„My też świętujemy!” -
Światowe Święto Pluszowego Misia.

PROJEKT EDUKACYJNY

Termin realizacji: tydzień poprzedzający 25 listopada
Opracowała i wdrożyła do realizacji we wszystkich grupach wiekowych:
mgr Marzena Przybylska
2006 rok

WSTĘP
Tematem projektu jest pluszowy miś, zabawka, która towarzyszy dzieciom przez długie lat. Miś to nie tylko pluszowa przytulanka, to „ktoś” bardzo bliski, czuły, cierpliwy i często niezastąpiony. Misiaczki towarzyszą dzieciom zarówno w chwilach radości jak i smutku. Są powiernikami dziecięcych tajemnic, ocierają łzy, pomagają zasypiać. To nic, że ucho się naderwało, to nic, że kolor wypłowiał. Czym starszy miś, tym więcej tajemnic posiadł i bliższy jest dziecięcemu sercu. W zabawie może być mamą lub tata, może stać się psotnym synkiem, bywa, że jest kierowcą, ale może też jako policjant „wlepić” przedszkolakowi mandat. Tylko dziecięca wyobraźnia może przeistoczyć zwykłego „pluszaka” w bohatera, księżniczkę czy ściganego przestępcę.
Warto zauważyć, że jedno z dziecięcych czasopism zatytułowane „MIŚ” wydawane jest od 1957 roku, co oznacza, że wkrótce będzie obchodziło swoje 50 urodziny.
25 listopada to dzień, kiedy na świecie obchodzi się urodziny pluszowego misia. Miś jest przyjacielem dzieci, czy wypada zapomnieć o urodzinach przyjaciela?
Tak właśnie zrodził się pomysł zorganizowania obchodów Święta Pluszowego Misia w naszym przedszkolu. Dzieci dołączyły światowego święta, stąd tytuł: „My też świętujemy!”
Odbiorcą projektu będą dzieci ze wszystkich grup wiekowych w naszym przedszkolu. Jednocześnie adresowany jest do wszystkich nauczycieli oraz do rodziców naszych pociech. Projekt ma służyć wielu celom. Przybliżyć dzieciom misie - bohaterów literackich i filmowych, zachęcić dzieci i ich rodziców do częstszego sięgania po literaturę dziecięcą, pomóc dzieciom w radzeniu sobie z własnymi emocjami, poznać zwyczaje tych prawdziwych, pięknych i niebezpiecznych. Jednocześnie budując z dziećmi oprawę plastyczną i artystyczną godnie uczcić urodziny przyjaciela dzieci.
Projekt będzie realizowany przez tydzień poprzedzający datę 25 listopada. W ostatni dzień realizacji przedsięwzięcia nastąpi uroczysta kulminacja, czyli prezentacja osiągnięć wszystkich jego uczestników. Podczas spotkania z rodzicami, dzieci podzielą się nowymi wiadomościami, umiejętnościami i radością uczestniczenia w urodzinach misia.
CELE GŁÓWNE
- rozwijanie zainteresowania książką
- zapoznanie dzieci z tekstami wartościowymi literacko
- rozwijanie kompetencji językowych
- stworzenie różnorodnych sytuacji edukacyjnych służących rozwojowi zdolności artystycznych
- rozwijanie umiejętności radzenia sobie z uczuciami
- kształtowanie u dzieci poczucia konieczności poszanowania zabawek i książek oraz cudzej pracy
CELE SZCZEGÓŁOWE
DLA GRUPY I
• poprzez maskotkę misia pozna bliżej samego siebie
• okaże serdeczne zachowania w stosunku do innych
• spróbuje wyrazić swoje uczucia werbalnie i niewerbalnie
• pozna utwory literackie opowiadające o misiach
• dostrzeże potrzebę opiekowania się i pomagania innym
DLA GRUPY II
• pozna bliżej postać Misia Uszatka i spróbuje dokonać jego charakterystyki
• wypracuje w sobie tolerancyjne spojrzenie na odmienność innych
• nazwie pozytywne uczucia w stosunku do innych
• wyjaśni potrzebę dbania o zabawki i wytwory innych
• pozna nowe utwory z literatury dziecięcej
• wyjaśni jesienne potrzeby niedźwiedzi
DLA GRUPY III
• pozna bliżej postać Kubusia Puchatka i jego przyjaciół
• wyjaśni znaczenie przyjaźni; wymieni cechy przyjaciela
• nazwie swoje stany uczuciowe
• zwerbalizuje wrażenia po wysłuchanym fragmencie literatury lub filmie
• dostrzeże różnice w budowie ciała dziecka i misia;
• omówi różnice w wyglądzie dzieci;
• zaakceptuje odmienność każdego z dzieci;
• świadomie wykorzysta swoje zmysły (dotyk, słuch);
• spróbuje wzbudzić i okazać zaufanie do kolegów w zabawach ruchowych
DLA GRUPY IV
• opowie historię powstania pluszowego misia;
• uzupełni swoją wiedzę o brunatnych niedźwiedziach
• omówi różnice w wyglądzie niedźwiedzi różnych gatunków;
• stworzy plakat w sprawie ochrony życia niedźwiedzi;
• wyjaśni różnice w zwyczajach życia niedźwiedzi różnych gatunków;
DLA RODZICÓW
• zgromadzą ilustracje przedstawiające misie i niedźwiedzie;
• udostępnią do użytku przedszkolnego literaturę dziecięcą opowiadająca o misiach i niedźwiedziach;
• udzielą pomocy swoim dzieciom podczas wyszukiwania ciekawych informacji z życia niedźwiedzi;

METODY PRACY
• podająca (pogadanka, objaśnieniem, opowiadanie, opis)
• problemowe
- zabawa symulacyjna
- analiza przypadku
• eksponująca (film, teatrzyk kukiełkowy, ekspozycja)
• praktyczne (pokaz z instruktażem, zadań stawianych do wykonania)

