1. Co nazywamy funkcyjnością monomeru? Czy i jakie polimery otrzymujemy z monomerów l-, 2-, i trój-funkcyjnych.

Funkcyjność monomeru - ilość posiadanych przez związek atomów, grup atomów lub wiązań chem. zdolnych do reakcji (wiązania

podwójne, potrójne lub w związkach pierścieniowych).Jednofunkcyjne nie ulegają polireakcji. Z dwufunkcyjnych - polimery o łańcuchu
liniowym. Funkcyjność > 2 - polimery o strukturze rozgałęzionej.
2. Właściwości mechaniczne polimerów poniżej temp. zeszklenia.

-większość polimerów ma moduł sprężystość ok.3Mpa

-znaczne zmniejszenie się modułu sprężystości

-pod wpływem obciążenia następuje pękanie

-zmniejszenie odporności na kruche pękanie - polimer ma strukturę szklistą

3. Scharakteryzować natryskowe metody nakładania farb.

a) pneumatyczne - farba jest nanoszona na powłokę i zachodzi odbijanie cząstek farby od przedmiotu

b) ektrostatyczne - stosuje się podłączenie do wysokiego napięcia; przedmiot musi być uziemiony; najlepsze ale najdroższe

c) hydrodynamiczne - wykorzystujący dynamikę cieczy

6. Składniki materiałów malarskich i ich zadania.

A) polimer (najważniejszy; zabezpiecza mechanicznie przed korozją)

B) pigmenty - substancje nieorganiczne nadające barwę

C) wypełniacze - zmniejszają palność i chłonność wody

D) rozpuszczalniki: -konwencjonalne, -bezrozpuszczalnikowe, -wodorozcieńczalne, -rozpuszczalne w tri

E) proszek cynkowy - działanie antykorozyjne

F) proszek aluminiowy - daje metaliczny kolor i połysk

G) rozcieńczalnik - zapewnia odpowiednią lepkość

H) inhibitory korozji - zmniejszają szybkość korozji

8. Jakie polimery nazywamy termoplastami? Podać metody ich przetwórstwa.

Mają budowę liniową. Powyżej temperatury płynięcia (dla danego polimeru) miękną i odkształcają się plastycznie. Po ostygnięciu

twardnieją i mają poprzednie właściwości. Kształtowanie: metoda wytłaczania lub wtrysku do form.

9. Różnice między kompozytami polimerowymi włóknistymi i proszkowymi

W kompozycie proszkowym wkład wypełniacza proszkowego do wytrzymałości jest znacznie mniejszy niż wkład włókien w

kompozycie włóknistym. Sztywność, wytrzymałość i wiązkość kompozytu proszk. Jest znacznie gorsza niż komp. włóknistego.

11. Kompozyty polimerowe piankowe. Właściwości i zastosowania.

Kompozyty piankowe - (drewno, korek) przy ściskaniu możliwe są bardzo duże odkształcenia, dzięki czemu pianka pochłania wiele energii. Budowa pianek przypomina plastry miodu. Zastosowanie - zmniejszają masę wyrobu, stosowane są w transporcie delikatnych urządzeń do zabezpieczania przed uszkodzeniami mechanicznymi, jako wypełnienia zderzaków samochodowych.

12. Elektroforetyczna metoda nakładania powłok malarskich

Do malowania elektroforetycznego stosuje się farby wodorozcieńczalne. Farba jest roztworem koloidalnym polimerów, czyli związków wielkocząsteczkowych oraz pigmentów, wypełniaczy i innych dodatków. Malowanie zachodzi pod wpływem przepływu prądu elektrycznego. W polu elektrycznym koloidalne cząstki farby, które są obdarzone ładunkiem elektrycznym wędrują do odpowiednich elektrod - proces ten nazywa się elektroforezą (wyróżniamy: malowanie anoforetyczne i katoforetyczne) Zalety: równomierne osadzanie materiału malarskiego oraz dobre pokrycie wszelkich zagłębień itp., możliwość kontrolowania grubości powłoki, krótki czas pokrywania, możliwość prowadzenia procesu systemem ciągłym, stosowanie farb wodorozcieńczalnych (ekologia), większa wydajność prądowa niż nakładanie elektrolityczne metali.

