Wychowanie fizyczne wpływa na rozwój ciała oraz psychiki:

a)rozwija wolę - konieczność systematycznego treningu fizycznego mobilizuje do koncentracji w czasie współzawodnictwa walki sportowej

b)rozwija sferę emocjonalną człowieka- przeżycia związane z przeżywaniem ruchu przeżycie sukcesu portowego czy porażki w nie skażonej machinacjami walce, sport uznanie dla zwycięzców,

c)kształtuje postawy społeczno-moralne- współdziała w wysiłkach sportowych, poszanowanie reguł gry, zasada uczciwości fairplay

d)rozwija intelekt - poznanie przepisów i taktyki gry, umiejętności obserwacji i rozłożenia sił, np.: w lekkoatletyce doskonalenie zmysłów przez konkretne działanie ruchowe (jak np.: skok wzwyż czy narciarstwo alpejskie)

e)współdziała z wychowaniem estetycznym- piękno ciała ludzkiego i kompozycja ruchów w gimnastyce

Funkcje wychowanie fizycznego

-wychowanie prosomatyczne-działanie zmierzające do wytworzenia stosownych postaw i nastawień wobec ciała i jego potrzeb

-wychowanie prospołeczne- kształtowanie postaw kultury bycia współpracy współzawodnictwa obowiązkowości poszanowania prawdy własności społecznej

-poznawcza- kształtowanie pozytywnych postaw wobec kultury fizycznej przekazywanie wiedzy z zakresu rozwoju fizycznego zdrowia i higieny człowieka znaczenia różnych form aktywności fizycznej kultury uczestnika walki sportowej

-zdrowotno-higieniczna- zwiększenie odporności nieswoistej org (zabiegi hartujące zabiegi kompensacyjno-korekcyjne zabiegi higieniczne profilaktyka sztuka zachowania zdrowia

-morfologiczne- znaczenie i wielkość zmian zachowujących w ustroju w zakresie budowy organizmu (wielkość ciała proporcje zewnętrzne) w powiązaniu z czynnościami

-kształtująco-estetyczne- dbałość o tzw ładną budowę ciała i estetykę ruchu

-nauczająco-sprawnościowa- nauczanie umiejętności sportowo ruchowych (bieg skok rzut skłon zwis jazda na nartach łyżwiarstwo pływanie techniki gier sportowych)

-funkcja utylitarna- dbałość o związek wyuczonych czynności umiejętności związane z czynnościami w pracy zawodowej czynnościach życia codziennego sporcie zabawie

-funkcja twórcza- eksponowanie przez wychowanków własnych pomysłów

--funkcja hedonistyczno-wypoczynkowa- uwzględnia aspekty zabawy wypoczynkowe rozrywkowo-kulturowe wypełnienie czasu wolnego rozładowanie napięć psychicznych.

Funkcje wychowanie fizycznego:

-stymulująca- pobudzanie rozwoju przez racjonalne stosowanie bodźców ruchowych

-adaptacyjna- przystosowanie do trudnych warunków życia poprzez stopniowe zwiększanie stopnia adaptacji organizmu wobec czynników środowiskowych

-kompensacyjna- wyrównawcze przeciwdziałanie ujemnych wpływów środowiska

-korektywna- poprawa odchylenia od normy (wady postawy)

Kultura ogół uznawanych wartości utrwalonych zachowań oraz ich rezultaty dotyczące człowieka i jego otoczenia

-kultura rozumiana przedmiotowo -ogół uznawanych wartości i utrwalonych zachowań oraz ich rezultat dotyczący człowieka

=kultura duchowa -ogół uznawanych wartości utrwalonych zachowań oraz ich rezultat dotyczący przymiotów umysłu człowieka

=kultura fizyczna - rozumiana przedmiotowo ogół uznawanych wartości i utrwalonych zachowań oraz ich rezultat dotyczący przymiotów ciała człowieka

aktywność kulturowa skierowana zarówno na przekształcenie otoczenia jak i doskonalenie samego siebie w (sensie duchowym lub fizycznym) może służyć zaspokajaniu potrzeb życiowych człowieka lub stanowić dla niego wartość samą w sobie

M. Demel- kultura fizyczna obejmuje te wszystkie wartości które wiążą się z fizyczną postacią i fizycznym funkcjonowaniem człowieka zarówno w jego własnym odczuciu jak też w obrazie społecznie obiektywizowanym

Wartości te najogólniej mówiąc odnoszą się do zdrowia budowy i postawy ciała odporności wydolności sprawności o urody

Kultura fizyczna jest częścią składową kultury społeczeństwa obejmująca dziedzinę kształcenia fizycznego uzdolnień człowieka naukę o wych fizycznym sport społeczną osobistą higienę oraz racjonalną czynnego wypoczynku

