LABORATORIUM ELEKTROTECHNIKI TEORETYCZNEJ |
Temat ćwiczenia numer 9.: Wykresy kołowe . |
Ćwiczenie wykonał:P.Powroźnik,A.Pałka,R.Zając rok II mgr |
Ćwiczenie wykonane dnia: 15.01.1996 |
|
1. Układ pomiarowy.
Poniższy rysunek obejmuje największą liczbę elementów. W zależności od rodzaju badanego układu, część elementów nie będzie się znajdować w obwodzie tzn. będą zwarte.
W przypadku występowania L w obwodzie, w tabelach pomiarowych, R jest sumą rezystancji wewnętrznej RW cewki L i rezystancji rezystora R', w przeciwnym wypadku R=R' rezystora. Wartość |UR| jest napięciem na rezystorze R'.
Tabela rezystancji wewnętrznych cewki:
|
L |
RW |
|
[H] |
[Ω] |
1. |
0,1 |
33 |
2. |
0,2 |
35 |
3. |
1 |
86 |
4. |
1,5 |
127 |
5. |
2 |
165 |
2. Obwód szeregowy R, C.
2.1. R=650 Ω, C=var.
lp. |
C |
|UR| |
|UC| |
|I| |
|
[μF] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
2 |
13.75 |
14.40 |
20 |
2. |
4 |
09.60 |
15.54 |
14 |
3. |
5 |
06.46 |
18.95 |
10 |
4. |
6 |
02.98 |
19.80 |
4 |
5. |
6.5 |
00.98 |
20.00 |
1 |
6. |
6,75 |
0.01 |
20.05 |
0 |
2.2. C=4 μF , R=var.
lp. |
R |
|UR| |
|UC| |
|I| |
|
[Ω] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
650 |
09.60 |
17.5 |
14 |
2. |
750 |
10.60 |
16.7 |
14 |
3. |
850 |
11.60 |
16.2 |
13 |
4. |
950 |
12.50 |
15,57 |
13 |
5. |
1050 |
13.2 |
14.9 |
12 |
3. Obwód szeregowy R, L.
3.1. R=650 Ω, L=var.
lp. |
L |
|UR| |
|UL| |
|I| |
|
[H] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
0.1 |
18.6 |
01,4 |
28 |
2. |
0,2 |
17.92 |
02.9 |
28 |
3. |
1 |
14.30 |
7.95 |
22 |
4. |
1,5 |
11.05 |
11.75 |
17 |
5. |
2 |
08.60 |
14.20 |
13 |
3.2. L=1,0 H (RW=86 Ω), R=var.
lp. |
R |
|UR| |
|UL| |
|I| |
|
[Ω] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
650 |
14.3 |
7.9 |
22 |
2. |
750 |
14.87 |
7.12 |
20 |
3. |
850 |
15.20 |
6.55 |
18 |
4. |
950 |
15.50 |
6.1 |
16 |
5. |
1050 |
16.30 |
5.6 |
15 |
4. Obwód szeregowy R, L, C.
4.1. R=1000 Ω, C=6 μF, L=var.
lp. |
L |
|UR| |
|UCL| |
|I| |
|
[H] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
0,1 |
17,05 |
08.95 |
16 |
2. |
0,2 |
17,13 |
7.9 |
16 |
3. |
1 |
16,47 |
5,15 |
16 |
4. |
1,5 |
14,32 |
5,70 |
14 |
5. |
2 |
13,00 |
8,2 |
12 |
4.2. C=6μF, L=1 H (RW=86 Ω), R=var.
lp. |
R |
|UR| |
|UCL| |
|I| |
|
[Ω] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
1000 |
16,40 |
5,19 |
16 |
2. |
900 |
16 |
5,6 |
18 |
3. |
800 |
15,5 |
6.2 |
19 |
4. |
700 |
15 |
6.7 |
22 |
5. |
600 |
14,3 |
7,4 |
24 |
4.3. L=1 H (RW=86 Ω), C=6 μF, R=var.
lp. |
R |
|UR| |
|UCL| |
|I| |
|
[Ω] |
[V] |
[V] |
[mA] |
1. |
1000 |
16,4 |
5,19 |
16 |
2. |
900 |
16 |
5,6 |
18 |
3. |
800 |
15,5 |
6,2 |
19 |
4. |
700 |
15 |
6,7 |
22 |
5. |
600 |
14,3 |
7,4 |
24 |
6. |
5k |
22,45 |
2,57 |
4,35 |
5. Spis użytych przyrządów.
- 3 multimetry cyfrowe typ V543- funkcja woltomierza AC,
zakres 100V,
- multimetr analogowy typ *4354-M1- funkcja amperomierza AC,
zakres 60 mA,
- opornik dekadowy typ DR 4b-16, 0-11kΩ.