13. Podać przykład monomeru dwufunkcyjnego. Jaki typ polimerów otrzymujemy z monomerów dwufunkcyjnych?

Glikol etylenowy HO-CH₂-CH₂-OH. Z monomerów dwufunkcyjnych otrzymuje się polimery o łańcuchu liniowym gdyż mogą rozrastać się tylko w dwóch kierunkach, (np. polietylen, polistyren)

14. Właściwości polimerów w stanie wysokoplastycznym i ich wykorzystanie w samochodach

W stanie wysokoelastycznym, tzn. powyżej Tg (temperatury zeszklenia), nawet pod niewielkim obciążeniem, przejawiają się przede wszystkim znaczne odkształcenia elastyczne, łatwo i szybko odwracalne po zdjęciu obciążenia. Długie makrocząsteczki tworzą punkty splątań, w których z powodu długości i giętkości makrocząsteczek powstają więzy. Pod obciążeniem makrocząsteczki przemieszczają się (ślizgają się) z wyjątkiem punktów ich splątań. Splątania powodują, że materiał ma pamięć kształtu- pod obciążeniem segmenty pomiędzy splątaniami rozprostowują się, odciążenie sprzyja zwijaniu się makrocząsteczek z powrotem do ich położenia wyjściowego, a materiał wraca do pierwotnego kształtu. Naprężenie sprzyja porządkowaniu makrocząsteczek w polimerze, usuniecie naprężenia umożliwia przywrócenie braku porządku. Moduł w stanie wysokoplastycznym jest mały i wynosi 0,001 wartości modułu w stanie sprężystym. W temp. powyżej Tg polimer jest rzeczywistym elastomerem zdolnym do wydłużeń elastycznych sięgających 300% i więcej które są całkowicie odwracalne po zdjęciu obciążenia.

15. Właściwości i zastosowanie polimerów kompozytów włóknistych

Kompozyty włókniste to: włókna szklane, węglowe, Kevlarowe (włókna polimerowe, uzyskiwane z polimerów ciekłokrystalicznych). Charakteryzują się bardzo wysokimi właściwościami mechanicznymi - stosowane na liny, są wytrzymałe i nie ulegają nagłemu zniszczeniu- kruche pękanie włókna prowadzi do stopniowego a nie nagiego zniszczenia. Na właściwości ma wpływ rodzaj osnowy ale również ukształtowanie włókien. Nie stosuje się włókien poskręcanych. Występują 4 postacie włókien: roving, modułowe, symetryczne, maty (w kolejności od najwyższej odporności na rozciąganie). Właściwości mechaniczne rovingu i modułowych są anizotropowe -tylko w jednym kierunku. Dla pozostałych właściwości są izotropowe, niezależnie od kierunku działania obciążenia właściwości są te same. Dzięki temu, iż kompozyt mają ponad dwukrotnie wyższą odporność na rozciąganie, ściskanie, zginanie od duraluminium; stosuje się te: do budowy samolotów (płyty podłogowe, duże płaszczyzny nośne- klapy, w pociągach, ciężarówkach, samochodach.

16. Na czym polega zjawisko wymuszonej elastyczności (rozciąganie na zimno) i kiedy ono występuje?

Podczas rozciągania na zimno przy małych odkształceniach polimer wykazuje sprężystość liniową. Przy odkształceniach ok, 0,1 wydłużenia względnego polimer zaczyna zachowywać się plastycznie i ulega wydłużeniu. Łańcuchy rozwijają się (jeśli były pozwijane) lub wyciągają się z amorficznych splątań (jeżeli postać jest amorficzna) prostują się i orientują. Te odkształcenia związane z wyprostowaniem się segmentów skłębionych makrocząsteczek, po odciążeniu nie zanikają natychmiast i dlatego są nazywane elastycznymi. Zjawisko wymuszonej elastyczności zależy od stopni usieciowania struktury, im struktura bardziej usieciowana tym elastyczność mniejsza

17. Kompozyty polimerowe włókniste. Scharakteryzować składniki tych kompozytów

Głównym składnikami polimerów włóknistych jest osnowa i włókna. Stosuje się osnowy: poliepoksydową, poliestrową, rodzaje

włókien: węglowe, szklane, kevlar. Istotny wpływ na właściwości polimeru ma charakter usytuowania włókien w materiale.