Obszary kultury fiz- wg Grabowskiego- wychowanie fizyczne, rekreacja fizyczna, rehabilitacja,sport

Kultura fizyczna - jest częścią składową kultury społeczeństwa obejmująca dziedzinę kształtowania fizycznych uzdolnień człowieka naukę o wychowaniu fizycznym sport społeczną i osobistą higienę oraz racjonalną orientację czynnego wypoczynku. Kultura fizyczna może być czynnikiem ratującym przed zagrożeniem cywilizacyjnym zdrowia człowieka. Wymaga bazy materialnej i pedagogicznej a przede wszystkim świadomej motywacji do stosowania środków kultury fizycznej

Wychowanie fizyczne - to forma uczestnictwa w kulturze fizycznej młodych pokoleń której celem jest wspomaganie rozwoju fizycznego motorycznego i zdrowia oraz przygotowanie do dbałości o ciało czyli podtrzymania i pomnażania tych wartości w życiu dorosłym

Cele wychowania fizycznego:

-umacnianie zdrowia człowieka i go sprawności

-wychowanie kształci cechy psychiczne osobowość postawy etyczne i społeczne rozwija intelekt

cele i zadania wychowania fiz-

-harmonijny rozwój ciała ludzkiego

-doskonalenie psychomotoryki i piękna ruchu

-kształtowanie charakteru moralności i woli oraz cech społecznych

-upowszechnianie wiedzy w zakresie kultury fizycznej dotyczącej zdrowia higieny korzyści płynących dla zdrowia z praktycznie stosowanego ruchu we wszystkich okresach życia człowieka

cele wychowania można podzielić na 3 gr:

-kształtujące - dot ciała ludzkiego i jego motoryki zmierzające do

=wzbogacenia zasobu umiejętności ruchowych

=doskonalenia sposobu wykonywania różnych czynności

=kształtowanie motoryki

=modyfikacji budowy i postawy ciała

=wyrabianie wydolności i odporności organizmu

-cele wychowawcze - dot

=charakteru

=postaw moralno społecznych

=zainteresowań i zamiłowań do ruchu

=samokontroli i samooceny swych osiągnięć

=estetyki i kultury ruchu

-poznawcze

=przybliżające wiedzę o potrzebach zdrowia psych i fiz

=uświadamiają zasady poprawnego wykonywania różnych czynności fizycznych

zadania wychowania fizycznego

-pomnażanie zdrowia

-hartowanie org

-rozwijanie i doskonalenie podstawowych nawyków ruchowych (chód bieg start) oraz posługiwanie się nimi w życiu codziennym

-wyrabianie podstawowych nawyków higienicznych

-budzenie zainteresowań i zamiłowań

-doskonalenie podstawowych cech motorycznych (siła gibkość moc szybkość zwinność)

-zdobycie wiedzy i umiejętności dot bezpieczeństwa w różnych przejawach aktywności ruchowych

-umiejętność org aktywnego wypoczynku idealnego grupowego czy w rodzinie

-zwiększanie sprawności ruchowej uczniów, wzmacniającej i rozwijające właściwości motoryczne

-wdrażanie do przebywania na świeżym pow

-zdobywanie wiedzy i umiejętności oraz środków do wspomagania siły

-umiejętności pełnienia ról podmiotowych i społecznych, opanowanie umiejętności utylitarnych i zdrowotnych, sport, obronnych , artystycznych i rehab

-kształtowanie charakteru dyscypliny i śmiałości

wychowanie zdrowotne polega na:

-przestrzeganiu higieny osobistej

-poszanowaniu dóbr materialnych kultury fizycznej i właściwych ich użytkownikom

-przestrzeganie porządku w otaczających środowisku

-uprawianie różnych form kultury fizycznej głównie przez wychowanie fizyczne w którym podstawowym środkiem działania jest ćw fizyczne

rekreacja fizyczna- recreatio- tworzyć na nowo odtwarzać, jest formą uczestnictwa w kulturze fizycznej osób dorosłych (w wieku poprodukcyjnym i produkcyjnym) której przy[pisuje się walory profilaktyczne a których celem jest odnowa ciała, podtrzymywanie i pomnażanie zdrowia sprawności fiz i urody

formy rekreacji fizycznej o charakterze sportowym

-gry drużynowe i sportowe

-tory przeszkód

-ścieżki zdrowia oraz formy rekreacji fizycznej jako zajęcia terenowe (spacery marsze biegi)

