-Test z Negocjacji Międzynarodowych cześć I-

NEGOCJACJE MIĘDZYNARODOWE

PROCES ROZWIĄZYWANIA SPORU MIĘDZYNARODOWEGO, LUB INNEJ SYTUACJI ZAGRAŻAJĄCEJ POKOJOWI, ŚRODKAMI POKOJOWYMI INNYMI NIŻ PROCEDURA SĄDOWA CZY ARBITRAŻ, Z ZAMIAREM OSIĄGNIĘCIA PRZEZ ZAINTERESOWANE STRONY :

• WIĘKSZEGO WZAJEMNEGO ZROZUMIENIA;

• POPRAWY STOSUNKÓW;

• POGODZENIA SIĘ;

• LUB ROZWIĄZANIA SPORU.

PRZETARG

KAŻDORAZOWA KONFRONTACJA ODMIENNYCH STANOWISK I RÓŻNYCH , W PEWNYM STOPNIU PRZECIWSTAWNYCH, STRATEGII PRZYJĘTYCH I REALIZOWANYCH PRZEZ STRONY. JEST TO PROCES PROWADZONY WEDŁUG AKCEPTOWANYCH PRZEZ OBIE STRONY REGUŁ.

INTERAKCJA STRATEGICZNA

OZNACZA, ŻE WYBORY DOKONYWANE PRZEZ DWIE LUB WIĘCEJ JEDNOSTEK, DZIAŁAJĄCYCH RACJONALNIE, MUSZĄ BYĆ DOKONYWANE BIORĄC POD UWAGĘ PRAWDOPODOBNE WYBORY DRUGIEJ STRONY, KTÓRYCH WYBORY Z KOLEI WPŁYWAJĄ NA ICH WŁASNE.

UKŁAD (POROZUMIENIE)

WYMIANA WARUNKOWYCH OBIETNIC, W KTÓRYCH KAŻDA STRONA DEKLARUJE, ŻE BĘDZIE POSTĘPOWAĆ W PEWIEN OKREŚLONY SPOSÓB, POD WARUNKIEM, ŻE DRUGA STRONA RÓWNIEŻ BĘDZIE POSTĘPOWAĆ ZGODNIE Z USTALENIAMI.

ETAPY NEGOCJACJI WŁAŚCIWYCH

1) KWESTIA PEŁNOMOCNICTW NEGOCJATORÓW;

2) OSTATECZNE WYTYCZENIE ZAKRESU PRZEDMIOTOWEGO NEGOCJACJI;

3) PREZENTACJA STANOWISK;

4) PROCEDURA PRZETARGU;

5) WYPRACOWANIE POROZUMIENIA;

PRZYCZYNY NIEWAŻNOŚCI UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

1. TRAKTAT JEST NIEWAŻNY, JEŻELI ZOSTAŁ ZAWARTY POPRZEZ ZASTOSOWANIE GROŹBY LUB TEŻ UŻYCIE SIŁY Z POGWAŁCENIEM PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO, ZAKAZANE JEST STOSOWANIE GROŹBY I NACISKU WE WSZELKIEJ POSTACI;

2. BŁĄD JEST PRZYCZYNĄ NIEWAŻNOŚCI UMOWY, JEŻELI DOTYCZY FAKTU LUB SYTUACJI, KTÓRA ISTNIAŁA W CZASIE ZAWIERANIA UMOWY I STANOWIŁA ISTOTNĄ PODSTAWĘ ZGODY PAŃSTWA NA ZWIĄZANIE SIĘ TĄ UMOWĄ;

3. UMOWA JEST NIEWAŻNA, JEŻELI PAŃSTWO ZAWARŁO UMOWĘ NA SKUTEK PODSTĘPU, CZYLI UMYŚLNEGO WPROWADZENIA W BŁĄD ZE STRONY INNEGO PAŃSTWA NEGOCJUJĄCEGO;

4. UMOWA JEST NIEWAŻNA, JEŻELI ZGODA PAŃSTWA NA ZAWARCIE UMOWY ZOSTAŁA WYRAŻONA W WYNIKU BEZPOŚREDNIEGO LUB POŚREDNIEGO PRZEDSTAWICIELA PRZEZ INNE PAŃSTWA NEGOCJUJĄCE.

