TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY, Prawo UMK 1 rok, prawo konstytucyjne


TRYBUNAŁ KONSTYTUCYJNY

Trybunał Konstytucyjny - organ sądownictwa konstytucyjnego w Polsce, znany także w ustrojach innych państw. Jego podstawowym zadaniem jest kontrolowanie zgodności norm prawnych niższego rzędu (rangi ustawowej lub podustawowej) z normami prawnymi wyższego rzędu, przede wszystkim z Konstytucją i niektórymi umowami międzynarodowymi (tzw. "sąd nad prawem").

W Polsce Trybunał Konstytucyjny ustanowiono ustawą z dnia 26 marca 1982 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 11, poz. 83), a powołano do życia - po trzech latach ostrych sporów - ustawą z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 22, poz. 98, z późn. zm.). Działalność orzeczniczą rozpoczął w 1986 roku.

Pozycja i kompetencje Trybunału były ograniczone. Orzeczenia o niekonstytucyjności ustaw nie były ostateczne i mogły zostać odrzucone uchwałą Sejmu podjętą większością 2/3 głosów (w praktyce zdarzało się, że nie poddawano tych orzeczeń pod głosowanie, co wprowadzało sui generis stan zawieszenia), a uchwały w sprawie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw mogła podejmować tylko Rada Państwa. Pomimo wspomnianych ograniczeń Trybunałowi udało się wypracować niezależność oraz rozwinąć samodzielne i interesujące orzecznictwo (m.in. klauzule demokratycznego państwa prawnego, równości wobec prawa, niedziałania prawa wstecz).

Po przemianach politycznych 1989 roku pozycja Trybunału Konstytucyjnego uległa wzmocnieniu: uzyskał on prawo (po zniesionej Radzie Państwa) do ustalania powszechnie obowiązującej wykładni ustaw. Niemniej jednak utrzymano możliwość odrzucania przez Sejm większością 2/3 głosów orzeczeń o niekonstytucyjności ustaw (w przeciwieństwie do lat osiemdziesiątych uzyskanie takiej większości w następnej dekadzie nie było jednak proste). Do czasu uchwalenia nowej ustawy zasadniczej w 1997 roku, Trybunał musiał dostosować dawne przepisy konstytucyjne do nowych realiów ustrojowych, politycznych i społecznych.

20 października 1993 roku Trybunał podjął uchwałę w sprawie wykładni art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym, sygn. akt W 6/93 (Dz. U. Nr 105, poz. 481), w której stwierdził, iż:

RODZAJE KONTROLI KONSTYTUCYJNOŚCI

  1. kontrola parlamentarna (wewnątrzparlamentarna - sprawowana przez sam parlament i jego organy wewnętrzne)

  2. kontrola pozaparlamentarna - sprawowana przez organy zewnętrzne i niezależne od parlamentu lub przez sądy powszechne (model amerykański - skutkujące jedynie wobec stron postępowania)

WŁAŚCIWOŚCI TK

  1. orzekanie o zgodności z Konstytucja ustaw i innych aktów normatywnych

  2. rozstrzyga spory kompetencyjne pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi org. państwa

SĄDOWY STATUS TK - SĄD SZCZEGÓLNEGO RODZAJU:

  1. nazwanie trybunałem - sąd o specjalnych kompetencjach

  2. funkcją TK jest rozstrzyganie sporów prawnych

  3. skład jest wyłącznie prawniczy - określony mianem „sędziowie” w K

  4. zasada niezawisłości członków TK

  5. orzeczenia po przeprowadzeniu rozprawy, wydane w imieniu RP

  6. w innych państwach organy tego typu są wprost nazwane jako org. wymiaru sprawiedliwości

  7. rozdział VIII nosi tytuł „sądy i trybunały”

oponenci - sędziowie TK nie podlegają ustawom a K, TK nie podlega SN, przedmiot sporu (akt normatywny) nie odpowiada rozumieniu wymiaru sprawiedliwości. TK nie działa w sferze stosowania prawa, lecz obowiązywania.

