Derek Carlsen Chrystus a polityka tłum. Paweł Jurewicz Stwierdzeniem więcej niż naiwnym jest to, że polityka i religia nie mieszają się ze sobą i powinny być trzymane zupełnie oddzielnie. Nie można oddzielać tych dwu rzeczy, tak jak nie da się oddzielić od siebie oddychania i życia. Pytanie nie brzmi, czy religia powinna wpływać na politykę czy nie, ale „jaka religia i jaka moralność kształtuje nasze życie polityczne a tym samym nasz naród?” Polityka i prawo muszą w jakiś sposób powstać, a jest niemożliwe uczynić to z pozycji religijnej neutralności nikt nie jest nigdy religijnie neutralny. Polityka jest nauką o rządzeniu na poziomie państwa. Prawa i ustrój polityczny muszą zostać utworzone dla porządkowania i funkcjonowania życia na tym poziomie istnienia, jednakże każdy, kto to tworzy wyrasta z jakiegoś systemu „moralnych” wierzeń. W zależności od tego czy ktoś wierzy w Jezusa Chrystusa czy nie, jego poglądy na temat tego co jest dobre, a co złe, sprawiedliwości i niesprawiedliwości są związane z wiarą religijną. Każdy rozpoczyna swoje rozmyślania od przyjęcia na wiarę jakiś podstaw, które służą mu jako jego ostateczny autorytet ten fundament może być poglądem jakiejś „partii” lub „nauki”, albo „głosem ludu”, lub prywatnym osądem tej osoby itp. Każdy skądś czerpie swoje pomysły na „moralność” i tę swoją pozycję utrzymuje i broni z religijną gorliwością. Jednakże jest oczywiste, że to co dla jednej osoby jest wolnością i moralnością, dla innej jest tyranią i zwyrodnieniem więc skąd możemy wiedzieć co jest naprawdę słuszne? Kościół postrzega się w większej części, jako apolityczny (innymi słowy jest niezaangażowany w rzeczywistość polityczną), co opiera na założeniu, że polityka jest amoralna (np. nie ma podstaw biblijnych dla nazywania czegoś moralnym lub niemoralnym w rzeczywistości politycznej). Wiele zadowolonych z siebie kościołów w poczuciu własnej prawości, ustaliło, że „Świętość polega... na niedotykaniu tej brudnej rzeczy” (to znaczy polityki). Ci sami ludzie, którzy potrafią śpiewać godzinami, że Jezus jest Panem, równocześnie zdecydowanie zaprzeczają, aby był On Panem także w świecie polityki albo poprzez otwarte deklaracje, albo przez zwykłą bierność - oto wiadomość, którą przekazują zarówno chrześcijanom jak i niechrześcijanom. Jest to jednak stanowisko, którego nie można pogodzić z Pismem, a zatem jest to pogląd antychrześcijański. Psalmista mówi nam, że Ziemia należy do Pana i wszystko co na niej jest (Ps. 24,1). Wszystko co istnieje zostało stworzone przez Chrystusa i nie odnosi się to tylko do rzeczy fizycznych, ale także do niewidzialnych, włączając w to władze i panowania (Kol. 1,16). Każda struktura oparta na władzy została ustanowiona przez Boga dla Jego celów (Rzym. 13,1) i jest jasne, że Mesjasz króluje nad władcami ziemi. „Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd, aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!” (Ps. 2,10-12). Powiedziane jest, że jest obrzydliwością dla królów popełniony występek (Przyp. Sal. 16,12). Jezus powiedział, że wszelka władza na niebie i na ziemi należy do Niego (Mat. 28,18) a Księga Objawienia mówi nam, że Chrystus jest obecny, nie tylko jako głowa kościoła, ale także jako „władca nad królami ziemi” (Obj. 1,5). Królom zostało przykazane, aby bali się Boga i zachowywali wszystkich słów Jego Prawa (Powt. Pr. 17,18-19). Prorok Daniel, kiedy wyznawał grzech swojego narodu, powiedział: „I nie słuchaliśmy twoich sług, proroków, którzy w twoim imieniu przemawial do naszych królów, naszych książąt, naszych ojców i do całego pospólstwa” (Dan. 9,6 por. Ezech. 