do polskiej ustawy

- dyrektywy - wiąże jedynie państwa członkowskie, do których jest skierowana; dyrektywy dotyczą celów, które powinny zostać osiągnięte, państwo członkowskie ma natomiast swobodę wyboru środków i form ich realizacji

- decyzja - jest rozstrzygnięciem indywidualnym, jest podobna do decyzji administracyjnej

ZASADY PRAWA OCHRONY ŚRODOWISKA w odniesieniu do:

  1. tworzenia prawa przez organy prawotwórcze np. Sejm, Senat, organy administracji publicznej

  2. zasad stosowania prawa:

Zasada prawa - to normy prawne o charakterze nadrzędnym tzn. w procesie wykładni prawa będą one o wyższym stopniu ogólności.

Czy zasada prawa może być podstawą rozwiązania w prawie administracyjnym?

-i nie - zasada prawna nie jest wystarczająca do wydania rozstrzygnięcia, ponieważ potrzeba jest norma kompetencyjna, co wyraźnie i szczegółowo ustala ustawa

-i tak - w odniesieniu do zasad proceduralnych lub w sądzie, gdy opiera się na zasadzie „Zaufania obywatela do państwa”

Zasady prawa międzynarodowego w ochronie środowiska

  1. zasady ogólne dotyczące ochrony środowiska

    1. zasada dobrego sąsiedztwa - dotyczy suwerenności państw w zakresie korzystania z zasobów naturalnych, które występują na terenie tych państw; służą ku temu instytucje funkcjonujące na poziomie międzynarodowym np. Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, który zbiera informacje o stanie środowiska i zasobów naturalnych; Agenda ONZ, która koordynuje działanie w skali globalnej

    2. zasada nadużywania prawa - każde z państw może korzystać z prawa do korzystania ze środowiska pod warunkiem, że nie narusza interesów państw trzecich

  2. zasady szczegółowe

    1. obowiązek współpracy w dziedzinie środowiska na arenie międzynarodowej

    2. racjonalności i słuszności stosowana do użytkowania i podziału korzyści wynikających z posiadania zasobów naturalnych

    3. obowiązek informowania i konsultacji z państwami trzecimi, z którymi dzielone są zasoby w oparciu wszelkich działań oddziałujących na ich stan naturalny

    4. obowiązek zawierania umów w przedmiocie ochrony i eksploatacji zasobów

    5. wolność badań naukowych służących ochronie środowiska

    6. obowiązek ostrzegania i informowania o zdarzeniach niebezpiecznych

    7. zasada odpowiedzialności międzynarodowej za zniszczenia i szkody w środowisku

    8. pokojowe wykorzystanie zasobów naturalnych

Podstawą prawną do tych zasad jest:

-akt końcowy z Konferencji Sztokcholmskiej z 1972

-akt końcowy i agenda 21 z Konferencji w Rio de Janeiro z 1992

Zasady unijne wynikają z :

ZASADY UNI EUROPEJSKIEJ:

  1. Zasada zrównoważonego rozwoju - źródło w prawie międzynarodowym (sformułowana na podstawie Raportu Burtland z 1987 na Konferencji w Rio de Janeiro) oznacza:

  • Zasada wysokiego poziomu ochrony środowiska (wypływa z Traktatu Rzymskiego) - obowiązek uwzględnienia aspektu ochrony środowiska i wysokich standardów ochrony; doznaje ograniczeń z charakterystyką regionalną lub z okresem dostosowawczym wejścia nowych państw do unii

  • Zasada przezorności (ostrożności) - „lepiej działać wcześniej, bo będzie za późno” - niesie za sobą obowiązek możliwie najwcześniejszych działań

  • Zasada prewencji - konieczność zastosowania środków zapobiegawczych, przybiera odmiany:

    1. Zasada zanieczyszczający płaci - obowiązek ponoszenia kosztów przez korzystających ze środowiska realizowana w formie:

  • Zasada usuwania szkody u źródła - dotyczy obrotu odpadami, realizuje się poprzez zakaz transportu odpadów niebezpiecznych tylko usuwanie ich od razu u źródła

  • Zasada stosowania najlepszych dostępnych technik - stosowanie osiągnięć wiedzy, najlepszych technik, by polepszyć stan środowiska; powstaje obowiązek tworzenia systemów informacji o najlepszych dostępnych technikach

  • Zasada regionalizacji - uwzględnia specyfikę regionu - dopuszczalne jest stosowanie regulacji bardziej rygorystycznych lub wyłączenie ich w ogóle na danym terenie

  • Zasada integracji polityki ekologicznej z politykami sektorowymi np. polityka rolno-transportowa ma obowiązek uwzględnić aspekt środowiskowy

  • Zasada partycypacji społecznej w ochronie środowiska wyraża się:

    1. Zasada pomocniczości (subsydiarności) - obowiązek regulacji pranej na możliwie najniższym poziomie

    2. Zasada klauzul zabezpieczających (stanowi wyłam od zasady spójności w zakresie ochrony środowiska) - państwa członkowskie z wyłączeniem przesłanek ekonomicznych mogą czasowo wyłączyć stosowanie prawa EU w zakresie ochrony środowiska na terytorium całego państwa lub części

    3. Zasada równego dostępu do środowiska (niedyskryminacji) rozpatrywana na 3 płaszczyznach:

    ZASADY POLSKIEGO SYSTEMU PRAWNEGO

    Podstawowym aktem prawa (lecz nie jedynym) jest Ustawa prawo ochrony środowiska, zgodna z prawem EU, traktujemy ją jako zasady ogólne w przypadku innych zasad ochrony środowiska.

    1. Zasada zrównoważonego rozwoju - zasada konstytucyjna (art.5)

    2. Zasada korzystania ze środowiska w pewnych aspektach:

  • Zasada kompleksowości - obowiązek kompleksowego działania na rzecz ochrony środowiska.

  • Zasada prewencji i przezorności - możliwie jak najwcześniej podjąć środki przeciwdziałania; mamy obowiązek przewidzieć tylko znane skutki.

  • Zasada zanieczyszczający płaci (tak samo jak w EU)

  • Zasada planowości - oznacza obowiązek zintegrowania działań o różnym charakterze z uwzględnieniem skutków środowiskowych, a także obowiązek uwzględnienia skutków środowiskowych we wszystkich aktach planistycznych.

  • Zasada prawa do informacji o środowisku.

  • Zasada partycypacji społeczeństwa w sprawach z zakresu ochrony środowiska.

  • Zasada nieważności decyzji administracyjnej wydanej z naruszeniem przepisów dotyczących ochrony środowiska.

  • Zasada stosowania metod referencyjnych.

  • Metodyka referencyjna - określona w akcie prawnym; sposób lub metoda pomiarów i badań, która może dotyczyć sposobu poboru próbek, interpretacji danych albo modelowania, rozprzestrzeniania substancji lub energii.