formy rekreacji to również

-wycieczki krajoznawcze

-biwakowanie turystyka kwalifikowana

-kajakarstwo żeglarstwo

-nafciarstwo i inne dyscypliny uprawiane dla relaksu

turystyka

-elementem współczesnego stylu życia

-sposobem poznawania świata przyrody , ludzi kultury

-daje możliwość odpoczynku relaksu regeneracji sił poprawy stanu zdrowia

-powoduje rozwój gospodarczy i społeczny regionów turystycznych

turystyka jest zjawiskiem które można rozpatrywać w aspekcie

-psychologicznym - udział w ruchu turystycznym i kształtuje osobowość człowieka

-społecznym- człowiek zmienia środowisko nawiązuje nowe kontakty

-kulturowym - turystyka jest nośnikiem określonych wartości kulturowych jak również czynnikiem przemian w kulturze

-przestrzennym- na terenach gdzie rozwija się ruch turystyczny rozwija się infrastruktura komunikacyjna noclegowa żywieniowa umożliwiająca korzystanie z walorów turystycznych co powoduje zmianę krajobrazu

-ekonomicznym- przejawiająca się w gospodarczej działalności mającej na celu przygotowanie regionu do przyjęcia turystów

sport

to forma uczestnictwa w kulturze fizycznej wybranej grupy społeczności tzn osób o odpowiednich predyspozycjach somatyczno - motorycznych. Celem sportu jest osiągnięcie maksymalnych wyników w zakresie sprawności fizycznej i ruchowej / samorealizacji. Na drodze współzawodnictwa.

Sport

Kwalifikowany rekreacyjno - użytkowy

Sport niepełnosprawnych

Lecznicze formy kultury fizycznej

-każdy ruch leczniczy jest ćwiczeniem ruchowym

-ćwiczenia lecznicze dzielą się na ;ćw. indywidualne zespołowo i są prowadzone za pomocą różnych form nauczania , ścisłej, zabawowej, bezpośredniej celowości ruchu. Będą to elementy sportu i rekreacji, gry i zabawy ruchowe, ćwiczenia kształtujące.

Najbardziej zbliżone do wychowania fizycznego są;

-cw ogólno - kondycyjne

-ćw w wodzie / pływanie ,ćw. korekcyjne/

-sport inwalidów oraz rekreacyjna działalności sportowa prowadzona w różnych placówkach leczniczych zajmujących się rehab. Ruchową

Kultura fizyczna nie ogranicz asie tylko do samej profilaktyki, służy również człowiekowi cierpiącemu. Ruch jak czynnik leczniczy znalazł zastosowanie w rehab. W arsenale środków rehabilitacji elementy kultury fizycznej zajmują centralne miejsce. Współczesna kinezyterapia nie ogranicza się tylko do ćwiczeń ale sięga do zabaw i gier ruchowych, do leczenia tańcem i sportem, turystyką,(A> Pąchalski)

Rehabilitacja ruchowa (habilis - należyty stosowny sprawny) jest formą uczestnictwa w kulturze fiz pewnej części społeczeństwa tzn osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych. Celem rehabilitacji jest przywracanie lub kompensowanie utraconych w skutek choroby lub urazu funkcji lub ubytków psychomotorycznych.

„Nie można sobie wyobrazić wspólczesnej rehabilitacji bez kultury fizycznej” W Dega

podstawowe cele i uczestnictwo w kulturze fizycznej osób zdrowych i niepełnosprawnych `

motoryczność człowieka definiuje się jako „zdolności motoryczne” ale funkcjonuje określenie cechy motoryczne człowieka.

„Motoryczność ludzka to pojęcie obejmujące całokształt czynności ruchowych człowieka, sferę ruchowych, aktywności czyli to wszystko co dotyczy poruszania się człowieka w przestrzeni na skutek zmian położenia ciała lub jego części względem siebie” Demol

każdy ruch człowieka jest efektem współdziałania

-elementu biologicznego

=aparatu ruchu

=źródeł energii

=procesów sterowania

-elementu psych społecznego

=celu

=motywacji

w ruchu wyróżnia się stronę motoryczności ludzkiej

-potencjalną (móc umieć chcieć) predyspozycje zdolności motoryczne i umiejętności ruchowe wartości osobnicze potencjalne które tkwią w człowieku ujawniają się podczas treningu natomiast gdy się nie ćwiczy stanowią one jedynie niekorzystny potencjał możliwości (motoryka)

-efektywną (przebieg ruchu i jego skutek) sprawność motoryczna sprawność fizyczna

motoryczność bywa odmienna w zależności od punktu widzenia:

-wychowanie fizyczne

-pracy produkcyjnej

-wyszkolenia wojskowego

-twórczości artystycznej

-rehabilitacji leczniczej

-sportu oraz rekreacji

Motywy działalności ruchowej człowieka

-bezpośrednia- potrzeba życiowa zaspokojenie głodu, pragnienia wykonywanie czynności samoobsługi porządkowe