FORMY PRACY
• indywidualna
• zespołowa
• zbiorowa

TREŚCI
CZY TO JUTRO, CZY TO DZIŚ, WSZYSTKIM JEST POTRZEBNY MIŚ
• Poznaj mojego misia
• Misiowa gimnastyka
• Roztańczone misie
• Miś dobry na smutki, ale jeszcze lepszy na radość
• Miś idzie na spacer
JESTEM PRZYJACIELEM MISIA USZATKA
• Klapnięte uszko misia
• To przecież wielka gratka być przyjacielem Uszatka
• Wesoło dzieciom w gromadce misiów
• Co lubi miś, a co jego przyjaciele?
• Sen niedźwiadka
JAKIE WIEŚCI WIATR NIESIE PO STUMILOWYM LESIE?
• Kubuś Puchatek - miś o małym rozumku
• Po co mi przyjaciel?
• Mruczanki Kubusia Puchatka
• Czy jestem podobny do mojego misia?
• Jestem skoczny jak maleństwo
WIELKA WYPRAWA ŚLADAMI KUZYNÓW PLUSZOWEGO MISIA
• Oto miś, pluszowy miś!
• Z wizytą u brunatnego niedźwiadka
• Misiowe muzykowanie
• Misie z gorącego kraju, i te z krainy śniegów
• Święto Pluszowego Misia

SCENARIUSZE ZAJĘĆ
CZY TO JUTRO, CZY TO DZIŚ, WSZYSTKIM JEST POTRZEBNY MIŚ (GR I)
POZNAJ MOJEGO MISIA
Dziecko:
- nazywa podstawowe części ciała (głowa, brzuch, plecy, ręce, nogi, uszy, oczy, nos);
- dostrzega podobieństwa w budowie ciała misia i swojego ciała
• Prezentacja własnego misia;
• Poznawanie części ciała misia w odniesieniu do budowy ciała dziecka;
• „Misiowy masaż” - zabawa z misiem wg instruktażu nauczycielki
• Nauka wiersza Jana Brzechwy „Niedźwiedź”;
• „Misiowe zabawy” - zabawa ruchowa (kulanie się po dywanie z własnym misiem w objęciach)
• Całotygodniowa wystawa przyniesionych misiów

MISIOWA GIMNASTYKA
Ruch rozwijający wg W. Sherborne
Dziecko
- podskakuje w miejscu obunóż
- kula się po podłodze
- wyczuwa przestrzeń wokół siebie
• „Powitanie misiów” - misie dotykają się głowami
• „Misie i balonik” - podskoki w miejscu, odbijanie balonika przez misia
• „Zmęczone misie - wesołe misie”: marsz przy muzyce ze zmianą tempa
• „Z górki na pazurki” - kulanie się po dywanie
• „Pożegnanie misiów” - misie dotykają się plecami
ROZTAŃCZONE MISIE
Dziecko
- naśladuje ruchy inscenizujące treść piosenki
- śpiewa krótką piosenkę
• Śpiewanie piosenki „Misie”
• Nauka przeskoku z nogi na nogę i rozrkrocznie
• Nauka zabawy tanecznej inscenizującej treść piosenki
• „Stary niedźwiedź” - zabawa ruchowa

MIŚ DOBRY NA SMUTKI, ALE JESZCZE LEPSZY NA RADOŚĆ
Dziecko
- próbuje budować zdanie proste
- wyraża słowami uczucie miłości, sympatii
- wyraża gestem uczucie miłości i sympatii
• Wypowiedzi dzieci na temat ulubionych zabaw: Lubię bawić się .....
• Wypowiedzi dzieci na temat potraw, których nie lubią. Nie lubię .....
• Wypowiedzi dzieci na temat ulubionego kolegi/koleżanki. Lubię bawić się z ...
• Powiedz misiowi na ucho dlaczego go tak bardzo kochasz. Misiu kocham cię, bo.....
• Zaproś misia do swobodnego tańca przy muzyce (swobodna improwizacja ruchowa z misiami)
MIŚ IDZIE NA SPACER
Dziecko
- nazywa części jesiennej garderoby
- wypełnia kolorem ograniczoną powierzchnię
• Obserwacja czynności nauczycielki ubierającej misia na jesienny spacer
• Nazywanie części garderoby zakładanej na misia
• Nazywanie własnej garderoby
• Przebudzenie misia - zabawa ruchowa (przeciąganie się, czworakowanie, w leżeniu na plecach wspinanie na drzewo, układanie do snu)
• „Misiowy szaliczek” - kolorowanie szaliczka dla misia, naklejanie misiowi czapeczki
JESTEM PRZYJACIELEM MISIA USZATKA (GR II)
KLAPNIĘTE USZKO MISIA
Dziecko
- stworzy parę dobierając do siebie takie same obrazki przedstawiające misie
- złoży obrazek z 6 części
- odmienność w wyglądzie misia potraktuje pozytywnie, jako atut
• Poznajemy bohatera książki Cz. Janczarskiego poprzez składanie obrazka z 6 części; wysłuchanie piosenki powitalnej z telewizyjnej bajki na dobranoc;
• Zabawa ruchowa z muzyką (w przerwie w muzyce poszukiwanie misia do pary) - „Uszatek szuka przyjaciela” : przywieszki dla dzieci po dwa misie w takiej samej koszulce;
• Słowny opis wyglądu Misia Uszatka; nazywanie części jego ciała i porównywanie z częściami ciała dziecka; zwrócenie uwagi na charakterystyczny defekt w budowie misia - uczulenie dzieci, że indywidualne różnice w wyglądzie są dla nas ważne, jedyne, charakterystyczne i należy je cenić (np, piegi, rude włosy, noszenie okularów, czasowo zaklejone oczko....)
• malowanie po śladzie brązową farbą konturów misia, pozostawienie do wyschnięcia - przygotowanie do pracy w następnym dniu;
• Nauka wiersza Z. Bronikowskiej „Miś idzie do przedszkola” - całotygodniowa wystawa misiów przyniesionych przez dzieci
TO PRZECIEŻ WIELKA GRATKA BYĆ PRZYJACIELEM USZATKA
Dziecko
- odpowie na stawiane pytania po wysłuchaniu/obejrzeniu fragmentu bajki;
- nazwie i przekaże werbalnie pozytywne uczucia w stosunku do koleżanki/kolegi;
- wypełni kontury postaci misia wydzieranymi skrawkami gazet; w odpowiednim miejscu doklei szalik;
• Na podstawie wysłuchanego/obejrzanego fragmentu książki Cz. Janczarskiego „Miś i przyjaciele” rozmowa kierowana / seria pytań:
- kogo poznał miś?
- jakie nadano mu imię i dlaczego?
- jak przyjęli misia mieszkańcy podwórka?
- co miłego powiedział mu zajączek?
• „Niedźwiedzica i misiowe dzieci” - zabawa ruchowa: jedno z dzieci jako „mama” narzuca sposób poruszania się, inne dzieci - małe misie naśladują wszystkie ruchy;
• „Misio cię wysłucha” - dobieranie się w pary poprzez odszukanie wybranego koloru w swoim ubranku; szeptanie swojemu misiowi do ucha miłe słowa dotyczące drugiego dziecka w parze;
• wydzieranka z czarno-białych gazet ( wypełnianie konturów misia), doklejanie kolorowego szaliczka;
WESOŁO DZIECIOM W GROMADCE MISIÓW
Dziecko
- odtworzy ruch zgodnie z treścią piosenki
- zaśpiewa piosenkę w zespole, a chętne dzieci indywidualnie;
- zatańczy w ustalonym układzie;
- wyrecytuje wiersz i wyjaśni potrzebę dbania o zabawki
• Zabawa inscenizowana do treści piosenki (autor nieznany) „Jadą, jadą misie”;
• Nauka piosenki metodą ze słuchu; uzupełnienie melodii wtórem perkusyjnym w wybranych fragmentach;
• przypomnienie zabawy tanecznej do piosenki „Miś z laleczką”

