UNIWERSYTET ZIELONOGÓRSKI

WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I ŚRODOWISKA

KONSTRUKCJE METALOWE - PODSTAWY

LABORATORIUM

SPRAWOZDANIE NR 2

Próba twardości wg Brinella.

GRUPA 22A

Adamska Maja

Bartkowiak Dorota

Chwiałkowska Elżbieta

Duszyński Krzysztof

Walczak Aleksandra

ROK AKADEMICKI 2011/2012

Twardość ciała jest miarą oporu jakie wykazuje dane ciało w czasie wciskania innego ciała. Twardość należy uważać za umowny sprawdzian cech wytrzymałościowych i plastycznych materiału, wygodny do porównania tylko wtedy, gdy próby twardości wykonane są zgodnie z prawem. Prawo to mówi o tym, że wyniki oznaczające twardość są porównywalne tylko wówczas, gdy zachowane zostaje prawo prawdopodobieństwa geometrycznego odcisków. Próby twardości polegają na wciskaniu statycznym lub dynamicznym danego ciała w powierzchnię badanego materiału. Do najbardziej rozpowszechnionych metod badania twardości należą metody:

• Brinella

• Rochwella

• Vickersa

Pomiar twardości metodą Brinella

Metoda ta polega na wciskaniu w określonym czasie w badaną próbkę pod działaniem siły obciążającej, przyłożonej prostopadle do jej powierzchni, twardej kulki z węglików spiekanych. Twardość tym sposobem określa się na podstawie średnicy odcisku kulki, zmierzonej po jej odciążeniu.

D= 10 mm

F = 29420 N (3000 kg)

Nr próby	d	dśr
		mm	mm
1	4,6 4,8	4,7
2	4,7 4,8	4,75
3	4,9 4,8	4,85

• Głębokość odcisków:

• 
  

• 
  

• 
  

• Pole powierzchni ogniska :

• 
  

• 
  

• 
  

• Twardość:

• 
  

• 
  

• 
  

Twardość badanej stali metodą Brinella wynosi HB = 158.