duża ikona Jezusa na krzyżu zawieszona na niewidocznych żyłkach w prezbiterium, przykryta płótnem, które w ostatniej części przedstawienia opadnie
przed ikoną stolik, na nim podłączony mikrofon i dwa krzesła dla graczy
odtwarzacz CD i płyta z filmu Mela Gibsona pt. Pasja
dwa reflektory: pierwszy (z żółtym filtrem) oświeca miejsce, gdzie przemawia człowiek-symbol i drugi (z czerwonym filtrem) oświetla grających szachistów.
szachista grający czarnymi pionkami (CG) — przyjmujący postawę sceptyka i oskarżyciela
szachista grający białymi (BG) — przyjmujący postawę obrońcy nadziei
człowiek-symbol (CS) ubrany w długi skórzany płaszcz — przedstawiający sceny między wypowiedziami graczy, które nawiązują do poszczególnych stacji drogi krzyżowej
operator światła — zmieniający światło w zależności od miejsca akcji, eksponujący graczy lub CS
operator muzyki — włączający muzykę podczas rozmów graczy
muzyk grający w czasie wyjść CS (flet, fagot, klarnet, skrzypce)
Rozmowy szachistów na temat życia (w tle muzyka z filmu Pasja)
Sceny przedstawiane przez CS (do muzyki instrumentalnej wykonywanej za sceną)
Droga krzyżowa jest przeprowadzona w konwencji szachów. Autorzy posłużyli się metaforą życia jako partii szachów, w której każdy chce wygrać. Także życie Jezusa — Białego Króla było rozgrywką. Doprowadziła Go ona do pozornej klęski. Szach-mat, czyli Jego śmierć na krzyżu stała się początkiem wygranej.
Uwaga! Aktorzy CG i BG muszą wykazać się inwencją twórczą w dialogach. W poszczególnych scenach podajemy tylko zasadnicze wątki rozmowy, reszta zależy od ich spontaniczności i kreatywności. Dlatego warto pomyśleć nad odpowiednim doborem aktorów.
Muzyka zostaje włączona, po dłuższej chwili przed zasłonięty krzyż wchodzą gracze (jeden wnosi szachownicę z pionkami), witają się serdecznie wymieniając uwagi na temat długiej nieobecności, siadają za stołem i podczas luźnej rozmowy ustawiają pionki na szachownicy (wskazane jest, aby tej scenie towarzyszył bardzo dynamiczny utwór).
Piłat — zrzuca odpowiedzialność na innych, wina leży w każdym, ale nie w nim. Podobnie bywa w życiu, kiedy odpowiedzialność z nasze czyny zrzucamy na innych.
CS — wychodząc pokazuje czerwone ręce, a następnie stara się je umyć, nie mogąc zmyć winy odchodzi z przerażeniem.
REKWIZYTY: czerwone rękawiczki, miska z wodą.
Scena III: Przyglądający się mężczyzna
Przyglądający się mężczyzna — „ocierający się” o Boga. Wiedział, że to Mesjasz i nie miało to żadnego wpływu na jego życie, przyszedł do domu i dalej prowadził bezsensowną egzystencję. Nie uwierzył! Jego życie pozostało nadal zawieszone w próżni. My także ocieramy się o świętość i nic się nie zmienia...
CS — rozmawia przez telefon, przerzuca terminarz, chodzi nerwowo, później zaczyna się rozglądać po kościele, siada i pozostaje w zamyśleniu
REKWIZYTY: terminarz, telefon.
Scena IV: Człowiek sprzedający oliwki
Człowiek sprzedający oliwki — dla niego liczy się interes, nie Bóg. Ile jest ludzi, dla których interes jest ważniejszy niż Bóg?
CS — wychodzi i wyciąga z kieszeni pieniądze, przelicza je i wrzuca do pojemnika, cieszy się, fascynuje go brzęk przeliczanych pieniędzy.
REKWIZYTY: drobne pieniądze — monety, pojemnik.