• Nauka wiersza Cz. Janczarskiego „Naprawiamy misia”; rozmowa na temat poszanowania zabawek oraz prac innych dzieci; prace porządkowe na półkach z zabawkami; zgłaszanie uszkodzonych zabawek;
CO LUBI MIŚ, A CO JEGO PRZYJACIELE?
Dziecko
- nazywa ulubione potrawy;
- zapamięta i nazwie przysmaki bohaterów bajki
- przyporządkuje postaciom ich charakterystyczne pożywienie;
- porówna liczebność zbiorów stosując określenia: więcej, mniej, tyle samo;
• Swobodne wypowiedzi dzieci na temat ulubionych potraw;
• Słuchanie/oglądanie opowiadań Cz. Janczarskiego „Każdy je to, co lubi” oraz „Gość” i rozmowa kierowana:
- co lubi: miś, kogucik, Kruczek, zajączek, a co Różowy Ryjek?
• „Gdzie mój obiadek?” - zabawa ruchowa: odszukanie miejsca posiłku wg zawieszki na szyi określającej rodzaj zwierzątka; miejsce posiłku oznaczono odpowiednimi smakołykami; „zwierzątka” odszukują swoją jadłodajnię po: spacerze, zabawach, podskokach (muzyka), czyli na przerwę w muzyce; jadłodajnie zmieniają swoje miejsca;
• „Miś nam podpowie” - karta pracy: klasyfikowanie artykułów jadalnych dla poszczególnych postaci z bajki (doklejanie obok postaci jej przysmaków), np. kogut - ziarno, chleb; zając - liście kapusty, marchew; Kruczek - kasza, kość; miś - miód; porównywanie liczebności powstałych zbiorów (więcej - mniej - tyle samo);
• Zabawa taneczna „Miś z laleczką” lub „Jadą misie” (wg wyboru dzieci);
SEN NIEDŹWIADKA
Dziecko
- wyjaśni potrzebę gromadzenia pod skórą pokładów tłuszczu przed zimą;
- czynnie weźmie udział w zabawach ruchowych umożliwiających nabywanie umiejętności poruszania się w przestrzeni, dbania o bezpieczeństwo partnera w zabawie, nabywanie poczucia własnej siły i wytrzymałości;
• Na podstawie wiersza W. Chotomskiej „Sen Niedźwiadka” rozmowa na temat zimowego snu niedźwiedzi; wprowadzenie pojęcia zimowe zapasy w odniesieniu do pokładów tłuszczu zgromadzonych przez te zwierzęta;
• Gimnastyka wg Ruchu rozwijającego W. Sherborne:
- „powitanie misiów”: dotykanie się łapkami w pozycji stojącej;
- „poszukiwanie miodu”: czworakowanie, a na sygnał nauczycielki w leżeniu na plecach wspinanie się na drzewo;
- „smaczny miodek”: w parach pełzanie w jednym kierunku, a na sygnał jedno z dzieci łączy ramiona tworząc przed sobą okrąg (dzbanek z miodek), a drugie sięgając do „dzbana” głęboko podjada miodek; zmiana ról przy następnej przerwie;
- „misiowe figle”: przepychanie się plecami;
- „Mama nas woła”: jedno z dzieci ciągnie za ręce drugie dziecko leżące w pozycji na brzuchu (które nie chce iść do mamy); zmiana ról na sygnał nauczycielki;
- „pożegnanie misiów”: dotykanie się czołami;
- „dobranoc”: wyciszanie się i zapadanie w sen przy piosence pożegnalnej z „dobranocki” Misia Uszatka;
JAKIE WIEŚCI WIATR NIESIE PO STUMILOWYM LESIE? (GR III)
KUBUŚ PUCHATEK - MIŚ O MAŁYM ROZUMKU
Dziecko
- wśród maskotek misiów rozpozna Kubusia Puchatka;
- po wysłuchaniu opowiadania odpowie na pytania nauczycielki;
- opowie o zwyczajach życia Kubusia Puchatka;
- zliże miód ze spodeczka;
- wypełni skrawkami kolorowego papieru kontury postaci misia;
• Oglądanie maskotek przyniesionych przez dzieci; tworzenie klasowej, całotygodniowej wystawy; wyszukiwanie wśród nich postaci Kubusia Puchatka;
• Słuchanie I rozdziału z książki A. A. Milne „Kubuś Puchatek” - (w którym poznajemy się z Kubusiem Puchatkiem i z pszczołami, i tu zaczyna się opowiadanie) i wypowiedzi dzieci na podstawie stawianych pytań:
- w jaki sposób miś schodzi ze schodów?
- kto jest jego najbliższym przyjacielem?
- jakie pomysły miał misio?
• Przekazanie podstawowych informacji o Kubusiu Puchatku
• Smaczny miodek - zabawa: wylizywanie miodu ze spodeczka
• „Nasz przyjaciel Kubuś Puchatek” - wydzieranka z kolorowego papieru: wypełnianie konturów misia z zachowaniem odpowiednich barw (jak na maskotce Kubusia Puchatka;
PO CO MI PRZYJACIEL?
Dziecko
- opowie o sytuacjach rodzących smutek;
- otwarcie powie, z którymi dziećmi lubi się bawić najbardziej;
- odpowie na pytania do wysłuchanego tekstu nazywając stany uczuciowe (smutny, zły, zmartwiony);
- wymieni cechy przyjaciela ;
- ulepi z masy solnej misia; pomaluje go zgodnie z wyglądem maskotki Kubusia Puchatka;
• Jestem smutny, gdy .... (wypowiedzi dzieci);
• Lubię bawić się z .....(wypowiedzi dzieci);
• Słuchanie IV rozdziału książki jw. (w którym Kłapouchy gubi ogon, a Puchatek go znajduje); rozważania dzieci na temat wartości przyjaźni:
-dlaczego Puchatek pomógł Kłapouchemu?
- co czułby Kłapouchym gdyby Puchatek mu nie pomógł?
- jaki powinien być przyjaciel? (stosowanie określeń w formie przymiotnikowej)
• Ogon Kłapouchego - zabawa ruchowa (każde z dzieci ma szarfę wsuniętą za pasek z tyłu pleców; zadaniem bawiących się jest złapać i zebrać jak najwięcej „ogonów” jednocześnie unikając utraty własnego);
• „Mam swojego misia” - lepienie z masy solnej płaskiej postaci misia; malowanie farbami;
MRUCZANKI KUBUSIA PUCHATKA
Dziecko
- w zespole lub indywidualnie zaśpiewa piosenkę „Kubuś Puchatek”
- zatańczy w układzie ruchowym zespołowym
- opowie fragmenty obejrzanej bajki
• Śpiewanie piosenki nieznanego autora „Kubuś Puchatek”
• Zabawa taneczna przy piosence
• Opanowanie układu ruchowego z rekwizytem(miś) do melodii piosenki „O kochaniu misia”

