Systemy utrzymania trzody chlewnej i drobiu
Trzoda chlewna
Ja osobiście zrobiłbym tak: trzodę chlewną można utrzymywać na:
głębokiej ściółce- tylko warchlaki i tuczniki
płytkiej ściółce- wszystkie grupy technologiczne trzody chlewnej
bezściołowo- wszystkie grupy technologiczne trzody chlewnej
Ad.1.) głęboka ściółka jest najlepszym systemem utrzymania dla warchlaków i tuczników. Ten system utrzymania pozwala na wyrażanie przez zwierzę swojego behawioru poprzez rycie w ściółce. Ponadto obserwuje się znacznie mniejszy procent występowania przypadków kanibalizmu.
Na głębokiej ściółce zalecane jest utrzymywać warchlaki i tuczniki. Lochy luźne w sumie też można ale pojawia się problem krycia tych loch. Knur swoje waży i gdy wejdzie na lochę może ona po prostu zapaść się kończynami w warstwę ściółki i powstaje problem jak ja z tego bagna wyciągnąć??????? Lochy prośne i wysokoprośne. Głęboka ściółka jest praktycznie zabójstwem dla takich maluchów(prosiaczki) jest źródłem wielu zakażeń i wielu chorób dlatego utrzymywanie loch prośnych i wysokoprośnych na głębokiej ściółce mija się z celem. Karmiki są zainstalowane na betonowym podeście po to aby zachować czystość w miejscu pobierania paszy.
Po skończonym tuczu i pozbyciu się zwierząt z komory(taki duży kojec gdzie przebywa na głębokiej ściółce kilkadziesiąt tuczników) następuje mechaniczne usuwanie obornika, mycie i dezynfekcja kojca. Po tych zabiegach możemy od nowa rozpoczynać tucz.
Ad.2) na płytkiej ściółce można utrzymywać wszystkie grupy technologiczne świń. Wiąże się to częstą wymianą ściółki i dużą pracochłonnością. Oczywiście w większych obiektach proces usuwania obornika jest zmechanizowany i nakład siły ludzkiej jest znacznie zmniejszony- całą pracę wykonują za nas maszyny u urządzenia. W tym systemie utrzymania zapotrzebowanie na ściółkę jest znacznie mniejsze niż w przypadku głębokiej ściółki.
Dla tuczników i warchlaków wyróżniamy dwa główne typy kojców: duński i szwedzki.
System duński opiera się na jednym rzędzie kojców w którym jest wydzielony kanał gnojowy. Przegrody w tych kojcach są tak skonstruowane że po ich zamknięciu twarzy się przejazdowy kanał z którego wypychany jest obornik. (schemat takiego systemu znajduje się w książce „Hodowla i użytkowanie zwierząt gospodarskich” str. 163)
System szwedzki opiera się na dwóch rzędach kojców. Kojce kształtem przypominają literę „L” i tak sąsiadują ze sobą że po zamknięciu odpowiednich bramek tworzy się korytarz przejazdowy i dwa rzędy kojców oddzielone tymże właśnie kanałem.(schemat: książka ta sama str. 177)
Ad.3) Bezściołowo można utrzymywać również wszystkie grupy technologiczne zwierząt. Najmniej pracochłonny system utrzymania. W kojcach mogą być podłogi na pełnym ruszcie lub częściowym, wówczas tylko pewna część kojca wyposażona jest w podłogę rusztową. Jest kilka sposobów „obchodzenia” się z gnojowicą w systemie bezściołowym. Gnojowica może być gromadzona bezpośrednio pod rusztami w specjalnych zbiornikach i usuwana w zależności od potrzeb. Można też zastosować specjalne wanny o głębokości około 0,5 metra z których jest ona okresowo usuwana na zewnątrz budynku do zbiornika na gnojowicę.
Dla loch prośnych stosuje się specjalne kojce porodowe w których locha jest „unieruchomiona”. Przyczynia się to do mniejszych strat prosiąt w okresie kiedy przebywaja one z lochą. Lochy lużne można utrzymywać grupowo lub indywidualnie w ciasnych kojcach.
Utrzymanie drobiu
Systemy utrzymania kur
Wybiegowy- kury mają możliwość korzystania z wybiegu ograniczonego bądź nieograniczonego. Najczęściej spotyka się taki system utrzymania w gospodarstwach rolnych w których utrzymuje się niewielkie stada na własne potrzeby. Wadą tego systemu są ograniczone możliwości powiększenia stada. Wybiegi mogą przylegać bezpośrednio do pomieszczeń w których zwierzęta przebywają.
Bezwybiegowy- intensywny system chowu w zamkniętych pomieszczeniach różni się w zależności od sposobu utrzymania kur. Kury mogą być utrzymywane na ściółce, rusztach lub siatkach albo w systemie kombinowanym na ściółce. Zastosowanie w budynku rusztu lub siatki umożliwia nam zwiększenie obsady ptaków na 1 metrze kwadratowym. Najwyższą obsadę ptaków na 1 metrze kwadratowym kurnika uzyskuje się przy klatkowym systemie utrzymania, zwanym bateryjnym. Baterie są zestawem klatek ułożonych w odpowiedni sposób i mogą to być:
-baterie kaskadowe dwu- lub trzypoziomowe
- baterie wielokondygnacyjne pionowe.
W naszych warunkach najbardziej ekonomiczne jest utrzymanie kur w bateriach. W krajach Europy Zachodniej, gdzie robocizna jest droga, a koszt wyposażena kurnika w baterie stosunkowo niewysoki w porównaniu z naszymi warunkami, produkcja jaj konsumpcyjnych odbywa się w tym systemie.
Brojlery kurze.
Najpopularniejszym systemem utrzymania brojlerów kurzych jest system ściołowy. Przed zasiedleniem kurnika podrywa się podłogę pewną warstwą słomy, zasiedla się kurnik kurczętami i po 42 dniach czyli po sprzedaży pomiot jest usuwany mechanicznie.