strona 5-1 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
5 Instrukcje sterujące
Niniejszy rozdział zawiera ogólne informacje dotyczące instrukcji sterujących, oraz wyjaśnia w jaki sposób funkcjonują one w konkretnej aplikacji.
Dla każdej z instrukcji obsługi danych podane zostały:
stosowane symbole instrukcji
sposób funkcjonowania instrukcji
Dodatkowo, ostatnia cześć niniejszego rozdziału zawiera przykład zastosowań podanych instrukcji sterujących, w sterowaniu maszyny do nawiercania warstw papieru.
Instrukcja |
Funkcjonowanie |
Strona |
Symbol Nazwa |
|
|
JMP i LBL Skocz do etykiety |
Wykonuje skok tam i z powrotem do określonej etykiety instrukcji |
5-2 |
JSR,SBR Skocz do określonego |
Wykonuje skok do określonego podprogramu i powraca z podprogramu |
5-3 |
MCR Ustaw wyjścia na zero |
Zeruje wszystkie nietrwałe wyjścia w części programu |
5-6 |
TND Zakończ tymczasowo |
Zaznacza tymczasowe zakończenie które wstrzymuje wykonywanie programu |
5-7 |
SUS Zawieś wykonanie |
Określa warunki w których program uruchamia usuwanie błędów i usterek |
5-8 |
IIM Przekaż dane wejścia |
Filtruje dane wejścia przez maskę przed skanem programu |
5-8 |
IOM Przekaż dane wyjścia |
Filtruje dane wyjścia przez maskę przed skanem programu |
5-9 |
REF Odśwież |
Przerywa skan programu w zakresie wejść/wyjść i komunikacjipomocniczej |
5-10 |
Ogólna charakterystyka instrukcji sterujących
Niniejsze instrukcje służą do kontroli sekwencji wykonywania programu.
Kontrola realizacji instrukcji pozwala na zmianę kolejności skanowania w ramach programu drabinkowego. Zazwyczaj instrukcje te używane są do skracania czasu skanowania, poprawiają efektywność programu i usuwają błędy i usterki w jego realizacji.
strona 5-2 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Skocz do etykiety (JMP) i Etykieta (LBL)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcje te stosuje się parami w celu pominięcia części programu.
Jeżeli warunki obwodu zawierającego instrukcje odpowiadają |
Wówczas w działaniu programu następuje |
Prawdzie |
Przeskok z obwodu (rung) zawierającego instrukcję JMP do obwodu (rung) zawierającego oznakowaną instrukcję LBL i dalsze jego wykonywanie |
Fałszowi |
Wstrzymanie wykonywania instrukcji JMP |
Przeskok do etykiety pozwala na zaoszczędzenie czasu niezbędnego do skanowania przez pominięcie fragmentu programu tak długo jak to jest potrzebne. Przeskok z powrotem pozwala na ponowne wykonywanie programu w całym zakresie.
Uwaga:
Należy uważać aby nie dokonywać przeskoku zbyt wiele razy. Zegar kontrolny może wówczas dać sygnał upływu czasu skanu i spowodować błąd procesora. W celu ograniczenia czasu przeznaczonego na realizację instrukcji JMP/LBL należy wykorzystać rejestry licznika, zegara lub "skanu programu" (rejestr stausu systemu,słowo S:3,bity 0-7).
Parametry wprowadzane
Zastosuj etykietę decymalną w zakresie 0-999.Umożliwia to umieszczenie:
256 etykiet w każdym pliku podprogramu dla procesorów SLC,lub
1000 etykiet w każdym pliku podprogramu dla sterowników MicroLogix 1000
Zastosowanie instrukcji JMP
Instrukcja JMP powoduje przeskok określonych obwodów (rung) programu. Można wykonywać przeskok do tej samej etykiety z jednej lub większej liczby instrukcji JMP.
strona 5-3 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Zastosowanie instrukcji LBL
Ta instrukcja wejścia jest celem instrukcji JMP która posiada ten sam numer etykiety. Instrukcję tą programuje się jako pierwszą w obwodzie (rung).Instrukcja ta nie ma bitu sterującego.