• Słuchanie/oglądanie na DVD kolejnej opowieści o Kubusiu Puchatku i jego przyjaciołach wg wyboru nauczycielki lub dzieci;
CZY JESTEM PODOBNY DO MOJEGO MISIA?
Dziecko
- nazwie części ciała człowieka;
- nazwie elementy twarzy;
- wymieni te, których jest po dwa, a które występują pojedynczo;
- narysuje postać misia;
• „Jak zbudowany jest miś?” - I scenariusz E. Gruszczyk-Kolczyńskiej: Wiem jak wyglądam ja i miś. Potrafię nazwać części swojego ciała i części ciała misia.
• Porównywanie wyglądu swojej twarzy (zabawa z lusterkami) z pyszczkiem misia;
• Słuchanie/oglądanie na DVD kolejnej opowieści o Kubusiu Puchatku i jego przyjaciołach wg wyboru nauczycielki lub dzieci;
• Rysowanie postaci Kubusia Puchatka pastelami olejnymi;
JESTEM SKOCZNY JAK MALEŃSTWO
Dziecko
- rozpozna zmysłem dotyku i nazwie przyjaciół Kubusia Puchatka;
- wymieni podstawowe cech przyjaciół Kubusia Puchatka;
- aktywnie weźmie udział w zabawach rozwijających poczucie przestrzeni, budzących zaufanie do kolegów, wyrabiających skoczność, zwinność i siłę;
• Przyjaciele Kubusia Puchatka zaginęli w ciemnym lesie - zabawa uwrażliwiająca zmysł dotyku; rozpoznawanie kształtów dotykiem (zabawa typu czarodziejski worek);
• Tworzenie wystawy bohaterów książki „Kubuś Puchatek”, nazywanie i prezentacja ich podstawowych cech;
• „Gimnastyka w Stumilowym Lesie” wg W. Sherborne
- „Miś na spacerze” - marsz w różnym tempie nadawanym przez nauczycielkę;
- „Witajcie przyjaciele” - powitanie stopami;
- „Gonię Maleństwo” - zabawa w parach: jedno z dzieci to uciekające Maleństwo, drugie goni; oboje wykonują skoki obunóż;
- „Krzyś ciągnie misia” - ciągnięcie z nogi partnera zabawy;
- „Siłacze” - przepychanie się plecami;
- „Baryłki miodu” - jedno dziecko czworakuje, drugie zwisa przez jego plecy poprzecznie; zwisające dziecko zbiera rozrzucone woreczki (baryłki miodu); po kilku minutach zmiana ról;
- „Przyjaciele pomagają” - tworzenie mostu (nad rzeczką w Stumilowym Lesie), po którym kolejno pełzają uczestnicy zabawy
- „Pora na małe co nieco, czyli pożegnanie” - pożegnanie łokciami
WIELKA WYPRAWA ŚLADAMI KUZYNÓW PLUSZOWEGO MISIA (GR IV)
OTO MIŚ, PLUSZOWY MIŚ
Dzieci
- pozna historię pluszowego misia;
- opowie treść opowiadania; wypowie się pełnymi, rozwiniętymi zdaniami;
- namaluje misia;
• Prezentacja historii powstania Pluszowego Misia jako zabawki dla dzieci;
• Oglądanie przyniesionych przez dzieci misiów i tworzenie wystawy klasowej całotygodniowej;
• Słuchanie opowiadania „Stary, zielony miś”; wypowiedzi dzieci na temat jego treści; analiza postępowania chłopca
• „Misiowe poszukiwania” - zabawa typu ciepło-zimno;
• Malowanie farbami plakatowymi postaci misia; nadawanie mu imienia;
Z WIZYTĄ U BRUNATNEGO NIEDŹWIADKA
Dziecko
- wysłucha informacji o życiu niedźwiedzi brunatnych
- określi czy wypowiedź nauczycielki jest prawdą czy fałszem
• Przekazanie podstawowych informacji z życia brunatnych niedźwiedzi i ich młodych;
• „Prawda czy fałsz?” - zabawa: reagowanie na stwierdzenia hasłem prawda albo fałsz:
- niedźwiedzie brunatne zapadają w sen zimowy
- przed snem odchudzają się, nie jedząc nic prze miesiąc
- śpią w gawrze, czyli zimowym legowisku
- legowisko może być wysoko na drzewie
- zimą budzą się kilka razy
- wiosną są bardzo głodne
- młode misie po urodzeniu ważą 100 kilogramów
- początkowo opiekuje się nimi mama
- na pierwszy spacer wybierają się z mamą po około 4 miesiącach
- niedźwiedzie są wszystkożerne
- słabo słyszą
- słabo widzą
- mają mocne pazury
• Rodzina niedźwiedzi - zabawa ruchowa: przyporządkowanie własnego znaczka oznakowanej mamie-niedźwiedzicy (zabawa przy muzyce E. Griega „W grocie króla gór”)
• Brunatne niedźwiedzie - wycinanie i malowanie postaci niedźwiedzia na podwójnej kartce (do postawienia
MISIOWE MUZYKOWANIE
Dziecko
- zaśpiewa piosenki zespołowo, a chętne dzieci indywidualnie
- zatańczy w zespole klasowym kujawiaka
- dostrzeże i omówi różnice pomiędzy niedźwiedziami różnego gatunku
• Śpiewanie piosenki S. Karaszewskiego „Niedźwiadki - niejadki”
• przypomnienie piosenki „O kochaniu misia”
• Utrwalenie układu ruchowego z maskotką misia

