Wiatromierz Wilda.

1.Budowa i sposób działania wiatromierzu.

Wiatromierz Wilda zbudowany jest z części ruchomej i nieruchomej.

Część ruchoma:

Dwupłatowy ster kierunkowy (kierunkowskaz) z kulistą przeciwwagą do określenia kierunku wiatru (ustawia się w kierunku z którego wieje wiatr) i płytką prędkościową ( o wymiarach 15 cm x 30 cm i wadze 200g), która porusza się na tle wygiętego łuku z wkręconymi 8 zębami.

Kierunkowskaz, płytka prędkościowa i łuk z zębami znajdują się z tej samej strony osi pionowej wiatromierza. Płytka ustawia się prostopadle do kierunku wiatru, wielkość jej wychylenia zależy od siły wiatru, dlatego położenie płytki względem zębów na łuku pozwala na określenie prędkości wiatru. Dla ułatwienia odczytu zęby nieparzyste (1,3,5,7) SA dłuższe od parzystych (2,4,6,8).

Prędkość wiatru w (m/s) odczytuje się ze specjalnej tabelki, w której podano średnie położenie płytki względem zębów.

Płytka	Nr zęba	Prędkość wiatru (m/s)
zwisa pionowo przy zębie lub waha się około tego zęba	1	0
waha się miedzy zębami	1 - 2	1
waha się około zęba	2	2
waha się miedzy zębami	2 - 3	3
waha się około zęba	3	4
waha się miedzy zębami	3 - 4	5
waha się około zęba	4	6
waha się miedzy zębami	4 - 5	7
waha się około zęba	5	8
waha się miedzy zębami	5 - 6	9
waha się około zęba	6	10
waha się miedzy zębami	6 - 7	12
waha się około zęba	7	14
waha się miedzy zębami	7 - 8	17
waha się około zęba	8	20

Jeżeli płytka wychyla się poza 8 ząb, prędkość należy określić wg. Skali Beauforta.

Część nieruchoma:

Osiem prętów róży wiatrów z zaznaczonym kierunkiem północnym (N). Cztery dłuższe pręty określają główne kierunki : N, E, S, i W. Krótsze- pośrednie NE, SE, SW i NW, a pola między prętami NNE, ENE, ESE, SSE, SSW, WSW, WNW, NNW.

Aby zaobserwować:

Kierunek wiatru. Stajemy przy słupie wiatromierza pod przeciwwaga chorągiewki i w ciągu 2 min śledzimy jej ruchy względem prętów róży wiatrów, oceniamy średnie położenie przeciwwagi i zapisujemy właściwym skrótem kierunek odpowiadający temu położeniu. Jeżeli wyjątkowo wiatromierz umieszczony jest na dachu budynku, to kierunek wiatru określamy z takiej odległości, aby przyrząd był dobrze widoczny
Prędkość wiatru. Należy odejść kilka metrów od słupa wiatromierza w kierunku prostopadłym do chorągiewki, w ciągu 2 min śledzić wahania płytki względem zębów na luku, zauważyć średnie wychylenie płytki w czasie tych 2 min, tj. numer zęba około którego, średnio biorąc, płytka wznosiła się i opadała albo numery dwóch sąsiednich zębów, gdy średnie wychylenie płytki przypadło w pobliżu środka miedzy nimi. Prędkość wiatru odpowiadająca numerowi zęba lub numerom dwóch sąsiednich zębów podaje tabela.

Gdy wiatr jest porywisty, należy zauważyć również większe wychylenie płytki w ciągu tych samych 2 min i odpowiadająca mu prędkość zanotować jako maksymalny poryw wiatru.

Wiatromierz Wilda

1-8 - zęby na łuku
9 - płytka prędkościowa
10 - przeciwwaga
11 - rura
12 - chorągiewka
13 - przeciwwaga chorągiewki
14 - os wiatromierza pod osłona
15 - róża wiatrów
16 - nieruchomy trzon

Kontrola i przygotowanie do pracy

Stan wiatromierza należy kontrolować, co najmniej raz w miesiącu i zawsze podczas silnych wiatrów oraz po ich ustaniu. Sprawdza się pionowość słupa i osi wiatromierza, czy pręt z literą N skierowany jest dokładnie ku północy, czy pręty róży wiatrów nie są pogięte, czy płytka prędkościowa nie jest zgięta lub uszkodzona w inny sposób, czy zajmuje położenie prostopadle do łuku z zębami (1-8), a ten równolegle do osi chorągiewki kierunkowej, czy chorągiewka nie jest uszkodzona, czy przyrząd łatwo reaguje na słaby wiatr oraz na słabe zmiany kierunków i prędkości wiatru. W okresie zimowym osady lub opady atmosferyczne mogą unieruchomić wiatromierz. Trzeba wtedy silnie uderzyć kilka razy w słup kołkiem lub łomem. Zabieg ten nie zawsze jest skuteczny. Gdy wiatr jest porywisty, należy zauważyć również większe wychylenie płytki w ciągu tych samych 2 min i odpowiadająca mu prędkość zanotować jako maksymalny poryw wiatru. Zdarzają się przypadki niedokładnego pomiaru kierunków wiatru, wskutek tego niektóre z niech, zwłaszcza główne, notowane są zbyt często kosztem kierunków sąsiednich. Tak np. w ciągu miesiąca na pewien kierunek wypada niekiedy kilkadziesiąt, podczas gdy na sąsiedni zaledwie kilka, a nawet zero obserwacji. Konieczna jest wiec samokontrola tej pracy, tj. analiza częstości zanotowanych w ciągu miesiąca kierunków wiatru. W tym celu trzeba napisać kierunki od 01 do 36 oraz C i wykreskować zapisy kierunków wiatru, a następnie zliczyć kreski. Przyrząd jest pomalowany na biało.

Miejsce pomiaru

W ogródku meteorologicznym przyrządy do pomiaru wiatru ustawia się od strony półocnej. Wyjątkowo, w przypadku braku warunków do lepszego rozwiązania, przyrząd można ustawić na dachu budynku, umieszczając go na wysokości co najmniej 6 m nad dachem i z dala od kominów.

---