Matka — matki cierpią przeżywając to, co dzieje się w życiu ich dzieci. Dzieci często ranią je zapominając o matkach.
CS — wychodzi ze zdjęciem, przygląda mu się, a następnie pokazuje ludziom kartkę z napisem Matka i przedziera ją na dwie części.
REKWIZYTY: zdjęcie, kartka z napisem Matka.
Scena VI: Szymon Cyrenejczyk
Szymon Cyrenejczyk — przyjmuje zbawienie z musu i na tym polega jego wygrana. W naszym życiu opieramy się wielu rzeczom, które uważamy za zbędne i niepotrzebne, jednak później okazuje się to wygraną na całe życie.
CS — wychodzi do ludzi na widowni i rozdaje małe karteczki ze Słowem Bożym.
REKWIZYTY: karteczki z cytatami z Pisma Świętego.
Weronika — zobaczyła twarz Boga, a nam trudno w drugim zobaczyć twarz człowieka. Mijamy się i tak trudno nam w innych rozpoznać Jezusa. Odnosimy się do ludzi z niechęcią i odsuwamy się od nich.
CS — wychodzi pokazuje i rozdziera kartki z różnymi twarzami, na końcu jest twarz Jezusa.
REKWIZYTY: kartki z twarzami — wydruk z komputera w formacie A4.
Scena VIII: Człowiek bijący żonę
Człowiek bijący żonę — różne są upadki. Może gdy Chrystus umierał, jakiś mężczyzna bił swoją żonę. Jakie to trudne, kiedy ktoś ślubuje miłość, a później bije w twarz.
CS — wychodzi z obrączką na łańcuszku przygląda się jej i wkłada w kopertę, na której jest napis koniec.
REKWIZYTY: koperta z napisem koniec i obrączka na łańcuszku.
Scena IX: Płacząca kobieta
Płacząca kobieta — zapłakała nad Jezusem. Często jest w nas wzruszenie i płaczemy nad innymi. Może nie mamy odwagi płakać nad sobą.
CS — wychodzi w widownię i rozdaje ludziom chusteczki.
REKWIZYTY: paczka chusteczek.
Złodziej okradający tłum — wykorzystuje wielkie rzeczy do swoich małych interesów. Wielkie i święte sprawy, które dzieją się obok nas, są okazją do realizowania własnych, plugawych planów. Ludzie nie potrafią uszanować świętości.
CS — wychodzi i bardzo symbolicznie zakłada sobie krzyż na piersi i zaczyna coś tłumaczyć trzymając gazetę w ręce, pokazując raz na gazetę, raz na krzyż.
REKWIZYTY: krzyż na sznurku i gazeta.
Prostytutka — widziała nagie ciało Jezusa, ale nie była poruszona. Ludzie lubią oglądać inne nagie ciała. Im mniej miłości w człowieku, tym spojrzenie na nagie ciało bardziej boli.
CS — wychodzi na środek z Biblią i głośno czyta fragment z Mt 5, 27 31.
Żołnierz — wykonuje swoje zadanie: rani drugiego człowieka. Nie można czynić swej powinności zapominając o innych, kroczenie po trupach do celu to nonsens.
CS — wychodzi z kartkami (na każdej jest jakieś imię) kładzie je na podłodze, a później po nich depta.
REKWIZYTY: kartki z imionami.
Szach-mat — Jezus przegrał, to już koniec! — mówi CG. BG patrzy na szachownicę i mówi: — Czy rzeczywiście? Sprawdź! Z twojego punktu widzenia tak, ale nie z mojego.
CS — na oczach wszystkich łamie chleb.
REKWIZYTY: bochenek chleba zawinięty w prześcieradło
Gracze dziękują sobie za grę i odchodzą. Za ołtarzem dwie osoby odcinają żyłki od kotary przykrywającej krzyż. W tle muzyka z Pasji, opada kotara i rozpoczyna się adoracja krzyża (ok. 10 min.).
|