Przesłanki i proces przebudowy polskiego systemu bankowego

W drugiej połowie lat 80-tych zaczęły przeważać poglądy, że system bankowy powinien być bardziej rozbudowany, że należy dopuścić konkurencję, samodzielność banków i położyć nacisk na ich działalność komercyjną.

Ogólnie można powiedzieć, że sytuację charakteryzowały następujące elementy:

• ograniczona liczba banków, brak konkurencji i ścisła specjalizacja banków,

• łączenie przez NBP funkcji banku komercyjnego i niektórych funkcji banku centralnego,

• administracyjne ustalanie przez rząd stóp procentowych, kierunków i wielkości akcji kredytowej (obowiązywał roczny plan kredytowy i plan kasowy),

• brak przepisów prawnych regulujących działanie systemu bankowego (m.in. norm przezornościowych), jak też brak instrumentów polityki pieniężnej banku centralnego,

• brak międzybankowego systemu rozliczeniowego.

Pod koniec lat osiemdziesiątych podjęto reformę, która zasadniczo zmieniła obraz systemu bankowego w Polsce. Punktem wyjścia reformy bankowej był „Program umacniania pieniądza” przygotowany przez NBP w 1987 r. po raz pierwszy w powojennej historii Polski wskazano na doniosłe znaczenie pełnowartościowego pieniądza, jego stabilności i wymienialności, zarówno dla gospodarki, jak i społeczeństwa. Zwrócono uwagę na konieczność stworzenia instytucjonalnych zapór chroniących gospodarkę przed wypływem pustego pieniądza, a w szczególności uniezależnienia banku centralnego od rządu oraz koniunktur i presji politycznych. W celu umocnienia pieniądza - stwierdzono w „Programie” - niezbędne jest oddzielenie funkcji depozytowo-kredytowych, które powinny być domeną samodzielnych banków komercyjnych, od funkcji emisyjnej, realizowanej przez bank centralny.

Pierwszy etap reform bankowych stanowiło prawne i organizacyjne wyodrębnienie ze struktur NBP Powszechnej Kasy Oszczędności w 1987 roku. Celem tego przedsięwzięcia było usamodzielnieni PKO i umożliwienie bankowi tworzenia własnej strategii rozwoju. Jednocześnie pozostawiono nie rozwiązaną kwestię obciążeń z przeszłości (tj. długoletnich kredytów na budowę mieszkań udzielonych spółdzielniom mieszkaniowym).

11 kwietnia 1988 r. Rada Ministrów zatwierdziła dokument pod tytułem „Przebudowa organizacji i funkcji NBP i utworzenie sieci banków kredytowych” przygotowany przez NBP oraz wydała rozporządzenie o utworzeniu z dniem 1 maja 1988 r. dziewięciu banków depozytowo-kredytowych. Na tej podstawie rozpoczęto prace organizacyjne i legislacyjne, zmierzające do budowy nowego modelu bankowości polskiej.

• Za główne założenie reformy bankowej uznano stworzenie dwupoziomowego systemu bankowego, charakterystycznego dla państw o rozwiniętej gospodarce rynkowej.

• Drugim istotnym elementem reformy było utworzenie dziewięciu banków komercyjnych na bazie 430 oddziałów operacyjnych NBP oraz zliberalizowanie warunków wejścia do sektora bankowego. Stworzone zostały szerokie możliwości zakładania banków w formie spółki akcyjnej, zarówno przez osoby fizyczne, jak i prawne, krajowe i zagraniczne.

• Usunięte zostały wszelkie ograniczenia podmiotowo-przedmiotowe, klienci uzyskali możliwość wyboru banku i prowadzenia rachunków jednocześnie w wielu bankach, a stosunki relacji klient-bank zastały oparte na umowach.

• Banki komercyjne uzyskały samodzielność w zakresie kształtowania profilu swojej działalności, określania wielkości prowizji oraz odsetek od kredytów i pożyczek, a także we wszystkich sprawach związanych z ekonomiką i finansami banku.