-osiąganie stawianego sobie celu - przejście z miejsca na miejsce przemieszczenie przedmiotu

-czynienie zadość potrzebom natury: hedonistycznej zabawa przechadzka rozrywka

-poczucie konieczności lub obowiązku

-potrzeby twórcze muzyka malarstwo

-potrzeba współzawodnictwa

według Schanbla istnieje 9 cech ruchu typowych dla większości czynności przy czym najistotniejsza jest:

-struktura ruchu - stanowiąca o specyfice danego typu ruchu poprzez określenie istoty i uporządkowanie fazowego jego elementów składowych

-sprzężenie i płynność - określają ten sam atrybut to jest jego przebieg w tzn łańcuchu kinematycznym

-dokładność i stałość polegające na wykonywaniu ruchów precyzyjnych

zakres ruchów jest pojęciem łączącym w sobie typ czynności ruchowych (zakres zależy przecież od tego czy mamy przesunąć talerz na stole czy wykonać skok wzwyż oraz pojęcie obszerności ruchu będące kategorią estetyczną w niektórych dyscyplinach sportowych

moc i tępo ruchu są kategoriami ilościowymi mierzone właśnie takimi metodami jak elementy zdolności motorycznych (tempo wiąże się zresztą z rytmem ruchu)

skuteczność opanowywania nowych czynności ruchowych charakteryzuje

-sprawność - jakość ruchów

-wytrzymałość -zdolność do długotrwałego wykonywania określonych czynności ruchowych

-wydolność - zdolność do długotrwałego wykonywania ruchów wymagających znacznego nakładu energetycznego

Główne cechy motoryczne to:

-siła

-wytrzymałość

-szybkość

-koordynacja

-gibkość

Siła - jako cecha motoryczna zależy od siły skurczu mięśnia

Siła skurczu mięśnia zależy

-powierzchni fizjologicznych przekroju mięśnia

-ilości i synchronizacji pracujących włókien mięśniowych

-długości mięśnia

-prędkości skarania mięśnia podczas wykonywania ruchu

wśród zdolności siłowych wyróżniamy

-zdolność rozwijania maksymalnej statycznej siły absolutnej charakteryzuje całkowite zdolności człowieka w zakresie rozwijania maksymalnej siły przez wszystkie mięśnie

wytrzymałość

uwagi do treningu wytrzymałości:

-obciążenie treningu nie powinno przekraczać wartości osiąganych podczas testu wysiłkowego (powinny oscylować w granicach 80 - 90%)

-nie należy przekraczać limitu tętna

-mierzymy tętno i ciśnienie przed rozpoczęciem i w trakcie i po zakończeniu wysiłku

-gdy występują objawy subiektywne (bladość wzmożona potliwość mroczki przed oczami)

-jakikolwiek ból w kl piersiowej

-zmiany z zapisie EKG wysiłkowym

-silny ból kończyn dolnych lub głowy

-nagły wzrost lub spadek ciśnienia lub wzrost tętna przy stałym obciążeniu

-wzrost ciśnienia powyżej 220/120 a u osób cierpiących na nadciśnienie 190/110

-przekroczenie wartości granicznej ustalonego wcześniej limitu tętna

szybkość- zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych odcinkach czasu 3 składowe

-czas reakcji - czas zadziałania bodźca do czasu ruchu zależy od koordynacji koncentracji skupienia

-prędkość pojedynczych ruchów

-częstość ruchów

zależy ona od:

-gibkości

-siły dynamicznej

-stopnia opanowania techniki ruchu

wyróżniamy szybkość ogólną i specjalną (zawodniczą)

koordynacja ruchu- zdolność orientacji przestrzennej zdolność adaptacji motorycznej zdolność uczenia się

o poziomie zdolności koordynacji świadczy:

--prawidłowość czyli poprawność wykonywania zadania ruchowego precyzja dokładność ruchu

można rozpatrywać ją w 2 aspektach w I przypadku to adekwatność rozumiana jako dokładność różnicowania przestrzennego siłowego

-racjonalność także może być postrzegana w 2 kategoriach. Pod względem jakościowym jest to celowość ruchów pod ilościowym zas ich ekonomiczność

szybkość- która będzie opisywana w 2 aspektach jakościowym (ruch we właściwym momencie) i ilościowym (np. jako prędkość realizacji złożonych pod względem koordynacyjnym zadań ruchu w ograniczonym czasie)

-kreatywność (w sensie jakościowym to wykazywanie się inicjatywą, w sensie ilościowym stabilność (stałość powtarzalność)