Zwielokrotnienie przeskoków programu jest możliwe po przydzieleniu tego samego numeru etykiety wielokrotnej instrukcji JMP. Numer etykiety musi być jednak unikalny.
Uwaga:
Nie należy dokonywać przeskoku do strefy działania instrukcji MCR. Instrukcje które programowane są dla tej strefy ,poczynając od instrukcji LBL na instrukcji END MCR kończąc, są zawsze traktowane tak jak gdyby warunki dla instrukcji MCR były odpowiednie zawsze dla stanu "prawda", niezależnie od tego jaki stan osiaga na prawdę instrukcja START MCR.
Skocz do określonego podprogramu (JSR)
Podprogram (SBR)
Powrót z podprogramu (RET)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcje JSR,SBR i RET stosowane są w celu uruchomienie działania sterownika zgodnie podprogramem w oddzielnym pliku programu głównego, oraz powrót z podprogramu zgodnie z instrukcją poprzedzającą instrukcję JSR.
Uwaga:
Jeżeli instrukcja SBR ma być wykonywana, należy ja programować jako pierwszą w pierwszym obwodzie (rung) pliku programowego zawierajacego podprogram.
Podprogram służyć powinien do przechowywania powtarzających się części programu, które będą wykonywane w kilkunastu punktach w określonej aplikacji. Utworzenie podprogramu umożliwia zaoszczędzenie pamięci ponieważ podprogram raz ustawiony można wykorzystywać wielokrotnie.
Programując podprogram ustalić należy ilość krytycznych wejść/wyjść na które oddziaływać będą instrukcje (IIM i IOM) zwłaszcza wtedy gdy zagnieżdżone podprogramy są stosunkowo długie. W przeciwnym wypadku sterownik nie zdąży z aktualizacją wartości wejść/wyjść gdy nastąpi koniec programu (po wykonaniu wszystkich podprogramów).
Wyjścia które sterowane są działaniem podprogramu pozostają w stanie który został wywołany do momentu w którym następuje ponowne wykonanie podprogramu.
strona 5-4 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Zagnieżdżanie plików podprogramu
Zagnieżdżanie podprogramów ma na celu odpowiednie skierowanie przebiegu głównego programu do podprogramu a następnie do innego podprogramu. Przy zagnieżdżaniu podprogramów obowiązują następujące zasady:
Możliwe jest zagnieżdżanie podprogramów na ośmiu poziomach. Jeżeli wykorzystuje się podprogram typu STI lub podprogram przerwań HSC, albo też program błędów użytkownika, możliwe jest zagnieżdżanie każdego z podprogramów na trzech poziomach.
W przypadku procesorów Fixed lub SLC 5/01 możliwe jest zagnieżdżanie podprogramów na czterech poziomach
W przypadku procesorów SLC 5/02 i wyższych, a także sterowników MicroLogix 1000 możliwe jest zagnieżdżanie podprogramów na ośmiu poziomach. Jeżeli używa się podprogramu STI, podprogramu przerwań sterowanego zdarzeniami, programu błędów użytkownika,lub podprogramu przerwań HSC, możliwe jest zagnieżdżanie każdego z podprogramów na trzech poziomach.
Sposób zagnieżdżania podprogramów przedstawiono na poniższym rysunku:
tłumaczenie opisów na rysunku - od lewej do prawej
Program Poziom 1 Poziom 2 Poziom 3
Główny Plik podprogramów 6 Plik podprogramów 7 Plik podprogramów 8
SBR SBR SBR
JSR
JSR JSR
RET RET RET
Przykład zagnieżdżenia podprogramów na 3 poziomach
Gdy dopuszczalny poziom zagnieżdżenia zostanie przekroczony pojawia się błąd (przeładowanie dodatnie stosu podprogramów),błąd wystąpi również wtedy gdy ilość powrotów z podprogramów przekroczy liczbę zadeklarowanych poziomów zagnieżdżeń (przeładowanie ujemne stosu podprogramów).