• Istotnej zmianie uległy relacje banków z bankiem centralnym. Nowy układ stosunków, obejmujący przede wszystkim zagadnienia polityki pieniężnej i nadzoru bankowego, oparty został na wzorach bankowości zachodniej.

Ukoronowaniem prac związanych z reformą bankową było uchwalenie 31 stycznia 1989 roku dwóch ustaw:

• Prawo bankowe,

• Ustawa o NBP.

Wśród zasadniczych zmian wprowadzonych przez nowe prawo należy wymienić:

• Określenie wymogów niezbędnych do powołania banku i otrzymania licencji na prowadzenie działalności bankowej, a w tym:

1. Wielkości minimalnego kapitału założycielskiego,

2. Kompetencji osób mających prowadzić bank,

3. Zestawu i treści dokumentów (statut i regulaminy wewnętrzne, struktury organizacyjne, docelowy rynek, plan działania, prognozowane bilanse i rachunki wyników).

Utworzenie nadzoru bankowego w ramach NBP i wyposażenie go w stosowne narzędzia kontroli (badanie sprawozdawczości banków, inspekcja na miejscu, prawo do wydawania zaleceń itd.),

Wprowadzenie zasad rachunkowości bankowej - Bankowego Planu Kont (BPK) przystosowanej do wymogów sprawozdawczości oraz do prowadzenia polityki pieniężnej. BPK zawiera dane mogące służyć do badania sytuacji finansowej, wypłacalności i płynności banków.

Wprowadzenie podstaw do ustalania norm przezorności bankowej przez Prezesa NBP, na zasadzie delegacji i upoważnień ustawowych do wydawania zarządzeń obowiązujących banki. Do podstawowych norm, które są zobowiązane przestrzegać banki, należą następujące współczynniki:

1. Współczynnik wypłacalności - stanowi najbardziej syntetyczną miarę bezpieczeństwa banku - mierzy bowiem stopień pokrycia kapitałem pozycji obarczonych ryzykiem (aktywów i pozycji pozabilansowych). Przyjęto, że współczynnik nie powinien być niższy niż 8%. Ryzyko odzwierciedlają wagi obciążające w różny sposób poszczególne pozycje. Najwyższe wagi przypisane są do kredytów, najniższe - do operacji ze Skarbem Państwa i bankiem centralnym,

2. Współczynniki płynności, oblicza się je jako relację płynnych aktywów do pasywów, mierzą zrównoważenie pasywów aktywami o podobnych terminach,

3. Normy dopuszczalnej koncentracji należności w stosunku do:

• Jednego kontrahenta,

• Pojedynczej umowy,

• Inwestycji kapitałowych banku (zakupu papierów wartościowych, w tym akcji i udziałów), celem tych norm jest uniknięcie zagrożenia wynikającego z nadmiernego zaangażowania się banku w operacje z klientem, którego trudna sytuacja mogłaby wpłynąć na załamanie całego banku,

Norm dopuszczalnych pozycji walutowych w relacji do kapitału własnego banku.

Określenie ogólnych ram prawnych umów rachunku bankowego i zasad udzielania kredytów, ustalających uprawnienia i zakres odpowiedzialności partnerów (w tym zobowiązanie do stosowania zabezpieczeń prawnych przy udzielaniu kredytów, badania sytuacji kredytobiorcy itd.).

Określenie uprawnień Prezesa NBP wobec banków zagrożonych i okoliczności władczego wkraczania w funkcjonowanie banków. Prezes NBP ma prawo:

1. Wydania polecenia opracowania programu naprawczego,

2. Powołania zarządu komisarycznego,

3. Wydania zakazu wykonywania niektórych czynności,

4. Odebrania licencji na prowadzenie działalności bankowej,

5. Postawienia wniosku o zawieszenie działalności,

6. Podjęcia decyzji o likwidacji lub zgłoszenia wniosku do sądu o ogłoszenie upadłości banku.

Wprowadzenie instrumentów polityki pieniężnej, przede wszystkim rezerw obowiązkowych, a następnie kredytów refinansowych i stóp banku centralnego, operacji otwartego rynku.