18. Jakie farby można nakładać metodą elektroforetyczną? Jakie są zalety tej metody malowania?

Do malowania elektroforetycznego stosuje się farby wodorozcieńczalne. Farba jest roztworem koloidalnym polimerów, czyli związków wielkocząsteczkowych oraz pigmentów, wypełniaczy i innych dodatków. Do malowania anoforetycznego stosuje się farby, w których materiałem powłokotwórczym są polimery akrylowe, alkilowe, fenolowe. Do malowania katoforetycznego stosuje się farby, w których materiałem powłokotwórczym są żywice epoksydowo-aminowe, epoksydowo-fenolowe lub poliuretanowe. Zalety: równomierne osadzanie materiału malarskiego oraz dobre pokrycie wszelkich zagłębień itp., możliwość kontrolowania grubości powłoki, krótki czas pokrywania, możliwość prowadzenia procesu systemem ciągłym, stosowanie farb wodorozcieńczalnych (ekologia), większa wydajność prądowa niż nakładanie elektrolityczne metali.

19. Jakie są właściwości polimerów usieciowanych?

Polimery usieciowane charakteryzują się występowaniem kowalencyjnych sieciujących wiązań poprzecznych. W strukturze

usieciowanej cząsteczki monomeru są połączone wiązaniami wewnątrz cząsteczkowymi z więcej niż dwoma sąsiednimi atomami,

tworząc trójwymiarową sieć przestrzenną. Polimery usieciowane są nietopliwe i nierozpuszczalne, można je kształtować tylko jednokrotnie.

20. Opisać próbę rozciągania polimerów w stanie szklistym

W stanie szklistym (czyli poniżej temperatury Tg- temp zeszklenia) krzywa naprężeniowo - odkształceniowa jest prawie liniowa aż do chwili pęknięcia tworzywa (materiał jest kruchy). W zakresie tym po każdym odciążeniu jest natychmiastowy zanik odkształceń. W tych temperaturach występują wyłącznie odkształcenia sprężyste

21. Kompozyty polimerowe proszkowe składniki i właściwości

Kompozyt polimerowy- do polimerów dodajemy związki ciekłokrystaliczne zmieniające łatwo polaryzacje, uzyskujemy folie

polimerowa, która może być przezroczysta lub matowa. Stosujemy je jako rożne osłony jednak są bardzo drogie.

Kompozyty proszkowe- otrzymuje sieje przez zmieszanie maczki kwarcowej kuleczek szklanych a nawet piasku z polimerem. Najważniejszym celem nie jest polepszenie właściwości wytrzymałościowych, ale odporności na ścieranie. Proszek zapobiega rozprzestrzenianiu się pęknięć. Przyrost wytrzymałości jest nie wielki, polepsza się tez przewodnictwo cieplne. Aby uzyskać jak najlepszy efekt kompozyt proszkowy stosowany jest jako warstwa wierzchnia np.: kompozyt szklano epoksydowy, tlucznikowe (bitumin z cząstkami żwiru), betonowe (cząstki żwiru w cemencie).