5. ZGODA NA UMOWĘ ZOSTAŁA WYRAŻONA Z POGWAŁCENIEM PRZEPISÓW PRAWA WEWNĘTRZNEGO DOTYCZĄCYCH KOMPETENCJI ZAWIERANIA UMÓW.

WYGAŚNIĘCIE UMOWY

1. ZGODA STRON NA WYGAŚNIĘCIE UMOWY;

2. CAŁKOWITE WYKONANIE UMOWY;

3. TRWAŁA NIEMOŻNOŚĆ WYKONYWANIA UMOWY;

4. NIEZGODNOŚĆ Z NOWO POWSTAŁĄ IMPERATYWNĄ NORMĄ POWSZECHNEGO PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO;

5. POGWAŁCENIE UMOWY PRZEZ JEDNĄ Z UMAWIAJĄCYCH SIĘ STRON;

6. ZASADNICZA ZMIANA OKOLICZNOŚCI

IDEE SPRAWIEDLIWOŚCI

1. RZECZYWISTA

2. PROCEDURALNA -LICZBOWO RÓWNA

3. SPRAWIEDLIWA NIERÓWNOŚĆ

4. WYRÓWNUJĄCA

5. ODEJMUJĄCA

STRATEGIE WIELOSTRONNE (ASYMETRYCZNE?)

1. WYKORZYSTANIE STRON TRZECICH W CHARAKTERZE POŚREDNIKÓW;

2. WYKORZYSTANIE PODZIAŁÓW WEWNĘTRZNYCH W PAŃSTWIE (A Bryła napisała kraju hehe) PRZECIWNIKA;

3. TWORZENIE KOALICJI;

4. ODWOŁANIE SIĘ DO WYŻSZEJ INSTANCJI;

5. GROŹBA ZWRÓCENIA SIĘ DO SPOŁECZNOŚCI MIĘDZYNARODOWEJ;

WARUNKI SKUTECZNOŚCI GROŹBY:

1. MUSI BYĆ WIARYGODNA;

2. MUSI TRAFIĆ DO CELU;

3. OBIEKT (PRZEDMIOT) GROŹBY MUSI BYĆ ZDOLNY SPEŁNIĆ ŻĄDANIA;

MEDIACJA

• PROCEDURA POMOCNICZA, KTÓRA UŁATWIA ROKOWANIA BEZPOŚREDNIE MIĘDZY STRONAMI I NAWIĄZUJE JE W RAZIE ICH ZERWANIA;

• MEDIATOR JEST POŚREDNIKIEM W ROZMOWACH PRZEDWSTĘPNYCH, UŁATWIA I PRZYGOTOWUJE SPOTKANIA STRON, BIERZE UDZIAŁ W ROKOWANIACH, KIERUJE NIMI, DAJE PROPOZYCJE JAK ZAŁATWIĆ SPÓR;

FUNKCJE NEGOCJACJI

1. FUNKCJA INTERWENCYJNO -REGULACYJNA (STANY UWARUNKOWANE PRZESZŁOŚCIĄ);

2. FUNKCJA AKCYDENTALNO -REGULACYJNA (BIEŻĄCE KWESTIE SPORNE);

3. FUNKCJA PROJEKTUJĄCO -REGULACYJNA (ODNOSI SIĘ DO PRZYSZŁOŚCI);

CECHY SYSTEMU NEGOCJACJI MIĘDZYNARODOWYCH

1. PERMANENTNOŚĆ;

2. UNIWERSALNOŚĆ;

3. DUŻA LICZBA NEGOCJACJI;

4. CO RAZ WIĘCEJ UCZESTNIKÓW;

5. CO RAZ WIĘCEJ PORUSZANYCH KWESTII;

6. ROZBUDOWA ASPEKTU TECHNICZNEGO I MERYTORYCZNEGO;

7. DŁUŻSZY CZAS PROWADZENIA NEGOCJACJI;

8. WIĘCEJ FORÓW NA, KTÓRYCH PROWADZONE SĄ NEGOCJACJE;

9. POJAWIENIE SIĘ STAŁYCH MIEJSC NEGOCJACJI;

10. WZAJEMNA ZALEŻNOŚĆ PAŃSTW;

RODZAJE ZACHOWAŃ NEGOCJACYJNYCH / TYPY DZIAŁAŃ

1. NEGOCJACJE ROZDZIELAJĄCE -GRA O SUMIE ZEROWEJ, ZACHOWANIE OPARTE NA KONKURENCJI, PRZEDMIOTEM JEST UZYSKANIE WPŁYWU NA PODZIAŁ OGRANICZONEJ ILOŚCI ZASOBÓW;