Zastosowanie JSR
W trakcie wykonywania instrukcji JSR ,procesor wykonuje skok do podprogramu instrukcji (SBR) na znajdującej się początku pliku podprogramu docelowego i podejmuje na nowo wykonanie programu wychodząc z tego punktu. Nie można wykonywać skoku do innej części podprogramu za wyjątkiem pierwszej instrukcji zawartej w tym pliku.
strona 5-5 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Odwołanie się do podprogramu w programie głównym użytkownika odbywa się przez przydzielenie dla podprogramu numeru unikalnego który znajduje się:
dla procesorów SLC w granicach 3-255
dla sterowników MicroLogix 100 w granicach 4-15
Zastosowanie SBR
Podprogram docelowy identyfikowany jest przy pomocy numeru pliku który wprowadza się do instrukcji JSR. Instrukcja ta służy jako etykieta lub identyfikator dla pliku programu jako normalnego pliku podprogramu.
Zastosowanie RET
Ta instrukcja wyjścia zaznacza koniec wykonania podprogramu lub też koniec pliku podprogramu. Powoduje też że procesor ponawia wykonanie czynności po zrealizowaniu instrukcji JSR. Jeżeli występuje sekwencja zagnieżdżonych podprogramów, instrukcja ta nakazuje powrót wykonywania przez procesor czynności zgodnych z poprzednim podprogramem.
Obwód zawierający instrukcję RET może mieć charakter warunkowy jeżeli obwód poprzedza zakończenie podprogramu. Dzięki temu procesor pomija podsumowanie podprogramu tylko wtedy gdy warunki obwodu odpowiadają "prawdzie".
Instrukcja END (zawsze występująca w ramach podprogramu) bez instrukcji RET powoduje automatyczny powrót wykonania programu zgodnie z instrukcja, która następuje po instrukcji JSR w pliku wywołania programu.
Uwaga:
Instrukcja RET kończy wykonywanie podprogramu DII (w przypadku procesorów SLC 5/03 i wyższych),oraz w przypadku procesorów SLC 5/02 także podprogramu STI, podprogramu przerwań sterowanego zdarzeniami, oraz programu obsługi błędów użytkownika.
strona 5-6 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Ustaw wyjścia na zero (MCR)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcji MCR używa się parami w celu utworzenia strefy programu w której wszystkie wyjścia nietrwałe mogą zostać zdeaktywowane. Obwody (rung) znajdujące się w tej strefie są nadal skanowane, lecz czas skanowania jest zredukowany przez stan który odpowiada "fałszowi" dla wyjść nietrwałych.
Jeżeli obwód (rung) MCR który tworzy strefę odpowiada |
Wówczas sterownik wykonuje: |
Prawdzie |
Wszystkie czynności które wynikają z indywidualnych warunków poszczególnych obwodów (rung), tak jak gdyby strefa nie istniała) |
Fałszowi |
Zeruje wszystkie instrukcje nietrwałych wyjść należących do strefy niezależnie od indywidualnych warunków poszczególnych obwodów (rung) |
Strefa oddziaływania MCR umożliwia wstrzymanie działania części programu ,takich jak zalecenia postępowania w sytuacjach krytycznych.
Przy programowaniu instrukcji MCR należy mieć na względzie następujące okoliczności:
zasięg strefy musi kończyć się bezwarunkową instrukcja MCR
nie wolno zagnieżdżaj jednej strefy MCR w drugiej strefie MCR
nie można dokonywać skoku w strefę MCR. Jeżeli warunki strefy odpowiadają fałszowi, przeskok do strefy oznacza jej aktywację
instrukcję MCR umieszczać należy zawsze jako ostatnią instrukcję obwodu (rung)
Uwaga:
Instrukcja MCR nie zastępuje całkowicie systemu blokady generalnej opartej na systemowych przekaźnikach odcinających zasilanie w sytuacjach awaryjnych. System blokady generalnej zabezpieczającej odcięcie zasilania wejść/wyjść musi w dalszym ciągu być instalowany.
Jeżeli w strefie MCR uruchamia się takie instrukcje jak instrukcja zegara lub licznika ich działanie kończy się w momencie dezaktywacji strefy. Jeżeli będzie to niezbędne należy przeprogramować sterowania na zewnątrz strefy MCR.
strona 5-7 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Działanie procesora SLC
W strefie MCR nie należy stosować instrukcji skocz do etykiety (JMP).Instrukcje programowane wewnątrz strefy zawsze rozpoczynają się instrukcją LBL i kończą instrukcja END MCR są zawsze sprawdzane przy założeniu że warunki dla całej strefy MCR są odpowiednie dla stanu "prawda", niezależnie od rzeczywistego stanu jaki istnieje przy rozpoczynaniu instrukcji START MCR .Jeżeli warunki dla strefy odpowiadają stanowi "fałsz", wykonanie skoku powoduje deaktywację strefy od instrukcji LBL do końca strefy.
