NATURA I EWOLUCJA NURTU POZNANIA SPOŁECZNEGO


NATURA I EWOLUCJA NURTU POZNANIA SPOŁECZNEGO

Wybitnym przykładem jest teoria dysonansu poznawczego Festingera i inne teorie równowagi poznawczej.

Podczas ewolucji tego nurtu doszło do zmiany poglądu na naturę i funkcje poznania w zachowaniach społecznych

Rewolucja:

- odrzucenie sprowadzania poznania do formułowania stabilnych przekonań na temat siebie i innych

- odrzucenie poglądu, że przekonania są bezpośrednio odpowiedzialne za podejmowanie przez człowieka racjonalnych ocen i świadome inicjowanie działania.

Główne założenia klasycznego nurtu social cognition:

- nieświadomy charakter operacji poznawczych

- reprezentacje poznawcze jako narzędzia poznania - traktowanie ich jako schematów poznawczych, ukierunkowujących uwagę na ważne treści

- aktywizacja i aplikacja jako warunek wpływu reprezentacji na przetwarzanie - informacje z pamięci długoterminowej wpływają na myślenie

- parcjalny charakter reprezentacji - nie całość a elementy!

- zmienność zachowania

Co się zmieniło w social cognition:

- poznanie „gorące” - poznanie społeczne zależy od stanu emocjonalnego podmiotu

- afekt wpływa na odbiór materiału neutralnego - większe znaczenie, gdy przetwarzanie jest twórcze

- ważna jest motywacja! Motywowany taktyk - wybierając strategię, kieruje się swoimi celami i potrzebami

- 5 fundamentalnych motywów: przynależności (chwalimy swoją grupę, negatywnie o innej), zrozumienia rzeczywistości (zredukować chaos), kontroli (wywierania wpływu na zdarzenia), zaufania do świata i ludzi (świat jest bezpieczny, a ludzie dobrzy i wszystko zajebiście ;-) ), podtrzymania stabilnego pojęcia własnej osoby.

Poznanie społeczne jest twórcze! - nie tylko kopiujemy, ale tworzymy nowe rzeczy, zdobywamy nowe doświadczenia.

Myślenie kontrfaktyczne - myślenie o tym co może być, wytwarzanie hipotetycznych scenariuszów.

JA:

- reprezentacja wyróżniona, centralna

- jej istnienie jest najważniejszym czynnikiem przetwarzania informacji

- ja, jako indywiduum - tożsamość indywidualna

- ja, jako członek grupy - tożsamość społeczna (tendencja do gloryfikowania własnej grupy, aby chronić dobre mniemanie o sobie)

- ja niezależne - kultury indywidualistyczne

- ja współzależne - byt relacyjny

- ja interpersonalne - relacyjne - reprezentacja samego siebie w ważnych relacjach i rolach społecznych

- ja kolektywne - ja jako członek większego społeczeństwa

Kontrola myśli i zachowania - samoregulacja, aby wywierać pożądany wpływ na własne myśli, emocje i zachowanie

Deprywacja kontroli - większy wysiłek poznawczy

Procesy poznania społecznego mogą przebiegać na poziomie:

- interpersonalnym

- międzygrupowym

Porównywanie:

- w dół (ktoś jest gorszy)

- w górę (jestem lepszy)

Egotyzm poznawczy - przypisywanie pozytywnych wyników własnego działania sobie lub przypisywanie negatywnych wyników niesprzyjającym warunkom otoczenia (Jeśli zdałem egzamin to jestem zajebisty i mądry, jeśli nie to pogoda, biometr i inne uje-muje się sprzysięgły przeciwko mnie ;-) )

Dehumanizacja „innych”. Jako ludzi przedstawianie jedynie członków mojej własnej grupy.

Kontekst społeczny, afektywny i informacyjny ma wpływ na aktywizację różnego rodzaju stereotypów - tworzą je nie tylko bodźce zewnątrzpochodne, ale również te pochodzące z wewnątrz nas samych

Byt heterogenny - podmiot - w którym są dwa różne systemy: działający powoli i refleksyjnie oraz szybki i impulsywny (polegający na heurystykach).



Wyszukiwarka