- napełniacze proszkowe muszą spełniać szereg wymogów takich jak: chemiczna obojętność, brak wpływu na przebiegi procesów

utwardzania żywic osnowy, odpowiednio wysoka dyspersja (średnica ziaren 0.005-0.01 mm), brak wady krystalicznej i powierzchniowej, zwilżalność przez żywicę osnowy, łatwa dostępność i możliwie niska cena np.: kreda, talk, grafit

23. Różnice w przetwórstwie polimerów termoplastycznych i termoutwardzalnych

Termoplastyczne - Wykorzystanie bezpośrednie (rury, folie, pojemniki, opakowania, przemysł budowlany, ramy okien, itp.) Możliwość

ponownego przetwarzania (przetwarzanie wielokrotne)

Termoutwardzalne - stosowane na osnowy kompozytów zbrojonych włóknem (Bakielity, laminaty)

24. Właściwości kompozytów polimerowych proszkowych

Dobra wytrzymałość na ścieranie, Niska cena, Dobra przewodność cieplna, Odporne na pękanie, Wysoka udarność, Cechy dialektyczne,

Lepkość w zależności od napełniacza

25. Opisać proces polimeryzacji na dowolnym przykładzie

polimeryzacja - proces łączenia wielu cząstek monomeru dzięki zdolnym do reakcji wiązaniom chemicznym. Nie wydzielają się

produkty uboczne. Skład elementarnego polimeru jest taki sam monomeru: etylen - polietylen, styren - polistyren. Wiązaniem zdolnym

do reakcji jest wiązanie podwójne. Wiązanie pojedyncze jest bardzo silne. Etapy - inicjowanie, wzrost łańcucha, zakończenie łańcucha.

inicjatory reakcji - woda utleniona, związki jodu.

inicjowanie

R+CH2=CH2=R-CH2-CH2

wzrost łańcucha

R-CH2-CH2+NCH2=CH2=R(-CH2-CH2-)n-CH2-CH2

zakończenie łańcucha

R(-CH2-CH2-)n-CH2-CH2-K:H2-CH2(-CH2-CH2-)nR=R(-CH2-CH2-)n+m+zR

26. Opisać krzywe termochemiczne polimeru liniowego amorficznego i krystalicznego

Postać amorficzną polimerów cechuje brak przestrzennego uporządkowania dalekiego zasięgu, a w konsekwencji - mała gęstość upakowania makrocząsteczek i znaczne objętości swobodne. Postać amorficzna może być stabilna i metastabilna. Ta pierwsza dotyczy polimerów o makrocząsteczkach niezdolnych do krystalizacji. Postać amorficzna metastabilna dotyczy polimerów o makrocząsteczkach zdolnych do krystalizacji. Postać krystaliczną polimerów w znacznym stopniu cechuje trójwymiarowe uporządkowanie makrocząsteczek i siły spójności międzycząsteczkowej dalekiego zasięgu. Cechuje ją też duża gęstość upakowania makrocząsteczek i małe objętości swobodnej Krystality w polimerach technicznych są na ogół przeplecione z fazą amorficzną, bo wiem wielkocząsteczkowa budowa splątanych makrocząsteczek utrudnia krystalizację, co powoduje, że krystaliczne polimery o znaczeniu technicznym zawsze zawierają, choćby niewiele, fazy amorficznej. Do opisu polimerów krystalicznych stosuje się takie pojęcia jak: temperatura i ciepło topnienia fazy krystalicznej, stopień krystaliczności. Stopień krystaliczności definiuje się jako procentowy udział struktury krystalicznej w mieszaninie struktury krystalicznej i amorficznej. Stopień krystaliczności nie jest niezmienną cechą materiałową, lecz charakterystyką próbki o określonej historii termicznej i mechanicznej. Struktura konkretnej próbki z fazą krystaliczną zależy od temperatury i czasu jej krystalizacji, a także od obecności substancji małocząsteczkowych, ciśnienia, naprężeń mechanicznych i innych czynników. Stopień krystaliczności wpływa na mechaniczne, termiczne, optyczne i inne właściwości polimerów.

Odkształcenie

Tg-tem. Zeszklenia tp - tem płynięcia

a- stan stały

b- stan wysoko plastyczny

c- stan płynny

27. Farby proszkowe metody ich nakładania

Fluidyzacyjna - Fluizydator musi mieć porowate dno (najczęściej ceramiczne)od dołu doprowadza się powietrze.

Farba fluid wrząca wodę, jest to mieszanina cząstek farby z powietrzem.

Przedmiot się zanurza. Uzyskuje się dobra przyczepność farby do przedmiotu.