Poziom koordynacji ruchu:

I poziom: typowy dla ruchów dokładnych w odniesieniu do przestrzeni lecz niekoniecznie wykonywany szybko (w dowolnym czasie)

II poziom: - ruchy dokładne i szybkie ( wykonane w określonym czasie)

III poziom- to wykonanie dokładnych i szybkich ruchów adekwatnych do warunków dostosowania

Gibkość - zdolność do osiągania dużej amplitudy ruchu

Zależy od;

-elastyczności ścięgien mm więzadeł

Badanie cech motoryczności- test sprawności i próby czynnościowe

Sprawność fizyczna- aktualna możliwość wykonania danego zadania ruchowego wymagającego zaangażowania zarówno cech motorycznych

Test Mydlarskiego

-bieg na 60 m ze startu niskiego szybkość

-skok wzwyż z rozbiegu

-suma rzutów piłeczką palantową P i L ręką

Test ..esniorskiego

-bieg 40 m

-bieg 60 m

-skok wzwyż

-rzut piłką palantową

-rzut granatem

Test Denisi..ka

-bieg 60 m

-rzut 2kg piłką znad głowy

-skok dosiężny

-bieg z przewrotem na materacu

-przysiady podparte z wyrzutem nóg

Międzynarodowy Test Sprawności Fizycznej- składa się z 8 prób (bieg 50m skok w dal,z miejsca bieg wytrzymałościowy)

Test europejski Spraw Fiz

-równowaga ogólna

-szybkość rzutów ręki

-gibkość

Test Zuchory

-siła nóg

-skoczność

-siła ramion

-gibkość

-wytrzymałość

-siła mm

Test minimalnej siły m niezbędnej do ogólnej spraw fiz wg Krausa-webera

-siła mm brzucha

-siła mm brzucha

-siła mm lędźwi i brzucha

-siła mm grzbietu 2x

-próba gibkości

Próba ortostatyczna z ukł krążenia

6-12- uderzeń serca na min - dobra tolerancja org na zmiany położenia ciała

14-18- zadawalający

24- niezadowalający (duża pobudliwość ukl nerwowego)

Próba z przysiadami- ukł sercowy podwyższenie tętna

25%-bdb

25-50%-db

50-75%-dst

100%- choroba lub wysoka pobudliwość

Wybrane testy sprawności fiz dla inwalidów

1 test czynności dnia codziennego

-konsumpcja

-higiena osobista

-ubieranie się

2 test lokomocyjne

-chód

--poruszanie się za pomocą sprzętu inwalidzkiego

-korzystanie z rożnych środków komunikacji

3 testy uciążliwości pracy

4 t sprawności rąk

w chorobach reumatycznych

5 badanie siły skurczu mm za pomocą

-dynamometru tarczowego

-test Lovetta

6 pomiar wytrzymałości

-pedałowanie na ergometrze rowerowym

-bieg na bieżni ruchowej

-wchodzenie na określoną wysokość (próba Harwardzka)

Test Duncana- dla osób starych- zakres max wychylenia ciała do granicy stabilności

Test Tinnetiego- ocena równowagi ludzi starych ocena w skali 0-2, wynik wskaźnika mobilności np. wstanie z krzesła obrót o 360⁰ reakcje na popychanie

Test Berga- skala równowagi - 14 zadań

Skala 5 stopniowa- np. podnoszenie drobnych przedmiotów stanie na jednej nodze zawroty głowy

Bezpieczeństwo ćw fiz:

-rodzaje odpowiedzialności nauczyciela za wypadek

=moralna

=karno administracyjna

=służbowo dyscyplinarna

=karno-sądowa

=cywilna

Przyczyny wypadków

-z winy nauczyciela

-z winy ćwiczącego

-z przyczyn technicznych

Z winy nauczyciela:

-zła organizacja zajęć

-nie przestrzeganie obowiązujących przepisów

-słaba znajomość uczniów (ich zdolności)

-brak świadomej dyscypliny

-brak własnej ochrony

Rodzaje ochrony:

--pomoc- przez bezpośredni dotyk pomaga się ćwiczącemu wykonanie ćw

-podtrzymanie- zabezpieczenie

-ochrona właściwa- obserwacja i gotowość do udzielenia pomocy

-samoochrona- zdolność samego ćwiczącego do wyjścia z niebezpiecznych sytuacji

Z winy ćwiczącego

--dowolne wykonywanie ćwiczeń

-niecelowe zachowanie dotyczy percepcji decyzji i działania

-zmęczenie w wyniku przeciążenia fiz lub psych

z przyczyn technicznych

-zła nawierzchnia i złe ustawienie boiska

-zbyt mała sala śliska podłoga niebezpieczne grzejniki

-mało stabilne bramki

-brak pomieszczeń na przyrządy

-mało stabilne stojaki do skoku wzwyż

test- rzut piłką lekarską w tył zdolność rozwijania maksymalnej siły statycznej oceny - charakteryzuje całkowite zdolności człowieka w zakresie rozwijania maksymalnej siły poprzez poszczególne mięśnie lub zespoły

test- pomiar dynamometryczny lub np. podciąganie na drążku w zależności od grupy mięśniowej

podstawowym środkiem kształtującym siłę przez zdolność motoryczną i ć siłowe

-właściwe ćwiczenia siłowe- podnoszenie ciężarów ćw izometryczne przeciąganie liny niektóre ćw gimnastyczne

-ćw szybkościowo- siłowe - rzuty pchnięcia i skoki

sposoby dawkowania oporu kształtujących sile mięśniową

-ciężary wolne (sztangi hantle i inne obciążniki piłki lekarskie które wymagają umiejętności dość dokładnego kontrolowania ruchu zwłaszcza przy nieco większych obciążeniach, gdyż na ogół w takich przypadkach angażowanych jest większych mięśni wspomagających i stabilizujących

-ciężary włączone w tzw system ciężarkowo bloczkowy, ułatwiający izolowaną pracę określonej grupy mięśniowej w większym stopniu ni ż ciężary wolne

-ciężar odcinka własnego ciała (przy znaczniejszym osłabieniu mięśni

-przybory sprężyste (taśmy T-B, ekspandery) przy użyciu których ważne jest tępo wykonywanie ruchów ponieważ rozciągnięta sprężyna może gwałtownie wracać do długości początkowej

-przedmioty elastyczne - plastelina piłeczki gąbki stosowane do ćw m rąk

-opór - stawiany ręką terapeuty lub przez ćwiczącego

-opór środowiska zewnętrznego woda

sposoby wykonywania ćw siłowych

-krótkotrwale wysiłki z maksymalnym lub submaksymalnym oporem ( zwiększenie siły czas przerwy długi)

-ćw wykonywane do granicznego zmęczenia (zwiększenie wytrzymałości siłowej

-powtarzanie ć wykonywanie z jednakową intensywnością - trening interwałowy te same ć z przerwami na odpoczynek trening stacyjny (różne ć przedzielone przerwami

zasady wykonywania ć siłowych

-dobór odpowiedniej pozycji siłowej

-zastosowanie odpowiedniego sprzętu

-dobór właściwych obciążeń

-określenie liczby powtórzeń

-określenie częstotliwości ćw

ćw izometryczne np. krótkie Walieleego i długie według Hetringere i Mullere

Cecha - ćwiczenia izometryczne

Krótkie długie

Czas skurczu 5-6s 30 s

Liczba pow 10 1

Przerwa 5-10

Częstotliwość 5xtyg 7xtyg

Wartość CM co tyg co tyg

Metoda piramidowa kształtowanie maksymalnej siły mięśniowej

-piramida wstępująca- 5-7 powtórzeń z obciążeniem 60 MC

kolejne serie zwiększenie obciążenia o 10-15% zmniejszamy liczbę powtórzeń o 1 dochodząc do jednej serii z max obciążeniem

-piramida zstępująca - zasada doboru obciążenia podobne ale rozpoczyna się od jednokrotnego max obciążenia która jest zmniejszana przy jednoczesnym zwiększniu liczny powtórzeń

trening obwodowy- 8-12 ćw wartość obciążenia stanowi 50 % maksymalnej możliwości jedno ćw ok. 1 min pomiędzy nimi przerwa

podział praktyczny (stosowany) dzieli ćw na 4 gr

-porządkowo dyscyplinujące (musztra tworzenie kolumn ćw)

-kształtujące wolne indywidualne i ze współćwiczącymi z przyborami lub na przyrządach

-użytkowo sportowe rzuty biegi dźwigania chwyty ćw równoważne

-uzupełniające

gimnastyka - podstawowy środek wychowania fizycznego obejmuje wszechstronny zasób ćw które mogą wpływać na kształtowanie ciała ludzkiego

rodzaje gimnastyki

-podstawowa

-sport gimnastyczny

-gimnastyka pomocniczo-socjalna

-gimnastyka lecznicza

Podstawowa- zawiera taki zasób ćw, który bezpośrednio służy ogólnemu przygotowaniu fizycznemu wzmocnieniu zdrowia i równowagi

Okresy stosowania:

-dla dzieci w wieku przedszkolnym

zadania gimnastyki podstawowej

- dostarczanie bodźców do wszechstronnego rozwoju psychofizycznego w różnych okresach rozwojowych

