Postanowienie
z dnia 18 sierpnia 2005 r.
wojewódzki sąd administracyjny w Białymstoku
II SA/Bk 132/2005
Za uwzględnieniem wniosku o ustanowienie adwokata nie może przemawiać podany przez stronę fakt, iż o jej ubóstwie świadczy korzystanie z różnych form pomocy społecznej oraz uzyskiwanie w innych sprawach całkowitego prawa pomocy. W każdej indywidualnej sprawie sąd rozpoznający sprawę samodzielnie rozstrzyga, czy istnieją podstawy do przyznania stronie prawa pomocy i o jej zakresie. Przyjęcie zasady, iż sąd jest związany faktem przyznania stronie prawa pomocy w innym postępowaniu sądowym czy administracyjnym oraz że wystarczającym dowodem sytuacji materialnej jest fakt korzystania z pomocy społecznej przez stronę, spowodowałoby przeniesienie oceny przesłanek do udzielenia stronie prawa pomocy z sądu rozpoznającego sprawę na inny organ.
LEX nr 173755
173755
Dz.U.02.153.1270: art. 246§ 1 pkt 2
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Janusza M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie zasiłku okresowego -
oddalił wniosek Janusza M. o przyznanie mu częściowego prawa pomocy przez ustanowienie adwokata.
Janusz M. wniósł o przyznanie mu częściowego prawa pomocy w formie ustanowienia adwokata do sporządzenia skargi kasacyjnej. We wniosku sporządzonym na urzędowym formularzu podał, iż jego miesięczny dochód składający się przede wszystkim z różnych form pomocy społecznej wynosi 254,80 złotych. Sąd uznał tę informację za niewystarczającą i zażądał od skarżącego dodatkowych danych obejmujących wysokość jego miesięcznych wydatków na utrzymanie oraz bardziej szczegółowych informacji o wysokości jego dochodów, w tym z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego oraz pomocy materialnej otrzymanej od innych osób. Na pismo obejmujące to żądanie skarżący nie udzielił odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że wniosek o ustanowienie adwokata jest nieuzasadniony. Udzielenie prawa pomocy w tym zakresie może nastąpić po wykazaniu, że strona starająca się o to prawo nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z 30 VIII 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270). Do sądu należy przy tym ocena, czy informacje podane przez skarżącego we wniosku są wystarczające do rozstrzygnięcia tego wniosku i sąd może zażądać od strony przedstawienia dodatkowych danych obrazujących jej rzeczywistą sytuację materialną (art. 255 ustawy wym. wyżej). W niniejszej sprawie Sąd miał wątpliwości co do rzeczywistych dochodów skarżącego, który od kilku lat nie wykazuje dochodów umożliwiających minimalny tylko poziom egzystencji. Skarżący nie udzielił odpowiedzi na żądane przez Sąd informacje. Należy więc uznać, iż nie wykazał istnienia przesłanek do uwzględnienia jego wniosku o prawo pomocy, co skutkuje oddalenie tego wniosku.
Za uwzględnieniem wniosku nie może przemawiać podany przez stronę fakt, iż o jej ubóstwie świadczy korzystanie z różnych form pomocy społecznej oraz uzyskiwanie w innych sprawach całkowitego prawa pomocy. W każdej indywidualnej sprawie sąd rozpoznający sprawę samodzielnie rozstrzyga, czy istnieją podstawy do przyznania stronie prawa pomocy i o jej zakresie. Przyjęcie zasady, iż sąd jest związany faktem przyznania stronie prawa pomocy w innym postępowaniu sądowym czy administracyjnym oraz że wystarczającym dowodem sytuacji materialnej jest fakt korzystania z pomocy społecznej przez stronę, spowodowałoby przeniesienie oceny przesłanek do udzielenia stronie prawa pomocy z sądu rozpoznającego sprawę na inny organ - co w sposób oczywisty naruszałoby przepisy art. 243-263 ustawy z 30 VIII 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
Z tych względów, na mocy art. 246 § 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy, orzeczono jak w sentencji.