Humanizm
prąd umysłowy i kulturalny epoki odrodzenia (XIV-XVI w.) wysuwający na plan pierwszy wolność, swobodę i pełnię życia jednostki, nawiązujący do antycznych wzorów greckich i rzymskich.
HUMANIZM, filozoficznie
ogólna nazwa koncepcji i doktryn o charakterze filozoficzno-antropologicznym, upatrujących w człowieku jeden z głównych (lub jedyny) przedmiot zainteresowań i przypisujących mu centralne miejsce czy najwyższą wartość w świecie.
Twórcy:
Pic de la Mirandele, Tomasz Mouru, Erazm z Rotterdamu, Filip Melanchton Polska: Jan Kochanowski, M. Rej, Grzegorz z Sanoka, Kallimach, A. Frycz Modrzewski, Klemens Janicki,
Ośrodki:
Florencja, Rzym, Barcelona, Salamanka, Lion, Paryż, Genewa, Praga, Kraków
HUMANIZM
prąd umysłowy i kulturowy epoki odrodzenia, który spowodował to, iż człowiek był w centrum zainteresowania. Główne hasło: "Homo sum humani hil a me alrenum esse puto" czyli "Człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce" [Terencjusz]. Humanizm renesansowy był oparty na przekonaniu, iż spuścizna kulturalna antyku zawiera ideały życia ludzkiego w wymiarze jednostkowym i społecznym, które należało odtworzyć przez badania.