-kształcenie nawyków ruchowych

kryteria oceny wysiłku psychofizycznego w czasie pracy

-ilość i czas powstawania wysiłku fizycznego

-stopni napięcia fizycznego

-tępo pracy

-pozycja ciała przy pracy

-jednostronność pracy

-hałas wibracje

Gimnastyka lecznica

-stosowana w chorobach neurologicznych

-w chorobach narządów ruchu i ortopedycznych

-w ginekologii i położnictwie

-w chorobach układu krążenia

-w chorobach reumatycznych

zasady opisu ćw gimnastycznego (wolnego)

-pozycja wyjściowa

-rodzaj ruchu pod względem anatomicznym (ćw ramion tułowia oraz charakter i rodzaj ruchu wznos lub wymach)

-kierunek i amplituda ruchu

-kolejność wykonywania ruchu

zasady zapisywania ćw gimnastycznych

-opis powinien być możliwie krótki ale dokładny

-odpowiednio określić pozycję wyjściową i właściwie nazwać następujących po sobie elementów

-ustalić kolejność lub ...

podział materiału ćwiczebnego w gimnastyce

-porządkowo dyscyplinujące

-kształtujące

-stosowane

ćw porządkowo dyscyplinujące zadania

-kształtują świadomą dyscyplinę

-podporządkowują ćwiczących woli prowadzącego

-rozwija uwagę pamięć i wyobraźnię

-zapobiega urazom

pozycje wyjściowe do ćw i ich rodzaje

-pozycje izolowane - dają stabilizację wybranych odcinków ciała

-pozycje chwiejne są to pozycje o malej płaszczyźnie podparcia i podniesionym środku ciężkości ciała. Będą to pozycje wysokie stojące stanie na jednej nodze

-pozycje w których wielkość ramienia siły ciężkości będzie ćwiczącym utrudniała lub je ułatwiała

ćw stosowane- (użytkowo sportowe)

-ćw ruchowe z grupy ćw stosowanych polegają na naturalnych formach ruchu człowieka chód bieg skok

Zasady dydaktyczno wychowawcze w rehabilitacji:

-zasada wszechstronności - wskazuje na konieczność takiego doboru środków który zapewni podopiecznym wszechstronny rozwój zwłaszcza psychomotoryczny

-zasada zmienności pracy - umiejętny dobór ćw zwłaszcza ich kolejności chodzi o taką sekwencję ćw która sprawi by bezpośrednio po sobie nie następowały ćw kształtujące tę samą cechę motoryczną lub grupę mięśniową

-zasada stopniowania -natężenia wysiłku wymaga pewnych modyfikacji ćw zależna od rodzaju grupy ćwiczących

-zasada nieszkodzenia oznacza konieczność unikania tych ćwiczeń które u danej osoby mogą spowodować niekorzystne skutki wiąże się to ze znajomością przeciwwskazań do stosowania pewnych ćwiczeń w danej jednostce chorobowej

-zasada wczesności - dotyczy kontroli przebiegu

-z. kompleksowości

-z .systematyczności

-z .dostępności

-z .podglądowości oznacz działania zmierzające do wyrobienia odpowiednich wyobrażeń ruchowych

-z. kolektywności ćw takie kształtują pozytywne postawy

-z. trwałości chodzi o takie postępowanie które przyniesie utrwalenie uzyskanych rezultatów

-z. indywidualizacji chodzi tu o indywidualne podejście do każdego ćwiczącego

metody wychowania-fizycznego

-metody twórcze

=samorzutna działalność jako czynnik zbogacający psychoruchowe doświadczenie dziecka

=próby zastosowania najwłaściwszych rozwiązań ruchowych w rożnych sytuacjach

=zabawy konstrukcyjne i tematyczne

=metoda opowieści ruchowej

=gimnastyka twórcza

=prace szkolne

=gimnastyka rytmiczna

=metoda problemowa

-metody odtwórcze

=zabawy naśladowcze

=met zabawowo naśladowcza

=metoda zadań ruchowych zamkniętych bezpośrednie celowości ruchu

=metoda ścisła

=metoda programowego nauczania

-metoda prób i błędów

=sposób postępowania przy rozwiązywaniu zadań całkowicie nowych bez pełnego zrozumienia struktury zadania i pomocy z zewnątrz

-metoda analityczna

=metodą tą uczy się ćwiczeń trudnych koordynacyjnie ruchów bardzo złożonych trudno jest uczyć ruchu nie rozkładając je na poszczególne etapy

=poszczególne części należy jak najszybciej łączyć ze sobą w ruch globalny aby nie wyodrębnił się samodzielnie w przyszłości tworząc przyruchy