Jeżeli w strefie MCR uruchamia się takie instrukcje jak instrukcja zegara lub licznika ich działanie kończy się w momencie dezaktywacji strefy. Jeżeli będzie to niezbędne należy przeprogramować sterowania na zewnątrz strefy MCR.
Instrukcja zegara TOF jest aktywna po umieszczeniu jej wewnątrz strefy MCR w stanie odpowiadającym "fałszowi".
Instrukcja MCR nie zastępuje całkowicie systemu blokady generalnej opartej na systemowych przekaźnikach odcinających zasilanie w sytuacjach awaryjnych. Zaleca się aby system sterowania zawierał układ blokady generalnej zabezpieczającej odcięcie zasilania wejść/wyjść.Wyłączniki awaryjne mogą być monitorowane lecz nie sterowane programem drabinkowym. Urządzenia te należy podłaczac zgodnie z ich instrukcją montażu.
Dla procesorów SLC 5/03 i wyższych - gdy w systemie online instrukcja MCR (unmatched-niezrównana) wystepuje w określonej aplikacji, instrukcja END działa jako druga z kolei bezwarunkowa instrukcja strefy MC i wszystkie obwody (rung) nastepujące po pierwszej instrukcji MCR sa wykonywane z uwzględnieniem bieżacego stanu instrukcji MC.
Można zachować program w systemie online przy istniejącej nienadzorowanej instrukcji MCR.Jednakże gdy pracuje się w systemie offline przy istniejącej nienadzorowanej instrukcji MCR, będzie wówczas sygnalizowany błąd.
Zakończ tymczasowo (TND)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcja wyjścia
Instrukcja ta gdy istnieją warunki dla obwodu (rung) odpowiadające "prawdzie" ,wstrzymuje skan pozostałej części pliku programu, aktualizuje wejścia/wyjścia i podejmuje na nowo skanowanie obwodu (rung) 0 należącego do programu głównego (plik 2).Jeżeli warunki obwodu tej instrukcji odpowiadają "fałszowi"
procesor kontyuuje skan programu do momentu gdy zacznie działać następna instrukcja TND lub instrukcja END. Instrukcji tej używa się do stopniowego uruchamiania programu, lub warunkowego pomijania jego części lub podprogramów.
Uwaga:
Jeżeli instrukcja ta będzie zastosowana w ramach zagnieżdżonego podprogramu, wykonanie wszystkich zagnieżdżonych podprogramów będzie tym samym zakończone.
W sterownikach MicroLogix 1000 nie należy tej instrukcji wykonywać począwszy od programu usuwania błędów użytkownika (plik 3), programu przerwań szybkiego licznika (plik 4), lub też programu taktowania przerwań (plik 5) gdyz pojawi się sygnał błedu.
strona 5-8 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Zawieś wykonanie (SUS)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcja wyjścia
Wykonywanie tej instrukcji powoduje uruchomienie przez procesor trybu pracy jałowej, przy czym identyfikator tego trybu przechowuje w słowie 7 (S:7) w pliku statusowym. Wszystkie wyjścia są w tym momencie nieaktywne.
Instrukcji tej używa się do wychwycenia i identyfikacji specyficznych warunków pracy w trakcie usuwania błędów i usterek z programu.
Wprowadzane parametry
Przy programowaniu tej instrukcji wprowadza się identyfikator zawieszenia (Suspend ID) będący liczbą w przedziale -32.768 do + 32.767
Gdy wykonywana jest instrukcja SUS, identyfikator programowy jak również identyfikator pliku programu od którego instrukcja SUS rozpoczyna swoje działanie, znajdują się w pliku statusowym systemu.
