Montaż słowno - muzyczny poświęcony papieżowi Janowi Pawłowi II
Uczeń szedł z zapalona świecą, w połowie drogi zatrzymał się i wypowiedział słowa
NAPIS: „Możemy być pewni, że nasz Umiłowany Papież stoi obecnie w oknie Domu Ojca, spogląda na nas i nam błogosławi”. Zapaloną świecę postawił przed namalowanym oknem papieskim z Krakowa, klęka.
Dźwięk dzwonów
Wstaje i mówi:
WIERSZ /J. Słowacki/:
Pośród niesnasek pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto papieża
Otworzył tron.
Twarz jego słowem rozpromieniona,
Lampa dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło, gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud-
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc- to cud!
A trzeba mocy, byśmy ten pański
Dźwignęli świat:
Więc oto idzie papież słowiański,
Ludowy brat;-
On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń,
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń;
On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Ze duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos;
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Moc ta przez duchy będzie widzialna
Przed trumna tu.
Takiego ducha wkrótce ujrzycie
Cień, potem twarz:
Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo, gad,
Zdrowie przyniesie, rozpali miłość
I zbawi świat;
Wnętrze kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata,
Jasno, jak dzień.
PIOSENKA: „Nie bójcie się żyć dla miłości”
Bardzo serdecznie witamy wszystkich to obecnych : panią dyrektor , grono pedagogiczne i uczniów. Spotkaliśmy się dzisiaj, aby uczcić pamięć pierwszego papieża słowianina- Jana Pawła II w I rocznicę Jego śmierci.
W utworze Tryptyk Rzymski nasz wielki rodak napisał:
NAGRANIE: „Tryptyk Rzymski”
«Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz».
To co było kształtne w bezkształtne.
To co było żywe — oto teraz martwe.
To co było piękne — oto teraz brzydota spustoszenia.
A przecież nie cały umieram,
to co we mnie niezniszczalne trwa!
Non omnis moriar —
To co we mnie niezniszczalne,
teraz staje twarzą w twarz z Tym, który Jest!
Pielgrzymowanie Jana Pawła II tu na ziemi już się zakończyło, jednak wciąż pozostaje żywy w naszej pamięci, w naszych sercach.
Kim był ten człowiek, któremu cały świat towarzyszył modlitwą „w drodze do Domu Ojca”, a żal i smutek po Jego śmierci wyrażali ludzie prości, znani politycy i przywódcy religijni?
ZACZĘŁO SIĘ W WADOWICACH - napis na slajdzie
18 V 1920 r. w Wadowicach przy ul. Kościelnej 7 przyszedł na świat syn Karola i Emilii Wojtyłów - Karol.
NAGRANIE: „W tym mieście, w Wadowicach wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło".
PIOSENKA: „Moje miasto Wadowice…”
Radosne i spokojne lata dzieciństwa przerwała śmierć matki.
Wiele lat później Karol jako student Uniwersytetu Jagiellońskiego napisał:
Nad Twoją białą mogiłą
Białe kwitną życia kwiaty-
- o, ileż lat to już było
bez Ciebie - duchu skrzydlaty-
Nad Twoją białą mogiłą,
Cisza jasna promienieje,
Jakby w górę coś wznosiło,
Jakby krzepiło nadzieję.
Nad Twoją białą mogiłą
O Matko - zgasłe kochanie -
za całą synowską miłość:
-Daj wieczne odpoczywanie-
Cztery lata później umarł starszy brat Edmund.
W 1938 r. Lolek zdał maturę:
NAGRANIE
Po maturze chodziliśmy na kremówki.
Że myśmy to wszystko wytrzymali, te kremówki po maturze.
A dom był tutaj za moimi plecami (...).
Przez okno widziałem (...) zegar słoneczny i napis:
Czas ucieka wieczność czeka.
Następnie rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Razem z ojcem zamieszkał w Krakowie. Spokojne studia i zajęcia w kole teatralnym przerywa wybuch II wojny światowej. Aby uniknąć wywiezienia do Niemiec Karol zatrudnił się w kamieniołomach na Zakrzówku. W 1941 r. umarł ojciec, zostaje sam.
DAR I TAJEMNICA POWOŁANIA
Jesienią 1942 r. rozpoczyna studia teologiczne w Konspiracyjnym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej. W książce wydanej w pięćdziesiątą rocznicę Jego życia kapłańskiego pisze:
„Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Wobec wielkości tego daru, każdy kapłan czuje, jak bardzo do niego nie dorasta”.