Elektrostatyczna - metoda polega na podłączeniu napięcia do przedmiotu i farby ruznica poteciałow powoduje przyleganie do przedmiotu farby, proszek wypychany jest na zasadzie podciśnienia wraz z powietrzem wylatuje z pistoletu.

28. Wymienić reakcję służące do otrzymywania polimerów i krótko je scharakteryzować

a) Polimeryzacja jest to proces łączenia się wielu cząsteczek monomeru, któremu nie towarzyszy wydzielanie małocząsteczkowych

produktów ubocznych. Proces ten można schematycznie przedstawić następująco:

nA ————————> (A)n

gdzie: n - liczba cząsteczek monomeru (stopień polimeryzacji);

A- cząsteczka monomeru;

(A)n - makrocząsteczka polimeru.

Polimeryzacja przebiega wiec bez zmian składu substancji reagujących. Powstający polimer różni się od monomeru tylko wielkością

cząsteczki. W przedstawionym wyżej procesie reaguje tylko jeden rodzaj monomeru. Taki proces nazywany jest homopolimeryzacją, a otrzymany produkt - homopolimerem. Jeżeli polimeryzacji ulega natomiast więcej niż jeden rodzaj monomeru, to proces taki nazywa się kopolimeryzacją, a powstały produkt -kopolimerem. Stosując różne monomery i zmieniając ich wzajemny stosunek ilościowy, można otrzymać kopolimery o różnym składzie i właściwościach.

b) Polikondensacja jest procesem łączenia się wielu cząsteczek substancji wyjściowych (substratów) w związek wielkocząsteczkowy z

jednoczesnym wydzieleniem prostego związku małocząsteczkowego -jako produktu ubocznego reakcji, np. wody, chlorowodoru,

amoniaku. Skład chemiczny polimeru powstającego w wyniku polikondensacji nie jest identyczny ze składem substancji wyjściowych.

Spowodowane jest to wydzielaniem się produktów ubocznych podczas procesu.

c) Poliaddycja ma charakter pośredni między polimeryzacją a polikondensacją. Podobnie jak polikondensacja jest to reakcja

przebiegająca w sposób stopniowy, lecz w odróżnieniu od niej nie jest procesem odwracalnym. Przyłączanie kolejnych cząsteczek

monomeru do rosnącego polimeru przebiega tu dość szybko, podobnie jak w procesie polimeryzacji. Nie następuje też wydzielanie się

ubocznych produktów małocząsteczkowych, co dodatkowo upodabnia poliaddycję do polimeryzacji. Polimery otrzymywane w wyniku

poliaddycji mają ten sam skład chemiczny co monomery, lecz różnią się od nich budową. Mechanizm reakcji polega najogólniej na

przemieszczaniu (przeskoku) atomu wodoru w cząsteczce monomeru, umożliwiając tym samym wzrost łańcucha polimeru. Typowym

przykładem poliaddycji jest reakcja otrzymywania poliuretanów lub żywic epoksydowych.

29. W jakich stanach mogą występować polimery liniowe, a w jakich polimery usieciowione?

Usieciowione - wysokoplastyczny i płynny

Liniowe - szklisty-kruchy, twardy- nierozciągliwy

30. Wymienić metody nakładania powłok malarskich i krotko je scharakteryzować

-natryskowe polegające pokrywaniu przedmiotu poprzez natrysk farba dzielące się ze względu na rodzaj natrysku: pneumatyczny, hydrodynamiczny, elektrostatyczny

-zanurzeniowe polegające na zanurzeniu przedmiotu

-polewanie wielostrumieniowe służące do pokrywania dużych powierzchni

-elektroforeza polegająca na zastosowaniu prądu i jego własności przyleganie farby (katoda anoda)

-fluizdacyjne polegające na zanurzeniu przedmiotu w fluidzie składającym się z cząstek powietrza i farby

31.Opisać etapy procesu polimeryzacji?