Przekaż dane wejścia z maską (IIM)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcja wejścia dla sterowników Fixed
procesorów SLC 5/01 i sterowników
MicroLogix 1000
Instrukcja wejścia dla procesorów
SLC 5/03 i wyższych
Instrukcja ta pozwala na zaktualizowanie danych zanim jeszcze nastąpi skan wejścia. Gdy instrukcja IIM staje się aktywna, przerywany jest skan programu. Dane z określonego wejścia/wyjścia przekazywane są przez maskę do określonego pliku,z którego są następnie pobierane do innych instrukcji następujących po instrukcji IIM.
Działanie maski uruchamiane jest przez wartość 1 bitu wejścia który umożliwia przekaz danych ze źródła do miejsca przeznaczenia. Wartość 0 wstrzymuje przekaz danych ze źródła do miejsca przeznaczenia.
Parametry wprowadzane
Gniazdo (slot) - wymaga podania numeru gniazda wejścia oraz numeru słowa które do tego wejścia przynależy.
Słowo 0 dla gniazda (slotu)nie musi być podawane.Dla sterowników Fixed i procesorów SLC 5/01 do jednego gniazda (slotu) przynależeć może do 8 słów.Dla procesorów SLC 5/02 i wyższych ilość słów przynależnych do 1 gniazda (slotu) sięga 32 (0 - 31).
strona 5-9 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Dla wszystkich sterowników MicroLogix 1000 podawac należy wartość I1:0.0.Dla sterowników o
16 wejściach/wyjściach wartości I1:0/0-9 pozostają ważne,podczas gdy wartości I1:0/10-15 sa traktowane jako niewykorzystane (fizycznie nie istnieją).Dla sterowników o 32 wejściach/wyjściach ważne wartości wynoszą I1:0/1-15 i I1:1/0-3.Gdy chodzi o natychmiastową aktualizację ostatnich czterech bitów wejścia podawać należy wartość I1:11.
Przykład:
I:2 |
Wejście gniazdo 2,słowo 2 |
I:2.1 |
Wejście gniazdo 2,słowo 1 |
I:1 |
Wejście gniazdo 1,słowo 0 |
Maska - podawać należy wartośc heksadecymalnej liczby stałej lub adres rejestru
Długość - Dla procesorów SLC 5/03 i wyższych, parametr ten jest wykorzystywany do przekazu większej liczby słów na gniazdo (slot)
Przekaż dane wyjścia z maską (IOM)
Ma zastosowanie do ML 1000,Sterowników Fixed,
SLC 5/01,5/02,5/03,5/04,5/05
Instrukcja wejścia dla sterowników Fixed
procesorów SLC 5/01 i sterowników
MicroLogix 1000
Instrukcja wejścia dla procesorów
SLC 5/03 i wyższych
Instrukcja ta pozwala na zaktualizowanie danych wyjścia zanim jeszcze nastąpi skan wyjścia. Gdy instrukcja IOM staje się aktywna, przerywany jest skan programu w celu przekazania danych przez maskę do określonego gniazda (slotu) wejścia/wyjścia.Program wznawia wówczas działanie.
Działanie maski uruchamiane jest przez wartość 1 bitu wyjścia który umożliwia przekaz danych ze źródła do miejsca przeznaczenia. Wartość 0 wstrzymuje przekaz danych ze źródła do miejsca przeznaczenia.
Parametry wprowadzane
Gniazdo (slot) - wymaga podania numeru gniazda wejścia oraz numeru słowa które do tego wejścia przynależy.
Słowo 0 dla gniazda (slotu)nie musi być podawane.Dla sterowników Fixed i procesorów SLC 5/01 do jednego gniazda (slotu) przynależeć może do 8 słów.Dla procesorów SLC 5/02 i wyższych ilość słów przynależnych do 1 gniazda (slotu) sięga 32 (0 - 31).