1 XI 1946 r. przyjął święcenia kapłańskie, następnie studiował w Rzymie. Po dwóch latach powrócił do Polski i rozpoczął pracę w małej parafii w Niegowici, a w marcu 1949 r. został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie. Tam rozpoczęła się jego przyjaźń z młodzieżą akademicką: chodził z nimi do kina, teatru, grał w szachy, wędrował po górach, pływał na kajakach.
W 1958 r. otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Krakowa.
W latach 1962 - 65 brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II.
W 1967 papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynała.
NIEZAPOMNIANE KONKLAWE
Tryptyk rzymski „Tu es Petrus”- płyta CD
16 X 1978 r. o 18:18 przewodniczący konklawe kardynał Villiot ogłosił:
NAGRANIE: „Habemus papam…
NAGRANIE: Dźwięk dzwonu
Podczas mszy inauguracyjnej rozpoczęcie pontyfikatu 22.X wypowiedział słowa:
Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi.
Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych! Nie bójcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!
PIOSENKA: „Otwórzcie bramy, bo idzie Król chwały…”
PAPIEŻ PIELGRZYM
Pragnienie spotkania z człowiekiem skłoniła Ojca Świętego do podejmowania trudów pielgrzymowania po całym świecie. Odwiedził ok. 140 krajów, przemierzył ok. 1 300 000 km, co stanowi ponad trzykrotną odległość Ziemi do Księżyca. Docierał do najbardziej odległych państw i prześladowanych Kościołów. Niezmiennie i stanowczo przypominał, że nie może istnieć państwo bez wolności, dodawał otuchy, umacniał wiarę, wlewał nadzieję. Sprawiał, że każdy czuł, iż Papież przybył, by spotkać się właśnie z nim.
NAGRANIE: „ABBA PATER”
PAPIEŻ - PIELGRZYM JEDNOŚCI I DIALOGU
Jan Paweł II był przekonany, że jedność jest darem Ducha Świętego, dlatego zadaniem ekumenizmu jest przywrócenie tej jedności, aby wypełniły się słowa Chrystusa: „Ojcze spraw, abyśmy byli jedno”. Uważał, że prawdziwy ekumenizm polega na poszukiwaniu prawdy. Wymownych akcentów ekumenicznych i wielkich gestów ze strony Papieża nie brakowało podczas wizyt w krajach prawosławnych” w Grecji, w Bułgarii, na Ukrainie i w Rumunii.
Bliski sercu Jana Pawła II był również dialog z innymi religiami. Jako pierwszy w historii biskup Rzymu przekroczył próg rzymskiej synagogi, jako pierwszy papież przemawiał do wielotysięcznej rzeczy muzułmańskiej młodzieży. Był inicjatorem spotkań przywódców religii całego świata. W świecie podziałów i nienawiści był przekonany, że w religiach tkwi wielki potencjał dobra, który można skierować w stronę zaangażowania na rzecz pokoju.
NAGRANIE: „Z drogi ekumenizmu nie ma odwrotu… /Papież nadziei CD2 - 0.43/
„Nie wystarczy akceptacja, tolerancja…../ Papież nadziei CD 2- 2.30/
PIOSENKA: „W imię przeszłych i przyszłych lat…”
NIESTRUDZONY NAUCZYCIEL
Jest we mnie kraina przeźroczysta
w blasku jeziora Genezaret -
i łódź... i rybacza przystań,
oparta o ciche fale...
i tłumy, tłumy serc,
zagarnięte przez Jedno Serce,
przez Jedno Serce najprostsze
przez najłagodniejsze - (…)
a to wszystko : ten wieczór z Nikodemem
ta kraina i rybacza przystań
i toń taka przeźroczysta
i Postać tak bliska!
(Karol Wojtyła - fragment poematu Pieśń o Słońcu niewyczerpanym)
Dokonania Jana Pawła II to nie tylko pielgrzymki - to także olbrzymi dorobek piśmienniczy: 14 encyklik, 14 adhortacji, konstytucje apostolskie, listy, orędzia, katechezy i przemówienia wygłoszone przy różnych okazjach. Spełniał w ten sposób rozkaz dany Piotrowi przez Chrystusa: „Umacniaj swoich braci w wierze”.
NAGRANIE: Dekalog /Papież nadziei CD 2 - 1. 0,50/
Był wielkim chrześcijaninem, był bratem, który chciał pomóc każdemu potrzebującemu w realizacji marzeń o lepszym, bardziej sprawiedliwym świecie. Był blisko nas jak żaden dotąd Papież.