• Wprowadzenie powszechnego obowiązku publikacji sprawozdań finansowych banku - po ich zbadaniu przez audytora i przyjęciu przez walne zgromadzenie akcjonariuszy (dla banków - spółek akcyjnych jest to wymóg Kodeksu handlowego).

Ostatecznym celem reformy systemu bankowego było stworzenie warunków pełnienia przez banki funkcji podmiotów narzucających twarde ograniczenie budżetowe podmiotom gospodarczym i zmuszających je do racjonalnego wykorzystywania środków oraz podwyższania efektywności działania. Cel ten miał być osiągnięty przez pełną komercjalizację działalności banków. Celem zasadniczym zaś miała być - w skali makro - alokacja zasobów w gospodarce na zasadzie racjonalności i najbardziej efektywnego ich wykorzystania.

Utworzenie dziewięciu regionalnych banków komercyjnych było rezultatem nowych rozwiązań prawnych. Miały one formę banków państwowych, wyposażonych w kapitał (fundusze własne) przez NBP. Centrale banków „dziewiątki” zostały utworzone w miastach o największej aktywności gospodarczej. Uważano, że takie rozmieszczenie będzie stanowić potencjał rozwojowy nowych banków.

W 1991 roku Rada Ministrów podjęła decyzję o komercjalizacji banków „dziewiątki”, czyli o przekształceniu ich w spółki prawa handlowego. Łączyło się to m.in. z nadaniem bankom statutów i powołaniem Rad Nadzorczych. Radom Banków (nadzorczym) postawiono następujące zadania:

• Przygotowanie banków do prywatyzacji,

• Przeprowadzenie restrukturyzacji aktywów,

• Podwyższenie efektywności banków,

• Przebudowę struktur organizacyjnych i dokonanie niezbędnych zmian personalnych.

Komercjalizacja była pierwszym krokiem w kierunku prywatyzacji banków „dziewiątki”. Kolejnym etapem było dokonanie w połowie 1991 roku wyboru banków do prywatyzacji. Jako podstawowe kryterium wyboru pierwszych dwóch banków przyjęto dotychczasowe wyniki działalności. Okres brany pod uwagę obejmował lata 1989 - 1990 i pierwszą połowę 1991 r. Dochody i koszty banków w tym okresie były kształtowane w znacznej mierze przez zjawiska inflacyjne, co zniekształciło nieco analizę wyników ekonomicznych.

W celu przyspieszenia modernizacji siedem banków z „dziewiątki” realizowało w latach 1992 - 1994 tzw. porozumienia bliźniacze z bankami z krajów rozwiniętych. Porozumienia polegały na współpracy w dziedzinie formułowania strategii banku, zarządzania aktywami i pasywami, ulepszania procedur kredytowych itd.

W zakładanych celach prywatyzacji banków chodziło o to, aby pełna odpowiedzialność za kierowanie bankami spoczęła na władzach banku i ich prywatnych właścicielach, a nie na Skarbie Państwa (a właściwie Ministrze Finansów reprezentującym Skarb Państwa). Zarządy, Rady Nadzorcze i nowi właściciele mieliby odtąd ponosić pełną odpowiedzialność nie tylko za realizację misji i przyjętej strategii, lecz także za bieżące kierowanie i ewentualną restrukturyzację banku. Oczekiwano, że dzięki sprywatyzowaniu banki będą się kierować w swych działaniach wyłącznie kryteriami mikroekonomicznej efektywności, co z kolei miało prowadzić do rzeczywistej realizacji postulatu narzucania podmiotom gospodarczym twardych ograniczeń budżetowych, w celu wymuszenia zmian w ich zachowaniach. Innym celem prywatyzacji było unowocześnienie działalności banków, wprowadzenia nowoczesnych metod zarządzania i nowych produktów.

Funkcjonowanie systemu bankowego

Początkowo istnienie i funkcjonowanie banków „dziewiątki” było zależne od refinansowania przez bank centralny, gdyż ich własna baza depozytowa była bardzo skromna.