-metoda kombinowana

=polega na tym że jeżeli nauczanie ruchu metodą całościową okazuje się w praktyce niemożliwe wówczas ruch dzielimy na fragmenty i w miarę opanowania łączymy je w całość

fazy nauczania nawyków ruchowych

I faza- tworzenie się nawyku ruchowego ćwiczący się uczy przemieszczać swoje ciało w przestrzeni i w czasie

II faza- opanowanie przyswajanie sobie elementów technicznych i jak najczęstsze ich powtarzanie

II faza- starać się wykonywać ćwiczenia jak najbardziej efektywnie ekonomicznie

Cechy prawidłowej lekcji:

-celowość- w koncepcji i realizacji zadań

-racjonalność- w doborze treści metod form środków oraz przestrzegania wszystkich zasad dydaktycznych

-ład w działaniu wynikający z dobrej organizacji zajęć

-ekonomiczność- zapewniająca właściwą efektywność zajęć

-twórczy charakter- aktywizujący i usamodzielniający ucznia

Typy lekcji

-podające wprowadzające nowe treści kształcenia i wychowania przyswojenie nowego materiału odbywa się drogą zastosowania metod podających

-udoskonalające - utrwalające wiadomości umiejętności i nawyki oraz sprawność motoryczną

-kontrolne- sprawdzające i oceniające przygotowanie postępy uczniów w zakresie umiejętności

-mieszane- łączące różne ogniwa procesu nauczania uczenia się

-lekcje problemowe- rozwiązywanie zadań sytuacji problemowych odbywa się na drodze odkrywczej

-lekcje eksponujące- uruchamia się emocjonalno- wolincjonarną sferę osobowości ucznia na drodze przezywania

-lekcja praktyczna-= postęp dydaktyczny osiąga się na drodze maksymalnej aktywności ucznia w działaniu

Lekcja

I cześć wstępna

Cele;:

-wprowadzanie ćwiczeń w planowane prace szkoleniowe

-ogólny rozwój fizyczny i wzmocnienie organizmu

zadania:

-zoorganizowanie grupy

-nawiązanie kontaktu z grupą

-o podanie celu lekcji

-skupienie uwagi ćwiczących

-wytworzenie niezbędnego stanu emocjonalnego

-przygotowanie organizmu ćwiczących do oczekujących zadań z części głównej

-ogólne wzmocnienie organizmu i układu oddechowo-krążeniowego

-kształtowanie prawidłowej postawy

-kształtowanie cech motorycznych odpowiednio do wieku i indywidualnych potrzeb

II część główna

Celem jest kształtowanie nawyków i umiejętności doskonalenie cech fizycznych i moralnych

Zadania:

-opanowanie podstawowych nawyków życiowych potrzebnych i specjalnych uwarunkowanych określoną dyscypliną sportową czy planem leczenia usprawniającego

-trening ukł krążenia i oddechowego rozwój równowagi doskonalenie koordynacji ruchowej siły szybkości zwinności wytrzymałości wyrobienie samodzielności aktywności śmiałości zdecydowania roztropności i zdecydowania roztropności poczucia zespołowości przy właściwych nastrojach emocjonalnych

-kształtowanie prawidłowej postawy

II część końcowa

Celem jest zakończenie pracy ćwiczących

Zadanie:

-stopnie zmniejszenie natężenia pracy organizmu

-modulacja nastrojów emocjonalnych ćwiczących

-podsumowanie wyników lekcji

-przygotowanie do dalszej pracy i odpoczynku

Wg Strzyżewskiego strukturę lekcji powinna być następująca

-zorganizowanie grupy i sprawdzenie gotowości do zajęć

-motywacja do udziału w zajęciach

-wszechstronna rozgrzewka i działanie profilaktyczno- korektywne

-realizacja celów głównych lekcji

-uspokojenie organizmu

-czynności porządkowe i podsumowanie zajęć

-nastawienie uczniów do wykonywania samodzielnych zadań ruchowych w czasie pozaszkolnym

krzywa natężenia wysiłku - jest podstawowym wymaganiem metodycznym odnośnie do fizjologicznego obciążenia wysiłkiem fizycznym ćwiczących w czasie lekcji ruchu. Jest to wykres przedstawionych na osi rzędnych - kalorie osi odciętych czas

podstawowymi sposobami stopniowania wysiłku w procesie zajęć gimnastyki są:

-zmiana stopnia napięcia mięśni podczas wykonywania ruchu

-zmiana liczby powtórzeń ruchów

-zmiana tępa ruchów lub długości przerw między wykonywaniem poszczególnych ruchów

-zmiana kolejności ćwiczeń w lekcji

---