• tworzenie albumu z ilustracjami przedstawiającymi różne gatunki niedźwiedzi
• dzielenie się wrażeniami po jego obejrzeniu; porównywanie wielkości i zabarwienia;
• Oglądanie książek przyniesionych przez dzieci (o tematyce misiów pluszowych i niedźwiedzi); tworzenie wystawy w klasie;
MISIE Z GORĄCEGO KRAJU I TE Z KRAINY ŚNIEGÓW
Dziecko
- zaangażuje rodziców do pomocy przy zdobywaniu ilustracji i wiedzy na temat życia niedźwiedzi
- weźmie aktywny udział w dyskusji po obejrzeniu filmu (czy należy zabijać niedźwiedzie?)
- w zespole stworzy plakat w sprawie ochrony życia niedźwiedzi
• Gromadzenie przez dzieci ilustracji przedstawiających białe niedźwiedzie, pandy i torbacze koala (uchodzące potocznie za niedźwiedzie); wyjaśnienie pokrewieństwa koali z kangurem;
• Oglądanie na DVD filmu edukacyjnego „Niedźwiedzie - z życia wielkiej rodziny”; omówienie ciekawszych fragmentów; zwrócenie uwagi dzieci na sposób zachowywania się niedźwiedzi w stosunku do młodych; swobodne wypowiedzi dzieci na temat różnic w budowie i sposobie życia oraz ich zależności od różnorodnego środowiska naturalnego;
• „Pokochaj niedźwiedzie” - w zespołach tworzenie plakatu, którego celem jest uświadomienie odbiorcy prawa do życia tych zwierząt; wykorzystanie dowolnych technik plastycznych i gotowych elementów (zdjęcia niedźwiedzi)
ŚWIĘTO PLUSZOWEGO MISIA
Dziecko
- pomoże przy organizowaniu wystawy prac w przedszkolnej galerii
- poczuje się gospodarzem spotkani i odpowiedzialnie weźmie w niej udział
- narysuje portret swojego misia
• Pomoc przy przygotowaniach prac dzieci do przedszkolnej wystawy;
• „Bajka o misiu - niezłym rozbójnisiu” - ostatnie przygotowania do uroczystości z okazji Święta Pluszowego Misia dla rodziców;
- przypinanie dekoracji,
- rozwieszanie prac plastycznych w przedszkolnej galerii
- próba inscenizacji
- przymierzanie strojów
• Zabawy z misiem: „Stary niedźwiedź”, „jadą, jadą misie”; zabawy gimnastyczne z rekwizytem (miś);
• „Portret” - swobodne rysowanie własnego misia
• wspólne układanie życzeń dla wszystkich misiów;

ZAŁĄCZNIKI
MATERIAŁY POMOCNICZE
J. Brzechwa „Niedźwiedź”
Proszę Państwa, oto mis.
Miś jest bardzo grzeczny dziś,
chętnie Państwu łapę poda.
Nie chce podać? A to szkoda!

Melodia popularna „Misie”
Dwa malutkie misie
chcą potańczyć dzisiaj.
Hopsa, hopsa, dana, dana,
tańczą misie dziś od rana.
Dwa malutkie misie
tańczą z nami tak.
Piosenka powitalna Misia Uszatka
Na dobranoc - dobry wieczór
miś pluszowy śpiewa Wam.
Mówią o mnie Miś Uszatek, bo klapnięte uszko mam.
Jestem sobie mały miś, gruby miś,
znam się z dziećmi nie od dziś.'
Jestem sobie mały mis, śmieszny miś,
znam się z dziećmi nie od dziś!

„Miś idzie do przedszkola” Z. Bronikowska
Miś różowy, miś pluszowy
zbuntował się dziś.
Chce iść także do przedszkola
tak, jak chodzi Krzyś.

Wziął Krzyś misia w obie rączki:
„Po co pójdziesz tam”?
-Będę bawił się wesoło
i nie będę sam”.

„Gdy tak prosisz, to już chyba
zabiorę cię dziś”.
-I tak zaczął do przedszkola
chodzić z Krzysiem miś.

„Jadą, jadą misie” (Melodia popularna )
Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!
Przyjechały do lasu,
narobiły hałasu,
przyjechały do boru,
narobiły rumoru.

Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!

A misiowa, jak może
prędko szuka w komorze,
plaster miodu wynosi,
pięknie gości swych prosi.

Jadą, jadą misie
tra, la, tra, la, la,
śmieją im się pysie,
ha, ha, ha, ha, ha!

Zjadły wszystkich plastrów sześć
i wołają: dajcie jeść!

Cz. Janczarski „Naprawiamy misia”
Kto misiowi urwał ucho?
No, kto - pytam.
Cicho, głucho...
Nikt się jakoś nie przyznaje.
Może jechał miś tramwajem?

Może upadł biegnąc z górki?
Może go dziobały kurki?
Może Azor go tarmosił,
urwał ucho, nie przeprosił?

Igła, nitka, rączek para.
Naprawimy szkodę zaraz!
O, już sterczą uszka oba.
Teraz nam się miś podoba.

M. Kaczurbina „Miś z laleczką”
Miś z laleczką podrygują tak,
podskakują tak: raz i dwa,
gdy poleczkę wytupują tak,
wytupują tak: raz i dwa!

Miś zabawnie tak, głową kiwa tak,
głową kiwa tak: raz i dwa!
A laleczka tak, się zaśmiewa tak,
się zaśmiewa tak: ha, ha, ha!
Autor nieznany „Kubuś Puchatek”
Kubuś Puchatek, wesoły miś,
grono przyjaciół miał liczne.
Dla nich z radością po całych dniach
mruczanki układał śliczne.

Tra, la, la, tra, la, bum,
właśnie dla Prosiaczka.
Rum, tum, tum, tra, la, bum
nie ma jak zgrana paczka.