1) inicjowanie - polega na rozerwaniu wiązania zdolnego do reakcji pod wpływem różnych czynników zewnętrznych

fizycznych lub chemicznych i utworzeniu aktywnego ośrodka. W zależności od jego budowy rozróżnia się polimeryzację jonową lub rodnikową. Czynnikami, które inicjują proces polimeryzacji, mogą być: temperatura, promieniowanie ultrafioletowe lub jonizujące, najczęściej jednak stosuje się specjalne substancje chemiczne zwane inicjatorami. W przypadku polimeryzacji rodnikowej inicjatorami są przeważnie związki typu nadtlenków, które rozpadają się na rodniki. Najprostszym nadtlenkiem jest nadtlenek wodoru, czyli woda utleniona H-O-O-H. Związek ten rozpada się zgodnie aż reakcją H₂O₂ ->2HO*. zwykle rodniki mają bardziej skomplikowaną postać i są oznaczane ogólnie symbolem R*. Rodnik R* przyłącza się do cząsteczki monomeru powodując pękanie wiązania.

2) wzrost łańcucha zachodzi lawinowo na skutek przyłączania się kolejnych cząsteczek monomeru do stale rosnącego aktywnego ośrodka.

3) zakończenie łańcucha może nastąpić na przykład na skutek spotkania dwóch rosnących makrorodników.

32. Jakie polimery nazywamy termoplastycznymi? Podać metody ich przetwórstwa.

Polimery termoplastyczne mają budowę liniową. Po podgrzaniu powyżej temperatury płynięcia, charakterystycznej dla danego polimeru, miękną i łatwo ulegają odkształceniom plastycznym. Można je odpowiednio kształtować metodą wytłaczania lub wtrysku do odpowiednich form. Po ostygnięciu twardnieją i zachowują poprzednie właściwości. Proces formowania można powtarzać wielokrotnie.

33. Podać różnice miedzy kompozytami włóknistymi i proszkowymi?

Kompozyty włókniste wytwarza się głownie z chromoplastów z dodatkiem żywicy (np. epoksydowej) chociaż obecnie można je otrzymać również z termoplastów. Na włókna najczęściej są stosowane włókna szklane, węglowe, kordanowe. Maja dobre właściwości mechaniczne. W kompozytach proszkowych napełniaczem jest proszek (średnica 5-10 mikrometrów). Maja duża odporność na ścieranie i dla odpowiednich napełniaczy dobrze odprowadzają ciepło.

34. Opisać proces polikondensacji

Polikondensacja jest to proces łączenia się wielu cząsteczek substancji wyjściowych (substratów) zawierających grupy funkcyjne, z

jednoczesnym wydzieleniem prostego związku małocząsteczkowego, np. wody, alkoholu, jako produktu ubocznego. Skład elementarny

otrzymanego polimeru nie jest więc identyczny ze składem substancji wyjściowych. Proces polikondensacji zachodzi stopniowo i nie jest potrzebne jego inicjowanie. Rozróżnia się dwa podstawowe typy polikondensacji: homopolikondensację i heteropolikondensację. W homopolikondensacji bierze udział jeden typ substratów o dwóch różnych grupach funkcyjnych.

35. Kompozyty polimerowe piankowe - właściwości i zastosowania.

Charakteryzują się dobrymi właściwościami tłumiącymi akustycznie i są dobra izolacją cieplną. Są elastyczne (ściskanie) -Zastosowanie w transporcie delikatnych urządzeń do zabezpieczenia przed uszkodzeniami mechanicznymi, wypełniania zderzaków samochodowych, jako izolatory (polistyren).

37. Podać przykład monomeru dwufunkcyjnego. Jaki typ polimerów otrzymujemy monomerów dwufunkcyjnych?

związek dwufunkcyjny-glikol etylenowy HO-CH₂-CH₂-OH z monomerów dwufunkcyjnych otrzymuje się polimery o łańcuchu liniowym.

38. Właściwości polimerów w stanie wysoko-elastycznym i ich wykorzystanie w samochodach.

wysoka plastyczność, wytrzymałość na rozciąganie, wysoka udarność, itp.