W latach 1989-1990 następowały stopniowe zmiany w polityce i instrumentach banku centralnego. W pierwszej fazie NBP posługiwał się przeważnie instrumentami o charakterze administracyjnym:

• Limitami kredytowymi i zaleceniami co do kierunków ich rozdysponowania,

• pułapami stóp procentowych.

Powoli jednak wprowadzano nowe instrumenty o charakterze pośrednim:

• rezerwy obowiązkowe,

• stopy procentowe banku centralnego,

• kredyty refinansowe,

• operacje otwartego rynku.

Wycofanie się NBP z refinansowania banków w 1990 r. stanowiło wynik zmian w polityce banku centralnego, dążącego do zahamowania ekspansji kredytowej w celu ograniczenia presji inflacyjnej. Banki zostały zobowiązane do spłaty wcześniej uzyskanych kredytów refinansowych do końca 1995 roku. Zmusiło to banki do poszukiwania innych źródeł funduszy pożyczkowych, a przede wszystkim depozytów gospodarstw domowych i podmiotów gospodarczych.

Jednocześnie następował rozwój rynku międzybankowego i jego instrumentów - szybko powstał rynek depozytów międzybankowych, początkowo głównie na terminy od kilkudniowych do kilkumiesięcznych. W późniejszym okresie charakter tego rynku przeszedł ewolucję: od służącego do pozyskiwania brakujących środków w celu prowadzenia działalności kredytowej do rynku pomocnego w zarządzaniu płynnością.

Rozwój nowych produktów i usług bankowych rozpoczął się bardzo szybko. Banki przede wszystkim przypomniały sobie o gospodarstwach domowych - nie tylko jako podmiotach dostarczających środki, lecz także mogących korzystać z kredytów. Początkowo, ze względu na wysokie stopy procentowe, zainteresowanie kredytami nie było duże, wzrosło jednak bardzo od 1993 roku. Kolejno rosły oferty w zakresie kredytów dla podmiotów gospodarczych. Banki angażowały się także w działalność leasingową (za pośrednictwem wyspecjalizowanych spółek), emitują karty bankowe, pośredniczą w emisji krótkoterminowych instrumentów dłużnych przedsiębiorstw, obligacji komunalnych. Banki w coraz większym zakresie kooperują z firmami ubezpieczeniowymi, agencjami nieruchomości, dealerami samochodowymi.

Podnoszenie kwalifikacji pracowników bankowych było niezbędnym elementem przebudowy systemu. Należało nie tylko doszkolić pracowników już zatrudnionych, lecz także zorganizować szkolenia dla nowo przyjmowanych ludzi. Specyficzną formą szkolenia były porozumienia bliźniacze siedmiu banków „dziewiątki”, polegające na wspólnej pracy bankowców zachodnich z polskimi partnerami. Zagraniczni doradcy pomagali przede wszystkim w budowaniu strategii banku, tworzeniu służb marketingowych, układaniu regulaminów i wprowadzaniu nowych produktów (zwłaszcza w zakresie kredytowania), w informatyzacji banków, tworzeniu informacji dla celów kierowania oraz planów kont dla banków, zarządzaniu aktywami i pasywami, gospodarowaniu zasobami ludzkimi, jak też tworzeniu służb rewizji wewnętrznej.

Dawne banki specjalistyczne: Bank Handlowy S.A., Bank Polska Kasa Opieki S.A., Bank Gospodarki Żywnościowej S.A., Bank Rozwoju Eksportu S.A. zaczęły przekształcać się w banki uniwersalne. Stanowiło to efekt poszukiwania nowych, bardziej zróżnicowanych źródeł dochodów. Procesowi temu towarzyszyła utrata przewagi na dotychczasowych polach działania. Jednocześnie z procesem ewoluowania tradycyjnych banków specjalistycznych w kierunku banków uniwersalnych powstawały nowe banki specjalistyczne, czy raczej deklarujące działalność w wybranych dziedzinach, mające realizować pewne szczególne misje np.:

• Bank Rozwoju Budownictwa Mieszkaniowego S.A. - założony dla popierania budownictwa mieszkaniowego,

• Bank Ochrony Środowiska S.A. - powołany w celu inwestycji służących ochronie środowiska,

• Bank Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych S.A. - służyć miał pomocą w tworzeniu miejsc pracy dla bezrobotnych,

• Bank Własności Pracowniczej S.A. - powstał z misją popierania prywatyzacji i własności pracowniczej.

