Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze dla nauczycieli

Czym się kierować przy ustalaniu rodzajów środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego dla nauczycieli?

Dyrektor szkoły lub placówki oświatowej, oceniając, czy na danym stanowisku pracy przysługują pracownikowi odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej powinien przede wszystkim dokonać identyfikacji (rozpoznania i oceny) zagrożeń występujących na tym stanowisku. Prawidłowa identyfikacja i ocena zagrożeń pozwoli mu określić poziom zagrożenia oraz podjąć decyzję o konieczności zastosowania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej na danym stanowisku pracy.

Przy ustalaniu rodzajów odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej należy przede wszystkim pamiętać, że:

1. odzież i obuwie robocze powinny być przydzielane pracownikom wykonującym prace, przy których:

• odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

• występują określone wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy;

2. środki ochrony indywidualnej powinny być przydzielane do stosowania, jeżeli ograniczenie zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i technicznych jest niewystarczające, w związku z czym pracownik przy wykonywaniu określonej pracy jest narażony na szkodliwe lub niebezpieczne czynniki w stopniu zagrażającym jego zdrowiu bądź bezpieczeństwu.

Należy mieć na uwadze, że przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego powinny być uzależnione od charakteru oraz warunków pracy na określonych stanowiskach pracy, a także związanych z nimi:

• stopnia brudzenia i niszczenia odzieży oraz obuwia roboczego,

• wymagań technologicznych, sanitarnych i bhp.

Zasady ustalania niezbędnych środków ochrony indywidualnej

Przy ustalaniu niezbędnych do stosowania na określonych stanowiskach pracy środków ochrony indywidualnej powinny być przestrzegane w szczególności następujące zasady:

1. rodzaje środków ochrony indywidualnej powinny być uzależnione od charakteru i warunków pracy na określonych stanowiskach pracy oraz związanych z nimi rodzajów i poziomu zagrożeń;

2. środki ochrony indywidualnej powinny być dobrane tak, aby:

• stanowiły niezawodny środek zabezpieczający przed skutkami zagrożeń występujących przy wykonywaniu określonych prac,

• nie utrudniały pracy (swobody ruchów, widzenia itp.),

• umożliwiały osiąganie dobrej wydajności pracy przy zachowaniu normalnego samopoczucia pracownika,

• były wygodne w użyciu, dopasowane do użytkownika po każdym niezbędnym wyregulowaniu oraz łatwe do czyszczenia i konserwacji (ewentualnie prania),

• były ekonomiczne, trwałe i niewymagające częstej wymiany;

3. w przypadku występowania więcej niż 1 zagrożenia i konieczności stosowania więcej niż 1 środka ochrony indywidualnej - środki te muszą dać się dopasować bez zmniejszenia ich skuteczności ochrony przed każdym z zagrożeń.

Pracodawca powinien przede wszystkim dążyć do likwidacji bądź ograniczenia zagrożeń w środowisku pracy, w szczególności przez:

• prawidłową organizację procesów technologicznych,

• odpowiednie rozwiązania architektoniczne,

• zapewnienie skutecznych ochron zbiorowych (np. wentylacji, środków tłumiących hałas, urządzeń zabezpieczających).

Podstawa prawna
Załącznik 2  rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r. nr 169, poz. 1650)
Art. 237⁷ § 1  ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94)

Autor:
Małgorzata Mądra-Janeda specjalista ds. Karty Nauczyciela,
wykładowca w zakresie wymagań bhp
wynikających z dyrektyw UE