9,7; Neh. 9,34). Chrystus jest najwyższym władcą całej ziemi. Jego panowanie i sprawiedliwe prawo nigdy nie było zastrzeżone dla jednego narodu, na jeden czas wszyscy ludzie i narody zawsze były i zawsze będą odpowiadać według Jego świętych standardów. Sodoma i Gomora zostały zniszczone z powodu grzechu przeciw Bogu (Rodz. 13,13; 2 P. 2,6-8). Prorok Jonasz został wysłany do pogańskiego miasta Niniwy, ponieważ jej nieprawość dotarła do Boga (Jon. 1,2). Prorok Amos ogłosił nadchodzący sąd, nie tylko nad Żydami, ale też nad Damaszkiem, Gazą, Tyrem, Edomem, Ammonem i Moabem. Nieizraelskie narody zostały osądzone razem z Izraelem za swój występek przeciw Panu. Prorok Izajasz ogłosił Boże potępienie dla króla Babilonu (Iz. 14,4) i mówił o Bożym sądzie nad Egiptem za bałwochwalstwo i bezbożne rządy jego przywódców (Iz. 19,1nn). Asyria także stanęła się obiektem Bożej nagany (Iz. 30,31). Bóg jest ten wciąż ten sam: „Ja Pan nie zmieniam się” (Mal. 3,6; Jak 1,17). Daniel jasno ogłosił, że Bóg jest władcą w królestwie ludzkim (Dan. 4,34,35). On rządzi nie tylko w niebie, ale także na ziemi (Joz. 2,11 por. Powt. Pr. 4,39). W świetle Bożego życzliwego zainteresowania sprawami narodów, łatwo zrozumieć fragment Przyp. Sal. 14,34, który mówią: „Sprawiedliwość wywyższa lud, lecz grzech jest hańbą narodów.” Nie można ograniczać implikacji tego wersetu tylko do wąskiej rzeczywistości naszego życia i wyłączyć go z rzeczywistości politycznej. Ludzkość, w ciągu całego życia, jest nawoływana do życia zgodnie ze Słowem, które wychodzi z ust Bożych (Powt. Pr. 8,3; Mat. 4,4). Paweł powiedział, że naszym zadaniem jest unicestwiać wszelką myśl i wszelką pychę, która wynosi się przeciw poznaniu Boga, zmuszając ją do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi (2. Kor. 10,5). Jest pogańską filozofią a nie chrześcijańską, żeby wymuszać rozdział między fizycznymi i duchowymi aspektami naszej egzystencji, jednak wielu chrześcijan doświadcza tego rozdwojenia. Cisza i obojętność, którą większość kościołów okazuje wobec występków swoich przywódców, jest formą „chrześcijaństwa” niepopartego świadectwem Pisma. W rzeczywistości jest to przykład bałwochwalstwa: religia skrojona wg ludzkiego wyobrażenia, nauczająca jako doktryny przykazań ludzkich (Mar. 7,7). Jak długo jeszcze kościół, który jest przecież solą i światłem w społeczeństwie, będzie skryty w kącie i pogrążony w niemej ciszy? W którym momencie Bóg uzna „sól” za bezwartościową i do niczego poza zdeptaniem pod stopami nieprzyjaciół? Jako że dzień wielkiego ucisku już bliski, odstępczy kościół staje się coraz bardziej milczący i pusty. [W końcowej części autor rozważa przestępstwa dokonane przez prezydenta (Billa Clintona) oraz Służby Specjalne w Zimbabwe i nawołuje chrześcijan do otwartego i głośnego wyrażania sprzeciwu przeciw nieprawości wylewającej się z gabinetów polityków.] Źródło: Chalcedon Foundation - "Keeping the Faith" article Opublikowano: [12 sierpnia 2000] Przetłumaczono: [Lublin 5 czerwca 2001] Derek Carlsen is married with 3 children. He pastors a Reformed church in Zimbabwe which was pioneered just over 3 years ago. He publishes a monthly newsletter which deals with contemporary issues and tries to apply Biblical answers to these different issues. He can be reached at [e-mail] Copyright ©2000 Chalcedon Inc., PO Box 158, Vallecito, CA, 95251

---