Wiele banków zakładanych w latach 1989 - 1991 było z założenia bankami uniwersalnymi, bez określenia z góry misji i zadań. Brak specjalizacji i przewagi w jakiejś dziedzinie skazywał je jednak na kłopoty. Okazało się, że rynek stał się zbyt wymagający i obecnie nieliczne małe i średnie banki zachowały samodzielność i pierwotną strukturę akcjonariuszy.

Konkurencja międzybankowa

Pobudzenie konkurencji było jednym z podstawowych celów reform w systemie finansowym. W ciągu lat następowała stopniowa zmiana charakteru konkurencji - z form prostych, głównie cenowych, przez rozwój sieci, do form rywalizacji jakościowej, poprzez szerszy zakres i komplementarność produktów, elastyczność i dopasowanie do potrzeb klienta. Nastąpiło podwyższanie jakości obsługi, innowacyjności, a także przez staranie się o tworzenie pozytywnego wizerunku banku wśród klientów.

Warunkiem przetrwania banków w okresie 1990 - 1991 było konkurowanie o depozyty. Początkowo mało uwagi poświęcano kosztom pozyskania środków, gdyż chodziło raczej o zyskanie dużej liczby klientów i rachunków, licząc na powstanie przyzwyczajenia do danego banku. Było to w wielu bankach podejście skuteczne, zapewniające pozyskanie stabilnej bazy depozytowej, mimo późniejszego odejścia od zachęt centowych.

Nieco później pojawiła się konkurencja na rynku kredytowym. Okazało się, że liczba dobrych podmiotów, z perspektywami rozwoju oraz liczba projektów nadających się do finansowania jest ograniczona, natomiast liczba banków rośnie. Konkurencja o klienta prowadziła do obniżania rozpiętości między stopami procentowymi od kredytów a stopami płaconymi za depozyty, czyli do obniżania kosztów pośrednictwa finansowego.

Istotnym elementem rozwoju konkurencji na rynku usług bankowych jest obecność na nim banków zagranicznych. Banki zagraniczne osiągają znacznie lepsze wyniki od przeciętnych, a ich efektywność jest wyższa od efektywności najlepszych polskich banków. Banki zagraniczne stanowią swego rodzaju punkt odniesienia dla banków krajowych, które starają się naśladować ich postępowanie. Są również partnerami banków krajowych na rynku międzybankowym, w umowach konsorcjalnych, - dzięki czemu upowszechniają zwyczaje i zasady współpracy między bankami.