Kubuś Puchatek wesoły miś,
lubił jeść małe co nieco,
a w chwilach wolnych od zajęć swych
lulał nieznośne Maleństwo.

Tra, la, la, tra, la bum,
wesoło u Puchatka.
Rum, tum, tum, tra la bum
nie ma jak zgrana paczka.

Kubuś Puchatek, wesoły miś,
prawdziwy był to mądrala,
żeby przyjaciół oddanych mieć,
brał mało, a wiele dawał.

Tra, la, la, tra, la bum,
wspomnij maksymę niedźwiadka.
Rym, tum, tum, tra, la, bum
nie ma jak zgrana paczka.

W. Chotomska „Sen niedźwiadka”
Założył niedźwiedź
piżamę burą,
przykrył się ciepłą
niedźwiedzią skórą
i słodko śpi.
Śnią mu się teraz
lipy pachnące,
zioła na łące,
pszczoły brzęczące,
miód mu się śni.

Informacje o Kubusiu Puchatku.
Jest grubiutkim, pluszowym misiem koloru żółtego / miodowego. Nazywany jest przez przyjaciół i siebie samego Misiem o Bardzo Małym Rozumku, co doskonale go opisuje, gdyż pomysły misia są często łagodnie mówiąc nierozsądne. Mieszka w domku w drzewie. Domek posiada dodatkową spiżarnię, w której Kubuś gromadzi baryłki ze swoim przysmakiem z miodem. Ulubioną potrawą i miłością życia Kubusia jest miód, dla zdobycia, którego miś posuwa się do często niebezpiecznych i zabawnych rzeczy. Ma bardzo wiele pomysłów jak dobrać się do miodu, znajdującego się gdzieś w pszczelich ulach i systematycznie realizuje swoje plany. Najlepszym przyjacielem Kubusia jest Prosiaczek i Krzyś.

Powiedzonka Kubusia Puchatka (do wykorzystania wg uznania nauczycielek)
- Takich dwóch jak nas trzech to nie ma ani jednego
- Jestem Misiem o Bardzo Małym Rozumku i długie słowa sprawiają mi wielką trudność.
- Z pszczołami nigdy nic nie wiadomo.
- Wszystko to przez to, że zanadto lubię miodek. Ratunku!
- Miałbym pewien pomysł, ale nie myślcie, żeby był bardzo dobry.
- Myślę i myślę, i teraz już wiem, że to jest bardzo zły gatunek pszczół.
- Byłem gapą, strasznie głupim gapą. Jestem po prostu Miś o Bardzo Małym Rozumku.
- No, mniej więcej o tej porze idę do domu. Mam wtedy jedną lub dwie Sprawy do Załatwienia.
- Jagułary zawsze tak robią, wołają: Pomocy! Pomocy! A kiedy patrzy się w górę, zlatują na dół na tego, kto patrzy.
- Bo układanie Wierszy i Piosenek to nie są rzeczy, które się łapie w powietrzu. To one cię łapią i wszystko, co można zrobić, to pójść tam, gdzie one mogłyby cię znaleźć.
- Wyszło to trochę inaczej, niż myślałem, ale zawsze wyszło.
- Jeśli butelka potrafi pływać, to i garnek potrafi pływać, i jeśli będzie to bardzo duży garnek, będę mógł na nim usiąść.
- Czasami jest to Statek, ale częściej Katastrofa. To wszystko zależy.
- Możemy popłynąć na twoim parasolu, rzekł Puchatek.
- Mam w spiżarni dwanaście garnczków, które wołają mnie już od godziny.
- No, dobrze, a gdybym ja posadził plaster miodu przed moim domem, czy wyrośnie z niego ul?
- Jeśli wiem cokolwiek o czymkolwiek, to ta nora oznacza Duże Towarzystwo, a Duże Towarzystwo oznacza Królika, a Królik oznacza łasowanie.
- Lubię rozmawiać z Królikiem, bo Królik mówi wyraźnie o rzeczach wyraźnych, jak na przykład: Już pora na śniadanie Misiu, zjedz co...ś.
- Puchatek wiedział, co ma na myśli, ale ponieważ był Misiem o Bardzo Małym Rozumku, więc nie potrafił tego wyrazić słowami.
- I żeby to był Mruczankowy Dzień, i żeby ptaszki śpiewały.
- Są tacy, co potrafią, a są tacy, co nie potrafią. W tym cała rzecz.
- Bo ja piszę dobrze, tylko Koślawo. To jest dobra pisownia, tylko Koślawa, to znaczy, że litery trafiają nie tam, gdzie trzeba.
- Bo nigdy nie wiadomo, na co w domu może się przydać kawałek sznurka.
- Puchatek spojrzał na obydwie łapki. Wiedział, że jedna z nich jest prawa, i wiedział jeszcze, że kiedy już się ustaliło, która z nich jest prawa, to druga była lewą, ale nigdy nie wiedział, jak zacząć.
- Puchatek we własnej osobie powiedział coś tak mądrego, że Krzyś mógł tylko patrzeć na niego z otwartą buzią.
- Miś o Miłym Obejściu, lecz o Wybitnie Zadziwiającym Braku Rozumu.
- - Masz ci los! - rzekł Puchatek, gdy wsadził nos do garnka. - jakiś Słoń tu się raczył. Potem pomyślał przez chwilkę i powiedział: - Ach, nie, to przecież ja sam. Zapomniałem.
- Gdy noc zbierała się do odejścia, Puchatek obudził się nagle z uczuciem dziwnego przygnębienia. To uczucie dziwnego przygnębienia miewał już nieraz i wiedział, co ono oznacza. Był głodny.
- Słońce grzało tak rozkosznie, a kamień na którym siedział od dłuższego czasu, był tak przyjemnie ciepły, że Puchatek już sobie postanowił, że przez całą resztę poranka będzie siedział pośrodku strumyka i cieszył się z tego, że jest Puchatkiem.
Bohaterowie bajki „Kubuś Puchatek”
Kubuś Puchatek
Znany wszystkim miś o małym rozumku, jego najulubieńszym małym co nie co jest miodek, przez który to często wpada w zatargi z pszczółkami. Wyjściu z opresji pomaga mu jego najlepsiejszy przyjaciel Prosiaczek.

Tygrysek
Tygrysek, jak wszyscy wiemy, uwielbia brykać jest to najbardziej szalona postać w całym stumilowym lesie.
Prosiaczek
Prosiaczek, najlepszy przyjaciel Kubusia Puchatka o wielkim sercu. Jest bardzo strachliwy .