PAPIEŻ HUMORU
Od początku swojego pontyfikatu Jan Paweł II zdobył sobie ogromną sympatię i miłość ludzi, na co w wielkim stopniu wpłynęła jego wrodzona pogoda ducha, otwartość, umiejętność nawiązywania kontaktu i poczucie humoru.
Jeden z anegdot opowiada o włoskim biskupie, który chciał się nauczyć polskiego,. Nauka była jednak tak pospieszna, że kiedy chciał się nową umiejętnością pochwalić przed Ojcem Świętym, coś mu się pomyliło i zamiast: "Jak się czuje Papież", rzekł: "Jak się czuje piesek?". Papież spojrzał na niego zdumiony, po czym odpalił: "Hau, hau".
Jeden z najbardziej rozpowszechnionych żartów Jana Pawła II pochodzi z czasów, kiedy był chory. Na pytanie dziennikarzy jak się czuje odpowiadał: "Nie wiem, jeszcze nie czytałem gazet".
W Elblągu wierni często przerywali Papieżowi okrzykami. Tak wreszcie powiedział "Ktoś się kiedyś pomylił i zamiast wołać niech żyje papież, zaczął wołać: niech żyje łupież. Ja was do tego nie zachęcam."
A kiedy krzyczano do niego "Witaj w Licheniu", stwierdził: "Myślałem, że mówicie: witaj ty leniu!".
TELEDYSK Zaufaj Panu już dziś
JOHN POUL TWO! - WE LOVE YOU!
Nawet, gdy Ojciec Święty był bardzo zmęczony, gdy cierpiał, twarz jego rozjaśniała się w obecności dzieci i młodzieży. Jan Paweł II jest uważany przez młodych całego świata za autorytet. Zainicjował Światowe Dni Młodzieży. Zawsze podczas spotkań z młodymi mówił o nich i do nich z miłością: „Wierzę w młodych, jesteście nadzieją Kościoła, jesteście przyszłością świata” Do polskiej młodzieży mówił:
NAGRANIE: „Musicie od siebie wymagać…” /PN - CD 1 - 5, 3.24
„Oto przechodzi w Twoim życiu Chrystus i mówi… „/Abba Pater - 11/
„Uwierzcie Chrystusowi” /CD - Słowo Ojca
Miejscem dialogu z młodzieżą było okno w Krakowie na Franciszkańskiej 3. Tam wspominał pieśń, która:”prowadziła mnie z Ojczyzny. Miałem ją w uszach, kiedy słyszałem wyrok konklawe, i z nią nie rozstawałem się przez te wszystkie laty. Była jakimś ukrytym tchnieniem Ojczyzny.”
PIOSENKA - Barka
ŚWIETOŚĆ JEST DLA KAŻDEGO
Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała -
dlatego uwielbiam tę Miłość,
gdziekolwiek by przebywała.
A że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu,
w którym nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie,
ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa
i tą światłością po liściach nieosrebrzonych tchnie.
Więc w tej ciszy ukryty ja - liść,
oswobodzony od wiatru,
już się nie troskam o żaden z upadających dni,
gdy wiem, że wszystkie upadną.
(Miłość mi wszystko wyjaśniła - Karol Wojtyła)
Jan Paweł II wyniósł do chwały ołtarzy rzesze błogosławionych i świętych z różnych narodów, kultur, zawodów. Chciał pokazać współczesnemu człowiekowi, że świętość jest celem każdego chrześcijanina. Uczył, że „świętość polega na miłości. Nie lękajcie się być świętymi. Uczyńcie nowe tysiąclecie erą ludzi świętych”.
PIOSENKA: „To nie jest miłość…”
PAPIEZ CIERPIĄCYCH
Papież dźwigał na swych ramionach odpowiedzialność za losy całego świata, za kształt chrześcijaństwa. Bólem napełniały jego serce: wojny, zamachy, trzęsienia ziemi, powodzie, prześladowania czy łamanie praw człowieka. Reagował za każdą tragedię na świecie. Wielkim cierpieniem było też niezrozumienie nauczania Ewangelii na temat godności ludzkiego życia, rodziny, małżeństwa, moralnych zasad chrześcijańskich. Ojciec Święty w swoim nauczaniu wiele miejsca poświęcił wartości cierpienia. Niemal wszędzie spotykał się z chorymi, zatrzymywał się przy każdym wózku inwalidzkim. Chorych, cierpiących, niepełnosprawnych nazywał „największym skarbem Kościoła”. W nich dostrzegał znak szczególnej miłości Stwórcy: „Wy stoicie w pierwszym szeregu tych, których Bóg miłuje”.