Polskie banki

niedziela, 29 styczeń 2006 18:11, napisał: Grzegorz Trojański Po reformie ustrojowej w 1989r. i wprowadzeniu gospodarki wolnorynkowej w Polsce powstała możliwość zakładania prywatnych banków. Konkurencja zarówno z Polski jak i zagranicy tak się rozrosła, że mamy w tej chwili kilkanaście banków prowadzących rachunki w Polsce, oraz niezliczoną ilość banków na świecie w których też możemy otwierać rachunki. Warto, więc wiedzieć conieco o bankach działających w Polsce. NBP - Narodowy Bank Polski Narodowy Bank Polski jest bankiem centralnym Rzeczypospolitej Polskiej. Jego zadania są określone w Konstytucji RP, ustawie o Narodowym Banku Polskim i ustawie Prawo bankowe. Podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen. Zgodnie z opracowaną przez Radę Polityki Pieniężnej Strategią Polityki Pieniężnej po 2003 roku, celem NBP jest ustabilizowanie inflacji na poziomie 2,5% z dopuszczalnym przedziałem wahań +/- 1 punkt procentowy. Do głównych obszarów działalności NBP należą: polityka pieniężna, działalność emisyjna, nadzór bankowy, działania na rzecz systemu płatniczego, zarządzanie rezerwami dewizowymi, działalność edukacyjna i informacyjna, obsługa Skarbu Państwa. W najbliższych latach największy wpływ na realizację zadań NBP będą miały procesy integracji europejskiej, w tym starania o przystąpienie Polski do strefy euro. Narodowy Bank Polski odpowiada za stabilność narodowego pieniądza. Wypełniając ten konstytucyjny obowiązek, NBP opracowuje i realizuje strategię polityki pieniężnej oraz - uchwalane corocznie - założenia polityki pieniężnej. Poprzez zarządzanie rezerwami dewizowymi zapewnia odpowiedni poziom bezpieczeństwa finansowego państwa. Dzięki emisji znaków pieniężnych zabezpiecza płynność obrotu gotówkowego. Ważnym celem NBP jest dbałość o stabilność systemu finansowego. Realizując ten cel, Komisja Nadzoru Bankowego oraz - działający w strukturze NBP - Generalny Inspektorat Nadzoru Bankowego sprawują nadzór nad sektorem bankowym i zapewniają bezpieczeństwo środków powierzonych bankom. W ramach pełnionych funkcji nadzorczych i regulacyjnych NBP dba o płynność, sprawność i bezpieczeństwo systemu płatniczego. Przyczynia się również do rozwoju bezpiecznej infrastruktury rynku finansowego. Ponadto NBP podejmuje działania służące upowszechnianiu wiedzy ekonomicznej, m.in. dzięki udostępnianiu informacji na stronie internetowej i działalności Portalu Edukacji Ekonomicznej NBPortal. W celu właściwego przygotowania się do przyjęcia euro NBP będzie dążył do spełnienia wymagań nałożonych na banki centralne państw, które już wprowadziły wspólną walutę. NBP będzie się starał uzyskać pozycję znaczącego ośrodka naukowego w zakresie badań ekonomicznych w kraju oraz w ramach Europejskiego Systemu Banków Centralnych. WWW: www.nbp.gov.pl PKO BP - Polska Kasa Oszczędności Bank Polski Historia Banku sięga początków II Rzeczypospolitej Polskiej. Dnia 8 lutego 1919 r., na podstawie dekretu Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego powstała Pocztowa Kasa Oszczędnościowa, która była państwową instytucją obrotu pieniężnego podlegającą Ministrowi Poczt i Telegrafów. Na podstawie ustawy z dnia 19 maja 1920 r. nazwa Pocztowej Kasy Oszczędnościowej została zmieniona na Pocztową Kasę Oszczędności oraz została jej nadana osobowość prawna. Ustawa likwidowała także jej podległość wobec Ministra Poczty i Telegrafów. Powyższa ustawa została uchylona w 1924 r. i w późniejszym okresie Pocztowa Kasa Oszczędności działała na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP. W 1928 r. Pocztowa Kasa Oszczędności upoważniona została do rozszerzenia swojej działalności na działalność w zakresie ubezpieczeń na życie. Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski jest i pozostanie krajowym bankiem uniwersalnym o polskim charakterze, dla którego największą wartością jest klient. Zachowując wiodącą pozycję w bankowości detalicznej, Bank pełni również wiodącą rolę w obsłudze samorządów terytorialnych, małych i średnich przedsiębiorstw, kredytów mieszkaniowych oraz obsłudze funduszy unijnych. Bank zapewnia swoim akcjonariuszom efektywne zarządzanie powierzonymi kapitałami oraz stwarza warunki do pełnego rozwoju zawodowego pracowników. Wypełniając powyższą misję, Bank realizuje obecnie strategię, która zakłada osiągnięcie następujących celów: - wzrost efektywności funkcjonowania - utrzymanie pozycji lidera na rynku bankowości detalicznej oraz rynku finansowania nieruchomości - zdobycie pozycji lidera w obsłudze funduszy unijnych - umocnienie pozycji w obsłudze małych i średnich przedsiębiorstw - wypracowanie nowego wizerunku Banku w zakresie obsługi dużych przedsiębiorstw oraz ugruntowanie pozycji w zakresie obsługi sektora publicznego, w tym jednostek samorządu terytorialnego Bank dąży do realizacji powyższych celów poprzez: - modernizację Banku - rozszerzanie działalności na nowe obszary biznesowe - zwiększanie aktywności i innowacyjności biznesowej WWW: www.pkobp.pl Pekao SA Bank Polska Kasa Opieki Spółka Akcyjna został powołany na podstawie decyzji Ministerstwa Skarbu w marcu 1929 roku. Akt notarialny o utworzeniu Banku sporządzono w październiku 1929 roku, a kilka dni później Sąd Okręgowy w Warszawie dokonał wpisu Banku Polska Kasa Opieki SA do rejestru handlowego. Pierwszym Prezesem Rady Banku, sprawującym tę funkcję przez cały okres międzywojenny, był jego założyciel, Henryk Gruber, Prezes Pocztowej Kasy Oszczędności. Pierwszym Dyrektorem Banku był Eugeniusz Bączkowski. Statutowe zadania Banku zostały sformułowane bardzo szeroko i obejmowały wszelkie uprawnienia banku komercyjnego. Należały do nich: ochrona oszczędności wychodźstwa polskiego, operacje kredytowe, obsługa finansowa eksportu i importu polskiego oraz obsługa przekazów z zagranicy. Odbudowa Banku w kraju zaczęła się w kwietniu 1945 roku od reaktywowania Centrali Banku. Działalność operacyjna w kraju została wznowiona na początku 1946 roku, kiedy uruchomiono obrót przekazowy z Francją za pośrednictwem Oddziału w Paryżu, a następnie ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą i Argentyną. Nową kartę w historii Banku otworzyła reforma systemu bankowego, zapoczątkowana w 1989 roku wydzieleniem funkcji komercyjnych z banku centralnego i uchwaleniem przez Sejm nowego Prawa bankowego i ustawy o Narodowym Banku Polskim. Reforma zniosła podział kompetencji między bankami i umożliwiła powstawanie nowych banków, tworząc w ten sposób warunki do rozwoju konkurencji w sektorze bankowym. W listopadzie 2002 podpisano umowę z firmą Euronet Worldwide, dzięki czemu klientom Banku umożliwiono bezprowizyjne korzystanie z ponad 400 bankomatów Euronetu. W sumie klienci mogą już korzystać nie płacąc prowizji z 1500 bankomatów w Polsce rozlokowanych w najkorzystniejszych punktach kraju. W 2002 Bank rozpoczął wdrażanie w oddziałach nowego systemu informacyjnego, w ramach którego poszerzony został dostęp do rachunku za pomocą różnych kanałów dystrybucyjnych. W listopadzie 2002 r. pilotażowo udostępniono usługę w V Oddziale Banku w Warszawie. Systematycznie do nowego systemu operacyjnego podłączane są nowe oddziały Banku. Misją Banku jest zapewnienie akcjonariuszom stałego i atrakcyjnego wzrostu wartości Banku poprzez umacnianie jego pozycji lidera na rynku krajowym oraz systematyczny rozwój na rynkach Europy Środkowej jako uniwersalnej instytucji finansowej będącej rzetelnym partnerem dla klientów i najlepszym miejscem pracy dla najlepszych ludzi. Strategia Banku Pekao SA zakłada znaczący wzrost efektywności i rentowności, spadek kosztów oraz wzrost udziału w rynku. Oprócz szybkiego rozwoju sieci placówek i