HISZPANIA

Istnieją dwa modele służb społecznych:

A. RODZINNY

Naturalnym źródłem zaspokojenia potrzeb jednostki jest RODZINA.

CELEM WŁADZY PAŃSTWOWEJ jest zastąpienie tej komórki społecznej, jeśli nie może ona rozwiązać stojących przed nią problemów.

SŁUŻBY SPOŁECZNE rozumiane są jako instytucje przyjmujące osoby, wyłączone z systemu rynkowego i mające poważne problemy wynikające z rozpadu rodziny.

B. O CHARAKTERZE INSTYTUCJONALNYM

Rozszerzenie i upowszechnienie dobrobytu jest przede wszystkim sprawą PAŃSTWA.

SŁUŻBY SPOŁECZNE mają za zadanie określenie działań, mających charakter powszechny, a nie doraźny.

W życie wciela się stopniowo model o charakterze instytucjonalnym.

Podstawy prawne służb społecznych:

• ustawy w sprawie podstaw samorządu lokalnego (1985)

• uzgodniony plan rozwoju podstaw służb społecznych (1988)

• umowy, zawarte między administracją centralną, reprezentowana przez Ministerstwo Spraw Socjalnych a regionami autonomicznymi np. umowy o zarządzaniu, w dziedzinie wymiany informacji.

• Ustawodawstwo autonomiczne o służbach społecznych

• Konstytucja

Problemy zawarte w ustawach:

• Ochrona i pomoc rodzinie

• Poprawa sytuacji dzieci i młodzieży

• Opieka i nauka i pomoc ludziom starszym

• Rehabilitacja i integracja społeczna osób niepełnosprawnych

• Zapobieganie powstaniu marginesu społecznego i integracja osób zmarginalizowanych

• Zasady współpracy między władzami

Ustawy wskazują jaki jest zakres działania służb społecznych, zarówno ogólny, jak szczegółowy w powiązaniu z innymi obszarami działania takimi jak: szkolnictwo, zdrowie, budownictwo mieszkaniowe, dochody minimalne.

SYSTEM SŁUŻBY PUBLICZNEJ

Zabezpieczenie socjalne w systemie prawnym państwa hiszpańskiego obejmuje szereg służb publicznych, które w zamierzeniu mają gwarantować prawa socjalne określone w konstytucji.

Do systemu służb publicznych zaliczane są:

• Zdrowie, oświata, emerytury

• Zatrudnienie, służby socjalne, mieszkania

• Kultura, sport.