Pan sowa
Pan sowa jest postacią bardzo tajemniczą. Pan sowa zawsze udziela rad naszym milusińskim gdy mają jakiś problem. Pan sowa jest symbolem mądrości w stumilowym lesie .

Kłapołuchy
Kłapouchy to bardzo miły osiołek, któremu nigdy się nic nie chce, jest bardzo ospały .

Królik
Królik to postać bardzo pracowita. Zawsze pracuje bardzo ciężko w swoim ogródku. Bardzo się denerwuje gdy tygrysek skacze w jego ogrodzie, a najbardziej nie znosi kreta gdy mu przekopuje grządki .
Krzyś
Krzyś jest jedynym chłopcem w stumilowym lesie. Wszystkie postacie ze stumilowego lasu się go radzą, gdy maja problem. Krzyś jest zawsze rozważny i mądry .
Maleństwo
Maleństwo jest synkiem Kangurzycy i prawie nigdy nie oddala się od własnej mamy .
Kangurzyca
Kangurzyca, jak wszyscy wiedzą, to mama maleństwa. Jest bardzo opiekuńcza i troskliwa, zawsze dba, aby maleństwo miało jak najlepiej i nie oddala się od niego ani na krok .

,, Historia pluszowego misia.''
Historia pluszowego misia zaczyna się w 1902 roku, kiedy to ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych, Theodore Roosevelt, będąc na polowaniu, sprzeciwił się zabiciu młodego niedźwiadka. Świadkiem tego wydarzenia był Clifford Berryman, który uwiecznił tę historię na rysunku. Rysunek ukazał się w waszyngtońskiej gazecie, gdzie ujrzał go Morris Michton, właściciel sklepu z zabawkami. Michton wpadł na pomysł, aby wykonać kilka zabawek przedstawiających misia i zobaczyć, jak się będą sprzedawały. Jak można się domyślać, pluszowe misie sprzedawały się znakomicie. Producent zwrócił się z prośbą do prezydenta o zezwolenie nadania misiom imienia Teddy i tak się je nazywa do tej pory. I od stu lat misie towarzyszą dzieciom na całym świecie, dodają im otuchy, pocieszają, łagodzą lęk przed samotnością.

Niedźwiedzie brunatne zapadają w sen zimowy, do którego przygotowują się już pod koniec lata. Bardzo dużo jedzą i szykują sobie legowisko - gawrę. Może to być jama
w ziemi wyścielona liśćmi, gałązkami i mchem lub jaskinia, spróchniałe pnie drzew. Nie opuszczają jej aż do wiosny. Kiedy się budzą są lżejsze prawie o 200 kg i baaardzo głodne!
Małe misie rodzą się w zimie- ważą około 1 kilograma i mierzą 25 cm. Przez pierwsze miesiące życia są bezradne i pozostają pod czujnym okiem mamy, nie opuszczają legowiska. W wieku 4 miesięcy, pod opieką mamy - niedźwiedzicy, wybierają się na pierwszy spacer po okolicy.
Niedźwiedź brunatny jest wszystkożercą- lubi prawie wszystko : owoce, korzenie roślin, grzyby, żołędzie oraz ryby, jaja ptaków i mięso.
Mają doskonały węch, mocne pazury do wspinania i grzebania w ziemi, świetnie umięśnione łapy. Oczy mają małe i słabo widzą, ale świetnie słyszą.

S. Karaszewski „Niedźwiadki - niejadki”
Żyły w lesie małe misie,
a tych misiów było sześć.
Siadły raz przy pełnej misie,
ale żaden nie chciał jeść!

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Prosi mama niedźwiedziowa,
prosi tata, duży miś:
„Moi mili jedzcie obiad,
dobry miodek mamy dziś”!

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Zjadła mama, zjadł i tata,
a niedźwiadki - hopsa - w las.
„Co tam obiad, mała strata!
Tysiąc przygód czeka nas”.

Co tu robić, co tu robić,
nie chcą misie jeść!

Wyhasały się niedźwiadki,
jeść wołają wszystkie sześć.
„Wielka szkoda - mówi mama -
ale nie ma już co jeść”.