bankomatów, Bank zamierza dynamicznie rozwijać nowoczesne kanały dystrybucji umożliwiające wielokanałowy dostęp do rachunku bankowego, takie jak e-banking, telebanking i sprzedaż bezpośrednią. WWW: www.pekao.com.pl BPH SA Bank BPH SA jest wiodącym polskim bankiem uniwersalnym, koncentrującym się na obsłudze wybranych grup Klientów. Dzięki innowacyjnym technologiom i umiejętnościom pracowników zapewnia on Klientom indywidualnym, przedsiębiorstwom i innym Klientom instytucjonalnym nowoczesne narzędzia zarządzania finansami. Celem Banku BPH jest uzyskanie wysokiego poziomu zaufania oraz satysfakcji Klientów i akcjonariuszy. Bank zamierza pozostać: * bankiem pierwszego wyboru dla zamożnych i średniozamożnych Klientów indywidualnych oraz małych przedsiębiorstw * preferowanym partnerem dla średnich i dużych przedsiębiorstw krajowych, jak i międzynarodowych, w tym Klientów grupy HVB wiodącym bankiem w zakresie finansowania nieruchomości na rynku detalicznym i komercyjnym * aktywną i innowacyjną instytucją na rynkach międzynarodowych i w zakresie operacji skarbowych * liderem w zakresie działalności maklerskiej i zarządzania aktywami, ukierunkowanym na wzrost wartości dla akcjonariuszy * a także charakteryzować się wysoką innowacyjnością i efektywnością obszarów zaplecza, w tym w szczególności: operacji, zarządzania finansowego oraz zarządzania zasobami kadrowymi, stymulującymi wzrost rentowności WWW: www.bph.pl BRE Bank SA BRE Bank istnieje od 1986 roku. Zaliczany jest do największych instytucji finansowych w Polsce pod względem posiadanego kapitału, osiąganych wyników finansowych, rozmiarów działalności, tempa rozwoju, różnorodności oferowanych produktów oraz wysokiego poziomu technologii bankowej. BRE Bank należy do ścisłej czołówki banków inwestycyjnych. Specjalizuje się również w kompleksowej obsłudze dużych przedsiębiorstw oraz średnich i małych firm, oferując im szeroką gamę produktów i usług bankowych, a dzięki współpracy ze spółkami Grupy BRE Banku - także pełen zakres usług finansowych. W 1999 roku BRE Bank jako pierwszy w Polsce otrzymał Certyfikat Jakości ISO 9001 dla swojego produktu "Polecenie przelewu realizowane drogą elektroniczną - BRESOK". BRESOK jest systemem bankowości elektronicznej (adresowanym do firm oraz klientów indywidualnych), umożliwiającym dokonywanie większości operacji bankowych bezpośrednio z biura. Wysoka pozycja BRE Banku na rynku znalazła odzwierciedlenie w licznych nagrodach i wyróżnieniach przyznawanych przez środowiska opiniotwórcze. W 2001 r. BRE Bank otrzymał Nagrodę Gospodarczą Prezydenta RP w kategorii Najlepsza Instytucja Finansowa, jest również zwycięzcą konkursu Gazety Bankowej oraz Prawa i Gospodarki na "Najlepszy bank dziesięciolecia 1990-1999". Ponadto Bank w swej historii został czterokrotnie uznany za "Najlepszy Bank w Polsce" (rankingi Gazety Bankowej w 1996, 1998, 1999 i 2000 r.). Gazeta Giełdy Parkiet uhonorowała BRE Bank doroczną nagrodą w kategorii "Najlepiej zarządzana spółka giełdowa 1999 roku". BRE Bank uznawany jest również za granicą. W 2001 roku otrzymał tytuł "Best Equity House in Poland" w rankingu najlepszych banków "Awards for Exellence" miesięcznika Euromoney. Pięciokrotnie zdobył tytuł "Best Bank in Poland" w rankingu Euromoney w latach 1994, 1995, 1998, 1999 i 2000. Magazyn finansowy Central Europrean dwukrotnie (w 1999 i 2000 r.) ogłosił BRE Bank najlepszym bankiem w Polsce oraz przyznał mu tytuł "Polish Bank of the decade". WWW: www.brebank.com.pl Nie są to oczywiście wszystkie działające w Polsce Banki, ale największe. Wiele banków o których ostatnio dużo się słyszy i czyta są własnością jednego z wyżej wymienionych banków. Multibank i Mbank należą do BRE Banku, Inteligo do PKO BP. Oczywiście istnieje duża odrębność w samej działalności, ale uzależnienia finansowe są widoczne.

---