11. POEZJA IMAGINATYWNA: ZAŁOŻENIA, PRZEDSTAWICIELE

Poezja „wyzwolonej wyobraźni” zaprzecza wąsko pojętemu awangardyzmowi, rodowód swój czerpie wszakże z Awangardy. To jednak, co dla Awangardy było ważne - maksymalne zdyscyplinowanie języka, rygoryzm obrazowania poetyckiego, pośredniość ekspresji; tutaj jawi się w zaprzeczonej formie.

Nie rygor, lecz fantazjotwórstwo, wyobraźnia, bezpośredniość ekspresji, swego rodzaju rozwichrzenie są domena nowej poezji. Język jest tylko środkiem wypowiedzi, środkiem podrzędnym. Najważniejsza okazuje się skłonność do niczym nie ograniczonej, w pewnym sensie nawet nieodpowiedzialnej wolności ekspresji. Nie intelekt, lecz „cuda” staja się walorem.

Najciekawszy poeta tej orientacji to J. Harasymowicz.

---