Klasa: 6 SP

Katecheza nr 33

TEMAT: WSPÓLNOTA MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ

Cel dydaktyczny: uczeń zna uczynki miłosierdzi co do duszy i co do ciała

Cel wychowawczy: uczeń potrafi zająć właściwą postawę wobec człowieka potrzebującego

Pomoce: Pismo Święte, nagranie S. Sojki Na miły Bóg, gazeta z artykułem prośby o pomoc, kartki A5, nagranie o o. Beyzymie, tablica

Nr	TREŚĆ	METODY	POMOCE
1.	Modlitwa:
2.	Sprawdzenie: Obecności Zeszytów Podręczników Wiadomości z ostatniej katechezy
3.	Zainteresowanie tematem: Wyobraźcie sobie, że jesteście krytykami muzycznymi. Waszym zadaniem jest wypowiedzieć się w grupach na tekst piosenki. Podczas oceny proszę zwrócić uwagę na: -wykonani, -muzykę, -a przede wszystkim zwróćcie uwagę na słowa czy zgadzacie się z nimi (nag. 13) Stanisław Sojka - Na miły Bóg… Analiza pracy. Uczniowie winni odkryć, że słowa piosenki wskazują na fakt, że życie człowieka nie ogranicza się tylko do zaspokojenia własnych potrzeb.	Słuchowisko + praca w grupach	Nagranie CD
4.	Wymiar egzystencjalny: Pozuję uczniom gazetę, gdzie znajduje się prośba o pomoc wskazuję, że takich ogłoszeń pojawia się dziś coraz więcej. Czy zatem jesteśmy w stanie pomóc wszystkim? TEMAT: WSPÓLNOTA MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ	Pokaz Zapis na tablicy	Gazeta z artykułem prośby o pomoc
5.	Wymiar biblijny: Posłuchajcie do czego zachęca nas Bóg. Łk 6, 36 Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Do czego zachęca nas Bóg? (do miłosierdzia) W czym przejawia się miłosierdzie? Wobec kogo mamy być miłosierni?	Odczyt Pogadanka	Pismo św.
6.	Wymiar eklezjalny: Jednym z tych, którzy wzięli sobie Jezusowe wezwanie do był Jan Beyzym. Posłuchajcie co on takiego robił. (nag. 14) O. Jan Beyzym urodził się 15 maja 1850 r. w Beyzymach Wielkich, na Wołyniu. Po ukończeniu gimnazjum w Kijowie wstąpił do nowicjatu jezuitów w Starej Wsi pod Brzozowem. W roku 1881 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez wiele lat był wychowawcą i opiekunem młodzieży. Chłopcy dostrzegali w tym groźnie wyglądającym zakonniku dobre i tkliwe serce i dlatego chętnie garnęli się do niego, darzyli życzliwością i zaufaniem. Opiekując się młodzieżą, o. Beyzym coraz częściej myślał o pracy misyjnej. W 48 roku życia za zgodą przełożonych wyjechał na Madagaskar i włączył się w działalność ewangelizacyjną jezuitów francuskich. Pierwszą placówką, był przytułek dla trędowatych, gdzie przebywało ok. 150 chorych. Żyli w całkowitym opuszczeniu, na pustyni, z dala od zdrowych. «Dziś się dowiedziałem — pisał o. Beyzym w jednym z pierwszych listów do Polski — że i rząd, i krajowcy nie uważają trędowatych za ludzi, tylko za jakieś wyrzutki społeczeństwa ludzkiego. Wypędzają ich z miast i wsi, niech idą, gdzie chcą, byleby nie byli między zdrowymi — u nich trędowaty to trędowaty, ale nie człowiek. Wielu nieszczęśliwych włóczy się po bezludnych miejscach, póki mogą, aż wreszcie wycieńczeni padają i giną z głodu» «Spłakałem się jak dziecko na widok takiej nędzy... Ci nieszczęśliwi gniją żywcem, wskutek czego nadzwyczaj są obrzydliwi, śmierdzą niemiłosiernie, jednak nie przestają być przez to naszymi braćmi i ratować ich trzeba. A co jeszcze bardziej mnie trapi, to nędza moralna, pochodząca przeważnie z tej nędzy materialnej» O. Beyzym zamieszkał na stałe wśród trędowatych, aby z nimi przebywać dniem i nocą, żywić ich, pielęgnować i leczyć. Łamał w ten sposób bariery strachu, przekleństwa, wzgardy i znieczulicy, odgradzające chorych od własnych rodzin i reszty społeczeństwa, skazujących zarażonych na powolną śmierć nie tylko z powodu trądu, ale i z głodu. Opatrując rany ciała, leczył także dusze, zbliżając je do Boga i sakramentów świętych. Zorganizował stałe duszpasterstwo, prowadził systematyczne nauczanie religijne, krzewił wśród nich kulturę, głosił rekolekcje, propagował szkaplerz i modlitwę różańcową. Pragnął, aby trędowaci żyli i umierali jako dzieci Maryi. Wyczerpany pracą ponad siły, o. Beyzym zmarł 2 października 1912 r., otoczony nimbem bohaterstwa i świętości. W sierpniu 2002 roku Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Kim był o. Beyzym? Wśród jakich ludzi pracował? Czy my możemy być podobni do o. Beyzyma? W jaki sposób? (modlitwę za misjonarzy, skromne ofiary, pomoc innym) O. Beyzym przez całe swoje życie realizował uczynki miłolosierdzia co do duszy i co do ciała. Kto potrafi je wymienić?	Słuchowisko Pogadanka	Nagranie CD
7.	Wymiar liturgiczny: Modlitwa w intencji misji i misjonarzy - dziesiątek różańca.	Modlitwa
8.	Wymiar eklezjalny: Uczynki miłosierdzia co do duszy: grzesznych upomnieć; nieumiejących pouczyć; wątpiącym dobrze radzić; strapionych pocieszać; krzywdy cierpliwie znosić; urazy chętnie darować; modlić się za żywych i umarłych. Uczynki miłosierdzia co do ciała: głodnych nakarmić; spragnionych napoić; nagich przyodziać; podróżnych w dom przyjąć; więźniów pocieszać; chorych odwiedzać; umarłych grzebać.	Zapis do zeszytu
9.	Podsumowanie: Jak myślicie czy uda nam się pomóc wszystkim? Co z „naciągaczami”? (pewnie nie, ale musimy pomagać tych których znamy i na tyle nas ile pozwolą nam nasze możliwości)	Dyskusja
10.	Zadanie domowe:
11.	Modlitwa końcowa:

3

---