Dla wszystkich sterowników MicroLogix 1000 podawac należy wartość I1:0.0.Dla sterowników o
16 wejściach/wyjściach wartości O0:0/0-5 pozostają ważne, podczas gdy wartości O0:0/6-15 sa traktowane jako niewykorzystane (fizycznie nie istnieją).Dla sterowników o 32 wejściach/wyjściach ważne wartości wynoszą O0:0/0-11 i O0:0/12-15.
strona 5-10 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Przykład:
O:2 |
Wyjście gniazdo 2,słowo 0 |
O:1 |
Wyjście gniazdo 1,słowo 0 |
O:2.1 |
Wyjście gniazdo 2,słowo 1 |
Maska - podawać należy wartośćheksadecymalnej liczby stałej lub adres rejestru
Długość - Dla procesorów SLC 5/03 i wyższych, parametr ten jest wykorzystywany do przekazu większej liczby słów na gniazdo (slot)
Odświeżanie stanu wejść/wyjść (REF)
Ma zastosowanie do procesorów SLC 5/02,5/03,5/04,5/05
Zastosowanie procesora SLC 5/02
Instrukcja wyjścia
Instrukcja REF nie posiada programowanych parametrów. Gdy warunki dla tej instrukcji odpowiadają "prawdzie" zostaje przerwany normalny skan programu po to aby nastąpiła aktualizacja w zakresie wejść i wyjść i czynności komunikacji dla cyklu roboczego (tj. zapis wyjść, service comms i odczyt wejść).Po wykonaniu tych czynnosci następuje przywrócenie normalnego skanu zgodnie z instrukcją REF.
Nie wolno umieszczać instrukcji REF wewnątrz podprogramów DII,STI oraz podprogramu wejść/wyjść a także wewnątrz podprogramu usuwania błędów użytkownika.
Zegar kontrolny i regulator czasu skanu są zerowane przy wykonywaniu instrukcji REF. Należy też sprawdzić czy instrukcja ta nie znajduje się wewnątrz programu który zawiera pętlę nieskończoną. Pozostawienie jej w programie zawierającym pętlę poprzedzone być musi staranna analizą całego programu.
strona 5-11 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Zastosowanie procesorów SLC 5/03 i wyższych
Instrukcja wyjścia
Działanie instrukcji REF w przypadku procesorów SLC 5/03 i wyższych przebiega podobnie jak i przy procesorze SLC 5/02.Dla procesorów SLC 5/03 i wyższych konieczny jest wybór odpowiedniego kanału komunikacyjnego :
procesor SLC 5/03
kanał 0 zapewniający komunikację RS-232/Full Duplex (jako master lub slave),DH-485,lub ASCII
kanał 1 dla DH-485
procesor SLC 5/04
kanał 0 zapewniający komunikację RS-232/Full Duplex (jako master lub slave),DH-485,lub ASCII
kanał 1 dla DH+
procesor SLC 5/05
kanał 0 zapewniający komunikację RS-232/Full Duplex (jako master lub slave),DH-485,lub ASCII
kanał 1 dla Ethernet
strona 5-12 Podręcznik podstawowych instrukcji programowych
Instrukcje sterujące w zastosowaniu do urządzenia do nawiercania warstw papieru.
Przykłady zastosowań.
Rozdział ten prezentuje obwody programu drabinkowego wykorzystujące instrukcje sterujące. Obwody te są częścią programu sterującego działaniem urządzenia do nawiercania warstw papieru, opisanego w Aneksie H.
Nawiązać należy do programu głównego w pliku 2.Nowe obwody (rung) okazały się niezbędne do przywołania dodatkowych podprogramów zawierających instrukcje sterowania w/w urządzenia.
W nawiązaniu do pliku 2
Obwód (rung) 2:3
Ten obwód (rung) wywołuje podprogram sekwencji wiercenia. Podprogram steruje funkcjonowaniem sekwencji wiercenia i uruchamia przenośnik po zakończeniu tej sekwencji.
+JSR
+SKOCZ DO PODPROGRAMU
SBR w pliku 6
Obwód (rung) 2:4
Ten obwód (rung) wywołuje podprogram który określa zużycie aktualnie używanego wiertła.
+JSR
+SKOCZ DO PODPROGRAMU
SBR w pliku 7
Obwód (rung) 2:5
W obwodzie tym następuje zapoczątkowanie działania procesora w podprogramie DII (plik 4) które musi być wykonane zanim nastąpi pierwsze przerwanie wywołane instrukcją DII. Obwód ten umożliwia więc DII zapoczątkowanie działania przez skok do podprogramu DII,gdy procesor wchodzi w tryb pacy UN.
Bit 1 z brzegu
S:1 +JSR
+SKOCZ DO PODPROGRAMU
15 SBR w pliku 4