POLSKO - OJCZYZNO MOJA!
Ziemia polska była zawsze droga sercu Jana Pawła II. Przybywał do niej ośmiokrotnie. Czas pobytu w Polsce namiestnika Chrystusa a zarazem „syna tej ziemi” to był czas wielkich narodowych rekolekcji. Słowa wypowiedziane na placu Zwycięstwa w Warszawie w 1979 r. stały się symbolem narodowego bierzmowania i wezwania Polaków do odnowy i przemiany.
NAGRANIE: „Wołam, ja syn polskiej ziemi…” /CD 1 PN - 1, 8.37 - 9.23/
Wszędzie gdzie przebywał gromadziły się tłumy rodaków, a on, jak dobry ojciec, raz pocieszał, innym razem karcił i pokazywał, w którym kierunku iść.
NAGRANIE: „Musicie być mocni wiara…” /CD 1 PN 3/
„Nie wstydźcie się krzyża…” /ABBA PATER 4/
Zawsze prosił rodaków by się o niego modlili. Był przekonany, że prawdziwie wielkie czyny rodzą się z prostej, ale wytrwałej modlitwy.
NAGRANIE: „Nie zapomnijcie o mnie w Waszych modlitwach…”
„ZA TĘ CHWILE PEŁNĄ ŚMIERCI DZIWNEJ”
/Karol Wojtyła
Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej,
która w wieczność niezmierną opływa,
za dotknięcie dalekiego żaru,
w którym ogród głęboki omdlewa.
Zmieszały się chwila i wieczność,
kropla morze objęła -
opada cisza słoneczna
w głębinę tego zalewu.
Czyż życie jest falą podziwu, falą wyższą niż śmierć?
Dno ciszy, zatoka zalewu - samotna ludzka pierś.
Stamtąd żeglując w niebo
kiedy wychylisz się z lodu,
miesza się szczebiot
dziecięcy - i podziw.
Ostatnią, milczącą katechezę przekazał nam Piotr naszych czasów w czasie 3 ostatnich dni swego ziemskiego życia - pokazał nam wszystkim jak umierać. Odszedł do domu Ojca 2 IV o godzinie 21:37.
Uczniowie z zapalaj świece i stawiają pod oknem papieskim, klękają, po chwili wracają na miejsca.
NAGRANIE: Dzwon
Zakończył się niezwykły pontyfikat, który trwał 26 lat, 5 miesięcy i 16 dni.
W swoim testamencie napisał: /w tle marsz żałobny…/
„Pragnę raz jeszcze całkowicie zdać się na Wolę Pana. On Sam zdecyduje, kiedy i jak mam zakończyć moje ziemskie życie i pasterzowanie. W życiu i śmierci Totus Tuus przez Niepokalaną. Przyjmując już teraz tę śmierć, ufam, że Chrystus da mi łaskę owego ostatniego Przejścia, czyli Paschy. Ufam też, że uczyni ją pożyteczną dla tej największej sprawy, której staram się służyć: dla zbawienia ludzi, dla ocalenia rodziny ludzkiej - dla sprawy Kościoła, dla chwały Boga Samego.”
Nazywali go Karolem, Lolkiem, Janem od Boga.
Kruchy człowiek, który stanął naprzeciw wszelkiemu złu, potępiał wojny, apelował o wolność. Piętnował niesprawiedliwe rządy. Łączył religie. Wołał głosem nędzarzy i czuł ból cierpiących. Uczył miłości i przebaczenia. Dawał nadzieję i odwagę.
Otrzymaliśmy od Jana Pawła II słowo i błogosławieństwo.
Czy mądrze je wykorzystamy w naszym życiu?
Czy będziemy wierni Chrystusowi?
Z Testamentu Jana Pawła II
„Wszystkim dziękuję, wszystkich proszę o przebaczenie. Proszę także o modlitwę, aby Miłosierdzie Boże okazało się większe od mojej słabości i niegodziwości.”
Spełniając ostatnią prośbę Największego Polaka - powstańmy i odmówmy modlitwę: Ojcze nasz….
Wspólnie zaśpiewajmy pieśń dziękując Bogu za obecność w naszym życiu Jana Pawła II: „Nie rzucim Chryste świątyń Twych…”
Wszystkim dziękujemy za przybycie, za modlitwę…
8