Badanie elektrycznego obwodu drgającego RLC
Elektryczny obwód drgający składa się z pojemności C, indukcyjności L i oporu R. Drgania elektromagnetyczne powstają w wyniku okresowego przekształcania się energii pola elektrycznego związanego z pojemnością w energię pola magnetycznego związanego z indukcyjnością i na odwrót. Na skutek strat energii (ciepło Joule'a w oporze i cewce indukcyjnej, straty dielektryczne w kondensatorze i promieniowanie) drgania obwodu stopniowo zanikają.
W celu uzyskania nie tłumionych drgań elektromagnetycznych należy doprowadzić z zewnątrz energię równoważącą straty. Powstające w takim drgania nazywamy wymuszonymi drganiami elektromagnetycznymi. Jeśli wymuszone drgania zachodzą pod wpływem sinusoidalnej SEM U = U0sinωt, gdzie U0 oznacza amplitudę SEM, a ω - pulsację, to zgodnie z drugim prawem Kirchhoffa dla takiego obwodu zachodzi równanie:
Rozwiązania tego równania szukamy w postaci:
gdzie: α - oznacza fazę początkową
Po podstawieniu do równania pierwszego wielkości Q, dQ/dt, d2Q/dt2, otrzymanych przez całkowanie i różniczkowanie równania drugiego, otrzymujemy tożsamość:
Lewa strona tej tożsamości przedstawia sumę trzech drgań harmonicznych o jednakowej pulsacji, lecz o różnych fazach poczt*tkowych. Do obliczenia tej sumy wygodnie jest posłużyć się metod* wykresów wektorowych.
Z równania tego wynika, że amplituda natężenia pr*du I0 zależy między innymi od pulsacji ω. Amplituda natężenia pr*du Io osi*ga wartość maksymalną I0max = U0/R, przy wartości pulsacji wymuszaj*cej SEM:
Równanie to wskazuje, że przy ω=ωr opór pozorny obwodu jest najmniejszy i równy jego oporowi czynnemu. Wtedy α = 0, tzn. pr*d jest zgodny w fazie z wymuszaj*c* SEM.
Zjawisko gwałtownego wzrostu amplitudy natężenia pr*du obwodu drgaj*cego przy zbliżaniu wartości pulsacji wymuszaj*cej SEM do wartości ωr nosi nazwę rezonansu, a pulsacja ωr - pulsacji rezonansowej. Krzywa zależności I0 od ω nazywamy krzyw* rezonansow*. Kształt takiej krzywej zależy od parametrów obwodu. Jakość obwodu określa współczynnik dobroci:
gdzie: β - współczynnik tłumienia drgań elektromagnetycznych.
Na podstawie pomiarów otrzymałam następujące wyniki:
Częstotliwość [Hz] |
Natężenie [μA] |
Częstość kołowa ω [ rad/s] |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ilustracją powyższych wyników jest szczegółowy wykres krzywej rezonansowej załączony wykonany na papierze milimetrowym i dołączonym do sprawozdania.
W celu obliczenia wartości oporów, indukcyjności i dobroci obwodów zastosowałam poniższe wzory:
1) Prawo Ohma w celu obliczenia oporów przewodnika.
gdzie: R- opór przewodnika [Ω], U- różnica potencjałów (napięcie) [V], I- natężenie prądu[A]
2) Indukcyjność cewki obliczam z przekształconego wzoru na oporność indukcyjną cewki:
Rl=Ul/I= Lω
gdzie: Rl- oporność indukcyjna [Ω], Ul- napięcie na cewce [V], I - natężenie prądu [A], L- indukcyjność cewki [H], ω- częstość kołowa [ rad/s]
3) Dobroć obwodu
gdzie: Q- dobroć obwodu, R- opór przewodnika [Ω], L- Indukcyjność cewki [H], C pojemność kondensatora [F]
Po podstawieniu oraz odpowiednim zabiegom matematycznym otrzymałam następujące wyniki:
|
Częstotliwość f= 135 [Hz] |
Częstotliwość f=3000 [Hz] |
Częstotliwość f=775 [Hz] |
Natężenie I [A] |
|
|
|
Napięcie całkowite U [V] |
|
|
|
Napięcie na oporniku Ur [V] |
|
|
|
Napięcie na kondensatorze Uc [V] |
|
|
|
Napięcie na cewce Ui [V] |
|
|
|
Częstość kołowa ω [ rad/s] |
|
|
|
Opór opornika R [Ω] |
|
|
|
Błąd oporu opornika |
|
|
|
Indukcyjność cewki [H] |
|
|
|
Błąd indukcyjności cewki |
|
|
|
Dobroć obwodu RLC |
|
|
|
Błąd dobroci obwodu RLC |
|
|
|
BŁĄD POMIARU
Błędy pomiarów zostały wyliczone według wzorów:
Co ilustruje poniższy przykład oraz umieszczone w tabelce powyżej:
METODYKA OBLICZEŃ:
WNIOSKI:
Główną przyczyna niedokładności pomiaru jest, fakt iż w przeciwieństwie do dotychczasowych używanych przeze mnie urządzeń będących na wyposażeniu Politechniki Gdańskiej o dziwo miernik pulsacji częstotliwości obwodu RLC wykazywał nadmierną czułość, co z kolei było główną przeszkodą w dokładnym ustawieniu badanych parametrów. Kolejna przyczyna mógł być fakt przestarzałości obwodów łączących poszczególne składowe obwodu RLC. Co do niedokładności odczytu informacji liczbowych z mierników pomyłka jest niemożliwa, gdyż rozdzielczość monitorów wynikowych oraz wielkość liczb na nich pojawiających się, była dostosowana do osób z wadą wzroku co najmniej - 1,5. Dlatego mimo szczerych chęci nie znalazłam więcej przyczyn powodujących zafałszowanie uzyskanego przez mnie wyniku.