Kryteria zdrowia psychicznego w ujęciu Hermansa
Zdrowie psychiczne w ujęciu Hermansa rozumiane jest jako „pełne funkcjonowanie”
1. Zróżnicowanie
Obecność głównych typów doświadczeń: będących wyrazem zarówno motywu umacniania siebie (S), jak i pragnienia kontaktu i jedności z innymi (O); pozytywnych i negatywnych
Zdolność włączania do systemu osobistych znaczeń różnych pozycji Ja
Słabe zróżnicowanie
Organizacja autonarracji wokół jednego tematu (typu doświadczenia)
Ograniczona zdolność do reagowania odmiennymi typami wartościowań wskutek ich pomijania lub marginalizowania
2. Integracja
Zdolność do ustalenia powiązań między poszczególnymi częściami systemu wartościowań
Zdolność do wydobycia i nazwania „myśli przewodniej” opowieści o własnym życiu
Osłabienie integracji
Niedostrzeganie związków między wartościowaniami dotyczącymi różnych perspektyw temporalnych lub różnych osób
Niespójność (fragmentacja) historii osobistej
3. Giętkość
Zdolność do elastycznego przechodzenia między motywem S i O a także między różnymi pozycjami Ja
Adekwatne reagowanie na sytuacje różnego rodzaju
Zdolność do kreowania nowych doświadczeń w odpowiedzi na wyzwania i zadania, jakie niesie życie (zdolność wytwarzania historii na różne tematy). Giętkość, rozumianą jako uznaje Hermans za najistotniejsze kryterium zdrowia
Sztywność oznacza trwanie przy jednym typie doświadczenia czy jednej pozycji Ja bez względu na charakter aktualnej sytuacji
4. Dobre samopoczucie (P>N) jest istotnym, lecz nie najważniejszym aspektem zdrowia psychicznego. „Rozwojowi w pozytywnym kierunku mogą sprzyjać także negatywne doświadczenia” (Hermans, Hermans-Jansen, 2000, s. 147).