2. NEGOCJACJE INTEGRUJĄCE -GRA O SUMIE ZMIENNEJ, ZWIĘKSZENIE PULI ZASOBÓW MOŻLIWYCH DO OSIĄGNIĘCIA PRZEZ OBIE STRONY;

JACA

Część 2

Interes faktycznie zbieżny - polega na tym, że strony chcą podzielić się tym samym przedmiotem, czego jednak mogą dokonać tylko działając wspólnie

Np. porozumienie o przerwaniu ognia

Interes komplementarny - strony są zainteresowane wymianą ( tzn. chcą różnych rzeczy) i żadne z nich nie może w pojedynkę uzyskać pożądanego rezultatu, a jedynie poprzez współdziałanie.

Np. handel wymienny i sprzedaż, umowy o komunikacji lotniczej i o wzajemnych ustępstwach taryfowych

Negocjacje rozdzielające - typ działań nastawionych na konkurencję. Przedmiotem konkurencji jest uzyskanie wpływu na podział ograniczonej ilości zasobów ( gospodarczych, władzy, statusu, wpływu), która może być podzielona między strony wg określonych proporcji, natomiast nie może być pomnożona, zwiększona. W tych warunkach negocjacje mogą doprowadzić tylko i wyłącznie do ustalenia proporcji i ewentualnie zasad dystrybucji zasobów. Odpowiadający tej sytuacji konfliktu proces negocjacji nosi nazwę negocjacji rozdzielających. Można je odwzorować za pomocą modelu gry o sumie zerowej. Neg. rozdzielające maja więc zastosowanie do sytuacji konfliktowych. Funkcją tych neg. jest rozwiązywanie konfliktu interesów. Podłożem relacji zachodzących między stronami są w przypadku neg. rozdzielających kwestie sporne.

Negocjacje normalizujące - mają na celu zakończenie anormalnej sytuacji lub sformalizowanie powiązań, które cicho pojawiły się w międzyczasie i zostały milcząco zaakceptowane przez strony

Np. wstrzymanie walk przez zawieszenie broni lub rozejm, wznowienie stosunków dyplomatycznych, zakończenie tymczasowej okupacji w zamian za sojusz wojskowy

Przykład - rozmowy Litwinowa w Waszyngtonie w 1933 roku

Negocjacje innowacyjne - dotyczą nawiązania nowych stosunków lub ustanowienia nowych zobowiązań między stronami, powołania nowych instytucji lub zawiązania nowych umów. Zmiana odbywa się na korzyść wszystkich zainteresowanych ( przeciwnie jest w neg, redystrybucyjnych)

Np. traktat o demilitaryzacji Antarktyki 1959; maraton rozmów na temat zakazu prób z bronią jądrową.

Negocjacje redystrybucyjne - charakteryzują się żądaniami strony ofensywnej, aby dokonać zmiany na jej korzyść kosztem strony defensywnej (słabszej) np. zmian terytorialnych, wpływów politycznych, władzy i praw, korzyści wojskowych, ekonomicznych.

Np. negocjacje nt. zniesienia blokady Berlina w 1949 roku.

Rokowania plenarne :

- wysoki szczebel reprezentacji uczestników negocjacji, co eliminuje lub przynajmniej znacznie redukuje prawdopodobieństwo występowania zakłóceń w komunikacji na linii negocjatorzy - instancje delegujące.

- związana z tym adekwatność kompetencji przedstawicieli obu stron w zakresie przedmiotu negocjacji

- możliwość całościowego, wszechstronnego przedstawienia stanowiska i podejmowania problemów.

- negocjacje plenarne, poprzedzające rozmowy w zespołach roboczych, konkretyzujących osiągnięte porozumienie, wytyczają uzgodnioną i jednocześnie obligatoryjną dla obu zespołów problematykę i kierunek dalszych prac.