6. Uwagi i wnioski .
Powyższe wykresy kołowe przedstawiają wartości napięć w obwodach na elementach rzeczywistych. Aby porównać te wykresy do wykresów, które można by otrzymać z pomiarów elementów idealnych, należy określić, jak te drugie wyglądają.
Konkretnie, wykresy otrzymane z pomiaru elementów idealnych można przedstawić na płaszczyźnie zespolonej, z dokładnym opisem osi, wszystkie wskazy będą wpisane w taki sam okrąg o średnicy napięcia zasilania (niezależnie od zmian R', C, L obwodu), kąty między wektorami UR, a odpowiednio UC, UL, UCL, zawsze będą równe π/2, wektory napięć na C i L będą tego samego kierunku i przeciwnego zwrotu, a ich suma będzie tak samo tego samego kierunku i zwrotu zależnego od przewagi którejś ze składowych.
A oto jakimi cechami charakteryzują się wykresy otrzymane z doświadczenia.
Nie można określić, która z osi płaszczyzny jest rzeczywista, a która urojona. Wynika to z nieidealności elementów obwodu tj. R' zawiera jakąś indukcyjność, także L ma swoją oporność itd. Nie można określić prawdziwych wartości wektorów wartości rzeczywistej i urojonej napięcia.
Z powodu nieidealności elementów nie występuje też kąt prosty między wektorami UR, a odpowiednio UC, UL, UCL oraz wektory nie są wpisane w okrąg o średnicy napięcia UZ, gdzie średnica oraz położenie środka okręgu zmienia się wraz ze zmianą elementów o obwodzie.
I ostatecznie suma napięć na C i L nie jest sumą algebraiczną wartości skutecznych napięć na każdym elemencie osobno.
Najbardziej zbliżonymi do ideału są wykresy dla obwodu szeregowego R, C, co wynika z nieidealności tylko R'.
Dla obwodu szeregowego R, L wykresy są podobne mimo zmian parametrów R', L, co zapewne wynika z przyjęcia stałej wartości rezystancji w obwodzie tzn. sumowanie R' i RW cewki. Na odejście od ideału wskazuje wpływ indukcyjności w R' i pojemności w L.
Natomiast dla obwodu z R, L, C, zmiana parametrów powoduje ogromne różnice w wykresach, co zapewne spowodowane jest dużym zróżnicowaniem wypadkowych wartości, szkodliwych dla poszczególnych elementów.
Dodatkowo, dla poparcia wniosków postaram się przedstawić wyniki z p. 3.1. tj. obwodu szeregowego R, L, przy R=800 Ω, L=var, na płaszczyźnie zespolonej z określeniem osi rzeczywistej i urojonej. W tym przypadku uzgadniam następujące warunki: cewka posiada swoją rezystancję RW, zaś nie posiada indukcyjności szkodliwej, a rezystor R' uważany jest jako idealny. Ponadto należy pamiętać, że w tabeli R jest sumą rezystancji cewki RW i rezystancji rezystora R' oraz wartość |UR| jest napięciem na rezystorze R'.
|
UR'| - napięcie na rezystancji wewnętrznej RW cewki L;
|UR'|= (|UR|/R')*RW
|UL'| - napięcie na indukcyjności cewki L;
|UL'|= √ |UL|2-|UR'|2
|UR+R'|=|UR+UR'|
|UZ'|= √ |UR+R'|2+|UL'|2 - przewidywany wektor napięcia na wszystkich elementach.
lp. |
L |
R' |
RW |
|UR| |
|UL| |
|UR'| |
|UL'] |
|UR+R'| |
|UZ'| |
|
[H] |
[Ω] |
[Ω] |
[V] |
[V] |
[V] |
[V] |
[V] |
[V] |
1. |
0,1 |
767 |
33 |
23,6 |
1,49 |
1,02 |
1,09 |
24,62 |
24,64 |
2. |
0,2 |
765 |
35 |
22,8 |
3,29 |
1,04 |
3,12 |
23,84 |
24,04 |
3. |
1 |
714 |
86 |
18,5 |
9,45 |
2,23 |
9,18 |
20,73 |
22,67 |
4. |
1,5 |
673 |
127 |
14,11 |
14,74 |
2,66 |
14,5 |
16,77 |
22,17 |
5. |
2 |
635 |
165 |
10,5 |
18,2 |
2,73 |
17,99 |
13,23 |
22,33 |
Z obliczeń wynika, że przyjęte warunki co do elementów R', L nie są prawdziwe. Gdyby były prawdziwe, to napięcie |UZ'| miało by stałą wartość 25V, a nie było różne i mniejsze od tej wartości . Widać więc, że istnieją dodatkowe wartości indukcyjności i pojemności w R' i pojemności w L. Uwzględnienie błędów pomiarowych nie zmieni dość znacznie wyników pomiarów, co wskazuje na poprawność wniosków.
Dzięki powyższym obliczeniom potwierdzają się wnioski wysnute przed dokonaniem tych obliczeń.