Inni - sądowy organ szczególnego rodzaju - ta sama procedura sądowa, status członka TK jest podobny do statusu sędziego sądu powszechnego

Art.173 - Trybunały sprawują władzę sądowniczą (a nie wymiar sprawiedliwości)

WŁAŚCIWOŚĆI TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO

  1. funkcja orzecznicza

przedmiot orzekania: cały system źródeł prawa - bez aktów prawa miejscowego (pochodzący od organu centralnego, ew. konstytucyjnego)

badanie konstytucyjności dotyczy:

przy badaniu UM - zgodność tych aktów z naczelnymi zasadami i celami wyrażonymi w K

Formy kontroli konstytucyjności:

  1. Funkcja sygnalizacyjna

  1. funkcja interpretacyjna

SKARGA KONSTYTUCYJNA

Skarga powinna zawierać (poza wymaganiami pisma procesowego):

  1. dokładne określenie ustawy lub innego AN, na podstawie którego sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie o wolnościach lub prawach, albo obowiązkach określonych w konstytucji i w stosunku do którego skarżący domaga się stwierdzenia niezgodności z K

  2. wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa i w jaki sposób, zdaniem skarżącego, zostały naruszone

  3. uzasadnienie skargi, z podaniem dokładnego opisu stanu faktycznego

+Skarga powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych.

+Trybunał może ją rozpoznać na posiedzeniu niejawnym, jeśli po zapoznaniu się wyraźnie widać, że akt na podstawie którego wydano orzeczenie jest niezgodny z K

SPORY KOMPETENCYJNE

  1. dwa lub więcej centralne konstytucyjne organy państwa uznały się za:

2) Wniosek w sprawach sporu kompetencyjnego złożyć mogą

    1. Prezydent RP

    2. Marszałek Sejmu

    3. Marszałek Senatu

    4. Prezes Rady Ministrów

    5. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego

    6. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego

    7. Prezes Najwyższej Izby Kontroli

ZGODNOŚĆ CELÓW I DZIAŁALNOŚĆ PARTII POLITYCZNYCH Z KONSTYTUCJĄ

  1. chronienie porządku konstytucyjnego państwa

  2. w razie wątpliwości sąd prowadzący ewidencję partii politycznych zawiesza postępowanie i występuje z wnioskiem do TK o zbadanie zgodności

USTAWY UCHWALONE PRZED DNIEM WEJŚCIA W ŻYCIE KONSTYTUCJI

NIEZGODNOŚĆ Z KONSTYTUCJĄ

ORZECZENIA TK

POSTĘPOWANIE PRZED TRYBUNAŁEM KONSTYTUCYJNYM

Legitymacja ogólna (możliwość interwencji w każdej sprawie) do wystąpienia z wnioskiem służy:

  1. Prezydentowi RP

  2. Marszałkowi Sejmu

  3. Marszałkowi senatu

  4. Prezesowi Rady Ministrów

  5. 50 posłom

  6. 30 senatorom

  7. Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego

  8. Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego

  9. Prokuratorowi Generalnemu

  10. Prezesowi Najwyższej Izby Kontroli

  11. Rzecznikowi Praw Obywatelskich

Legitymacja funkcjonalna (możliwość interwencji, gdy akt normatywny dotyczy spraw objętych zakresem ich działania):

1) Krajowa Rada Sądownictwa - zgodność AN w zakresie, jakim dotyczą one niezależności sądów i niezawisłości sędziów

  1. Organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego

  2. Ogólnokrajowe organy związków zawodowych

  3. Ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców, zawodowych

  4. Kościoły i inne związki wyznaniowe

2-5 - mogą wystąpić z wnioskiem, jeżeli AN dotyczy spraw objętych ich zakresem działania

Trybunał orzeka:

  • W składzie 5 sędziów Trybunału w sprawach:

    1. Zgodności ustaw lub RUM z Konstytucją

    2. Zgodności ustaw z umowami międzynarodowymi, których ratyfikacja wymagała uprzedniej zgody wyrażonej w ustawie