- rokowania plenarne skracają i upraszczają procedurę finalizowania negocjacji, eliminując w zasadzie potrzebę parafowania, podpisywania a dopiero później ratyfikowania i wprowadzania w życie osiągniętych porozumień.

Zespoły robocze :

- praca w zespołach jest z natury bardziej operatywna i efektywna.

-zespoły bardziej kompetentnie precyzują pod względem merytorycznych i sprawniej wstępnie uzgadniają zakres przedmiotowy dalszych negocjacji.

- w negocjacjach prowadzonych w zespołach roboczych strony mają większą szansę uściślenia swojego stanowiska, pogłębienia argumentacji w konkretnej sprawie i lepszego poznania stanowiska strony przeciwnej.

- praca w zespołach roboczych sprzyja usuwaniu większości nieporozumień i trudności komunikacyjnych jeszcze przed ewentualnych spotkaniem plenarnym.

- w trakcie rozmów w grupach można na roboczo rozstrzygać szereg spraw proceduralnych i technicznych, pochłaniających wiele czasu i różnorodnych zabiegów wówczas późniejsze negocjacje plenarne staja się sprawniejsze, oszczędniejsze i krótsze, w rezultacie być może owocniejsze, przynajmniej w tym aspekcie, który dotyczy organizacji rokowań

Prace ekspertów :

- przygotowanie negocjacji od strony merytorycznych, w szczególności współtworzenie stanowiska do negocjacji i propozycji rozwiązań

- wypracowanie uzasadnień dla własnego stanowiska

- przygotowanie kontrargumentów wobec stanowiska strony przeciwnej

- analiza i ocena przebiegu negocjacji pod kątem ich zbieżności z założona strategią i postawionymi celami

- wypracowanie wielowariantowych założeń taktycznych.

Obietnica - to wskazanie drugiej stronie pewnych korzyści, o ile uda się wynegocjować coś, co przyczyni się do zysków.

Zapowiedź - to wskazanie, że negocjatorzy odniosą pewne korzyści z samej natury rzeczy, jak w przypadku nowo stworzonych dóbr - np. stwierdzenie, że postęp w konkretnych rokowaniach rozbrojeniowych nie tylko ustabilizuje rywalizację w wyścigu zbrojeń, ale też stworzy podstawy do poprawy stosunków politycznych

Ostrzeżenie odnosi się do strat, jakie nastąpią niezależnie od ludzkich działań. Strona, która ostrzega wskazuje przeciwnikowi naturalne konsekwencje, jakie poniesie on odmawiając.

Groźba odnosi się do strat, jakie strona poniesie z własnej woli ( jeśli zachowa się w określony, niepożądany sposób).

Kryteria oceny sytuacji :

- niepewne kryteria oceny sytuacji

- status quo

- trendy historyczne

- początkowe oczekiwania

- rozmiary zysków i strat

- to, co uzyska druga strona

- to, co jest warte negocjacji

- negocjowalność problemu

Intytulacja - wyszczególnienie monarchów zawierających umowę wraz z przysługującymi im tytułami.

Arenga - określenie przyczyn, które skłoniły do zawarcia umowy.

Inwokacja - czyli wezwanie do Boga.

Mechanizmy powstawania sytuacji negocjacyjnej oraz odpowiadające im fukcje spełniane przez negocjacje :

1.FUNKCJA INTERWENCYJNO -REGULACYJNA (STANY UWARUNKOWANE PRZESZŁOŚCIĄ); negocjacje jako sposób regulowania zaistniałych konfliktów i wywołane wcześniej zaistniała sytuacją, odnoszące się do stanów uwarunkowanych przeszłością.

2.FUNKCJA AKCYDENTALNO -REGULACYJNA (BIEŻĄCE KWESTIE SPORNE);

Negocjacje regulujące bieżące kwestie sporne. Bezpośrednim impulsem do nich jest konkretna, właśnie powstająca sytuacja konfliktowa lub pojawiające się na bieżąco kwestie sporne wymagające uzgodnień i rozwiązania.

3.FUNKCJA PROJEKTUJĄCO -REGULACYJNA (ODNOSI SIĘ DO PRZYSZŁOŚCI);

Negocjacje antycypujące powstanie sytuacji spornych i zapobiegające otwartym konfliktom.

Cooperation : Jaca, Jawor, Kris

---