Mówią misie: Oj, chce mi się,
oj, chce mi się jeść!”
Biedne misie, głodne misie,
co nie chciały jeść!
Koala to nie jest niedźwiedź, ale torbacz.
Wprawdzie koala wygląda jak mały przytulny miś, jest jednak torbaczem, którego kończyny są przystosowane do wspinania się po drzewach. Po ziemi porusza się niezgrabnie na krótkich przysadzistych nóżkach. Ma senne, okrągłe oczy. Z uszu sterczą mu śmieszne kosmyki. Jego miękkie, gęste futro sprawia, że miałoby się ochotę go przytulić. Przypomina misia-maskotkę. Tymczasem koala wcale nie jest misiem i nie ma nic wspólnego z polarnymi czy brunatnymi niedźwiedziami. Należy do rzędu torbaczy i wychowuje potomstwo w torbie, tak jak jego najbliższy kuzyn: kangur. Podobnie jak on żyje na wolności wyłącznie w Australii i na kilku otaczających ją wyspach. Koala prowadzi nadrzewny tryb życia. Całe dnie przesypia w koronach eukaliptusów. Mocno obejmuje swoimi silnymi nogami pień drzewa, wpinając pazurki w korę. Jeśli przyjdzie mu ochota na spacer czy przeprowadzkę na inne drzewo, przeskakuje z gałęzi na gałąź. Jeśli odległość jest za duża, wtedy koala schodzi z eukaliptusa i pokonuje drogę pieszo. Porusza się kołysząc się na boki, niezdarnie i dość wolno. Olejki eteryczne zawarte w liściach eukaliptusa - sprawiają, że ma nieco spowolnione reakcje. Na ziemi jest więc łatwym łupem dla swojego największego wroga - psa dingo. Odżywia się niemal wyłącznie pędami i liśćmi drzew eukaliptusowych i to nie wszystkich. Liście te zawierają bardzo niewiele białka i soli mineralnych. Aby uzupełnić te ważne składniki, koale zjadają trochę gleby, bogatej w minerały. Ulubione liście zapewniają za to zwierzakom niezbędną ilość wilgoci - "misie" nigdy nie piją. Temu niezwykłemu zwyczajowi zawdzięczają zresztą swoją nazwę, w języku aborygenów koala znaczy: "nie pije" czy "bez wody".
Kiedy koale mają pół roku, wychodzą z torby. Sadowią się wtedy na grzbiecie mamy i uczą się jedzenia liści. Gdy skończą rok, zaczynają żyć własnym życiem. Córki szukają miejsca blisko matki, synowie wędrują dalej. Żyją około 15 lat. Uzależnienie zwierzątek od lasów eukaliptusowych niemal doprowadziło do ich wyginięcia. Wiele drzew wykarczowano, często zdarzają się tez pożary, niszczące drzewa i powodujące śmierć powolnych zwierząt. Liczebność koali zmniejszyła się też dlatego, że kilkadziesiąt lat temu ich futra były cennym łupem dla myśliwych. Tylko w 1924 roku z Australii wywieziono 2 mln skór tych ufnych i bezbronnych zwierzątek !. Na szczęście już w 1927 roku ginący gatunek objęty został całkowitą ochroną. W Australii dba się o to, by "misie" nie zniknęły z kraju. Specjalnie dla nich sadzi się drzewa eukaliptusowe. Koale, chociaż łatwo się oswajają, nie mogą być trzymane w europejskich ogrodach zoologicznych, Nie sposób bowiem dostarczyć im świeżych liści eukaliptusowych. Zadomowiły się natomiast w San Diego w Kalifornii, gdzie zasadzono dla nich na terenie ZOO eukaliptusowy las.
Niedźwiedź polarny (niedźwiedź biały)
Największy drapieżnik lądowy. Zamieszkuje Arktykę. Ciało ma wydłużone, zwęża się ku przodowi, pysk pociągły. Niedźwiedź polarny jest znakomitym pływakiem, potrafi też nurkować. Jest samotnikiem, łączy się w pary na krótko, w kwietniu lub maju. Przed zimą wygrzebuje w śniegu legowisko. W sen zimowy zapadają wyłącznie ciężarne samice. Legowisko jest miejscem zaskakująco ciepłym (ok. 15°C). Młode rodzą się w grudniu i pozostają w legowisku do wiosny.
• Długość tułowia z głową: 220-250 cm
• Ogon: 8-12 cm
• Wysokość: 130-160 cm
• Ciężar: 300-700 kg
• Ciąża: ok. 8 miesięcy
• Miot: 1-3 niedźwiadków
• Czas uzależnienia od matki: 18 miesięcy. Pierwsze tygodnie po narodzinach młode spędzają wtulone w nogi matki tak, że nawet nie dotykają podłoża.
• Pożywienie: foki, ryby, lemingi, jaja, młode renifery, padlina (np. wyrzucone na brzeg wieloryby)
Panda wielka
Jest ssakiem z rzędu drapieżnych, rodziny szopowatych, czasem zaliczana też do niedźwiedziowatych. Żyje w górskich rejonach centralnej części Chin, w okręgu i na wschodnich obrzeżach Wyżyny Tybetańskiej.
Wprawdzie jej przynależność do drapieżnych nie ulega wątpliwości, ale dieta pandy jest ściśle wegetariańska. W rzeczywistości zwierzę odżywia się prawie wyłącznie pędami bambusa, choć - podobnie jak większość zwierząt - nie gardzi jajami i owadami, które zjada wraz z pokarmem roślinnym.
W 1901 roku odkryto związki między pandą wielką i pandą małą, wcześniej pandę wielką uważano za wielobarwnego niedźwiedzia.
Panda wielka należy do zwierząt na granicy wymarcia, głównie wskutek niskiej rozrodczości, ale również wskutek stopniowego ograniczania obszarów dla niej dostępnych. Panda jest symbolem organizacji zajmującej się ochroną środowiska i organizmów zagrożonych wymarciem.
Dość niezwykła jest budowa łapy pandy. Składa się na nią pięć palców i "kciuk”.
Panda mała
Ssak z rzędu drapieżnych, rodziny niedźwiedziowatych. Dawniej była zaliczana do szopowatych. Wraz z pandą wielką tworzy podrodzinę . Występuje w południowych Chinach, w Indiach, Nepalu i Birmie. Prowadzi nocny tryb życia i jest zwierzęciem wszystkożernym, jednakże pokarm roślinny jest podstawą jej wyżywienia.
Panda mała
Długość: 51-63 cm
Długość ogona: 28-48 cm
Masa: 3-4 kg
Ubarwienie: rdzawe lub rdzawobrązowe, pysk, policzki i końce uszu białe; na ogonie ciemniejsze pierścienie, koniuszek ogona puszysty i ciemny, łapy i brzuch ciemniejsze od reszty ciała.
Rozmnażanie: ciąża trwa od 90 do 150 dni, w miocie 1-5 młodych.
Siedlisko: lasy na obszarach górzystych
Status: gatunek zagrożony
Panda mała zamieszkuje dziuple lub nory w korzeniach drzew na stromych skalnych zboczach. Panda mała ma częściowo wysuwalne pazury, co ułatwia jej wspinaczkę. Żyje w parach lub małych grupach rodzinnych, jak większość drapieżników jest terytorialna i znakuje swój teren wydzielinami specjalnych gruczołów i moczem. Dość dobrze aklimatyzuje się w warunkach ogrodów zoologicznych.

ANKIETA DLA NAUCZYCIELI

Ankieta dla nauczycieli

Proszę o wypełnienie anonimowej ankiety dotyczącej efektów wynikających z realizacji projektu edukacyjnego „My też świętujemy!” - Światowe Święto Pluszowego Misia.

Skala oceny jest pięciostopniowa, gdzie 1 - oznacza bardzo słabo, a 5 - oznacza bardzo dobrze.

L.p. Proszę ocenić, czy: 1 2 3 4 5
1. Wzrosło u dzieci zainteresowanie książką?
2. Dzieci chętniej słuchają czytanych bajek i opowiadań?
3. Dzieci podejmują rozmowy na ich temat?
4. W swobodnej zabawie wcielają się w bohaterów wysłuchanych bajek, opowiadań?
5. Nazywają swoje uczucia?
6. Odczytują uczucia innych?
7. Dbają o książki zgromadzone w klasowej biblioteczce?

Inne uwagi:
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
............................................................................................................
.........................................................................................................


Kalisz ...........................

Dziękuję za wypełnienie ankiety.




Opracowała i wdrożyła do realizacji: mgr Marzena Przybylska
Nauczycielka Publicznego Przedszkola Nr 26 w Kaliszu

---