Zastosowanie: zderzaki, powłoki ochronne (tapicerki) przewody,

39. Właściwości i zastosowania polimerowych kompozytów włóknistych.

Bardzo dobre właściwości mechaniczne. Maja prawie dwukrotnie wyższa odporność na rozciąganie, zginanie i rozciąganie niż uraluminium.

40. Na czym polega zjawisko wymuszonej elastyczności (rozciąganie na zimno) i kiedy one występuje?

Polega na tworzeniu polimerów termoplastycznych a dokładnie na ich tworzeniu. Pod wpływem wysokiej temperatury polimer ma

podwyższone właściwości mechaniczne wyższy stopień plastyczności. Zjawisko wymuszonej plastyczności polega na podgrzewaniu

polimeru termoplastycznego i wprowadzeniu dodatków powodujących uplastycznienie.

41. Porównać procesy polikondensacji i poliaddycji:

Polimeryzacja - proces łączenia wielu cząstek monomeru dzięki zdolnym do reakcji wiązaniom chemicznym. Nie wydzielają się produkty uboczne. Skład elementarnego polimeru jest taki sam monomeru: etylen - polietylen, styren - polistyren. Wiązaniem zdolnym do reakcji jest wiązanie podwójne. Wiązanie pojedyncze jest bardzo silne. Etapy - inicjowanie, wzrost łańcucha, zakończenie łańcucha.

Inicjatory reakcji - woda utleniona, związki jodu.

Polikondensacja - proces łączenia wielu cząstek subst. wyjściowych (substratów) zawierających grupy funkcyjne (COOH, OH), z

jednoczesnym wydzielaniem się prostego związku małocząsteczkowego. W reakcji biorą udział min. 2 związki funkcyjne. Nie potrzeba żadnych inicjatorów. X+Y-Z+A; A- związek małocząsteczkowy np.: poliestry, poliamidy

42. Właściwości polimerów termoplastycznych:

Termoplasty - mają budowę łańcucha liniowa, charakteryzują się tym, ze po podgrzaniu staja się plastyczne, następnie uplastycznione poddajemy wtryskiwaniu albo wytłaczaniu

44. Właściwości elastomerów

Elastomery - materiały o szerokim zakresie temperatury stanu elastycznego. Są polimerami prawie liniowymi o małej gęstości sieciowania, wiązania sieciujące sprawiają ze materiał powraca do kształtu wyjściowego po zdjęciu obciążenia. Np.: poliizopren, polibutadien, polichloropren. Zastosowania: guma naturalna, guma syntetyczna, stosowany na uszczelki

45. Podać definicje meru, polimeru, monomeru. Podać przykłady

Mery - jednostki podstawowe makrocząsteczki - powtarzające się w makrocząsteczce takie same układy atomów, powiązanych chemicznie takimi samymi wiązaniami międzyatomowym.

Monomer - związek chem. o małej masie cząsteczkowej, który może w procesie polimeryzacji łączyć się z innymi monomerami, jednakowymi lub różnymi od siebie, w struktury makrocząsteczkowe - polimery, oligomery.

Polimery - (materiały polimerowe, tworzywa lub związki wielkocząsteczkowe) - zbiór makrocząsteczek o identycznej budowie merów jednakowo powiązanych wiązaniami chemicznymi. W zbiorach tych występują wzajemne oddziaływania siłami fizycznymi

wewnątrzcząsteczkowymi i miedzycząsteczkowymi.

51. Kompozyty polimerowe proszkowe.

-substancje sproszkowane (poprawiają własności użytkowe), -osnowa to żywica a napełniacze to proszki, -bliskie cechy materiałom izotropowym, -duża twardość(zastosowanie pr. kwarcowych), -stopień niejednorodności mniejszy niż przy zapełnieniu włóknem ciętym, - stosowane proszki: kwarcowe, dolomitowe, kaolinowe.

53. Właściwości duroplastów.

- brak zakresu płynięcia, - silnie usieciowane przestrzennie, - trwała wytrzymałość w podwyższonych temperaturach, - brak wskaźnika

krzepnięcia i temperatury zeszklenia, - w zakresie temp. użytkowania zachowują się energoelastycznie (mają sprężystość stali)

---